Πάρε ολονών τις γνώμες αλλά στο τέλος να ακολουθήσεις τη δική σου γνώμη,λένε στα χωριά.
Ουδέ ποτ’ ήν , ουδ’ έσται επεί νύν έστιν ομού πάν, έν,συνεχές
ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ

Δεν μπορείς να πείς ήταν,ούτε θά είναι γιατί τώρα είναι μαζί όλο , ένα ,συνεχές-  

Νιώσε την πανσέληνο στα χείλη σου,λέει ο Γ.Σαραντάρης.

Χρειάζεται να είσαι επιφυλακτικός σε κάποια ζητήματα ,όπως για παράδειγμα  στην  υπό στενή έννοια πολιτική ,ήτοι και ακτιβισμό ,που  είναι πλήρως αντιπνευματικό γεγονός,  όποιος δίνεται στη δράση έχει αλλεργία στα ζητήματα παιδείας καλλιέργειας.

Η πολιτική είναι καλά να την κρατάς σε απόσταση,να ξέρεις τα ζητήματα το χειρισμό τους, μαθαίνεις πολλά γι αυτήν  και μέσα από το μυθιστόρημα,αλλά των κορυφαίων.Ο Μουζίλ έλεγε ότι είναι πιο εύκολο να κυβερνήσεις μιά χώρα από το να γράψεις ένα Μυθιστόρημα Σε αυτή τη φράση του μπορείς να αναγνωρίσεις τον άνδρα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Έκτωρ Πανταζής, Σε προφορικό ρυθμό»

Mου αρέσει αυτό το μεταλλικό στα βράχια παρά τις οξείες γραμμές που ορθώνουν τους όγκους γεωμετρικά, δεν παραβλέπω τις κρυφές καμπύλες του δελεασμός. Αυστηρό σαν θεώρημα με μια αύρα στεφάνι και το κύμα εκεί για μας.
Να φλογίζει τα τακούνια σου στο χορό
αυτό το λιωμένο μαύρο ασήμι
οι καμπύλες δικές σου
κι αγρυπνάς
στο μυστικό σου
κήπο Συνεχίστε την ανάγνωση του «Έκτωρ Πανταζής, Χαράγματα σε φιδόπετρες»

1. Να εκτιμάς τις λογοτεχνικές κορυφές του κόσμου, κι αυτές να μελετάς. Από κει να ανασύρεις οδηγίες για τις κατασκευές σου. Πολλοί περνάνε από τους ίδιους δρόμους, αλλά μια μόνο γραφή σκάβει βαθιά το οδόστρωμα.

2. Είμαστε ανίκανοι για ουσιαστική επικοινωνία με τους ανθρώπους. Σε ό,τι αφορά τους άλλους, πλέκουμε με τον νου μας μύριες εκδοχές, κι όταν υπάρχει περίπτωση να συναντηθούμε από κοντά και δούμε έναν άνθρωπο υπεράνω ευγένειας και διάκρισης, πολιτισμένο και ταπεινό, τότε επιστρέφουμε σπίτι με τις τύψεις ενός παγωνιού, που το απογύμνωσαν από τα χρυσοπράσινα φτερά του για καπέλο ή για βραδινή τουαλέτα σε σουαρέ πρέσβη που έχασε σε τροχαίο παιδί και γυναίκα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γεράσιμος Δενδρινός, Δεκαέξι συλλογισμοί»

Αρχείο 11/02/2012

Ποτέ ξανά ένα τραπέζι δεν έχει σταθεί με τόση ευχέρεια ανάμεσά μας
Άνη Κυπριάδη, Περπατώντας αργά στην κάμαρά μου

Ήρθες.
Ναι.
Ναι.
Πώς είσαι;
Εσύ;
Πού ήσουν;
Είχα πάει να… Προσπάθησα. Δεν… Ποτέ.
Λες ψέμματα.
Αλήθεια.
Τι αλήθεια; Ψέμματα.
Αλήθεια.
Ναι.
Τι ναι;
Σταμάτα. Δε με φοβίζουν αυτά. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Αθηνάκης, -attende-«

Αρχείο 16/02/2012

Μερικές προσευχές χάνουν το δρόμο τους και έτσι αδέσποτα περιφέρονται σε μια γοητευτική δυσαρμονία, αλλά απόψε θέλω να υμνήσω την ατέλεια και να θρηνήσω για την επερχόμενη ευτυχία!

Πόσο παράξενο Αλήθεια είναι το γεγονός πως οι απλοϊκοί υπερτιμούν την Αγάπη, παραβλέποντας το γεγονός πως αυτή στην φύση της είναι αγενής και αδιάκριτη.

