Έργο θεατρικό για σύννεφα,
γίγαντες και Καταιγίδες.
Και για μια καινούρια
Γερμανία

[Βερολίνο, 1939. Εσωτερικό σπιτιού. Στο σαλόνι του σπιτιού, ντυμένη με άσπρο φόρεμα η νεκρή. Και γύρω της σε κύκλους οι μοιρολογίστρες, οι συγγενείς, οι φίλοι. Ένας νέος καπνίζει έξω από την πόρτα. Το πλήθος που έρχεται και φεύγει και πληθαίνει και λυπάται τον κοιτάζει με έναν τρόπο διακριτικό, μα τον καταδικάζει την ίδια ώρα. Ο νεαρός διστάζει, πετά την γόπα του τσιγάρου του και μπαίνει. Εκεί μέσα θα ΄ναι πιο ασφαλής συλλογίζεται και αυτός ο επιπλέον λόγος αρκεί κομμάτι περισσότερο σε τούτη την καινούρια Γερμανία που μας έλαχε. Με όσους διασταυρώνεται του γνέφουν, τον κοιτάζουν με περιέργεια σαν να μυρίζουν το εβραϊκό του αίμα. Όμως, όχι εκείνη, όχι εκείνη που στέκει σαν παιδί ρουφώντας τις σκηνές ενός ανείπωτου παραμυθιού. Ποτέ δεν θα μάθουμε, ποτέ τι τάχα περνά από τον νου της. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Μια αστεία Ιστορία»

Σκίτσο θεατρικό
Με φόντο
Τα Δεκαεπτά της
καλοκαίρια

(Mεγάλο γήπεδο, φανταχτερό γρασίδι, λεπτές γραμμές με άσπρη κιμωλία κάτω από τον ήλιο. Βελανιδιές, λεύκες, ένας παραπόταμος που δεν βγάζει πουθενά. Τα κορίτσια της τάξης του ΄79 γυμνάζονται κάτω από τον ήλιο. Όλος ο κόσμος τους ανήκει και εκείνες σε αντάλλαγμα αυτής της αγάπης, χορεύουν με μπρίο στο ημίχρονο του αγώνα αμερικάνικου ποδοσφαίρου του τοπικού κολλεγίου. Περνούν με την σειρά, κάνουν ένα κόλπο, τινάζονται και στέκουν για μια στιγμή. Είναι σωστά αγάλματα, η τοπική σπεσιαλιτέ που λένε. Η Άντι, η Σόφι, η Κλαιρ, η Κατρίν, η Άντζελα και η Φρίντα, σχεδόν στάχυα πάνω στο φανταχτερό γρασίδι. Η ευτυχία έχει λοιπόν ηλικία και δεν είναι πάνω από δεκαεπτά χρόνων. Η Φρίντα δίνει τον ρυθμό, φωνάζοντας.) Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: 17»

«Εκείνο το κορίτσι
Έφερε μάτια αφηγηματικά
Δηλωτικά της αθωότητας»

Έργο παιγμένο
στα σκαλιά ενός μουσείου,
Σπαραγμός που χτυπά
Στον ουρανό

(Εξωτερικός χώρος μουσείου με λιγοστά εκθέματα. Το πλήθος, τα παιδιά που παίζουν τριγύρω, τα ακέραια όστρακα, τα λυχνάρια, οι ενσφράγιστες λαβές, η σιωπή του παρελθόντος, όλα παίζουν τον ρόλο τους ετούτο το κυριακάτικο, χαμογελαστό απόγευμα. Μια μικρή ομάδα επισκεπτών περιφέρεται στο διαμορφωμένο μονοπάτι που περνά εμπρός από τα σπαράγματα μιας αρχαίας συνοικίας. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Το ρόδινο φτέρωμα του πελεκάνου»

Δοκιμή για την σκηνή του τέλους
Έργου  με θέμα
Την θυελλώδη σχέση του
Αμερικάνου ζωγράφου
Τζάκσον Πόλοκ
Με την
Λι Κράσνερ

