Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: chrysanthemum

30/11/2022

(Παραμονή Χριστουγέννων στην έπαυλη  «Χρυσάνθεμο» στην Κηφισιά. Για όσους θέλουν περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την όψη της πολυτελούς οικίας θα πρέπει να γυρέψουν λεπτομέρειες στα λευκώματα του Σκοπελίτη. Η έπαυλη είναι φωτισμένη και ο κήπος φροντισμένος με επίσημα ντυμένο το προσωπικό που σερβίρει τα ποτά και φροντίζει για κάθε αίτημα των καλεσμένων. Σε λίγο οι πρώτοι θα καταφτάσουν. Η κυρία «Χρυσάνθεμο» τριγυρνά με την τουαλέτα της να σαρώνει τις μαρμάρινες επιφάνειες. Δίνει εντολές και επιβλέπει ώστε όλα να είναι καθώς πρέπει σαν φανούν οι καλεσμένοι. Η κυρία «Χρυσάνθεμο» περπατά με περίσσια χάρη και επάνω της συνοψίζονται όλα τα χαρακτηριστικά της ευγενούς της τάξης. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: chrysanthemum»

Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Εξωτικά είδη ―από την Κατερίνα Ι. Παπαδημητρίου

28/11/2022

Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Εξωτικά είδη, εκδόσεις Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη 2022

«Τέλος και αρχή, φανερώνουν την ομορφιά του πετάγματος…»

Η ποιήτρια επιλέγει για την τέταρτη ποιητική της συλλογή τον ιδιαίτερο τίτλο ΕΞΩΤΙΚΑ ΕΙΔΗ, περιγράφοντας την πρόθεσή της να περιηγηθεί σ’ έναν κόσμο, εν είδη διαφυγής, πέρα από τα συγκεκριμένα και τα τετριμμένα. Η συλλογή αποτελείται από τέσσερις ενότητες με εξίσου συμβολικούς τίτλους: (τροπικά, ξωτικά, παραδείσια, οικόσιτα), δηλώνοντας εξαρχής το τέλος και την αρχή της νοητικής – εσωτερικής περιπλάνησης, αλλά και το επιτηδευμένα αφηρημένο πνεύμα του ποιητικού της στοχασμού. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Εξωτικά είδη ―από την Κατερίνα Ι. Παπαδημητρίου»

Βάννα Πασούλη, Lunaris ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]

24/11/2022

Η  ΚΑΘ’ ΥΠΝΟΥΣ ΜΝΗΜΗ

Ὑπάρχουν γεγονότα
πού μοιάζουν μέ ὄνειρα
                                                         καί ὄνειρα
                                                         πού  μποροῦν νά θεωρηθοῦν

γεγονότα

Γιά ‘κεῖνα  τά ὄνειρα, λοιπόν,
πού τά θεωρεῖς γεγονότα
καί πού χτυποῦν ἀναπάντεχα
σάν προσδοκίες καταλυτικές,
βραδιά καλοκαιριοῦ συνήθως
ἤ Ἄνοιξης πού δέν
ἄποφασίζει ἄν θα ‘ρθεῖ. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Βάννα Πασούλη, Lunaris ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]»

Νίκος Ι. Τζωρτζής, Αυτοψίες, Β’

22/11/2022

Αυτοψία τρίτη. Στη θέση Μαρδάτι Κριτσάς (ο νεαρός αγροφύλακας σημειώνει):

Η ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΟΥΠΙΑ

Εκεί όπου διακλαδιζόταν
σε δύο εύρωστους κλώνους,
εισχωρώντας βαθιά
στον εναέριο χώρο

του εύθικτου γείτονα,
εκεί βλέπεις τώρα
δύο λείες μαχαιριές
από βαρύ αλυσοπρίονο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Νίκος Ι. Τζωρτζής, Αυτοψίες, Β’»

Μαρσέλ Προυστ (1871 – 18 Νοεμβρίου, 1922)

18/11/2022

Σήμερα, 18 Νοεμβρίου, συμπληρώνονται 100 χρόνια από τον θάνατο ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς παγκοσμίως: Ο Βαλαντέν Λουί Ζωρζ Εζέν Μαρσέλ Προυστ (1871/18 Νοεμβρίου 1922) ήταν Γάλλος συγγραφέας, δοκιμιογράφος και κριτικός. Το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» θεωρείται το πιο τέλειο, μέχρι στιγμής, αυτοβιογραφικό κείμενο. Αντί άλλου σχολίου θα μεταφέρω εδώ ένα μικρό απόσπασμα από ανέκδοτο άρθρο του, που δημοσιεύθηκε στο τρέχον ΔΕΝΤΡΟ (Νο 236-237):

Ο θάνατος των καθεδρικών

(Το σπάνιο αυτό κείμενο «La mort des cathedrals» γράφτηκε με αφορμή το «Σχέδιο νόμου Μπριάν» (1904), το οποίο αναγνώριζε ισοτιμία μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας. Δημοσιεύτηκε αρχικά στη «Φιγκαρό», στις 16 Αυγούστου 1904, και συμπεριελήφθη από τον Προυστ το 1919 στη συλλογή «Pastiches et melanges») Συνεχίστε την ανάγνωση του «Μαρσέλ Προυστ (1871 – 18 Νοεμβρίου, 1922)»

