Είναι δοσμένη η καρδιά του,
όπως συμβαίνει πάντα
με τους νέους του Τενεσί
και τα θερμά τους όνειρα

Δυο άνδρες κάθονται στο τραπέζι. Είναι φανερό πως ένας απ΄τους δυο αυτούς ανθρώπους διαθέτει μια κάποια εξουσία. Και πως η θέση του είναι αυτή της ισχύος έναντι του άλλου.Μες στο δωμάτιο δεν υπάρχει κανείς και τίποτε άλλο. Μόνο που στον τοίχο πίσω τους, ανάμεσά τους όπως κοιτάζει το κοινό ένας αρκαδικός πίνακας, κάτι μορφές αόριστες από άνοιξη και παραμύθι. Continue reading «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre —Ντέμπι» →

(Στη σκηνή πηγαινοέρχονται τεχνικοί και φροντιστές. Φαίνεται πως φτιάχνουν ένα σκηνικό πόλης και ίσως γι΄αυτό ετοιμάζονται να ρίξουν απ΄την οροφή ένα επιβλητικό πανώ. Μες στο πλήθος ξεχωρίζει κάποιος που φορά μια στολή και άλλα δυο πρόσωπα. Ένα κορίτσι και ένα αγόρι. Και το σκουριασμένο φεγγάρι γιατί πάντα ήθελα έναν δικό  μου ουρανό.

Κάποιος απ΄τους θεατές της πλατείας, απευθύνεται στους υπόλοιπους, ο ρόλος του είναι μυστικός, όλα πάνω του είναι αδιάφορα, όμως εκείνος γνωρίζει σε βάθος την παράξενη αυτή ιστορία. Μιλά.) Continue reading «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre -Τόκυο» →

Για τον Φρανκ
Για την Κράκυ

Το έργο είναι αφιερωμένο στον Φρανκ και την Κράκυ. Δυο πρόσωπα που ίσως να μην υπήρξαν ποτέ, που ίσως κάποτε να μας προσπέρασαν μες στην πόλη. Εκείνος είναι ένα παλιό ναυάγιο, χαμένος στο ποτό. Εκείνη, νιώθει ακόμη πως είναι νέα, πως είναι όμορφη. Continue reading «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre [12] -Blues Alley» →