Επιπόλαια σκαλίσματα
Με το που πλάγιαζε
γυρνούσε πλευρό
και μου έδειχνε την πλάτη της.
Κάθε βράδυ έβλεπε εφιάλτες·
γατάκια σκασμένα μέσα σε άχαρες σακούλες
απότιστα λουλούδια στα νεκροταφεία
κι η αγράμματη η μάνα σου να κρώζει
«Δεν είν’ αυτός για σένα». Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κώστας Δρουγαλάς, δύο ποιήματα»
Ελπίδος και Γούναρη. Οι ποδιές κι οι κάλτσες ως το γόνατο. Οι κορδέλες στην τσέπη. Η Φώφη. Η Βιργινία. Η μια εδώ. Η άλλη εκεί. Η Λένα να μην ξέρω που. Οι ποδιές που έγιναν φούστες μπλε μέχρι το γόνατο. Το γόνατο ένα όριο. Τα μυστικά. Και το τραγούδι στη διαδρομή. Φιλίες που έζησαν άλλες που σκότωσα. Το καφενείο της γωνίας. Ο κυρ Βασίλης. Η κυρά Γιαννούλα. Η Μαριάννα που σηκώνει το υπόλοιπο. Η Μαριλένα εδώ κοντά. Τα παιδιά της. Η Γιώτα που. Ο Τάκης. Ο Τάκης που έφυγε δυο μέρες μετά που θυμήθηκα το όνομα και τη μορφή του. Την ιστορία του. Η Μαρία. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ασημίνα Λαμπράκου, μια ροή όλα»
Από τις ΑΩ εκδόσεις
ΚΑΘHΛΩΣΗ
Ξημερώνει και βραδιάζει
και στο ίδιο μέρος να ’μαι πάλι.
Kαθηλωμένη σε μιαν αιώνια φυγή
ωσάν το σήμερα ποτές να μην υπήρξε.
Περιδιαβαίνω σε κόσμους π’ ανθρώπινο μάτι δεν άγγιξε.
Εκεί, στα παλιά μου λημέρια,
στο μεγαλείο της μνήμης, της θλίψης και της μοναξιάς
με ατελέσφορη την προσπάθεια της βίωσης
μες στην ολόγιομη λαχτάρα της.
Σ’ αυτήν τη ζωή,
με τις άλικες μέρες, τις φρουρές των τάξεων και τα λειψά
σημεία αναφοράς Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αλεξία Σχορτσιανίτη, Χοάνη ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]»
Ελένη Ε. Νανοπούλου, «Με τα μάτια». Διηγήματα. Γκοβόστης, Αθήνα 2016
Τριάντα τέσσερα ακαριαία διηγήματα, σε πέντε ενότητες («Στο σπίτι», «Δικά μου», «Η γραφή», «Οι άλλοι», «Οι άνθρωποί μου»), συναποτελούν το πρώτο αυτό πεζογραφικό βιβλίο της συγγραφέως (έχει προηγηθεί ένα ποιητικό). Ο δε γενικός τίτλος κυριολεκτεί, αφού, όπως σημειώνεται, «η ματιά μου είναι το όπλο μου».
