❀
Τώρα ποὺ πρόκειται νὰ ξεπερατωθοῦμε
καὶ δὲν γνωρίζουμε ποῦ πᾶμε,
ἀκούγεται ἀπὸ μακριὰ ἀνθρώπων κλάμα
νὰ δυναμώνῃ ὁλοένα καὶ περσότερο·
κι εἶναι σκληρὸ νὰ ξέρουμε ὅτι τὸ σκοτάδι
ἔρχεται νὰ μᾶς κατασπαράξῃ.
Τώρα ποὺ πρόκειται νὰ ξεπερατωθοῦμε,
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης, Νέκυια»
Από τις εκδόσεις Ιωλκός
ΑΤΙΤΛΟ
Οι πίκρες βρωμίζουν κάποτε
σαν σώμα σε αποσύνθεση.
Μυροφορείς την ανάμνηση,
κάθεσαι να πιεις καφέ να συγχωρέσεις.
Απ’ το φλυτζάνι τινάζεται ένας ήλιος
που λαίμαργα ρουφάς.
Έχουν και ζωές οι καθιζήσεις.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ελένη Βαρθάλη, Χρονολισθήσεις ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]»
❄︎
Ύστερη φήμη
ζήτησε το νούφαρο.
Πήρε τη νύχτα.
•
Είχα στο νου μου
παγωμένα όνειρα.
Έρχεται θέρος.
Από τις εκδόσεις Στίξις
⚙︎
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ
Αν χαλάσει το χιόνι
θα βγω στον δρόμο
αχτένιστος εσκιμώος
με δίπλωμα φυγής
Κι αν αρέσω στον χρόνο
θα τραβήξω κουπί
το πολύ πολύ να χάσω
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γιώργος Γκανέλης, Το ημιτελές τελεσίγραφο ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]»
✼
Μαυροδάφνες οι κόρφοι δε στάζουν πια.
Τα εφήβαια στη δίψα μυούνται,
αμφίσημη – ηδίστη ομορφιά,
έντρομοι με μίσος αρνούνται.
Αποσυνάγωγε ποιητή,
έκδοτε, αρσενοκοίτη,
μονογαμία έχουν αρετή,
τον Έμπορο προφήτη.
❋
Μητέρα, τ’ ανθάκι αυτό το κίτρινο στη ρίζα
μέσα από τις πέτρες έχει της κινίνης γεύση.
Πράγματα παράξενα στον βράχο σήμερα. Ο ήλιος λάμπει τόσο,
και την ραπτομηχανή της η ακρίδα δουλεύει
δυνατά. Μητέρα, κοίτα, μια στο χέρι μου, ναׄ
Μένω ακίνητος. Και στο βιβλίο σου άλλη μια.
Μα έχω κάτι πιο παράξενο να πω. Άφησε λοιπόν
στην ακρίδα το βιβλίο, μητέρα αγαπητή μου,
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Edward Thomas, Το Παιδί στους Βράχους [Απόδοση-Επίμετρο Μαργαρίτα Παπαγεωργίου]»
❂
Σ’ αναζητώ ένα γύρω,
όψιμος.
Δε σε βρίσκω.
Αποκαθηλώνομαι εκουσίως.
Ξεγυμνώνομαι.
Πως κλείνουν τα μάτια,
από τους άεργους μήνες, τα ανώδυνα χρόνια.
Πως τρίζει το στραβοκαρφωμένο ξύλο,
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Σούκουλης, Όψιμος»
✤
Γαμάνε η λογοκλοπή (και να πώς γίνεσαι μεγάλος και τρανός, αφομοιώνοντας τα ξένα τα μυαλά αδήλως)
Κι η μεταφραστική αυθαιρεσία κι αχταρμάς (δυο λέξεις το πρωτότυπο, σαράντα δύο ο «μεταφραστής» απ’ την κοιλιά του, συν άπειρα «αποσιωποιητικά», θαυμαστικά και βάλε)
Κι η ροζ λογοτεχνία (or δόξα απ’ τα κραγμένα συναισθήματα: «Το Ακατέργαστόν μου» και η Στάμου όλα τα είπαν). Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Φύσσας, Οι παρενθέσεις μου στα Ελληνικά «Γράμματα»»
