Έγινε 100 χρονών!

Έδειχνε η κατάστασή του, όπως εξελισσόταν, ότι θα γινόταν και αυτό. Στα ενενήντα πέντε του πήγαινε για ψώνια, στα ενενήντα οχτώ του έκανε διακοπές στο νησί του.

Στα ενενήντα εννέα του όμως ράγισε τον γοφό του πέφτοντας και από κει και πέρα καταδικάστηκε, από τους γιατρούς, αλλά και από τη δική του προσεκτική στάση ζωής, στη ρουτίνα  με το πι. Από το κρεβάτι στην τουαλέτα, στο τραπέζι της κουζίνας για πρωινό και από κει στον καναπέ για ξαπλωτή διημέρευση, με διαλείμματα για φαΐ, μέχρι να φτάσει πάλι η ώρα για ύπνο. Για ύπνο στο κρεβάτι του, δηλαδή, γιατί και στον καναπέ κοιμάται συνεχώς με την τηλεόραση στο volume 80, γιατί δεν φτάνουν αλώβητα τα αυτιά των ανθρώπων στα 99. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ζωή Κατσιαμπούρα, Η αφαίρεση»

Οι ξεναγοί σταματούν με τα λάβαρά τους έξω απ΄την κλειστή πόρτα. Το πλήθος που τους ακολουθεί ακούει με προσοχή όσες απ΄τις λέξεις γλιτώνουν τον χαμό του ανέμου. Αυτό το πλήθος που παραμένει τόσο ανυποψίαστο για τους φαύνους και τις νύμφες που γεννιούνται κάθε νύχτα στην πόρτα του ποιητή, αυτός ο ξέφρενος κόσμος που συνωστίζεται και φωτογραφίζεται και αναχωρεί και κάπου φθάνει ποτέ δεν θα πονέσει όσο ο ποιητής. Και ίσως να μην νιώσει την οδύνη μιας ζωής που καίγεται σε είκοσι πέντε μονάχα χτύπους. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Casina Rossa»

Το Σύνδρομο τού Σκαντζόχοιρου

14.

στη Θεοδώρα Βαγιώτη

Κάτι περίεργα βράδια τού Σαββάτου
Οι νεκροί μπαινοβγαίνουν στα όνειρα
Όπως πάντα σφυρίζοντας αμέριμνα
Λίγο πριν σταθούν να ζητήσουν φωτιά
Για ν’ ανάψουν τσιγάρο
Στα νωχελικά βάθη τού ύπνου
Και ύστερα πέφτει σιγή πολλών λεπτών
Που θα ισοδυναμούσε
– Αν ξέραμε να μετρούμε τον καιρό
Αλλά δεν ξέρουμε – Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ρογήρος Δέξτερ, σχεδίες»

Από τις εκδόσεις Τυφλόμυγα

Τέσσερις ποιητές που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, με τη δική του πορεία ο καθένας στο χώρο-πεδίο ή ακόμη και «θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων» της γραφής, καταθέτουν τέσσερις ξεχωριστές ποιητικές συλλογές και δημιουργούν μία «συνενοχή» εκ του μακρόθεν με την αρωγή-διαμεσολάβηση του εκδότη Κώστα Κατσικιά. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κώστας Ρεούσης-Μπάμπης Λάσκαρις-Larry Cool-Παναγιώτης Θανασούλης, «εν καμίνω» (τέσσερις συνένοχοι) -κυκλοφορεί»

Ο Ὀκτανέριος ἦταν θῦμα τῆς εὐνουχιστικῆς ἀνατροφῆς του: Ἡ ἠθικὴ διδασκαλία τῆς μαμᾶς καὶ τῆς γιαγιᾶς σφυρηλάτησαν μιὰ γιὰ πάντα μὲσ’ στὴ συνείδησή του τὴ δικιά τους ἑρμηνεία γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὶς σχέσεις. Κι ἦταν μία ἑρμηνεία θεολογική, βγαλμένη ἀπ’ τὰ ἔγκατα τῆς πιὸ αὐστηρῆς ἐκδοχῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ. Γιὰ πολλὰ χρόνια ὁ Ὀκτανέριος ἄκουγε τὰ θηλυκὰ τοῦ σπιτιοῦ (καὶ τῆς γειτονιᾶς) νὰ ἀποκηρύττουν τὴν ἐπανάσταση τῆς σάρκας καὶ νὰ δαιμονοποιοῦν κάθε γενετήσια παρόρμηση. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης, Ὁ Ὀκτανέριος»

Σκαρφάλωνε. Όσο θα μεγάλωνε η μέρα, τόσο θα γαντζωνόταν πιο πολύ απ’ τη ζωή. Θα γέμιζε χυμούς, καθώς ο αέρας θ’ αλάφραινε. Τις νύχτες θα κοιμόταν χωρίς τον φόβο του χιονιά. Τα πρωινά, πίνοντας δροσιά, θα ξεκινούσε απ’ την αρχή. Σκαρφάλωνε. Τώρα μπορούσε να βλέπει δίχως να τεντώνει τις μύτες. Τα σύννεφα θ’ αραίωναν. Τα μάτια του σύντομα θ’ άνοιγαν διάπλατα το ένα μετά το άλλο. Οι αχτίδες, όπως το συνήθιζαν, θα κάθονταν στο μπράτσο του, για να εξερευνήσουν μαζί κρύπτες της άνοιξης. Σκαρφάλωνε. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Καίτη Παπαδάκη, Η αρπαγή της Άνοιξης»

Διηγήματα, εκδόσεις Άγρα

ΠΡΩΗΝ «ΚΑΜΑΚΙΑ» που σώζουν πρόσφυγες, κλοσάρ της δεκαετίας του ’60 που σχετίζονται με έναν ασιατικό βόα, μετεξεταστέοι του έρωτα, πτυχιούχοι δίχως μέλλον, ένας καζαντζιδικός λαχειοπώλης του ’70 και δυο μπέιμπυ μπούμερ της γενιάς του ν. 815 αμήχανοι μπροστά στα ερωτήματα του σήμερα. Μαζί με παραφυσικά φαινόμενα, μνήμες Κατοχής, μοιραίους χαρτοπαίκτες, νεαρούς λούζερ και μια ασυνήθιστη Ρωσσίδα μπάμπουσκα.

Όλα αυτά είναι οι Ιστορίες με φίδια που κάλλιστα θα μπορούσαν να λέγονται και «Ιστορίες εντελώς κανονικών ανθρώπων». Συνεχίστε την ανάγνωση του «Θόδωρος Φέστας, Ιστορίες με φίδια»

[Χώρος:
Γειτονιά
Σπίτια που αναπνέουν όσο τους επιτρέπει η λιγοστή πρασιά ανάμεσά τους
Κήπος, άνθη ανοίξεως, μια πασχαλιά, μια λεμονιά στο βάθος, κοτέτσι
Μια κρεβατίνα απλώνεται για να ξεκουράσει το κλήμα
Το κλήμα φερμένο από το χωριό, καρπερός, βιαστικός ροδίτης
Ο μικρός διάδρομος της εισόδου στον κήπο
Ένα τραπεζάκι στον ίσκιο της κληματαριάς, φορμάικα Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ασημίνα Λαμπράκου, Γυναίκες»