χάθηκε ο τρελός λαγός
χωρίς ένα ίχνος ν’ αφήσει
στο μαξιλάρι του ποιητή

χάθηκε ο τρελός λαγός
χάθηκε·
μόνος στο μαξιλάρι του
ο ποιητής -μόνος με το μαξιλάρι του

κι ο τρελός λαγός χαμένος
αστροναύτης κολυμπά στο σύμπαν
ο τρελός λαγός κολυμπά
γύρω από μια μαύρη τρύπα…

Ι.

Περίμενα το επιπλέον σίδερο.
Περίμενα τα πολύχρωμα ηλεκτροφόρα καλώδια.
Περίμενα να σημάνει μεγάλη γιορτή. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος, Παιχνίδια με το αστρόπλοιο Μίλτος…»

Στο μπαρ

Φορούσε μια άσπρη μπλούζα
εξώπλατη
καθόταν στον πάγκο
σ΄ένα σκαμπό
κοίταζε τα ράφια
με τα μπουκάλια τα ποτά
κι είχε την πλάτη
γυρισμένη προς τον κόσμο
πέρασα δίπλα της
και τ΄άρωμα της
με χτύπησε δυνατά Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γρηγόρης Σακαλής, να νιώσει ξανά νέος»

Από τις ΑΩ εκδόσεις

Φεγγάρι (γένους θηλυκού)

κοσμεί το σκότος τη φωτιά ολόγυρα
κι ο ήλιος χτυπά το θράσος της,
παιχνίδια από χρυσό κι ασήμια
θα πέσω να πνιγώ στην ομορφιά της

φροντίζει να σκιστεί στο πέλαγος ’κει
ελπίζει να αλλάξει τη ροή σου, Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ιωάννης Σόλαρης, Άτεχνη ομορφιά, Χαϊκού και τρία σονέτα ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]»

Έζησα.
Αλμυρές εναποθέσεις στο δέρμα
με λιγοστά ευρήματα σκόνης και βροχής·
πέρλες μιας αναβλύζουσας πλημμυρίδας
δίχως άμπωτη.

Άρδευσα
ή απλώς διέρρευσα Συνεχίστε την ανάγνωση του «Νίκος Ι. Τζωρτζής, Ανασκαφή»

Ιδιωματικόν

Απόψε ο ήλιος δεν θα βγει,
καθηλώθηκε στις μαύρες παρυφές σου,
των χαραμάδων σου το αμυδρό επιστατεί,
στην ιδιαιτερότητά σου να εντρυφήσει,
στων ματιών σου τον φόβο τον πλαστό,
στων χειλιών σου την αχάριστη ανεξικακία,
στης κίνησής σου τον ενδοιασμό,
στην σεμνότητά σου υποβόσκει η λαγνεία.
Απόψε η μέρα έχει κρυφτεί,
βράδυ ατέλειωτο, σκοτάδι! Συνεχίστε την ανάγνωση του «Λεωνίδας Καζάσης, στα μονοπάτια του άστεως τα αισχρά»

Άκουσε κανείς τις φωνές τους
Τα τελευταία τραγούδια  τις ανάσες τους;
Ποιος τις φωνές  τους άκουσε
φωνές των σκοτωμένων, των πνιγμένων
των καιόμενων;
Σιωπή μετά μονάχα-
Πώς γίνεται να μην είδε, να μην άκουσε
Κανείς να μην ξαγρύπνησε μαζί τους ; Συνεχίστε την ανάγνωση του «Καίτη Παυλή, Οι Φωνές τους»

ανήκουστη βλακεία το δέσιμο με το αόρατο, Ασ
δεν είναι έτσι;

έξω ο βοριάς μανίζει
εκεί που έλειψα με βρήκε η ηρεμία
ο Λου χθες ρώταγε στο τηλ για τον Δη
δεν έχω νέα όχι
ο Λου ψάχνει τον ξανακερδισμένο χρόνο που χάθηκε
η Ρο βρίσκει τους λουκ στου Κρίνου
θυμάμαι το Αιγαίο στη Σταδίου
η Μη ζορίζει το μέσον
ανήκουστη βλακεία το δέσιμο με το αόρατο Ασ, δεν είναι έτσι;
ένας λέει πώς οι σκιές είναι οι φίλοι των πραγμάτων Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ασημίνα Λαμπράκου, τ’ αγ-Ανδρεός ανήμερα έμπαινε χειμώνας»