Σ’ ένα περιμάζεμα απολεσθέντων ψυχών στα αζήτητα δρομάκια της ζωής μετά τη ζωή, ζουμάρισε αετίσια στο ερημικό πεδίο μάχης σε ένα κιτρινισμένα λαβωμένο στρατιώτη. Κειτόταν καταγής με διαμπερές καπνοαχνίζον τραύμα στα παλλόμενα στήθη. Ακρωτηριασμένος –του έλειπε το ένα χέρι– και περίλυπος, καρτερούσε ά-πονα στο ά-χρονο ά-χωρο παρόν του το περιμάζεμα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Άννα Αθανασίου, Ο Αδελφός του Ιούλη»
Αυτά τα ωραία πάρτι της γειτονιάς γίνονται μια φορά κάθε καλοκαίρι, γύρω στον Δεκαπεντάυγουστο, όταν το χωριό γεμίζει κόσμο. Αποφάσισαν, λοιπόν, και φέτος, όπως κάθε χρόνο, οι άντρες να ψήσουν στις σχάρες και οι γυναίκες να πάμε τα συνοδευτικά.
Είπα να φτιάξω πατατάκια τσιπς που πρώτον ξετρελαίνουν παιδιά και μεγάλους στο σπίτι και δεύτερον θα λιγοστέψουν λίγο το τσουβάλι με τις πατάτες που μου έφεραν δώρο και φοβάμαι ότι θα «ανάψουν», θα σαπίσουν με τόση ζέστη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ζωή Κατσιαμπούρα, Τα τσιπς»
Tο μίσος κι η εμπάθεια που τρέφει ο άνθρωπος για τα μέλη του ίδιου είδους είν’ ανεκδιήγητη αλλά ταυτόχρονα και τόσο συνηθισμένη σ’ όλες τις κοινωνίες και σ’ όλες τις εποχές, που προκαλεί αισθήματα απέχθειας κι αηδίας γι’ αυτό τούτο το είδος. Τέτοιες διαθέσεις γεννιούνται πάντα μέσα στο λίκνο ενός άκρατου εγωισμού. Έτσι περιχαρακωμένος όπως είναι ο άνθρωπος στον υδροκέφαλο εαυτό του, μοιραία έχει δύο δρόμους να διαλέξει: είτε να δείξει την ανωτερότητά του σ’ άλλους πιο αδύναμους, είτε να προστατεύσει το εγώ του όταν νιώθει ότι βάλλεται. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης, Odium»
Ο Γόνος έπλεε σε πελάγη πρωτοφανούς ευτυχίας, καθώς απέμεναν λίγες μόνο μέρες πριν την ανάληψη της εξουσίας. Τα περισσότερα γκάλοπ του έδιναν διψήφια διαφορά προβαδίσματος έναντι του πολιτικού του αντιπάλου και απερχόμενου πρωθυπουργού Σταύρου Καταληψία. Ακόμα και στα όρια του στατιστικού λάθους η αυτοδυναμία ήταν δεδομένη. Πήρε, ξαπλωμένος στην κρεβατοκάμαρα, το μπολ με τα κεράσια και άρχισε να τα μασουλάει φτύνοντας τα κουκούτσια ψηλά στο ταβάνι. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αχιλλέας Σωτηρέλλος, Το κουκούτσι (Ή μια μικρή πολιτική αυτοκτονία)»
Από τις εκδόσεις Κίχλη
Στὴ συλλογὴ διηγημάτων «Κόμπο τὸν κόμπο» ὅλες σχεδὸν οἱ ἱστορίες ἔχουν τὴ μορφὴ τῆς ἐξομολόγησης ἢ τῆς ἐξιστόρησης γεγονότων ποὺ ἀφοροῦν τὸ παρελθόν. Οἱ ἀφηγητές, φορεῖς τοῦ παραδοσιακοῦ προφορικοῦ πολιτισμοῦ οἱ περισσότεροι, μὲ ἕναν ἀδρὸ προφορικὸ λόγο καὶ μὲ δωρικὴ λιτότητα ὑφαίνουν λέξη τὴ λέξη, κόμπο τὸν κόμπο, τὰ προσωπικὰ πάθη ἀλλὰ καὶ τὶς πληγὲς τῆς Κατοχῆς καὶ τοῦ Ἐμφυλίου σὲ κρουστὲς ἱστορίες.
Ἡρωίδες ποὺ βίωσαν τὴ σκληρότητα τῆς ἀρχαϊκῆς κοινωνίας καὶ ἄλλες ποὺ ὕψωσαν τὸ ἀνάστημά τους καὶ πάλεψαν στὶς πιὸ ἀντίξοες συνθῆκες· ἥρωες-θύματα τῶν κοινωνικῶν προκαταλήψεων καὶ ἄλλοι ποὺ τοὺς συνέθλιψαν οἱ μυλόπετρες τῆς Ἱστορίας· ἀφηγήσεις ὅπου τὸ χάσμα ἀνάμεσα στὸν πάνω καὶ τὸν κάτω κόσμο κλείνει χάρη στὸν πόθο γιὰ τὸ σμίξιμο ζωντανῶν καὶ νεκρῶν ἐραστῶν. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δήμητρα Λουκά, «Κόμπο τον κόμπο» (διηγήματα) -προδημοσίευση»
λHθινος δρόμος
Τις νύχτες θέλω να σύρω
τα πόδια μου γυμνά
επάνω στις μνήμες
το χάδι να νιώσουν
κι ύστερα ας ματώσουν
μα δε θυμάμαι ονόματα
χαμένων ηρώων
και ίσως, καλύτερα έτσι-
άρτια παραμένουν τα μέλη μου
Τις νύχτες θέλω να λεηλατήσω
τις στιγμές που γεννιόμουν Συνεχίστε την ανάγνωση του «Νόπη Χατζηιγνατιάδου, τέσσερα ποιήματα»
Με καίνε τα φώτα,
του λαμπτήρα,
του ήλιου που μπαίνει από τις γρίλιες
των προβολέων,
του καθρέφτη με τα ντουλαπάκια στο πλάι,
της πορείας των αυτοκινήτων.
Mε παγώνει
το ρεύμα της βεντάλιας της κυρίας με τα πουά Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Σούκουλης, Πόσο ωραία γυαλίζουν τα μάρμαρα του Schiller»
(Ανάμεσα στους «σκαλωτάδες»
και τους «μαζωτάδες»)
Πάλευα καιρό να θυμηθώ τ’ όνομά της
Όπως όταν γυρεύει κανείς το δρόμο
Μέσα από ένα χαμηλό σύννεφο
Ή μια ομίχλη πηχτή
Σα σωρό από τσαλαπατημένες σκέψεις
Σα συγκέντρωση τζιτζικιών σε πλατεία
Όπου ο γεροντότερος
Πρέπει πάση θυσία
Να σύρει το χορό τής μνήμης Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ρογήρος Δέξτερ, Σχεδία: Memoria intermedia»
