στάχτες

❇︎

Μοντγκόμερι, πρωτεύουσα της Πολιτείας Αλαμπάμα των Η. Π.Α., 1 Δεκεμβρίου 1955

Μ’ ένα τράνταγμα ξεκινάτε. Κάθεσαι ήδη. Πού;

Μα φυσικά πίσω. Σκιά στο λευκό φόντο.
Φοράς μαύρα – λευκά απ’ την καταχνιά –
και κάνεις ως συνήθως μαύρες σκέψεις.
Δέντρα και κτήρια γλιστρούν στα τζάμια,

αντανακλάσεις νέον και στάλες βροχής…
Πεινάς; Νυστάζεις ίσως. Αν έγερνες πίσω Συνεχίστε την ανάγνωση του «Νίκος Ι. Τζώρτζης, Λεωφορείο Νο 2857 ( Ρόζα Πάρκς )»

Προλεγόμενα-μετάφραση: Θεόδωρος Παπαγγελής ―εκδόσεις Gutenberg, σελ.646

Η πρώτη, μετά από 107 χρόνια, έμμετρη μετάφραση του έργου της κλασικής γραμματείας (57 π.χ.) που επηρέασε τους μεγαλύτερους στοχαστές και επιστήμονες όλων των εποχών και τομείς όπως της θεολογίας, της βιολογίας, της σύγχρονης φυσικής, της υπαρξιακής και ηθικής φιλοσοφίας.

Η θέση του ανθρώπου απέναντι στο σύμπαν που δεν δημιουργήθηκε ούτε κυβερνάται από θεούς.

Μια θεωρία για την εξέλιξη των ειδών που προαναγγέλλει τον Δαρβίνο, μια θεολογία που ιχνογραφεί την Περί Θεού αυταπάτη του Ντόκινς και εορτάζει τη θνητότητά της ψυχής, ένα σύμπαν κατάστικτο από άπειρους κόσμους που γεννιούνται και πεθαίνουν, μια προτροπή για σεξ χωρίς ρομαντικές προσμείξεις, ένας Οδηγός Ευτυχίας που δεν καταδέχεται μεταφυσικές παρηγοριές. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Λουκρητίου, Περί φύσεως – Η κληρονομιά ενός επίμονου κηπουρού»

Joseph LeDoux, Η βαθιά ιστορία μας. Μια περιπέτεια 4 δισεκατομμυρίων ετών – από την εμφάνιση της ζωής έως την ανάδυση της συνείδησης, μτφρ. Παναγιώτης Δεληβοριάς, Κάτοπτρο, Αθήνα 2021, σελ. 460

Η επική ιστορία της εξέλιξης του εγκεφάλου, από τους μονοκύτταρους οργανισμούς έως τη σημερινή πολυπλοκότητα των ζώων και του ανθρώπου
Ο διαπρεπής νευροεπιστήμονας Joseph LeDoux ανατρέχει στα βάθη της φυσικής ιστορίας της ζωής στη Γη αναζητώντας μια νέα θεώρηση των ομοιοτήτων ανάμεσα σε εμάς και στους μακρινούς προγόνους μας. Η ευανάγνωστη αυτή πραγματεία του συνόλου της εξέλιξης στη Γη φωτίζει με νέο τρόπο ερωτήματα όπως πώς εξελίχθηκαν τα νευρικά συστήματα στα ζώα, πώς αναπτύχθηκε ο εγκέφαλος, τι σημαίνει να είναι κανείς άνθρωπος, ποια θέση κατέχουμε στη Φύση και πώς η ανάδυση αυτού που αντιλαμβανόμαστε ως συνείδηση Συνεχίστε την ανάγνωση του «Joseph LeDoux, Η βαθιά Ιστορία μας»

Charles Pierre Baudelaire‎, (Παρίσι, 9 Απριλίου 1821 – 31 Αυγούστου 1867)

