Αγγελική Πεχλιβάνη, Οι γάτες του τρίτου και άλλοι ζωντανοί, Εκδόσεις Κίχλη, Αθήνα 2021

Και που λείπεις είσαι η φαντασμαγορία μου…

Mε αυτήν τη δήλωση εισάγει την πρώτη ενότητα του βιβλίου της, η οποία καταλαμβάνει και το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής της, η Αγγελική Πεχλιβάνη. Πρόκειται για μια έντεχνη, γεωμετρημένη, με πολλές αρετές ημερολογιακή γραφή – καταγραφή με κύριο θέμα της το πένθος. Η γλώσσα της Πεχλιβάνη μεστή, πυκνή, κυλά ρυθμικά, μετρημένα, πατά σε βάσεις στέρεες, κατασκευασμένες από αναγνώσεις, οι οποίες είναι εμφανείς, τόσο αυτές όσο και η κλασσική και η γενικότερη παιδεία της Πεχλιβάνη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αγγελική Πεχλιβάνη, Οι γάτες του τρίτου και άλλοι ζωντανοί ―Από την Κατερίνα Παπαδημητρίου»

Νίκος Μητρογιαννόπουλος, Μέγα λαϊκό, εκδόσεις Τυφλόμυγα 2019

Πολύ ιδιαίτερο βιβλίο, που προσπαθεί να συνδυάσει ευαισθησία – ποιητικότητα απ΄ τη μια (εξάλλου, περιλαμβάνονται και ποιήματα), «σκληρή» και εν πολλοίς «αρσενική» θεματολογία απ΄ την άλλη.

Εδώ εμφανίζονται σκυλάδικα, στρατός, ζεϊμπέκικα, εγκατάλειψη, θάνατος, παραζάλη, νοσοκομεία, λαϊκά – ρεμπέτικα, εμφύλιος, σινεμά, καύλες, μετανάστες, αντροπαρέες κλπ• ταυτόχρονα «σφάζονται με μπαμπάκι» κυριλέ πολιτικοί• γκεστ σταρ: Βαρβέρης, μα Μάης 2011.

Ο συνδυασμός δεν πετυχαίνει πάντα: καμιά φορά μπατάρει προς το υπερσυναισθηματικό, το νεορθόδοξο («Προσευχή»), το εθνομπολσεβίκικο: δηλαδή ξεφεύγει από Βαλτινό, Πετρόπουλο, Λιάππα, φαλτσάρει προς Χαριτόπουλο η Πάριο. Όποτε όμως πετυχαίνει, πετυχαίνει υπέροχο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Φύσσας, ένα βιβλίο σε 100 λέξεις: Νίκος Μητρογιαννόπουλος, Μέγα λαϊκό»

Νικολέττα Αλεξάνδρου, Ήχοι και Σιωπές ―εκδ. Βακχικόν, Αθήνα 2020

Αξιόλογο ποιητικό ντεμπούτο από μια δημιουργό που σίγουρα θα δώσει κι άλλα μελλοντικά, καθώς ήδη βρίσκεται πέρα από τη συνήθη στιχοπλοκική σαβούρα, γράφοντας μάλιστα άλλοτε ελληνικά, άλλοτε αγγλικά. Μέτρησα τουλάχιστον μια ντουζίνα ολοκληρωμένα ποιήματα στις δυο συλλογές του βιβλίου («Στα μισά του δρόμου», «Μια ανάσα μακριά»), ωστόσο σχεδόν σε όλα υπάρχουν αξιόλογοι στίχοι.

Προσωπικοί και γενικότεροι καημοί, καλή χρήση του διαλόγου, φιλοσοφικές διερωτήσεις, ποικίλες έμμεσες αναφορές, ωραία πεζοποιήματα ρεαλισμός κλπ: ποιητική αντανάκλαση πλούσιας πορείας.

Για τη δεύτερη έκδοση προτείνω: λιγότερο υλικό + επιμέλεια έκδοσης (π.χ. να μη στριμώχνονται δυο ποιήματα στην ίδια σελίδα) – κειμένου (π.χ. κόψιμο σε αποσιωπητικά – θαυμαστικά).

(Λέξεις 100).

✿

Τασούλα Γεωργιάδου, Αληθινές παλιάς κοπής, μιας άλλης εποχής, εκδ. Παρέμβαση, Κοζάνη 2021

Ο παλιάς κοπής άνθρωπος έχει μοχθήσει, έχει δημιουργήσει, έχει κατασκευάσει, έχει απογοητευτεί, έχει τσακιστεί, έχει ανανήψει, έχει αγωνιστεί. Δηλαδή, έχει γνωρίσει τη ζωή στην ασχήμια της, στον πόνο της, στις μικρές χαρές της κι έχει γίνει κουβάρι μαζί της.

Παλιάς κοπής άνθρωπος και δη γυναίκα, θα πει τσαγανό, πείσμα, υπομονή και γενναιοδωρία, επιμονή, συμβιβασμός, αλλά και μεγαλοψυχία.

Ιστορίες με αλήθειες, σημαντικά γεγονότα, ιδιαίτερα ανθρώπινα πορτρέτα, στα εννιά σπαράγματα -διηγήματα της Τασούλας Γεωργιάδου. Όλα τρέχουν στα μάτια μας και η ψυχή μας γίνεται κοινωνός ιστορικών καταστάσεων, συναισθηματικών παλινδρομήσεων και, αίφνης, χωνεύουμε τις σελίδες και μπαίνουμε μέσα στη δράση. Η αφήγηση μάς αφορά, ο χρόνος μεταλλάσσεται σε ενεστώτα, ζούμε τη ζωή που δε ζήσαμε. Το κέρδος, από ένα τέτοιο αληθιστόρημα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Τασούλα Γεωργιάδου, Αληθινές παλιάς κοπής, μιας άλλης εποχής ―Γράφει ο Παύλος Λεμοντζής»