Εισβάλει συχνά τις πιο ακατάλληλες στιγμές και πάντοτε Ακάλεστη, Τι Αγένεια..!!!!!

02:18 Έχει ησυχία εδώ απόψε και όλα ως συνήθως πεθαίνουν στην ώρα τους, σχεδόν τίποτα δεν αλλάζει και τριγύρω τα αντίτυπα του αοράτου προτύπου επιμένουν πεισματικά στην επίπλαστη ευδαιμονία τους. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γιάννης Παναγιωτάκης, Η Αγένεια της Αγάπης (Μικρές Ώρες)»

Γιώργος Δουατζής, Χρονογραφίες- Σημειώσεις ημερολογίου, εκδόσεις Κάκτος, 2021

Προς αναζήτηση νοήματος (Κεφ.1ο, αποσπάσματα)

Γνώρισα όψεις ζωής 
κι εφηύρα δικαιολογίες 
(Χρόνου σκιά) 

Η στοχαστική ματιά στα πράγματα, σταδιακά οδηγεί στην ανακάλυψη άγνωστων πτυχών του εαυτού μας και του κόσμου, στη συμπόνια, στην κατάκτηση ψυχραιμίας, σε μια προστατευτική ηρεμία, σε ένα είδος πολύτιμης σοφίας, σοφίας που δεν χαρίζεται αλλά κατακτιέται μέσα από κακοτράχαλους δρόμους οδύνης. 

Σεβαστή η επιλογή του αγαπημένου μου στοχαστή –όπως ήθελε να τον αποκαλούν– Κώστα Αξελού να μιλά για στοχαστές και όχι για φιλοσόφους, ιδιαίτερα στην εποχή μας. Δεν θα μπορούσε σήμερα να χωρέσει και να επεξεργαστεί ένα ανθρώπινο μυαλό τις έως απείρου γνώσεις επιστήμης και τεχνολογίας, που επεμβαίνουν όσο ποτέ καθοριστικά στην ανθρώπινη ζωή. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γιώργος Δουατζής, «Χρονογραφίες- Σημειώσεις ημερολογίου» [αποσπάσματα]»

Αγαπημένη, Ελοίζ

μονάκριβή μου,

η άνοιξή μου το δικό σου φθινόπωρο
Στέκομαι στο άνοιγμα του ποταμού όπως οι επιθυμίες που δεν εκπληρώθηκαν: φεύγοντας εξακολουθητικά
Όπως το κύμα στο πλάι της όχθης: πότε άγριο να ξεσπά, πότε ήρεμο να παρακαλεί, πότε ανύπαρκτο από συνειδητότητα και κάποτε από κούραση

Η ζωή όλη, ένα παιχνίδι του θήτα της επιθυμίας, Ελοίζ
Δεν υπάρχει είναι, υπάρχει θέλω
Αλλοίμονο τη δύναμη της λέξης που αλλάζει τη μορφή του κόσμου όλου!

Θέλω να σε ανταμώσω· να δω τα σκέπαστρα των ματιών σου, τις κόγχες, το κάτω το πάνω τόξο τους, το φόρεμά σου να λερώνεται στην άμμο, τα δάχτυλά σου να το κρατούν πάνω από τους αστραγάλους· θέλω να σε βλέπω Ελοίζ
είσαι η Άνοιξη Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ασημίνα Λαμπράκου, μέρες του Απρίλη»

1. Με το μαρμάρινο άνθος στους Δελφούς, ο Πωλ Σκλάβος μεταστοιχειώνει το δελφικό φως που αστράφτει στις φωτεινές πέτρες του θεού.

2. ”Η έμπνευση όπως έχει ανάγκη από κέντρισμα έχει ανάγκη και από χαλινάρι”.

3. Η κατάργηση είναι συνάμα υπέρβαση, άρνηση που λευκαίνει το πεδίο ώστε μπαίνουμε στον αρμόδιο τόπο. “ Ξάπλωσες αποκοιμήθηκες πέρα στις λεπτοκαρυές,ξύπνησες κάτω απ’ τα φουγάρα του Ρέντη ανάμεσα στα τζαμάδικα της αποβιομηχανισμένης ζώνης.”

4. Κι όταν κάτι βγαίνει από ψυχής βρίσκει τρόπο να τρυπώσει σε μιαν άλλη ψυχή (συγκίνηση που δίνει εσωτερικό ρυθμό, εμψυχώνει και τα άψυχα. φόντο κάθε τέχνης ). Συνεχίστε την ανάγνωση του «Έκτωρ Πανταζής, Αντικλείδια»