II

Αγαπώ των σχιστών σου ματιών το πρασινωπό φως,
Σήμερα όμως όλα πίκρα μου δίνουν, γλυκιά μου ομορφιά,
Και τίποτε, μήτε η αγάπη μας, μήτε ή εστία, μήτε το μπουντουάρ,
Δεν μ’ ευθυμούν, όσο πάνω από τη θάλασσα ο ήλιος γελαστός.
Αγάπα με, ωστόσο, τρυφερή καρδιά! Να είσαι μητέρα
Για τον αχάριστο, ακόμα και για τον κακό•
Ένδοξου φθινοπώρου ή ενός ήλιου το γέρμα
Ερωμένη ή αδερφή, εφήμερο άρωμα απαλό.
Σύντομο χρέος! Άπληστος είναι ο τάφος, περιμένει! Συνεχίστε την ανάγνωση του «Charles Baudelaire‎, «…στον ίσκιο των βλεφαρίδων σου ώρες ατέλειωτες» ―μετάφραση: Ιωάννα Αβραμίδου»

✼

Το νέο τεύχος της Ιστορίας Εικονογραφημένης, που κυκλοφορεί από την 1^η Απριλίου, έχει ως κεντρικό θέμα την «Ελληνική Μεραρχία στην Κύπρο το 1964» του ιστορικού και δημοσιογράφου Πιέρρου Τζανετάκου. Ο θεολόγος και βυζαντινολόγος Χρήστος Νικολόπουλος με το «Ευαγγέλιο του Ιούδα» μας πληροφορεί για τα «απόκρυφα» εκκλησιαστικά κείμενα, επικεντρώνοντας την ανάλυσή του σε αυτό του «Ιούδα». Ο ιστορικός και δημοσιογράφος Τίτος Αθανασιάδης αναφέρεται στα σκοτεινά χρόνια, που ο ναζισμός εδραιωνόταν στην κεντρική Ευρώπη, με τη «Δολοφονία του καγκελάριου της Αυστρίας Ένγκελμπερτ Ντόλφους το 1934». Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Ράγκος εξιστορεί το σκάνδαλο των «Σιμωνιακών» (α΄ μέρος), που τάραξε τον δημόσιο βίο της χώρας με τις αδιαφανείς συναλλαγές πολιτικών και εκκλησιαστικών παραγόντων κατά τα έτη 1874-1876. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ιστορία Εικονογραφημένη, Τεύχος 634 ―Απρίλιος 2021 [κυκλοφορεί]»

nam nunc lenonum et scortorum plus est fere,
quam olim muscarum est cum caletur maxime
Plautus, Truculentus

Ωραίες μου κυρίες, θεωρείτε ότι η πολύωρη κι η εξαντλητική δουλειά με την τσάπα και το φτυάρι, η έλλειψη ανέσεων κι οι καθημερνές έγνοιες καταστέλλουν στους άντρες κάθε επιθυμία για τσιλημπουρδίσματα και τους στερούν την ευστροφία τού νου· μια ευστροφία που μπορεί να οδηγήσει στην ανακάλυψη μύριων τρόπων ικανοποίησης, στα κρυφά, αυτών των επιθυμιών. Δεν τολμάτε να παραδεχτείτε ότι κάθε παρόρμηση που καταπνίγουμε κατατρώει σαν σκουλήκι την ψυχή ώσπου στο τέλος αρρωσταίνει αυτή από νοσταλγία για όλα όσα απαγόρευσε στον εαυτό της κι ότι οι τερατώδεις κανόνες τής κοινωνίας τα μετέτρεψαν σε παράνομα κι εξωφρενικά. Μα ακόμα κι αν υποθέσω ότι είστε συνεπείς και σωστές στα συζυγικά σας καθήκοντα και ικανοποιείτε τις λιμπιντικές ορμές των συζύγων σας, αυτοί θα βρίσκουν πάντα τον τρόπο ν’ «αμαρτάνουν» (όπως κι εσείς εξάλλου!), γιατί στο τέλος αυτό που μετράει είν’ η ανάμνηση μιας ευχάριστης και φιλήδονης περιπέτειας!  

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης, Το διαφθορείον»

Στην εξοχή

Εκείνη η παλιά φωτογραφία
με τον πατέρα νέο,
χαμογελαστό,
στην εξοχή
πάνω στην καινούρια βέσπα
κοίτα, πώς ξεθώριασε.
Χρόνια μετά
η βέσπα πουλήθηκε,
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Λίνα Φυτιλή, Δύο ποιήματα»