(Ο αχυρώνας είναι φωτισμένος με έναν έντονο, κατακίτρινο λαμπτήρα. Είναι ένας άδειος χώρος με απλωμένους μουσαμάδες. Καμιά φορά μπαίνουν τα πουλιά της νύχτας και φτεροκοπούν. Δεν αντέχουν το φως και αποχωρούν σηκώνοντας σκόνη στο πέρασμά τους. Καλό ταξίδι στις ψυχές που ταξιδεύουν. Μια φιγούρα στέκει κάτω από τον φως. Δεν φαίνεται από κάπου μα για την θέση του αυτή μερίμνησαν οι αστρονομικές συντεταγμένες. Διάσπαρτοι μερικοί λερωμένοι κουβάδες με χρώμα. Βιολετί, κόκκινο, βαθύ μαύρο, λευκό, πράσινο. Όλα αυτά τα χρώματα φωτίζουν την μορφή του άνδρα με την τζιν περιβολή στο μέσον της σκηνής. Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται, τα άλλα είναι γραμμένα σε τραγούδια, κλειδιά και οδηγίες που ανοίγουν όλες τις πόρτες της φαντασίας. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Αγκάθι μου»

Μύθος μη επαληθευμένος
Για τις ύστατες στιγμές
Των δύο διεκδικητών του θρόνου
Της Θήβας,
Του Πολυνείκη, κατά κόσμον Πολ
Και του αδερφού του
Ετεοκλή

(Περιβάλλον πολέμου. Όλμοι, σφυρίγματα τροχιοδεικτικών, βόμβες φωσφόρου και φλεγόμενοι ορίζοντες. Στα ορύγματα τριγύρω ξεψυχούν δεκάδες στρατιώτες. Συλλογίζονται το αβέβαιο και το πεπλανημένο του κόσμου, το άστατο, τις μάταιες ελπίδες που τόσοι και τόσοι ποιητές τραγούδησαν μια φορά και έναν καιρό. Μαυροφορεμένες γυναίκες γυροφέρνουν τους νεκρούς ολολύζοντας, πενθώντας την πτώση της μεγάλης Θήβας. Κάπου εδώ κείτεται ο Αλέκος, ο Θανάσης, ο Μιχάλης και ο αδελφικός του φίλος ο Άρης με την θαρραλέα καρδιά. Λίγο πιο πέρα ο Αργύρης πεθαίνει ψιθυρίζοντας  ένα παιδικό τραγουδάκι. Θα΄ναι νανούρισμα, ένας σκοπός να συντροφεύει τον μεγάλο ύπνο του κόσμου. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Πολ, δεν έχει γούστο ο πόλεμος»

Δράμα που παίχτηκε μια νύχτα μες στην ερημιά των Αθηνών. Κανείς δεν έγραψε για αυτό το εργάκι και η τύχη του θα΄ταν κιόλας χαμένη, αν δεν ήταν εκείνη η μαρκίζα που άναψε απόψε, αντάρτισσα, ολομόναχη μαρκίζα με την τραχηλιά του κόσμου φορεμένη, εκεί έξω.

¥

(Οδός Τζων Κένεντυ, παραστρατημένο απόγευμα, περίπου ώρα οχτώ, την στιγμή που φτάνει το φθινόπωρο. Θα μου πείτε τι σημασία έχουν όλες αυτές οι λεπτομέρειες. Και εγώ με παρρησία θα σας απαντήσω, τίποτε. Βλέπετε, έτσι το θέλει η φαντασία του θεάτρου και άλλοτε ξανά δεν θα προβώ σε παρόμοιους συλλογισμούς.

