Απόστολος Δοξιάδης, Ερασιτέχνης Επαναστάτης ―από την Μαρία Ιωαννίδου

Απόστολος Δοξιάδης, Ερασιτέχνης Επαναστάτης, εκδόσεις Ίκαρος

Προσωπική μυθιστορία
(και της γενιάς μου)

Πασχίζω από τη στιγμή που ολοκλήρωσα την ανάγνωση των άνω των χιλίων σελίδων, να εντοπίσω την κεντρική ιδέα. Και δεν το καταφέρνω. Παρά τον όγκο του βιβλίου, τίποτα δεν μου περίσσεψε από τις πληροφορίες, τις ερμηνείες, και τη συναισθηματική τους αποτύπωση. Ενώ η αναγνωστική εγρήγορση διατηρείται ενίοτε και με την “αστυνομικού” τύπου δράση.

Η ζωή του συγγραφέα, η πολιτική, τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στο στενό και ευρύτερο περιβάλλον του, περνούν αυτόματα απέναντι. Ό,τι εξιστορείται είναι πραγματικό, και ό,τι υποστηρίζεται από τα συνοδά αισθήματα ειλικρινές και ιδιαίτερα βαθύ. Το χιούμορ κι ο αυτοσαρκασμός δεν έχουν συνταγή επιτυχίας, απαιτούν σκάψιμο και ικανότητα συσχετισμών. Αλλιώς ούτε το χείλι μας θα έσκαγε, ούτε τα μάτια μας θα βούρκωναν. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Δοξιάδης, Ερασιτέχνης Επαναστάτης ―από την Μαρία Ιωαννίδου»

Νίκος Δαββέτας, Η δεσμοφύλακας ―κυκλοφορεί

Από τις εκδόσεις Πατάκη

Όταν η νόσος του Αλτσχάιμερ είχε καταβάλει πλήρως τη μητέρα μου, εκείνη εξακολουθούσε να θυμάται με τον δικό της τρόπο τα χρόνια που υπηρετούσε ως σωφρονιστική υπάλληλος στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ και Κορυδαλλού. Μπορεί να μη θυμόταν ποιος ήμουν, πού ζούσε και σε ποια εποχή, όμως ανέφερε συχνά, με τα μικρά τους ονόματα, δεκάδες κρατούμενες, ποινικές και πολιτικές, με τις οποίες είχε συγχρωτιστεί. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Νίκος Δαββέτας, Η δεσμοφύλακας ―κυκλοφορεί»

Susan Sontag, Αντιμέτωποι με τον πόνο των άλλων ―κυκλοφορεί

από τις εκδόσεις Gutenberg ―μτφρ.: Χριστίνα Παπαδοπούλου, 1η έκδοση, Ιούνιος 2025. Σελ. 187

Πώς επιδρούν μέσα μας οι σκηνές βίας, πολέμου, πόνου που βλέπουμε σε

φωτογραφίες και βίντεο; Μας βοηθούν να νιώσουμε τον πόνο των άλλων ή μας

κάνουν όλο και πιο απαθείς; «Σε έναν κόσμο όπου η φωτογραφία εξυπηρετεί την καταναλωτική χειραγώγηση», λέει η Σούζαν Σόνταγκ, «καμία αντίδραση δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη». Συνεχίστε την ανάγνωση του «Susan Sontag, Αντιμέτωποι με τον πόνο των άλλων ―κυκλοφορεί»

Μάριο Βάργκας Λιόσα, Σας αφιερώνω τη σιωπή μου ―κυκλοφορεί

Μυθιστόρημα, Μετάφραση Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, εκδόσεις Καστανιώτη

