Καταγγελία

Εκ των Μετεώρων τα βράχη! Δια λόγου παρέμβαση, εξακτίνωση στις φίλιες του σύμπαντος ενέργειες.

Των πεποιθήσεών μου δραττόμενος, ο ανταγωνιστής,
στην σύζυγό του Φωτεινή,
ότι μαζί του ερωτοτρόπησα ισχυρίσθη.
Νικήτρια πλάνη απεχθής,
της δολιότητος η ευτελής επιβολή.
Να εμπνέω προσδοκώ.
Όταν η συγκυρία καρπίζει,
καιροί ευοίωνοι σπεύδουν. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Λεωνίδας Καζάσης, Καταγγελία»

Παιδί μου σὲ ξανοίγω πιὰ καὶ εἶσαι πιὸ ὡραία
ἀπ’ ὅσα ἀνιστορούσανε ζωγράφοι ἀλλοτινοί·
ἀκίνητη κι ἀτάραχη νὰ μοῦ κρατᾷς παρέα,
μὰ νὰ ῥιζώνῃ μέσα μου τοῦ πόνου ἡ φωνή . . . .

Παιδί μου σὲ ξανοίγω πιὰ μὲς στὶς κορνίζες μόνο,
γιατ’ εἶν’ καιρὸς ποὺ ἄγγελοι στὸ πλάι σου πετᾶνε·
νὰ σὲ προσέχουν ζήτησα μὰ μοῦ ’πανε μὲ πόνο
πὼς τ’ οὐρανοῦ οἱ ἄγγελοι, ἀγγέλους δὲν φυλᾶνε!

*

©Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης

φωτο: Στράτος Φουντούλης

❉

όλα γίνονται για την έξοδο⁽²⁾

Ι.
(κάποτε παλιά)

η Μαριάνθη είχε πιάσει τη ντουλάπα ψηλά, χόρευε
στιγμές σταματούσε, πιες, έλεγε και έδινε στο μικρό κορίτσι κάτι που γλύκαινε στον φάρυγγα σα νέκταρ από αγιόκλημα
μέσα, η θερμοκρασία έπιανε κορυφή· ακίνητη
με βλέφαρα μισά κατεβασμένα, σαν κουρτίνες στο παράθυρο, γινόταν κάτι που το έξω να μένει δροσερό· άρρωστη
πιο έξω, οι κήποι ανθισμένοι
ακόμη πιο έξω, Πασχαλιά κι άνθρωποι στα χωράφια
φάε, είπε η Μαριάνθη και στον ουρανίσκο μπερδεύτηκαν όλοι οι νεκταροφόροι στήμονες Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ασημίνα Λαμπράκου, όλα γίνονται για την έξοδο»

Από τις εκδόσεις Βακχικόν

Περιγραφή (από την εισαγωγή του βιβλίου, της Α.Αφεντουλίδου)

Η Ασημίνα Ξηρογιάννη, μέσα στη δεκαετία που ήδη πέρασε και στη δεύτερη την οποία βαδίζει, υπηρετεί την τέχνη του λόγου μέσα από πολλές παράλληλες δράσεις, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη προσήλωση, εργατικότητα και αγάπη. Και της ευχόμαστε ολόψυχα να συνεχίσει με το ίδιο πάθος σε όλα τα πεδία: ποίηση, αφήγηση, μετάφραση, θεατρική συγγραφή, ανθολόγηση, κριτική. Εξάλλου, κανένα από αυτά δεν στεγανοποιείται πλήρως από το άλλο, καθώς το ένα προοικονομεί το άλλο, το ένα προϋποθέτει ή/και ακολουθεί το επόμενο∙ καθώς όλα αλληλοεισδύουν συναιρούμενα, διαμορφώνοντας έναν χώρο δραστικής πραγμάτωσης, όπου ηττάται η απραξία∙ απραξία η οποία δεν μπορεί παρά να είναι παθολογική για ένα πλάσμα τόσο ζωντανό, τόσο γεμάτο δύναμη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ασημίνα Ξηρογιάννη, Ποιήματα 2009-2017 ―κυκλοφορεί»

Ποίημα της Κωνστάνς Δημά αφιερωμένο στην κόρη της Καλίνα στα ελληνικά και στα γαλλικά
Poème de Constance Dima dédié à sa fille Kalina en grec et en français.

Το Καλινάκι

Ήσουν και θα είσαι πάντα το μικρό μου!

Τι ήταν, όμως, αυτό το κάτι,
ακόμα αναρωτιέμαι,
αυτό το ιδιαίτερο που με κινούσε πάντα
για σε να ψάχνω και ν’ ανακαλύψω;

Να ‘ταν μια κάποια σύμπτωση;
Ή μια σύμπτωση αστρική
τη μέρα που γεννήθηκες;
Τι να σημαίνει άραγε
Ήλιος στον Υδροχόο, μαζί και η Σελήνη;
Ποιες περίπλοκες αντιθέσεις Συνεχίστε την ανάγνωση του «Constance Dima, Το Καλινάκι – La petite Kalina»

Από τις εκδόσεις Μελάνι

⚙︎

Ημέρα ν-7

Έξω από τον υπόγειο, η ομίχλη είναι πυκνή.
Εντός, ανθρώπινη ομίχλη.
Ο υπόγειος είναι κυκλικός ― μπορείς να πηγαίνεις ή να έρχεσαι.
Δίπλα, ένας άντρας μαθαίνει μία ξένη γλώσσα από στάση
σε στάση. Κάνει επανάληψη το λεξιλόγιο.
Απέναντι. μία γυναίκα δακρύζει και κάνει επανάληψη
πρόσφατες στιχομυθίες.
Βουβά, ψιθυρίζοντας ξόρκια στον εαυτό της.
Σε μία στάση θα κατέβουμε όλοι.
Θα μείνει μόνο μία εφημερίδα, μια άδεια σακούλα Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αρίστη Ζαΐμη, Στραβαίγκιν ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]»

❇︎

Μοντγκόμερι, πρωτεύουσα της Πολιτείας Αλαμπάμα των Η. Π.Α., 1 Δεκεμβρίου 1955

Μ’ ένα τράνταγμα ξεκινάτε. Κάθεσαι ήδη. Πού;

Μα φυσικά πίσω. Σκιά στο λευκό φόντο.
Φοράς μαύρα – λευκά απ’ την καταχνιά –
και κάνεις ως συνήθως μαύρες σκέψεις.
Δέντρα και κτήρια γλιστρούν στα τζάμια,

αντανακλάσεις νέον και στάλες βροχής…
Πεινάς; Νυστάζεις ίσως. Αν έγερνες πίσω Συνεχίστε την ανάγνωση του «Νίκος Ι. Τζώρτζης, Λεωφορείο Νο 2857 ( Ρόζα Πάρκς )»