Δοκιμή για την σκηνή του τέλους
Έργου  με θέμα
Την θυελλώδη σχέση του
Αμερικάνου ζωγράφου
Τζάκσον Πόλοκ
Με την
Λι Κράσνερ

(Ο αχυρώνας είναι φωτισμένος με έναν έντονο, κατακίτρινο λαμπτήρα. Είναι ένας άδειος χώρος με απλωμένους μουσαμάδες. Καμιά φορά μπαίνουν τα πουλιά της νύχτας και φτεροκοπούν. Δεν αντέχουν το φως και αποχωρούν σηκώνοντας σκόνη στο πέρασμά τους. Καλό ταξίδι στις ψυχές που ταξιδεύουν. Μια φιγούρα στέκει κάτω από τον φως. Δεν φαίνεται από κάπου μα για την θέση του αυτή μερίμνησαν οι αστρονομικές συντεταγμένες. Διάσπαρτοι μερικοί λερωμένοι κουβάδες με χρώμα. Βιολετί, κόκκινο, βαθύ μαύρο, λευκό, πράσινο. Όλα αυτά τα χρώματα φωτίζουν την μορφή του άνδρα με την τζιν περιβολή στο μέσον της σκηνής. Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται, τα άλλα είναι γραμμένα σε τραγούδια, κλειδιά και οδηγίες που ανοίγουν όλες τις πόρτες της φαντασίας. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Αγκάθι μου»

Μύθος μη επαληθευμένος
Για τις ύστατες στιγμές
Των δύο διεκδικητών του θρόνου
Της Θήβας,
Του Πολυνείκη, κατά κόσμον Πολ
Και του αδερφού του
Ετεοκλή

(Περιβάλλον πολέμου. Όλμοι, σφυρίγματα τροχιοδεικτικών, βόμβες φωσφόρου και φλεγόμενοι ορίζοντες. Στα ορύγματα τριγύρω ξεψυχούν δεκάδες στρατιώτες. Συλλογίζονται το αβέβαιο και το πεπλανημένο του κόσμου, το άστατο, τις μάταιες ελπίδες που τόσοι και τόσοι ποιητές τραγούδησαν μια φορά και έναν καιρό. Μαυροφορεμένες γυναίκες γυροφέρνουν τους νεκρούς ολολύζοντας, πενθώντας την πτώση της μεγάλης Θήβας. Κάπου εδώ κείτεται ο Αλέκος, ο Θανάσης, ο Μιχάλης και ο αδελφικός του φίλος ο Άρης με την θαρραλέα καρδιά. Λίγο πιο πέρα ο Αργύρης πεθαίνει ψιθυρίζοντας  ένα παιδικό τραγουδάκι. Θα΄ναι νανούρισμα, ένας σκοπός να συντροφεύει τον μεγάλο ύπνο του κόσμου. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Πολ, δεν έχει γούστο ο πόλεμος»

Δράμα που παίχτηκε μια νύχτα μες στην ερημιά των Αθηνών. Κανείς δεν έγραψε για αυτό το εργάκι και η τύχη του θα΄ταν κιόλας χαμένη, αν δεν ήταν εκείνη η μαρκίζα που άναψε απόψε, αντάρτισσα, ολομόναχη μαρκίζα με την τραχηλιά του κόσμου φορεμένη, εκεί έξω.

¥

(Οδός Τζων Κένεντυ, παραστρατημένο απόγευμα, περίπου ώρα οχτώ, την στιγμή που φτάνει το φθινόπωρο. Θα μου πείτε τι σημασία έχουν όλες αυτές οι λεπτομέρειες. Και εγώ με παρρησία θα σας απαντήσω, τίποτε. Βλέπετε, έτσι το θέλει η φαντασία του θεάτρου και άλλοτε ξανά δεν θα προβώ σε παρόμοιους συλλογισμούς.

Κόντρα στις μαρκίζες που σβήνουν ανάβει μια ρεκλάμα στο βάθος του δρόμου. Boutique και ένας κύριος, μεσήλικας θα΄ταν, μα σε συμφωνία καλή με τον χρόνο που αν το θέλει μπορεί να γίνει πολύ τρυφερός. Σαρώνει το πεζοδρόμιο, διώχνει τα πουλιά από τις πλάκες. Κάθε τόσο παριστάνει πως ορμάει και ένα κοπάδι πετιέται στον δρόμο. Μια μέρα θα συμβεί κανένα ατύχημα και ο κύριος θα το΄χει κρίμα στον λαιμό του. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Ινές»

