Άχνα

Το ποίημα είναι η άχνα της εκπνοής του ποιητή
σ’ έναν αρχέγονο καθρέφτη
όπου χαράζει στίχους με το δάχτυλο
κι όταν αφανιστούν από τον άνεμο
βλέπει ολόγυμνο το πρόσωπό του

*

Εφαλτήριο

Την Ποίηση
δεν θα τη βρεις στις στιχοπλοκές
και σε ορθοτεχνίες επιτήδειων λεξιλάγνων Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γιώργος Δουατζής, Ποιήματα (1971-2021) ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]»

από τις ΑΩ εκδόσεις

ΧΕΙΜΩΝΑΝΘΟΙ

Κοιμάσαι δίπλα μου
ολόκληρος κοντά της,
ένα καπέλο κόβεται στα δύο
στο χάσμα του ανθίζουνε χειμωνανθοί,
σηκώνομαι
έξω βρέχει,
σε μια σελίδα γράφω:
σε ερωτεύθηκα σαν κλειδαρότρυπα στο χάος. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γεωργία Πολυκανδριώτη, Το μανταρίνι ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]»

(Τόμοι Α’, Β’, Γ’ σε κασετίνα) Μετάφραση: Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής ―Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

Περιγραφή
O Γάλλος στοχαστής Μισέλ ντε Μονταίνι (1533 –1592), όταν αποτραβήχτηκε στον πύργο του εγκαταλείποντας την θέση του στο Κοινοβούλιο του Μπορντώ, παραμένοντας όμως δημόσιο πρόσωπο, απειλούμενο αλλά και σεβαστό στους Θρησκευτικούς Πολέμους που συντάραζαν επί δεκαετίες τη Γαλλία, αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο «καλής πίστης», αφιερωμένο «στην προσωπική ωφέλεια των συγγενών και φίλων». Εμπλουτίζοντας και επεκτείνοντας το κείμενό του κατά τα τελευταία είκοσι δύο χρόνια της ζωής του με θέματα που δημιουργεί η ροή του βίου, ερωτήματα καθημερινά πλάι σε ουσιώδη, πρόσθεσε στην παγκόσμια γραμματεία το «δοκίμιο», δηλαδή τις διαδοχικές προσπάθειες να δοθούν απαντήσεις, ενώ δεν λείπουν οι αμφιβολίες. Σε κάθε περίπτωση, η απορία «Τι ξέρω;» (ώστε να ξέρω τι απαντώ) παρέμεινε παρούσα, ένα παιχνίδι που δεν έχει πάψει να αναζητεί τους παίκτες του. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Michel de Montaigne, Δοκίμια ―κυκλοφορεί [απόσπασμα]»

Αρχείο 14/08/2012

εκδόσεις Ποιείν

Σε ρε μπεμόλ

Πολύ πριν μάθει την αλφάβητο
προσάρμοσε δάκρυα και στα επτά φωνήεντα
και με στεφάνια μηδενικών ζωής
έτρωγε τον ήλιο στα δέκα νύχια του.
Το πρόσωπό του δεν γνώριζε άλλα πρόσωπα,
μόνο το αντισηπτικό χείλος της ευτυχίας·
τη φροντίδα που εκφυλίζεται σε λέξεις. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γιάννης Γκούμας, Ανθολογία 1985-2012»

Αλέξανδρος Νεχαμάς, Αρετές της αυθεντικότητας. Δοκίμια για τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης

Η συλλογή άρθρων Αρετές της αυθεντικότητας αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την πρωτότυπη και βαρυσήμαντη συμβολή του Αλέξανδρου Νεχαμά στις σύγχρονες πλατωνικές σπουδές. Προσφέρει στον γενικό αναγνώστη τη δυνατότητα όχι μόνο να κατανοήσει τις πλατωνικές και σωκρατικές θέσεις, αλλά και να συνειδητοποιήσει τον βαθύ πυρήνα τους και την ουσιαστική τους επικαιρότητα.

Τα άρθρα είναι αυτοτελή και, ως εκ τούτου, μπορούν να διαβαστούν ανεξάρτητα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αλέξανδρος Νεχαμάς, Αρετές της αυθεντικότητας ―κυκλοφορεί [απόσπασμα]»

Ισμήνη Καρυωτάκη, Φυγόδικος δεν ήμουν ―εκδόσεις Ποταμός

Ο Σπήλιος αισθάνθηκε σαν ένα ζώο που επιτέλους αντιλήφτηκε ότι το παράθυρο στο δωμάτιο –απ’ όπου λογάριαζε ν’ αποδράσει– δεν ήταν παρά η είσοδος στο κλουβί που τον περίμενε απέξω.

Σηκώθηκα. Άρχισα να κόβω βόλτες στο δωμάτιο, κι επειδή δεν ήξερα τι άλλο να σκεφτώ, σκέφτηκα ότι η Εριφύλη με σκέφτεται, άναψα ένα τσιγάρο και τη σκεφτόμουν κι εγώ. Στο κρεβάτι μαζί μου. Γιατί όχι; Δεν πάει στον διάολο. Έπιασα μια καρέκλα κι ανέβηκα για να κοιτάξω απ’ τον φεγγίτη, ήθελα να τον ανοίξω και να βάλω τις φωνές. Πες κάτι τέλος πάντων, λέω μέσα μου. Δεν ξέρω γιατί μου ήρθε έξαφνα το χαϊδευτικό που της αρέσει: Καβουρμά μου, λέω. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ισμήνη Καρυωτάκη, Φυγόδικος δεν ήμουν ―κυκλοφορεί [απόσπασμα]»