Από τις εκδόσεις Βιβλιοπωλείο της Εστίας

Το βιβλίο αυτό αποτελείται από τρία μέρη.

Το πρώτο, με τίτλο «Μια εφικτή ευτυχία», περιέχει δέκα διηγήματα επιστημονικής και/ή πολιτικής φαντασίας.

Το «Εντυπώσεις ενός πνιγμένου» αποτελείται από τέσσερα διηγήματα, καταρχήν «κανονικά».

Το «Αυτά και οι μετακομίσεις», που δίνει και το συνολικό τίτλο, αποτελείται από δεκατρία δυσταξινόμητα/αχαρακτήριστα (πιθανά) διηγήματα, πολλά από τα οποία είναι «μπονσάι», ενώ το τελευταίο δίνει (και ταυτόχρονα εξηγεί) και τον κουφό τίτλο του βιβλίου. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Φύσσας, Αυτά και οι μετακομίσεις -κυκλοφορεί [απόσπασμα]»

Ορισμένοι άνθρωποι είναι τόσο δέσμιοι των προκαταλήψεων τους που όχι μόνον αδυνατούν ν’ απαλλαχθούν από δαύτες, αλλά θεωρούν ότι έστω κι η ελάχιστη απόκλιση ισοδυναμεί με αδυναμία εκ μέρους τους ή με προδοσία απέναντι στην όποια παράδοση ή πατροπαράδοτη παρακαταθήκη τους τάισε μ’ αυτές τις προκαταλήψεις. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης, Ο Ήφαιστος της Αλχανίας»

Τα ποιήματα
παραμένουν νέα
όταν κανείς
δεν τα διαβάζει.
Αυτό εξασφαλίζουν
οι εκτενείς
δημοσιεύσεις. 

Οι ελεγείες των δρόμων

από την σειρά των πολύ
μικρών
μυθιστορημάτων
¥

Καινούριες πόλεις
Ακούστε κύριε, ο Ρομπ είναι κατά βάθος εντάξει παιδί. Όποιον και να ρωτήσετε θα σας πει, ο Ρομπ; Ο Ρομπ δεν είναι άλλο από μικρός μου αδελφός, ναι, ακριβώς αυτό, μικρός αδελφός!

Όμως, ακόμη και τα καλύτερα παιδιά, ο Ρομπ διαθέτει ευαίσθητη και ελαφριά καρδιά. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου, Οι ελεγείες των δρόμων»

Γέροι και οι δυο τους, εσχατόγηροι όπως του άρεσε εκείνου να λέει, με τα ξέφτια της λογιοσύνης του, περιμένοντας βεβαίως τις διαμαρτυρίες των εκάστοτε ακροατών («ε, μην το λέτε αυτό», «πάντως αν είστε γεροί κι έχετε το μυαλό σας», «τα γεράματα δεν είναι πια αυτό που ήταν, τώρα η επιστήμη θα μας κάνει να φτάνουμε τα 120 χρόνια»). Χαιρόταν να ακούει τέτοια και τα προκαλούσε.

Εσχατόγηροι όμως.

Με τη Βουλγάρα Καλίνκα στο σπίτι να τους φροντίζει και να τους μαλώνει Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ζωή Κατσιαμπούρα, Το πνεύμα των Χριστουγέννων»

Από τις εκδόσεις Βιβλιοπωλείο της Εστίας

ΝΕΚΡΟΣ ΜΕ ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΕΠΕΣΕ ΠΡΟΧΤΕΣ, ΔΕΥΤΕΡΑ βράδυ, στην οδό Πατησίων ο συγγραφέας Δημήτρης Φύσσας, σε όχι πλήρως διευκρινισμένες συνθήκες. Λεπτομερέστερο ο Φύσσας, 64 ετών, γυρνούσε σπίτι με το ποδήλατό του, όταν βρέθηκε σε ληστεία κοσμηματοπωλείου που ήταν σε εξέλιξη: στον αριθμό 402 της οδού Πατησίων, στο ύψος της πλατείας Κολιάτσου, τέσσερις ληστές με δυο μοτοσικλέτες και φορώντας κράνη, έχοντας ληστέψει το μεγάλο κοσμηματοπωλείο «Zenith» του κ. Θεόκλητου Μποχλεμπέ, αντάλλασσαν πυροβολισμούς με αστυνομικούς που είχαν σπεύσει στο σημείο… Ο Φύσσος ήταν το μόνο θύμα. Το πιθανότερο είναι να πυροβολήθηκε από την ΕΛΑΣ, που πάνω στην ένταση τον θεώρησε ληστή, επειδή φορούσε κράνος μοτοσικλετιστή. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Φύσσας, Αυτά και οι μετακομίσεις —κυκλοφορεί»

Κλείνοντας τα δεκαοχτώ του, ο Γιάννης κοιτάχτηκε στον καθρέφτη νιώθοντας ένα πρωτόγνωρο αίσθημα ευφορίας. Δεν ήταν ότι είχε περάσει από τους πρώτους στο Πολυτεχνείο, ούτε ότι μόλις είχε οδηγήσει τη γυαλιστερή Yamaha που του έκανε δώρο ο μπαμπάς του, δεν ήταν καν η ξανθιά χαίτη του που παρέσυρε σχεδόν νομοτελειακά τις πρώην συμμαθήτριες του στα ανατομικά στρώματα ξενοδοχείων ημιδιαμονής. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αχιλλέας Σωτηρέλλος, Οι τρεις ταφές του Ιωάννη Παρασχάκη»

βασισμένο επάνω
στην δημώδη παράδοση
της Λέρου,
σε ένα τραγουδάκι

Πριν τον χαμό υπήρξαν κορνίζες, μπαλκόνια και διακοσμήσεις. Και ωραία παιδιά με φλογισμένες, ευέξαπτες καρδιές. Η επίθεση όλα τα πάγωσε. Ο άγγελος καθοδηγεί την ψυχή αυτού του τόπου. Μια ιστορία από τις πολλές που εκτυλίχθηκαν εκείνες τις νύχτες σώζεται σε τούτο το σημείωμα. Και αν νομίζει κανείς πως την αφήγηση που ακολουθεί την έχει κάπου συναντήσει, μάθετε πως το καλύτερο και ομορφότερο στοιχείο της είναι η Κατερίνα  που επαναλαμβάνεται αδιάκοπα ως τους καιρούς μας, κάτω από τις ανταύγειες του ηλεκτρικού και την άρρυθμη, την παράξενη βοή. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου, Το άρωμα η Κατερίνα»

Άντρας 55 ετών σε γραφείο κάποιας υπηρεσίας.

Εγώ, ξέρετε, είμαι ένας βέρος, ένας πραγματικός, επαναστάτης. Προέρχομαι απ’ αυτή τη σπάνια στόφα ανθρώπων που είναι συνεπείς στην ιδέα της αναγκαιότητας της αλλαγής του κόσμου.

Είμαι 55 χρονών και ακόμα πηγαίνω σε πορείες. Δεν έχω βαρεθεί ποτέ να πλύνω ούτε ένα κεσεδάκι από γιαούρτι για να το βάλω στην ανακύκλωση. Στις διακοπές μου, κάνω πάντα κάμπινγκ. Ενώ, ακόμα και στις βραδινές μου εξόδους για φαγητό κουβαλάω πάντα ένα σακίδιο το οποίο φροντίζω επιμελώς να δείχνει γεμάτο. Επίσης, έχω υιοθετήσει δύο σκύλους, ο ένας εκ των οποίων κουτσός. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σοφία Γουργουλιάνη, Ο νεκροθάφτης»