[…Χίλιοι Ελπήνορες έπεσαν
γύρω απ’ το πτώμα του Πάτροκλου.
Χίλιοι Ελπήνορες χάθηκαν
για το άχραντο σώμα
του Μεγάλου Νεκρού…]
Στέλιος Λύτρας, «Ελπήνωρ»

Με αλλαγή χρωμάτων στην σκηνή
Και ήθος αττικό

(Εσωτερικό ημιυπόγειου διαμερίσματος στο κέντρο της πόλης. Απ΄έξω ένα παλιό φανάρι, μια στοίβα από σπασμένα παιχνίδια, ένα παλιό στρώμα της θαλάσσης και περαστικοί κατά κύματα, φορτωμένοι τις σκέψεις τους, κυνηγώντας εκείνο το ραντεβού του απογεύματος που τόσο καιρό περίμεναν. Στην άλλη πλευρά του παραθύρου εκείνου του ημιυπόγειου δυο νέοι, κοντά είκοσι χρονών, κάπως νυσταλέοι από την ζέστη με πρόσωπα νωθρά. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Στεφανηφόροι»

 
Θέατρο της Μαρτυρίας
Κάτω από τον ουρανό της
Μπρέσια

(Εσωτερικό σοφίτας κάπου στην Μπρέσια. Θα μου πείτε γιατί ο άτυχος πιερότος της ιστορίας μας, να ζει σε μια μελαγχολική, σε μια τέτοια ιταλική πολιτεία. Ωστόσο, πρέπει κανείς να συλλογιστεί πως πόλεις σαν αυτήν, κατακτώνται χιλιάδες φορές μες στην σύντομη ιστορία του κόσμου και έτσι μετρούν αναρίθμητες πληγές. Ταιριάζουν σε κάθε ύφος και βιογραφία έτσι όπως καταστρέφονται και πάλι αναγεννιούνται. Ο πιερότος, ονόματι Τζουζέπε κατοικεί την μικρή σοφίτα του, ικανοποιημένος με όσα ο πενιχρός μισθός του επιτρέπει να ονειρεύεται. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Ο Τζουζέπε Ρεάλτο σώζει ένα κομμάτι φεγγαριού»

Πράξη θεατρική
Επί το πολύ,
Το μέγα, ελληνικό
Υπόγειο
Της
ιστορίας

Εσωτερικό υπογείου με δείγματα παλιού, αδιάσειστου χρόνου. Κάτι σκιές, κάτι πνεύματα θεατρικά περνούν και χάνονται. Οι κυρίες, -το φύλλο τους το μαρτυρούν οι σκιές που κρατούν πάντα τα γυναικεία χαρακτηριστικά – φορούν φθαρμένα, φολκλορικά φουστάνια με θυσάνους και κουδουνάκια στα στριφώματα. Οι άνδρες, ω αυτοί αποτελούν μια άλλη ιστορία. Πάει να πει πως περνούν λιγομίλητοι από τα χίλια και ένα δωμάτια εκείνου του υπογείου που σε όλη την διάρκεια της παράστασης κρατεί την ταυτότητά του αμφισβητήσιμη. Περνούν από όλα τα δωμάτια, στέκουν στην κουζίνα με διαλυμένα κορμιά, αιώνες φυσούν και τους πνίγουν. Εκείνους που άλλοτε για χάρη τους παραληρούσαν τα πλήθη της ιστορίας. Οι σκοποί παίρνουν στάση προσοχής και κάνουν βουβά παρουσιάστε. Πρόκειται για τα υπόγεια του προεδρικού μεγάρου που γράφει αδιάκοπα την ιστορία του, αλλάζοντας ενοίκους και λευκά πουκάμισα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: La muse Imaginaire»

Αγάλματα νυκτός
«Αλδεβαράν»
Π. Μάτεσις

Φάρσα βασισμένη
Στης ζωής τις βεβαιότητες
Και
τις σιλουέτες τις αιθέριες
Όταν περνούν
Και
Όταν χάνονται

[Γραφείο τελετών σε μια από τις πανομοιότυπες γειτονιές των Αθηνών. Καλλιθέα, Παγκράτι, Πετράλωνα, Νεάπολη, Άγιος Παύλος, Κολωνός, τόποι που γεννήθηκε, σφυρηλατήθηκε, άκμασε και τελικά κατέληξε, σαν όλα τα πράγματα η περίφημη, νεοελληνική εποποιία. Το μαγαζί βρίσκεται στην απάνω γωνιά της πλατείας. Διαθέτει μερικές κατεστραμμένες γλάστρες, άγνωστων φυτών που τώρα γέρνουν και επιστρέφουν στο χώμα που τις ανάθρεψε. Η βιτρίνα του αναγράφει με ωραίους και πένθιμους, καλλιγραφικούς χαρακτήρες την λέξη Τελεταί. Μα τι ωραία που εκτείνονται οι χαρακτήρες στην τζαμαρία του μαγαζιού, τι πράγματα που θα μπορούσε να σημαίνει αυτή η λέξη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Οι μύγες της Αγοράς»