Ο Τόνιο Ασπιλκουέτα μοιράζει τις μέρες του ανάμεσα στη δουλειά, στο σπίτι και στο ακαταμάχητο πάθος του: στην κρεολική μουσική. Η απρόσμενη πρόσκληση να πάει να ακούσει έναν άγνωστο κιθαρίστα, τον Λάλο Μολφίνο, του αλλάζει τη ζωή. Ο αινιγματικός και εξαιρετικά ταλαντούχος καλλιτέχνης επιβεβαιώνει αυτό που ο Τόνιο ήδη διαισθανόταν: Η δική του αγάπη για την περουβιανή παραδοσιακή μουσική οφείλεται σε κάτι περισσότερο από την απλή τέρψη που προσφέρει. Σε ένα Περού κατακερματισμένο και ισοπεδωμένο από τη βία του Φωτεινού Μονοπατιού, θα μπορούσαν άραγε οι βαθύρριζες λαϊκές μελωδίες να προκαλέσουν μια κοινωνική επανάσταση, να ανατρέψουν τις προκαταλήψεις και να ενώσουν τη χώρα σε μια αγκαλιά συμπερίληψης και αδελφοσύνης; Συνεχίστε την ανάγνωση του «Μάριο Βάργκας Λιόσα, Σας αφιερώνω τη σιωπή μου ―κυκλοφορεί»

Γιώργος Κοζίας, Τι αιώνα κάνει έξω; ―κυκλοφορεί [απόσπασμα]

Από τις εκδόσεις Περισπωμενη

Ο Γιώργος Κοζίας ολοκληρώνει την ποιητική τριλογία που ξεκίνησε με το μαχητικό Πολεμώντας υπό σκιάν… (2017), συνεχίστηκε με τον «θαρραλέα αιρετικό» Εξάγγελο(2021) και κορυφώνεται με τη συλλογή Τι Αιώνα κάνει έξω; Τριάντα ένα νέα ποιήματα ενός προεπαναστατικού και συνάμα προφητικού ύφους για τον αιώνα που διανύουμε.

Καλογιάννο, Καλογιάννο
σπλαχνίσου τον άνθρωπο που τραυλίζει στον αιώνα του!

Ποίηση αντίστασης, ποίηση αφύπνισης, ποίηση που δεν αντανακλά μόνο την πραγματικότητα, αλλά με δεξιοτεχνία την μεγεθύνει. Εμπύρετος λόγος, επικός και εμπρηστικός ταυτόχρονα, με ξεσπάσματα λεπτότητας, από την αρχή ως το γοερό και ένδοξο τέλος του. Η ποιητική μιας οργισμένης μελαγχολίας σε νέα δοκιμή.

*

Ο ΕΡΗΜΟΚΑΜΠΟΣ

—Αντίο Φραγκοράφτη μου
—Αντίο Χνούδι μου
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΕΧΑΪΔΗΣ

Είναι στο πιάτο του Καρυωτάκη η καρδιά
Και στο τραπέζι του μαύρου πετεινού το κεφάλι
Κακορίζικε άνθρωπε
Σε εποχή γερασμένη

Τυφλός λαός, τυφλός σαν νυχτερίδα
Χαύνωση ουρλιάζει, με χαύνωση κοιμάται
και ξημερώνει σκουντουφλώντας
ανίδεος και ακαμάτης
σαν γελωτοποιός στον Άδη
Κακορίζικε άνθρωπε
Σε εποχή γερασμένη

Οι μέρες μας περνούν γεμάτες πάτρωνες και ανία
Σε ποιά πατρίδα, σε ποιό χώμα, σε ποιόν χρόνο
σε ποιά μνήμη, φωνή θα βγάλεις;
Γυμνός και μόνος στο βασίλειο της Ανάγκης
Δούλος στρατώνος
Μοίρα σου η Δημοκρατία της πλάνης και του Μαμωνά

~Αχ, Φραγκοράφτη, αχ, Χνούδι μου,
μας έφαγε ο ερημόκαμπος!