Κόντρα στις μαρκίζες που σβήνουν ανάβει μια ρεκλάμα στο βάθος του δρόμου. Boutique και ένας κύριος, μεσήλικας θα΄ταν, μα σε συμφωνία καλή με τον χρόνο που αν το θέλει μπορεί να γίνει πολύ τρυφερός. Σαρώνει το πεζοδρόμιο, διώχνει τα πουλιά από τις πλάκες. Κάθε τόσο παριστάνει πως ορμάει και ένα κοπάδι πετιέται στον δρόμο. Μια μέρα θα συμβεί κανένα ατύχημα και ο κύριος θα το΄χει κρίμα στον λαιμό του. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Ινές»

Έργο βασισμένο
Στην οπτική των αντανακλάσεων
Που παίζουν παιχνίδια
Και
Σκαρώνουν φάρσες
Καλύτερες από αυτό
Το άτυχο εργάκι

(Σκοτεινό γραφείο αστυνομικού τμήματος. Δυο τρεις άνδρες κάθονται γύρω από ένα τραπέζι. Ανάμεσά τους όπλα, έντυπα, ποτά, καπνός, μερικά κλειδιά και ένας σπασμένος καθρέφτης. Τους φέγγει ένα εκτυφλωτικό φως από έναν λαμπτήρα ανακριτικού τύπου. Στους τοίχους μερικές ανακοινώσεις, κιτρινισμένες από τον καιρό και φριχτά τσαλακωμένες από την υγρασία που μπορεί να σκοτώσει τα πάντα. Απόψε στο κρατητήριο φιλοξενούν μερικές διασημότητες. Για την ακρίβεια, πρόκειται για μερικούς πρίγκιπες με χαντακωμένες βιογραφίες που υπογράφουν με ονόματα ενθύμια, όπως Ian Curtis, Ben Harper, Polly Harvey, Ζακ και άλλα. Κατά βάθος σημαίνουν αγροτόπαιδα με τραυματισμένες ψυχές που κυνηγούν το όνειρό τους στο περιθώριο της πόλης. Φορούν άλλους εαυτούς και έτσι κουβαλούν περισσότερο φορτίο στους ώμους από τον καθένα.) Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Εκ των έσω»

✱

Έργο παιγμένο
Σε σαλονάκι
Αμερικάνικης
κούρσας

(M ια ασημένια κούρσα με αμερικάνικη κοψιά σταμάτησε. Ο Μάρσαλ έφερε κάμποσα τέτοια πριν από χρόνια. Θέλουν μονάχα πετρέλαιο και μια σταλιά λάδι. Και δεν σε προδίδουν ποτέ.  Ο οδηγός κορνάρει ρυθμικά, εκείνοι που περιμένουν κάνουν την είσοδό τους έξω στον κόσμο. Εκείνη, μια κυρία πολύ καθώς πρέπει με προσεγμένη σιλουέτα και μεγάλα μαύρα γυαλιά ηλίου. Εκείνος, άνθρωπος με ολοφάνερη αδυναμία, ψηλός και αδύνατος με ένα κατάμαυρο κοστούμι και μερικά έγγραφα ανά χείρας. Οι δυο τους μοιάζουν τόσο ταιριαστοί και απόλυτα κυριευμένοι από μια πολύ προσωπική υπόθεση. Ο οδηγός της κούρσας ανήκει στους λεγόμενους γραφικούς τύπους. Καλοκαιρινό πουκαμισάκι, γένια δυο ημερών, με τεράστια, δυνατά χέρια που πνίγουν το τιμόνι της κούρσας του. Στο ταμπλό προσεύχεται ο Άγιος Ιακώβ με τις άκρες της χάρτινης εικόνας του φριχτά τσακισμένες. Το ζευγάρι διασχίζει τον κήπο, κλειδώνει την καγκελόπορτα, το ταχυδρομικό κουτί, ρίχνει μια ματιά πίσω στα παράθυρα, περιμένοντας να συναντήσει την δική του σιλουέτα που μακραίνει κιόλας από αυτήν την ζωή. Ο άνδρας την κρατά τρυφερά από τους ώμους, την προτρέπει να προχωρήσουν. Η κούρσα τους φαντάζει υπέροχη και οι δυο τους πρέπει να προχωρήσουν ίσια εμπρός στην τρομερή απόφαση που αν και δεν το δείχνουν τους διασκεδάζει αφόρητα. Τόσο που δεν γελούν.) Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Αγοραίος Έρωτας»