Έργο βασισμένο
Στην οπτική των αντανακλάσεων
Που παίζουν παιχνίδια
Και
Σκαρώνουν φάρσες
Καλύτερες από αυτό
Το άτυχο εργάκι

(Σκοτεινό γραφείο αστυνομικού τμήματος. Δυο τρεις άνδρες κάθονται γύρω από ένα τραπέζι. Ανάμεσά τους όπλα, έντυπα, ποτά, καπνός, μερικά κλειδιά και ένας σπασμένος καθρέφτης. Τους φέγγει ένα εκτυφλωτικό φως από έναν λαμπτήρα ανακριτικού τύπου. Στους τοίχους μερικές ανακοινώσεις, κιτρινισμένες από τον καιρό και φριχτά τσαλακωμένες από την υγρασία που μπορεί να σκοτώσει τα πάντα. Απόψε στο κρατητήριο φιλοξενούν μερικές διασημότητες. Για την ακρίβεια, πρόκειται για μερικούς πρίγκιπες με χαντακωμένες βιογραφίες που υπογράφουν με ονόματα ενθύμια, όπως Ian Curtis, Ben Harper, Polly Harvey, Ζακ και άλλα. Κατά βάθος σημαίνουν αγροτόπαιδα με τραυματισμένες ψυχές που κυνηγούν το όνειρό τους στο περιθώριο της πόλης. Φορούν άλλους εαυτούς και έτσι κουβαλούν περισσότερο φορτίο στους ώμους από τον καθένα.) Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Εκ των έσω»

✱

Έργο παιγμένο
Σε σαλονάκι
Αμερικάνικης
κούρσας

(M ια ασημένια κούρσα με αμερικάνικη κοψιά σταμάτησε. Ο Μάρσαλ έφερε κάμποσα τέτοια πριν από χρόνια. Θέλουν μονάχα πετρέλαιο και μια σταλιά λάδι. Και δεν σε προδίδουν ποτέ.  Ο οδηγός κορνάρει ρυθμικά, εκείνοι που περιμένουν κάνουν την είσοδό τους έξω στον κόσμο. Εκείνη, μια κυρία πολύ καθώς πρέπει με προσεγμένη σιλουέτα και μεγάλα μαύρα γυαλιά ηλίου. Εκείνος, άνθρωπος με ολοφάνερη αδυναμία, ψηλός και αδύνατος με ένα κατάμαυρο κοστούμι και μερικά έγγραφα ανά χείρας. Οι δυο τους μοιάζουν τόσο ταιριαστοί και απόλυτα κυριευμένοι από μια πολύ προσωπική υπόθεση. Ο οδηγός της κούρσας ανήκει στους λεγόμενους γραφικούς τύπους. Καλοκαιρινό πουκαμισάκι, γένια δυο ημερών, με τεράστια, δυνατά χέρια που πνίγουν το τιμόνι της κούρσας του. Στο ταμπλό προσεύχεται ο Άγιος Ιακώβ με τις άκρες της χάρτινης εικόνας του φριχτά τσακισμένες. Το ζευγάρι διασχίζει τον κήπο, κλειδώνει την καγκελόπορτα, το ταχυδρομικό κουτί, ρίχνει μια ματιά πίσω στα παράθυρα, περιμένοντας να συναντήσει την δική του σιλουέτα που μακραίνει κιόλας από αυτήν την ζωή. Ο άνδρας την κρατά τρυφερά από τους ώμους, την προτρέπει να προχωρήσουν. Η κούρσα τους φαντάζει υπέροχη και οι δυο τους πρέπει να προχωρήσουν ίσια εμπρός στην τρομερή απόφαση που αν και δεν το δείχνουν τους διασκεδάζει αφόρητα. Τόσο που δεν γελούν.) Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Αγοραίος Έρωτας»

…κάθε φορά γελούσε
ψάχνοντας στις τσέπες του
κάτι να ξοδέψει,
πράγματα δικά μας
που φύγανε μαζί του…

