…αντί να απαριθμεί
Λεπτομέρειες,
Θα πλάσει όγκους…
Β. Γουλφ

‘Εργο σαν άστρο
που παίχτηκε σ΄ άλλες πολιτείες

[Κλειστό δωμάτιο με πράγματα αξίας και ίσως μιας άλλης εποχής. Βαριά γραφεία, φωτιστικά δαπέδου σε μορφή κύκνου, κορνίζες και βραβεία μιας μαθητείας πολύ μακρινής πια. Ταφτάδες, κουρτίνες κίτρινες με δαντέλες και κρεμασμένα κουδουνάκια. Η διαφάνεια του κόσμου καραδοκεί πίσω από το παράθυρο, καραδοκεί ζωγραφισμένη με φωνές παιδιών που παίζουν και μεγαλώνουν άθελά τους, με γυρολόγους, πορτοφολάδες, πλανόδιους μανάβηδες και έναν σωρό ειδικότητες κρυμμένες χρόνια τώρα στο πηγάδι αυτής εδώ της ζωής. Στο δωμάτιο βρίσκονται δυο άντρες. Μια ανάκριση βρίσκεται σε εξέλιξη και κάποιος οφείλει μερικές απαντήσεις για έναν μυστηριώδη φόνο, με πολύ προφανή κίνητρα. Μα η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις  και νύχτες πολύτιμες. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: «Φαίδρα, ποιος στέλνει τις ψυχές Στον παράδεισο, Ποιος;»»

Πράξη θεατρική
Επί το πολύ,
Το μέγα, ελληνικό
Υπόγειο
Της
ιστορίας

Εσωτερικό υπογείου με δείγματα παλιού, αδιάσειστου χρόνου. Κάτι σκιές, κάτι πνεύματα θεατρικά περνούν και χάνονται. Οι κυρίες, -το φύλλο τους το μαρτυρούν οι σκιές που κρατούν πάντα τα γυναικεία χαρακτηριστικά – φορούν φθαρμένα, φολκλορικά φουστάνια με θυσάνους και κουδουνάκια στα στριφώματα. Οι άνδρες, ω αυτοί αποτελούν μια άλλη ιστορία. Πάει να πει πως περνούν λιγομίλητοι από τα χίλια και ένα δωμάτια εκείνου του υπογείου που σε όλη την διάρκεια της παράστασης κρατεί την ταυτότητά του αμφισβητήσιμη. Περνούν από όλα τα δωμάτια, στέκουν στην κουζίνα με διαλυμένα κορμιά, αιώνες φυσούν και τους πνίγουν. Εκείνους που άλλοτε για χάρη τους παραληρούσαν τα πλήθη της ιστορίας. Οι σκοποί παίρνουν στάση προσοχής και κάνουν βουβά παρουσιάστε. Πρόκειται για τα υπόγεια του προεδρικού μεγάρου που γράφει αδιάκοπα την ιστορία του, αλλάζοντας ενοίκους και λευκά πουκάμισα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: La muse Imaginaire»

Αγάλματα νυκτός
«Αλδεβαράν»
Π. Μάτεσις

Φάρσα βασισμένη
Στης ζωής τις βεβαιότητες
Και
τις σιλουέτες τις αιθέριες
Όταν περνούν
Και
Όταν χάνονται

[Γραφείο τελετών σε μια από τις πανομοιότυπες γειτονιές των Αθηνών. Καλλιθέα, Παγκράτι, Πετράλωνα, Νεάπολη, Άγιος Παύλος, Κολωνός, τόποι που γεννήθηκε, σφυρηλατήθηκε, άκμασε και τελικά κατέληξε, σαν όλα τα πράγματα η περίφημη, νεοελληνική εποποιία. Το μαγαζί βρίσκεται στην απάνω γωνιά της πλατείας. Διαθέτει μερικές κατεστραμμένες γλάστρες, άγνωστων φυτών που τώρα γέρνουν και επιστρέφουν στο χώμα που τις ανάθρεψε. Η βιτρίνα του αναγράφει με ωραίους και πένθιμους, καλλιγραφικούς χαρακτήρες την λέξη Τελεταί. Μα τι ωραία που εκτείνονται οι χαρακτήρες στην τζαμαρία του μαγαζιού, τι πράγματα που θα μπορούσε να σημαίνει αυτή η λέξη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Οι μύγες της Αγοράς»

✤

Πειθόμενοι τοις νόμοις

Φάρσα με αβέβαιο τέλος
και
μυρωδιά βροχής
και
ουρανός
και
σύννεφα

Η σκηνογραφία συνιστά μια αναπαράσταση της αίθουσας πτωχεύσεων. Στην σκηνή στέκουν μαζεμένοι σε μικρές παρέες κοστουμαρισμένοι κύριοι με κατάμαυρα γυαλιά ηλίου και κατάμαυρες προσωπίδες και κατάμαυρα φίλτρα νέον που όλα τα κάνουν παλιά να μοιάζουν μαζί και νέα. Μιλούν, χειρονομούν, κάθε τόσο κάποιοι από αυτούς φεύγουν γρήγορα από την σκηνή, με την πρόφαση κάποιας συνεδρίασης. Στις άκρες στην σκηνής δουλεύουν με τον χαρακτηριστικό βόμβο κάτι παλιοί ανεμιστήρες. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: «Δίκαιο Πτωχευτικό»»

✤

Σύνοψη έργου θεατρικού
Έκτακτου
Και
Εκτενούς,
Που διεσώθη
Μονάχα μερικώς

Ένας άνδρας με επίσημη περιβολή, κάπως φθαρμένη φωνάζει γαντζωμένος πίσω από την πόρτα ενός σφραγισμένου δωματίου. Και τι δεν υπάρχει σε εκείνον εκεί τον κόσμο. Πλούσιες διακοσμήσεις, ερωτιδείς στο μέγεθος του ανθρώπινου χεριού, Αφροδίτες, άλλες σαν την Ολυμπία και άλλες πικρές και μεγαλειώδεις, όπως η Μαγδαληνή. Μικρές κόρες από λαζουρίτη με μάτια οπάλινα, χρυσοί κηροστάτες, ταπισερί από σκηνές του κυνηγιού στολίζουν την γωνιά που ονομάζουν στόφα. Ταφταδένιες κουρτίνες που τις συγκρατούν μορφές αγγελικές, γλυπτές στο ξύλο με επίχρυσες πανοπλίες, δουλεμένες για χρόνια από το θαυματουργό υλικό που γεννά ο λόφος Αμιάτα και τα τρομερά του καμίνια. Εκείνες οι μορφές πνίγουν με ένα όχι τον ήλιο που σκύβει νικημένος στο βάθος του στενού.  Το φως γδέρνει τους τοίχους, οι μορφές προσπαθούν.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Μπορώ να μείνω λίγο ακόμη;»