✤

Πειθόμενοι τοις νόμοις

Φάρσα με αβέβαιο τέλος
και
μυρωδιά βροχής
και
ουρανός
και
σύννεφα

Η σκηνογραφία συνιστά μια αναπαράσταση της αίθουσας πτωχεύσεων. Στην σκηνή στέκουν μαζεμένοι σε μικρές παρέες κοστουμαρισμένοι κύριοι με κατάμαυρα γυαλιά ηλίου και κατάμαυρες προσωπίδες και κατάμαυρα φίλτρα νέον που όλα τα κάνουν παλιά να μοιάζουν μαζί και νέα. Μιλούν, χειρονομούν, κάθε τόσο κάποιοι από αυτούς φεύγουν γρήγορα από την σκηνή, με την πρόφαση κάποιας συνεδρίασης. Στις άκρες στην σκηνής δουλεύουν με τον χαρακτηριστικό βόμβο κάτι παλιοί ανεμιστήρες. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: «Δίκαιο Πτωχευτικό»»

✤

Σύνοψη έργου θεατρικού
Έκτακτου
Και
Εκτενούς,
Που διεσώθη
Μονάχα μερικώς

Ένας άνδρας με επίσημη περιβολή, κάπως φθαρμένη φωνάζει γαντζωμένος πίσω από την πόρτα ενός σφραγισμένου δωματίου. Και τι δεν υπάρχει σε εκείνον εκεί τον κόσμο. Πλούσιες διακοσμήσεις, ερωτιδείς στο μέγεθος του ανθρώπινου χεριού, Αφροδίτες, άλλες σαν την Ολυμπία και άλλες πικρές και μεγαλειώδεις, όπως η Μαγδαληνή. Μικρές κόρες από λαζουρίτη με μάτια οπάλινα, χρυσοί κηροστάτες, ταπισερί από σκηνές του κυνηγιού στολίζουν την γωνιά που ονομάζουν στόφα. Ταφταδένιες κουρτίνες που τις συγκρατούν μορφές αγγελικές, γλυπτές στο ξύλο με επίχρυσες πανοπλίες, δουλεμένες για χρόνια από το θαυματουργό υλικό που γεννά ο λόφος Αμιάτα και τα τρομερά του καμίνια. Εκείνες οι μορφές πνίγουν με ένα όχι τον ήλιο που σκύβει νικημένος στο βάθος του στενού.  Το φως γδέρνει τους τοίχους, οι μορφές προσπαθούν.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Μπορώ να μείνω λίγο ακόμη;»

✤

Μικρό μονόπρακτο
Του θεάτρου
Των
Ιονίων Νήσων

Αφηγητής

[…Ζακυνθινή πλατεία, για την ακρίβεια μία από τις δώδεκα, έγχρωμες χαλκογραφίες από τα Ιόνια νησιά, σε χάραξη και επιχρωματισμό από τους Havell και υιός. Μερικοί Άγγλοι στρατιώτες κάτω δεξιά που μιλούν και πειράζουν τα κορίτσια. Ο έμπορος ζώων με το μικρό κοπάδι του, μερικοί κοστουμαρισμένοι, σκόρπιοι εδώ και εκεί και πάνω αριστερά οι μαυροφορεμένοι εισπράκτορες του στέμματος. Τα μεγάλα κτίρια στο βάθος διαθέτουν πολλά παράθυρα και για εκείνον που έχει βρεθεί πρόσφατα στην υπέροχη πλατεία του Αγίου Μάρκου στην ζακυνθινή πρωτεύουσα, μπορεί ακόμη και τώρα, μες σε αυτές εδώ τις σκηνικές οδηγίες να διακρίνει ξεκάθαρη την απλοσύνη του μέρους. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Χάραξη και Επιχρωματισμός»

✤

πράξεις ακατέργαστου
αιώνα

(Ένας άνδρας, γύρω στα σαράντα, κάπως κουρασμένος, με κολλαρισμένο γιακά και εμφανή τα σημάδια μιας παράξενης αρρώστιας μιλά με φόντο κάποια γωνία των προαστίων. Η υπόλοιπη πολιτεία απλώνεται πίσω του, γεμάτη υψικαμίνους, γυάλινα, θηριώδη κτίρια, βασιλικές με αναμμένους σταυρούς, θορύβους, φόνους, τηλεγραφήματα. Κάποιος ρωτά και ο άνδρας απαντά, γυρεύοντας τις κατάλληλες λέξεις, την καταλληλότερη πόζα.)

ΦΩΝΗ: Πείτε μας την δική σας ιστορία, οι θεατές θα ήθελαν να γνωρίζουν με πόση καρδιά και θάρρος βιώνετε την ατυχή σας θέση. Λοιπόν, δυο λόγια κύριε Μαξ για τους θεατές μας. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Στα δυο μέτρα»