✼
Deux poèmes de Constance Dima en grec et en français
Μαριάννα μου- Ηλιαχτίδα μου
μικρή απροετοίμαστη
για την ακρίβεια φοιτήτρια ακόμη
σε έφερα στον κόσμο
με μοναδική προίκα την άπειρη αγάπη
για τη μάνα μου που δεν είχα την τύχη να γνωρίσω
όταν ρωτήθηκα στην κλινική της χώρας
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνστάνς Δημά, δύο ποιήματα στα Ελληνικά/Γαλλικά»
✼
Μιᾶς καὶ μᾶς ἔλαχε νὰ ταξιδεύουμε σ’ αὐτὸ τὸ πλοῖο,
μέσα στὸ κῆτος του ἁλυσόδετοι, γνωρίζοντας
πὼς δὲν ὑπάρχει δυνατότητα διαφυγῆς,
πὼς κάποια ἀδόκητη στιγμὴ θὰ ποντιστοῦμε·
μιᾶς κι ἡ κατάσταση θυμίζει μία καλοστημένη φάρσα
πού, ὅμως, συνεχῶς τὴν παίρνουμε στὰ σοβαρά,
ἂς παίξουμε γιὰ πολλοστὴ φορὰ τὸν ἴδιο ρόλο
(ἐφόσον δὲν μᾶς ἔχει ἀπομείνει κάτι ἄλλο):
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης, Vanitas vanitatum»
✼
Στις πηγές των ματιών σου
ζούνε τα δίχτυα των ψαράδων της πλάνας θάλασσας.
Στις πηγές των ματιών σου
κρατά το πέλαγο τις υποσχέσεις του.
Εκεί πετώ
-μία καρδιά που έζησε με ανθρώπους –
τα ρούχα από πάνω μου και τη λάμψη ενός όρκου:
✼
Είναι μια δύναμη μαγνητική που σε τραβάει.
Ακούγονται ήχοι.
Σα να τινάζονται πυκνά μαλλιά σε πηγάδι.
Είν’ εκεί οι ανεξιχνίαστοι τρόποι που άλλαζες
το δρόμο. κι ο φίλος, που σου έλεγε άλλα
απ’ αυτά που άκουγες. Κι ο εχθρός
που γυρνούσε την κουβέντα στα βουνά
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Μανόλης Πρατικάκης, Φωταγωγός»
Κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Κίχλη
✼
ΟΠΩΣ ΤΩΝ ΙΝΚΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Τραφήκαμε από νωρίς με σύννεφο.
Ήταν γλυκό πολύ και μείναμε γρήγορα
χωρίς δόντια.
Μας τρώνε από τότε μικρά τρωκτικά
τα ούλα μας δείχνουμε αναμεταξύ μας
κι αναγνωριζόμαστε
όπως των Ίνκας τα παιδιά.
Στις παλάμες μας γεννήθηκαν ρόζοι
από τ’ ατέλειωτα χάδια
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σοφία Περδίκη, Το αιώνιο αίνιγμα [προδημοσίευση]»
❇︎
Πάντα ονειρευόμουν.
Μια θάλασσα της άμμου.
Ένα κίτρινο λεμόνι στο χέρι μου.
Το καπέλο του ήλιου.
Μια βόλτα στα βουνά πριν τον Ερμή.
Το δειλό βλέμμα του κοριτσιού στο άλλο θρανίο.
Ένα ζευγάρι άσπρα γάντια στην παράταξη της χαμένης εικόνας.
Το βάρος της αμνησίας των μυστηρίων.
Τα αντίσκηνα στα πεύκα της Αττικής.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γιώργος Μπουγελέκας, Όνειρο»
Καθώς στο καφενείο καθόμουν και αγνάντευα τον Θερμαϊκό,
εισέρχεται της νιότης πρόσωπο που εκόντευε τα τριάντα, με
κοντά αγορίστικα μαύρα μαλλιά, με μάτια μαύρα, σώμα λιγνό
ασκημένο. Έμεινα άναυδος από την θέλξη και από την
δυσκολία προσδιορισμού του γένους! κατόπιν διεπίστωσα ότι
επρόκειτο για κοπέλα με ύφος αγορίστικο, που καταργεί τα
φύλα, αφού εκ πρώτης παρέπεμπε σε έφηβο, αλλά έναν έφηβο
άχνουδο χωρίς καμιά τραχύτητα, με κινήσεις που επρόδιδαν
ευκαμψία ανεπιτήδευτη, με δέρμα βελούδο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Λεωνίδας Καζάσης, Η Χαρά»
❇︎
Λιώσαν τα χρόνια, δε λέω,
όπως ξυστρίζαμε
παρότι αστοί
χωράφια άχτιστα, πρότερα αγροτεμάχια
κυρίως μ’ αγκινάρες,
ολόκληρο Θριάσιο, για κάνα φράγκο•
το σώμα ετούτο,
που έτσι ερήμην του τώρα νοσεί,
ένα τους έγινε•
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος, Χωράφια»
