«Αγάπη  μου! Τον βάτραχο θα τον βάλουμε στο ψυγείο.»

Κάθε πρώτο βράδυ της διαμονής μας σε ξένο τόπο, τακτοποιούμε τους άγνωστούς μας θορύβους εκτείνοντας τους στην πηγή που τους παράγει. Ένας τρόπος να μη φοβόμαστε.

Εκείνο όμως το βράδυ, στο δωμάτιο, ένας θόρυβος, σαν κρώξιμο βατράχου σε δυο  νότες, κρα – κράι ή κρα – κράου, επαναλαμβανόταν κόβοντας την ησυχία σε κανονικά δίωρα και μας τρόμαζε. Ο μόνος που δεν είχαμε τοποθετήσει.

«Αγάπη  μου! Τον βάτραχο θα τον βάλουμε στο ψυγείο.», είπα. Τότε, εκείνη άρχισε να γελάει. Γελούσε με ό,τι είχε. Πάντα γελούσε με ό,τι είχε· ακόμη και τα δόντια της. Και το γέλιο της, έτσι χαρισμένο, με σήκωνε, εμένα τον άντρα της, στους ουρανούς. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ασημίνα Λαμπράκου, Ο Βοϊδομάτης»

Λατρεμένη μου Νούρια…

Οι Νήσοι Φερόες που στην τοπική διάλεκτο σημαίνει «Νησιά των Προβάτων» είναι ένα σύμπλεγμα 18 Νησιών. Πρόκειται για μια χώρα με περιορισμένη αυτονομία που διοικητικά υπάγεται στο βασίλειο της Δανίας. Πρωτεύουσα είναι το Τόρσαβιν στο οποίο διαμένω. Το σπίτι μου, μια μονοκατοικία από πτυχωτό ξύλο βρίσκεται στα περίχωρα κατά μήκος της ακτογραμμής Foroyskir.

Με το που αποβιβάστηκα έπιασα αμέσως δωμάτιο σε ένα φτηνό ξενοδοχείο του ιστορικού κέντρου. Το ίδιο βράδυ στην τοπική παμπ γνώρισα τον Thomas. Εργολάβο κηδειών και αριστερό αναπληρωματικό μπακ της εθνικής ομάδας. Ύστερα από δική του παραίνεση δοκίμασα την τοπική μπύρα (Føroya Bjór) την οποία βρήκα εξαιρετική. Ο Thomas γιόρταζε την επιτυχία της ομάδας του απέναντι στην αντίστοιχη ελληνική η οποία είχε στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2004. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αχιλλέας Σωτηρέλλος, Νήσοι Φερόες»

της Β.

Ήταν τότε που είπες:

– Πάμε;

– Πού

– Εκεί που δεν θα ξαναπάμε.

Και φύγαμε. Οδηγούσες εσύ κι εγώ έκρυβα τον χάρτη για να μη φτάσουμε ποτέ.

Περνώντας από τη λιμνοθάλασσα, θυμήθηκα μια μακρινή αποικία, όπου ήθελα να πάω.

Εκεί οι άνθρωποι δεν μιλούν, μόνο χαμογελούν κι αγαπούν.

Φτάνοντας στις πηγές του ποταμού, έψαχνα να βρω το πορθμείο και τον βαρκάρη.

Ένα πλατανόφυλλο πέρασε με το νερό και νόμισα, για μια στιγμή, πως μου χαμογέλασε. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, Ήταν τότε που είπες»

Η ανασφάλεια ορισμένων ευθύνεται για την χαμηλή αυτοεκτίμησή τους ή το αντίστροφο; Όπως και νάχει τα αρνητικά αυτά αισθήματα γεννούν πάντα αντιδράσεις απ’ τον εαυτό που βασανίζεται με τούτα. Κι οι αντιδράσεις ποικίλουν απ’ άνθρωπο σε άνθρωπο. Ίσως η πιο διασκεδαστική αντίδραση, αυτή δηλαδή που προκαλεί στους υπόλοιπους θυμηδία και διάθεση για εμπαιγμό, είν’ αυτή της μεγαλομανίας και κατ’ επέκταση της τάσης για μεγαλόπιασμα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης, Τα περί υ δ ρ ο δ υ ν α μ ι κ ή ς»

Σαν παραμέρισε ο άντρας από πάνω της, μόνο τότε κι εκείνη μάζεψε τα πόδια της το ’να δίπλα στ’ άλλο κι έψαξε τη κυλόττα της ανάμεσα στα σκεπάσματα. Και σαν τη βρήκε, στάθηκε όρθια και κατέβασε το φόρεμα πάνω στο μισό γυμνωμένο σώμα της. Ίσιωσε το στρίφωμα στη μέση της γάμπας, φόρεσε της παντόφλες της κι όπως ήταν, δίχως να σκουπιστεί, με τα υγρά να σαλιάζουν τους μηρούς της, πορεύτηκε προς την κουζίνα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ασημίνα Λαμπράκου, Γυναίκες: Πολύμνια»

Τ

ην 1^η Ιουνίου του σωτηρίου έτους 2009, αεροπλάνο τύπου airbus 330 της εταιρείας Air France,  αριθμού νηολογίου F-GZCP,  που εκτελούσε το δρομολόγια Ρίο ντε Τζανέιρο-Παρίσι εξαφανίστηκε από τα ραντάρ δύο ώρες μετά την αναχώρηση του. Τα συντρίμμια του εντοπίστηκαν ύστερα από μια βδομάδα στον Ατλαντικό ωκεανό. Ένα χρόνο αργότερα ο Γάλλος εμπειρογνώμονας Claude Izzo, έστειλε το τελικό πόρισμα του στις αρμόδιες υπηρεσίες, ωστόσο συνέταξε και ένα παράλληλο περισσότερο φιλοσοφικού και υπαρξιακού ενδιαφέροντος με γνώμονα το προσωπικό του δράμα που αποφάσισε να εμπιστευτεί στο λογοτεχνικό περιοδικό “Lire”. Το δημοσιεύουμε αυτούσιο έχοντας διατηρήσει την ορθογραφία και τα σημεία στίξεως αναλλοίωτα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αχιλλέας Σωτηρέλλος, Πτήση 447 της Air France»

Ήρθαν στη γειτονιά μετά το Πάσχα, σε ένα εγκαταλειμμένο από παλινοστήσαντες Βουλγάρους σπίτι. Το νοίκιασαν για να μείνουν τέσσερις, ένα ζευγάρι και τα δυο του παιδιά. Η ηλικιωμένη γειτόνισσα που τους το νοίκιασε, καθότι η ιδιοκτήτρια ξαδέλφη της είναι κάτοικος Μελβούρνης, μου το ανακοίνωσε στο τηλέφωνο με χαρά, να μην είναι έρημο,  βρε παιδί μου, το σπίτι… Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ζωή Κατσιαμπούρα, Άσπρα χελιδόνια»