✳︎

Απόστολος Δοξιάδης, Το τηλεφώνημα που δεν έγινε ―από την Μαρία Ιωαννίδου

Απόστολος Δοξιάδης, Το τηλεφώνημα που δεν έγινεΕκδόσεις Ίκαρος

Τον παλιό εκείνο τον καιρό τα τηλεφωνήματα ήταν κρίσιμα ως μοναδικά μέσα προφορικής και άμεσης επικοινωνίας ανάμεσα από άτομα που τα χώριζαν μεγάλες αποστάσεις – κυριολεκτικές ή μεταφορικές. Στο σύντομο αλλά συναρπαστικό μυθιστόρημα του Α. Δοξιάδη παρακολουθούμε την πορεία προς την ουσιαστική ενηλικίωση  ενός νέου στα χρόνια εκείνα.

Πρόκειται για ένα αφήγημα με πολλές ανατροπές. Η κύρια δράση εξελίσσεται μαζί με τον ψυχισμό του κεντρικού ήρωα. Αυτός διαμορφώνει αντίληψη για τη ζωή του και κάνει τις επιλογές του ενώ ταξιδεύει τον αναγνώστη σε παράδοξες καταστάσεις που σχετίζονται με τις σπουδές και τα ενδιαφέροντά του. Το κοίταγμα είναι αναδρομικό από τον παρόντα χρόνο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Δοξιάδης, Το τηλεφώνημα που δεν έγινε ―από την Μαρία Ιωαννίδου»

Αλέξανδρος Αδαμόπουλος, Η Μονίκ ―κυκλοφορεί [απόσπασμα]

Εκδόσεις Οδός Πανός

– Κι όμως· εμένα με λένε Κίμωνα! Και ακριβώς έτσι με γράφουν· ακούς: Κί-μω-να! Τριάντα αιώνες… μού είπε μόνο.
Και το ίδιο κιόλας βράδυ· επίτηδες, για να με προ-καλέσει ακόμα περισσότερο, πήρε μέσ’ απ’ τη μεγάλη βιτρίνα με τ’ αρχαία κεραμικά, κι έψησε χταποδάκι στα κάρβουνα πάνω σε μια πήλινη ελληνιστική φουφού… Αν είναι ποτέ δυνατόν: Έψησε χταποδάκι, πάνω σ’ έναν αρχαίο, σπάνιο πύραυνο, του 3ου αιώνα!
Του 3ου αιώνα προ Χριστού…
Τρελάθηκα: Στον 21ο αιώνα μετά Χριστόν να ψήνει χταποδάκι στα κάρβουνα πάνω σε μια ελληνιστική φουφού του 3ου αιώνα προ Χριστού… Απίστευτο…
«Sacrilege!» ούρλιαζα, «Sacrilege!», «Ιεροσυλία!»
Έχασα το φως μου. Ζαλίστηκα, μού κόπηκε η ανάσα κι έπεσα χάμω ξερή.
Κι ο άλλος μπροστά μου, γελούσε σαν μωρό παιδί…

✳︎

Violette Ailhaud – Jean Darot, Ο σπορέας ―κυκλοφορεί

Μετάφραση: Ελένη Γ. Γύζη ―εκδόσεις Στίξις

Από τη σειρά Μικρή Στίξις των Εκδόσεων Στίξις κυκλοφορεί η νουβέλα του Γάλλου συγγραφέα Jean Darot, «Ο σπορέας» σε μετάφραση της Ελένης Γύζη. Ο Jean Darot, με το ψευδώνυμο Violette Ailhaud, εξέδωσε το βιβλίο του αρχικά από τις εκδόσεις Parole το 2006 (επανέκδοση Passiflore, 2023) και από τότε έχει ήδη πουλήσει 60.000 αντίτυπα. Το κείμενο έχει μεταφραστεί σε οκτώ γλώσσες και έχει διασκευαστεί για τον κινηματογράφο (στα ελληνικά με τον τίτλο «Ο θεριστής»), κινούμενα σχέδια και θέατρο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Violette Ailhaud – Jean Darot, Ο σπορέας ―κυκλοφορεί»