Το Σύνδρομο τού Σκαντζόχοιρου

14.

στη Θεοδώρα Βαγιώτη

Κάτι περίεργα βράδια τού Σαββάτου
Οι νεκροί μπαινοβγαίνουν στα όνειρα
Όπως πάντα σφυρίζοντας αμέριμνα
Λίγο πριν σταθούν να ζητήσουν φωτιά
Για ν’ ανάψουν τσιγάρο
Στα νωχελικά βάθη τού ύπνου
Και ύστερα πέφτει σιγή πολλών λεπτών
Που θα ισοδυναμούσε
– Αν ξέραμε να μετρούμε τον καιρό
Αλλά δεν ξέρουμε – Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ρογήρος Δέξτερ, σχεδίες»

Αρχείο 09/11/2014

Θεία Ελένη

Η Δεσποινίς Ελένη ήταν η γεροντοκόρη θεία μου,
Και ζούσε σ’ ένα σπίτι κοντά σ’ ένα τετράγωνο κομψό
Διαφροντισμένη από υπηρέτες τέσσερις τον αριθμό.
Τώρα όταν πέθανε έγινε σιωπή στον ουρανό
Και σιωπή στου δρόμου της το τέλος.
Τραβήχθηκε το παραπέτασμα κι εργολάβος τελετών εσκού-
———–πισε τα πόδια του –
Ήταν εν επιγνώσει πως κάτι ανάλογο συνέβηκε πρωτύτερα, Συνεχίστε την ανάγνωση του «T.S. Eliot, “Κι ο αρχιθαλαμηπόλος ώκλασε στην τράπεζα του φαγητού”»

Από τις εκδόσεις Τυφλόμυγα

Τέσσερις ποιητές που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, με τη δική του πορεία ο καθένας στο χώρο-πεδίο ή ακόμη και «θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων» της γραφής, καταθέτουν τέσσερις ξεχωριστές ποιητικές συλλογές και δημιουργούν μία «συνενοχή» εκ του μακρόθεν με την αρωγή-διαμεσολάβηση του εκδότη Κώστα Κατσικιά. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κώστας Ρεούσης-Μπάμπης Λάσκαρις-Larry Cool-Παναγιώτης Θανασούλης, «εν καμίνω» (τέσσερις συνένοχοι) -κυκλοφορεί»

Αύριο Τετάρτη 15 Μαίου και ώρα ώρα 20:00μμ, στον φιλόξενο χώρο του Γιάννη και Μαίρη Ναζλίδου στη Βέροια, στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Maria Patakia, «Ζυγός Ψυχοστασίας»

Από τις εκδόσεις Ενδυμίων

Νέα Υόρκη ( Γραφείο και καταγγελία)

Στον Φερνάντο Βέλα

Κάτω απ’ τους πολλαπλασιασμούς
υπάρχει μια σταγόνα από αίμα πάπιας
κάτω απ’ τις διαιρέσεις
υπάρχει μια σταγόνα από αίμα ναυτικού
κάτω από τις προσθέσεις, ένα ποτάμι από αίμα τρυφερό.
Ένα ποτάμι που προβάλλει τραγουδώντας
απ’ τα υπνοδωμάτια των προαστίων,
κι είναι ασήμι, τσιμέντο ή αύρα
στην αυγή την κίβδηλη της Νέας Υόρκης. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Ποιητής στη Νέα Υόρκη 1930 —Μετάφραση: Βασίλης Λαλιώτης [απόσπασμα]»

Ποίηση σε πέντε πράξεις και αυλαία
Προσεχώς από τις εκδόσεις Σμίλη

ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ
Βατόμουρα και πεθαμένα τζιτζίκια μιας ωραίας εποχής

VII

[…] ΘΕΛΜΑ: Eίναι αλήθεια, δεν άντεξα, με καρατόμησαν τόσο οι απελπισμένοι σου οι ήχοι, που έχασα το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια, τα γόνατά μου τρέξαν να σε προφτάσουν στην όχθη της λίμνης, πάλευες έξω να βγεις. Μόνο τα μάτια μας μείναν στο τέλος εκεί, με την κόψη της όρασης στα γυμνά μας από μέλη παπούτσια. Κι εκείνο το δάχτυλο που έτρεμε δείχνοντας… εκεί, να, κοίτα εκεί! Η κόκκινη σκιά…  Απ’ τον τρόμο μου ρίχτηκα στη λίμνη ανάπηρη να ξεπλύνω τα βελούδινα αρπάγματα ενός πράσινου που ένιωθα πως φύτρωνε τώρα στο σώμα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ιφιγένεια Σιαφάκα, Σκαντζόχοιρος με παπιγιόν —προδημοσίευση»

Μετάφραση: Αντώνης Φωστιέρης, Θανάσης Θ. Νιάρχος

Οι αράχνες

Στα σπίτια που πεθαίνουν τα παιδιά
Μπαίνουνε κάτι γέροι
Θρονιάζονται στο διπλανό δωμάτιο
Μ’ ένα ραβδί ανάμεσα στα μαύρα γόνατά τους
Ακούν προσεχτικά, κουνάνε το κεφάλι.

Κάθε που βήχει το μικρό
Τα χέρια τους κολλάνε στην καρδιά τους
Μεταμορφώνονται σε κίτρινες τεράστιες αράχνες Συνεχίστε την ανάγνωση του «Boris Vian, Σπαράζει ο βήχας στις γωνίες των επίπλων»