στάχτες

Μετάφραση: Γιάννης Βαρβέρης

Άκου την άρπα πως στενάζει απ’ το παράθυρο
καθώς την ξεσηκώνουν του πελάγου αιφνίδιες καταιγίδες·
άκου πώς ανεβαίνει σε τρελλό κρεσέντο και πώς πάλι
σιγοκλαίει χαμηλώνει και σβήνει!

Είναι τ’ άκουσμα τούτο τραγούδι θεσπέσιο;
Είναι πιότερο του Άριελ ο τρόπος να βρει την Αλήθεια.
Μα το τί είνα’ η Αλήθεια ας το πει πιό καλά
μια σκηνή χαραγμένη βαθειά στα μητρώα της μνήμης.

Τα πανιά σηκωμένα τα κατάρτια λοξά Συνεχίστε την ανάγνωση του «Herman Melville, Από το πανδοχείο πλάι στο κύμα»

ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΦΩΤΙΑ…

Ξεχωριστή φωτιά με κατοικεί: με βάζει νά ’μαι
του βίαιου βίου μου ένας θεατής σε πλήρεις τάξεις
φωτός. Δεν γίνεται πια ν’ αγαπώ, όποτε κοιμάμαι,
τη χάρη που ’χουν μες στις λάμψεις οι δικές της πράξεις.

Οι μέρες μου έρχονται τη νύχτα· βλέμματα μού φέρνουν
μετά τον πρώτο χρόνο του ύπνου μου, που ’ναι κομμάτια·
όταν η δυστυχία η ίδια χύνεται στο σκότος, παίρνουν
του γυρισμού το δρόμο και με ζούν: μου δίνουν μάτια. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Paul Valéry, ‘ένας θεατής σε πλήρεις τάξεις φωτός’ —μτφρ. Γιώργος Κεντρωτής»

Έγινε 100 χρονών!

Έδειχνε η κατάστασή του, όπως εξελισσόταν, ότι θα γινόταν και αυτό. Στα ενενήντα πέντε του πήγαινε για ψώνια, στα ενενήντα οχτώ του έκανε διακοπές στο νησί του.

Στα ενενήντα εννέα του όμως ράγισε τον γοφό του πέφτοντας και από κει και πέρα καταδικάστηκε, από τους γιατρούς, αλλά και από τη δική του προσεκτική στάση ζωής, στη ρουτίνα  με το πι. Από το κρεβάτι στην τουαλέτα, στο τραπέζι της κουζίνας για πρωινό και από κει στον καναπέ για ξαπλωτή διημέρευση, με διαλείμματα για φαΐ, μέχρι να φτάσει πάλι η ώρα για ύπνο. Για ύπνο στο κρεβάτι του, δηλαδή, γιατί και στον καναπέ κοιμάται συνεχώς με την τηλεόραση στο volume 80, γιατί δεν φτάνουν αλώβητα τα αυτιά των ανθρώπων στα 99. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ζωή Κατσιαμπούρα, Η αφαίρεση»

Οι ξεναγοί σταματούν με τα λάβαρά τους έξω απ΄την κλειστή πόρτα. Το πλήθος που τους ακολουθεί ακούει με προσοχή όσες απ΄τις λέξεις γλιτώνουν τον χαμό του ανέμου. Αυτό το πλήθος που παραμένει τόσο ανυποψίαστο για τους φαύνους και τις νύμφες που γεννιούνται κάθε νύχτα στην πόρτα του ποιητή, αυτός ο ξέφρενος κόσμος που συνωστίζεται και φωτογραφίζεται και αναχωρεί και κάπου φθάνει ποτέ δεν θα πονέσει όσο ο ποιητής. Και ίσως να μην νιώσει την οδύνη μιας ζωής που καίγεται σε είκοσι πέντε μονάχα χτύπους. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Casina Rossa»

Το Σύνδρομο τού Σκαντζόχοιρου

14.

στη Θεοδώρα Βαγιώτη

Κάτι περίεργα βράδια τού Σαββάτου
Οι νεκροί μπαινοβγαίνουν στα όνειρα
Όπως πάντα σφυρίζοντας αμέριμνα
Λίγο πριν σταθούν να ζητήσουν φωτιά
Για ν’ ανάψουν τσιγάρο
Στα νωχελικά βάθη τού ύπνου
Και ύστερα πέφτει σιγή πολλών λεπτών
Που θα ισοδυναμούσε
– Αν ξέραμε να μετρούμε τον καιρό
Αλλά δεν ξέρουμε – Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ρογήρος Δέξτερ, σχεδίες»

Αρχείο 09/11/2014

Θεία Ελένη

Η Δεσποινίς Ελένη ήταν η γεροντοκόρη θεία μου,
Και ζούσε σ’ ένα σπίτι κοντά σ’ ένα τετράγωνο κομψό
Διαφροντισμένη από υπηρέτες τέσσερις τον αριθμό.
Τώρα όταν πέθανε έγινε σιωπή στον ουρανό
Και σιωπή στου δρόμου της το τέλος.
Τραβήχθηκε το παραπέτασμα κι εργολάβος τελετών εσκού-
———–πισε τα πόδια του –
Ήταν εν επιγνώσει πως κάτι ανάλογο συνέβηκε πρωτύτερα, Συνεχίστε την ανάγνωση του «T.S. Eliot, “Κι ο αρχιθαλαμηπόλος ώκλασε στην τράπεζα του φαγητού”»

Από τις εκδόσεις Τυφλόμυγα

Τέσσερις ποιητές που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, με τη δική του πορεία ο καθένας στο χώρο-πεδίο ή ακόμη και «θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων» της γραφής, καταθέτουν τέσσερις ξεχωριστές ποιητικές συλλογές και δημιουργούν μία «συνενοχή» εκ του μακρόθεν με την αρωγή-διαμεσολάβηση του εκδότη Κώστα Κατσικιά. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κώστας Ρεούσης-Μπάμπης Λάσκαρις-Larry Cool-Παναγιώτης Θανασούλης, «εν καμίνω» (τέσσερις συνένοχοι) -κυκλοφορεί»