Γρηγόρης Σακαλής, ελάχιστα συναισθήματα

18/11/2022

Όρος της γνώσης

Προχώρησα
σ΄ένα μεγάλο
μακρύ μονοπάτι
περπάτησα
πολλούς δρόμους
σκέτο λαβύρινθο
κι ακόμη περπατάω
έμαθα πράγματα πολλά
γνώρισα ανθρώπους
έθεσα ερωτήματα
στον εαυτό μου Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γρηγόρης Σακαλής, ελάχιστα συναισθήματα»

Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Σέρμπουργκ 1822, δικαστικό ρεπορτάζ, παλιό Κακουργιοδικείο

15/11/2022

Ανταπόκριση

δεν μπορεί να σταθεί συγνώμη σε μια στενή, μικρή καρδιά. Αυτό μόνο.

Ο ανταποκριτής μας μεταφέρει ορισμένες σκηνές. Ο αναγνώστης θα κρίνει.

«Η αίθουσα ήταν τόσο μικρή που οι ένοχοι μπλέκονταν με τους αθώους και σε λίγο κανείς δεν ήξερε ποιος έφταιγε και ποιος ήταν άμοιρος των εξόχως σοβαρών ευθυνών. Σε κάθε έδρανο στριμώχνονταν καμιά δεκαριά παλικαράδες. Και δεν φτάνει αυτό αλλά και στο ακροατήριο είχε συρρεύσει ένα πρωτόγνωρο πλήθος. Όλοι στοιβαγμένοι μες στην ομίχλη του καπνού. Ένας πλανόδιος που τα κατάφερνε να περνά με έναν παράξενο τρόπο, – θα είχε δουλέψει σαν ακροβάτης στην Μπρέσια, αλλιώς δεν εξηγείται – ,  πουλούσε την πραμάτεια του και αγνοούσε επιδεικτικά και έδρες και σεβασμούς. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Σέρμπουργκ 1822, δικαστικό ρεπορτάζ, παλιό Κακουργιοδικείο»

Αλάα Αλ – Ασουάνι, Το σύνδρομο της δικτατορίας

14/11/2022

Μετάφραση: Αντώνης Καλοκύρης / Ευθύνη Σειράς: Σώτη Τριανταφύλλου / Εκδόσεις Πατάκη

Περίληψη:
Στη Δύση, η µελέτη της δικτατορίας έχει αποκτήσει µια σχεδόν εξωτική διάσταση. Όµως τα απολυταρχικά καθεστώτα παραµένουν οδυνηρή πραγµατικότητα για δισεκατοµµύρια ανθρώπους παγκοσµίως, µε τις ελευθερίες τους να παραβιάζονται και τα δικαιώµατά τους να καταστρατηγούνται µε όλους τους τρόπους.
Ποια είναι η φύση της δικτατορίας; Πώς επικρατεί; Ποιες συνθήκες και περιστάσεις τής επιτρέπουν να ευδοκιµήσει; Και µε ποιους τρόπους οι δικτάτορες καταφέρνουν να διατηρούν την εξουσία ακόµα και όταν τους λοιδορούν και τους χλευάζουν οι κυβερνώµενοι;

*
Η κρίση του βιβλίου από τον ©Πέτρο Μαρινίδη στην Athens Review of Books

Ο Αλλάχ γνωρίζει καλύτερα

Η δικτατορία δεν εγκαθιδρύεται για να διαφυλάξει μιαν επανάσταση∙ η επανάσταση γίνεται για να εγκαθιδρυθεί η δικτατορία. (…) Στόχος της εξουσίας είναι η εξουσία. ―Τζορτζ Όργουελ, 1984

Η αναφορά που συνοψίζει εξαιρετικά το κεντρικό θέμα της μελέτης, φανερώνοντας ταυτόχρονα τον συγγραφέα μυθιστορημάτων πίσω από τον φωτισμένο δοκιμιογράφο, νομίζω πως είναι η παραβολή του σπουργιτιού, στην αρχή της 7ης ενότητας, για τους προδιαθεσιακούς παράγοντες στην αποδοχή μιας δικτατορίας (σ. 107-108). Πρόκειται για γνωστή στο Ισλάμ παραβολή, με το σπουργίτι που παραπονιέται στον Θεό επειδή με κάποιον κεραυνό κατέστρεψε τη φωλιά του σ’ ένα δένδρο, υποχρεώνοντάς το να κατασκευάζει καινούργια, και τον Θεό να του εξηγεί πως μια οχιά ενέδρευε στο δέντρο, συνεπώς το χτύπημα έσωσε τη ζωή του σπουργιτιού∙ το οποίο μένει πλέον ευγνώμoν προς την καταστροφική χειρονομία κι αρχίζει ενθουσιωδώς την κατασκευή νέας φωλιάς, βέβαιο ότι, αγαθός και προστατευτικός ακόμα κι όταν το κατατρύχει, «ο Αλλάχ γνωρίζει καλύτερα». Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αλάα Αλ – Ασουάνι, Το σύνδρομο της δικτατορίας»