Υπάρχουν κομμάτια πολύ πετυχημένα, που αποτυπώνουν πολύ πρωτότυπη θέαση των πραγμάτων («Με τα μάτια», «Εμβοές», «Καλές προθέσεις», «Ενοχή», «Τα τζιτζίκια», Τότε…», «Αν» κι όχι μόνο). Πολύ όμορφες και οι «κρυμμένες» αναφορές σε Ντίκινσον, Λόρκα, Κίπλινγκ (;) κλπ. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Φύσσας, ένα βιβλίο σε 100 λέξεις: Ελένη Ε. Νανοπούλου, Με τα μάτια»
Πέτρος Μαρτινίδης, Ονειροπόλοι εξολοθρευτές
Εύα Στάμου, Αν Πάτσετ – Υβριδικές ταυτότητες
Φίνταν Ο’Τουλ (Fintan O’Toole), Το ψέμα της οικοδόμησης του έθνους
Μανώλης Βασιλάκης, Ο Κουνάδης, οι υπήκοοι χωρίς δικαιώματα και το χουντόνειδος της Ακαδημίας Αθηνών
Άγγελος Χανιώτης, Άρες, μάρες, Κουναδάρες
Τζ. Μ. Κουτσί (J. M. Coetzee), Ο αυτοκράτορας της νοσταλγίας
Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου, Ο Γιόζεφ Ροτ και οι Εβραίοι της Γαλικίας: Έθνη, ταυτότητες και εξορία Συνεχίστε την ανάγνωση του «The Athens Review of Books τεύχος Ιανουαρίου 2022 —κυκλοφορεί»
Δὲν κλαίω αὐτοὺς ποὺ φεύγουνε καὶ ἀπολησμονιοῦνται.
Κλαίω γι’ αὐτοὺς ποὺ μιὰ ζωὴ τὸν θάνατο φοβοῦνται!
Φεγγάρι Αὐγουστιάτικο τὴ νύχτα κι ἂν χαράζῃ,
ἂν τὸ ξανοίξῃς πιὸ καλὰ ἥλιος τῆς μέρας μοιάζει!
Τὰ λόγια τὴν καρδιὰ ποτὲ μ’ ἀγάπη δὲν γεμίζουν
γιατὶ τσ’ ἀγάπης τὸ δεντρὸ οἱ πράξεις τὸ ποτίζουν!
Ποτὲ δὲ βλέπω ὄνειρα στὸν ὕπνο μου ἀπάν
γιατὶ ὀνείρατα πολλὰ στὸν ξύπνο μόνο κάνω! Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης, Disticha Moralia»
Ανταπόκριση πανηγυρική
Από την στήλη της κυριακάτικης φυλλάδας Με τίτλο
«Το στυλ είναι ο άνθρωπος»
Στην πρώτη ανταπόκριση της καινούριας χρονιάς, σε πρώτη διεθνή, η πρώτη από τις πρώτες. Η μαντάμ Πουπούλ, διάσημη οιωνοσκόπος και μυθική αρτίστα του λαϊκού ρεπερτορίου κοντά μας για μερικούς σπάνιους και αποκλειστικούς χρησμούς. Σε ζωντανή σύνδεση με το τσίρκο Αθήναι που είναι εγκαταστημένο στα παλιά λατομεία.
Εμπρός μαντάμ Πουπούλ, πείτε μας το μέλλον!
Και τότε τα φώτα στράφηκαν επάνω στην γριά που φτιασιδωνόταν σε έναν ετοιμόρροπο καθρέφτη. Είχαν καρφώσει μερικά σανίδια και απάνω τους είχαν στηρίξει ένα τζάμι βαμμένο ασημένιο σαν δάκρυ. Η μαντάμ φορούσε ένα βυσσινί φουστάνι με μπόλικο φουρό και τους ώμους έξω. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Η μαντάμ Πουπούλ ξέρει πολλές ιστορίες»
το παντελόνι
ο πρώτος νεκρός που είδα στη ζωή μου
ήταν ο θείος μου
ξυρισμένος, με τα μαλλιά του χτενισμένα στα αριστερά
όμορφος σαν τον κεν
είχε σκουλαρίκι στο αυτί
ξεχνάω σε ποιο
του το έβγαλαν όμως πριν την κηδεία
μόνο το κεφάλι του ήταν ξεσκέπαστο
και το πάνω μέρος του κορμού του
ίσα για να φαίνεται η γραβάτα
και το κολλάρο του πουκαμίσου του
είπαν ότι μόνο τόσο μπορούσαν να τον ντύσουν Συνεχίστε την ανάγνωση του «Monika Herceg, δύο ποιήματα ―μετάφραση Μαρουσώ Αθανασίου»
στάχτες 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.