Έργο με πρόχειρη διανομή
Και Αντίπαλο τον χρόνο

(Μπουλούκι ηθοποιών σε μια μισογκρεμισμένη σκηνή. Δυο τρία σκηνικά, καλώδια, καρέκλες και φροντιστές. Αυτή η μυστική φυλή που κρατάει άσβηστο το πανόραμα της φαντασίας. Στην πάνω δεξιά γωνιά μερικοί ηθοποιοί που προσπαθούν να ζεσταθούν. Γυναίκες και άνδρες, νεαροί στην ηλικία, παίρνουν μέρος σε αυτό φιλόδοξο έργο. Το ρίσκο τους μεγάλο μα γι΄αυτούς, σε λίγο καιρό, η ιστορία θα ανοίξει την αγκαλιά της. Στην άλλη άκρη της σκηνής μια σοβαρή προτομή χειροκροτεί δικτατορικά. Νομίζει κανείς πως αυτός ο τύπος, στην πάνω αριστερή γωνιά, που περιμένει ολομόναχος, σαν κάθε έναν που έχει κάτι συγκλονιστικό να προσθέσει στον ρυθμό αυτού του κόσμου, παίζει καλύτερα από όλους τον ρόλο του. Είναι ο σκηνοθέτης, μια μορφή μυθολογική. Τα φώτα χαμηλώνουν και ο άνδρας αυτός περιμένει την εποχή της σιωπής. Να την, φθάνει, ήρθε κιόλας με ήχο φτερού, ίδιο χιόνι. Τα παιδιά ανοίγουν τον σχηματισμό τους, ο σκηνοθέτης κάνει μερικά βήματα, λίγο ακόμη και τα παιδιά θα σκορπίσουν σαν πουλιά στον ξαφνικό κρότο που κάνει η εποχή όταν αλλάζει το δέρμα της.) Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Είπαν πως πάει ο παλιός ο χρόνος»

(έργο με πλήθος μεταπολιτευτικών σκηνών
Που δεν είναι της παρούσης)

(Φανταστείτε, στο μέσον οι θεατές και στις δυο πλευρές, δυο ξεχωριστές σκηνές με δυο διαφορετικές παραστάσεις. Στην μια αντικρίζουμε το αίθριο ιστορικού ζαχαροπλαστείου. Τα πολύχρωμα φώτα, οι ψάθινες καρέκλες, οι οργανοπαίχτες με το βλέμμα του βασιλιά Προίτου, τα τραπεζάκια με τους κηροστάτες, τα κορίτσια με τα ντέρτια τα πένθιμα παιδιά, όλα υπήρξαν απαράλλαχτα. Πάνω στο βερνικωμένο πάλκο τρεις άνδρες με χαρακτηριστικές στολές στέκουν αγέρωχοι. Πρόκειται για τον δικαστή Τζενάρο Τρίστο, τον Μάξιμο Αλβέρτο που ενσαρκώνει την πιο στέρεη πίστη και τον στρατηγό Ασίς, που λιγοστά σηκώνεται, κάτω από το βάρος όλων αυτών των καθηκόντων που ζουν καρφιτσωμένα στο πέτο του. Απέναντί τους στην άλλη σκηνή που περιβάλλει την πλατεία, μερικοί νέοι πειραματίζονται με έναν ασύρματο, φωνάζουν, βρίζουν, μιλούν μια άλλη γλώσσα. Οι τρεις άνδρες απορούν. Καλούνται να αποφασίσουν για την μοίρα αυτής της γνήσια, ελληνικής τραγωδίας που παίζεται εμπρός στα μάτια τους. Την κάθαρση, αυτό γυρεύουν. Φωνές πλήθους που περνά μαρτυρούν πως κάτι αλλόκοτο συμβαίνει σε εκείνη την τρομερή Βαβέλ.) Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Ο ΕΜΠαθής Στρατηγός Ασίς»

…αντί να απαριθμεί
Λεπτομέρειες,
Θα πλάσει όγκους…
Β. Γουλφ

‘Εργο σαν άστρο
που παίχτηκε σ΄ άλλες πολιτείες

[Κλειστό δωμάτιο με πράγματα αξίας και ίσως μιας άλλης εποχής. Βαριά γραφεία, φωτιστικά δαπέδου σε μορφή κύκνου, κορνίζες και βραβεία μιας μαθητείας πολύ μακρινής πια. Ταφτάδες, κουρτίνες κίτρινες με δαντέλες και κρεμασμένα κουδουνάκια. Η διαφάνεια του κόσμου καραδοκεί πίσω από το παράθυρο, καραδοκεί ζωγραφισμένη με φωνές παιδιών που παίζουν και μεγαλώνουν άθελά τους, με γυρολόγους, πορτοφολάδες, πλανόδιους μανάβηδες και έναν σωρό ειδικότητες κρυμμένες χρόνια τώρα στο πηγάδι αυτής εδώ της ζωής. Στο δωμάτιο βρίσκονται δυο άντρες. Μια ανάκριση βρίσκεται σε εξέλιξη και κάποιος οφείλει μερικές απαντήσεις για έναν μυστηριώδη φόνο, με πολύ προφανή κίνητρα. Μα η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις  και νύχτες πολύτιμες. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: «Φαίδρα, ποιος στέλνει τις ψυχές Στον παράδεισο, Ποιος;»»