Γιώργος Π. Ιατρού, Παγίδα στο δήμαρχο

02/12/2021
Κερατέα – Λαύριο 1865, Ιστορικό αφήγημα ―Από τις ΑΩ εκδόσεις
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
«Το 1865 μία πόλη γεννιέται στην Αττική, το Λαύριο, και ένας δήμαρχος δολοφονείται στην ίδια περιοχή.
Η Ενέδρα στο δήμαρχο είναι ένα ιστορικό αφήγημα που διαδραματίζεται τρεις δεκαετίες και πλέον μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους στη νότια Αττική στην Κερατέα, έδρα του Δήμου τότε, και το Λαύριο μια πόλη που ιδρύε­ται από την Γαλλική Εταιρεία του Σερπιέρι, αντίγραφο των Cities-Companies του 19ου αιώνα.
Αναδεικνύει ένα τοπικό θρύλο-ιστορία: ο δήμαρχος Λουκάς Π. Αθανασίου χτυπήθηκε άγρια από αγνώστους στη γέφυρα Αδάμη, στην Πλάκα, μεταξύ Λαυρίου και Κερατέας, με τσουράπια (κάλτσες γεμάτες άμμο). Η φοράδα του γύρισε μόνη στο σπίτι του στην Κερατέα, οι οικείοι του τον μετέφεραν στην Αθήνα, όπου ο δήμαρχος έφυγε από την ζωή λίγες μέρες αργότερα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γιώργος Π. Ιατρού, Παγίδα στο δήμαρχο»

Η αλληλογραφία Κοραή – Τζέφερσον (1823-25)

02/12/2021

Του ©Θάνου Μ. Βερέμη

Mία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του περιοδικού «Athens Review of Books» είναι η δημοσίευση της αλληλογραφίας Αδαμάντιου Κοραή και Θωμά Τζέφερσον, του ριζοσπάστη τρίτου Προέδρου των ΗΠΑ (Νοέμβριος 2021). Ο Περικλής Βαλλιάνος σχολιάζει με ευστοχία τη μετάφραση των επιστολών προσφέροντας έτσι το σημαντικότερο εύρημα στον πανηγυρισμό των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση. Η πολύτιμη για την ιστορία του Διαφωτισμού αλληλογραφία ήταν άγνωστη στο ελληνικό κοινό και προσφέρει την εικόνα της συγγένειας ανάμεσα στην υπερατλαντική επανάσταση και εκείνη της βαλκανικής επαρχίας.

Η αλληλογραφία αρχίζει όταν ο Κοραής ήταν 75 ετών και ο Τζέφερσον 80 ετών. Ο δεύτερος είχε ολοκληρώσει τις δύο προεδρικές θητείες του και ασχολήθηκε με την οργάνωση του πανεπιστημίου της Βιρτζίνια. Το επίγραμμα που βρίσκεται χαραγμένο στο μνήμα του συνέταξε ο ίδιος: Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η αλληλογραφία Κοραή – Τζέφερσον (1823-25)»

Vladimir Nabokov, Γέλιο στο σκοτάδι ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]

02/12/2021

από τις εκδόσεις Άγρα, σε μετάφραση του Ανδρέα Αποστολίδη και συνοδεύεται από ένα επίμετρο του μεταφραστή και εργοβιογραφία του συγγραφέα.

« Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στο Βερολίνο της Γερμανίας κάποιος ονόματι Αλμπίνους. Επρόκειτο για πλούσιο, αξιοσέβαστο, ευτυχισμένο άνθρωπο. Μια ωραία μέρα εγκατέλειψε τη σύζυγό του για χάρη νεαρής ερωμένης. Ήταν ερωτευμένος· όχι όμως κι εκείνη. Η ζωή του τέλειωσε σε πλήρη καταστροφή. Αυτή είναι όλη η ιστορία διατυπωμένη σε λίγες γραμμές, που θα μας αρκούσαν αν δεν υπήρχε το όφελος και η απόλαυση της διήγησης. Και παρότι μια ταφόπετρα, τυλιγμένη στα βρύα, έχει άφθονο χώρο για να περιλάβει τη συντμημένη εκδοχή μιας ανθρώπινης ζωής, η έκθεση της λεπτομέρειας είναι πάντοτε ευπρόσδεκτη ».

ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ Ο ΝΑΜΠΟΚΟΦ εκσφενδονίζει τον αναγνώστη σ’ αυτόν τον ωμό απολογισμό του ερωτικού εξευτελισμού και της ταπείνωσης. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Vladimir Nabokov, Γέλιο στο σκοτάδι ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]»

Λεωνίδας Καζάσης, Κόπους ατέχνων απεμπολώ

02/12/2021

Δολιχό ήττας θρόϊσμα
ταλάνιζε την σκέψη,
κάννες και υποκόπανοι
όμηρο με κρατούν,
μα δεν λογίστηκα ποτέ
της έπαρσης την στέψη,
θωπευτικά δεν ακουμπούν
μονάχα οι νικηταί.

Της αντοχής υπεροψία,
ντύμα της ήττας γιορτινό. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Λεωνίδας Καζάσης, Κόπους ατέχνων απεμπολώ»

Καλό Μήνα!

01/12/2021
Vector vintage car. Available EPS-10 vector format separated by groups and layers with transparency effects for one-click repaint

Δημήτρης Φύσσας, ένα βιβλίο σε 100 λέξεις: Χαν Γκανγκ, «Η χορτοφάγος»

01/12/2021

Χαν Γκανγκ,  Η χορτοφάγος.  Μυθιστόρημα. Μετάφραση Αμαλία Τζιώτη από τα κορεάτικα. Επίμετρο της συγγραφέως. Αθήνα 2020, Καστανιώτης.

Στη Νότια Κορέα των αρχών του 21ου αιώνα, η νεαρή, παντρεμένη, άτεκνη, ευκαιριακά εργαζόμενη νοικοκυρά ΓιόνγκΧιε δηλώνει ότι δε θα ξαναφάει κρέας, δε θα ξαναφορέσει σουτιέν και θα ζήσει «σα φυτό». Αφυδατώνεται συνέχεια, επικοινωνεί όλο και λιγότερο και, τελικά,  κλείνεται σε ψυχιατρική κλινική.

Τρία μονάχα, εξαιρετικά εκτεταμένα κεφάλαια. Πρώτο: πρωτοπρόσωπη αφήγηση από τη σκοπιά του συζύγου και παρεμβαλλόμενες σκέψεις της ΓιόνγκΧιε. Δεύτερο: τριτοπρόσωπη, με «πρωταγωνιστή» τον κουνιάδο της. Τρίτο: το ίδιο,  με «πρωταγωνίστρια» την αδερφή της και την ψυχιατρική κλινική.

Το τέλος, αρκετά ανοιχτό, ανεβάζει κι άλλο το πρωτότυπο, βραβευμένο με Μπούκερ βιβλίο, που δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Λαμπρό.

(99 λέξεις)

❀

Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Ο τόκος

01/12/2021

Η σκηνή
του τέλους

(Αίθουσα μουσείου, κάτι σαν αίθριο με φυτά και τζαμωτά, που φιλτράρουν το φως. Συνθήκες ιδρυματικές με γωνιές νεοκλασικού γούστου. Δυο καθώς πρέπει κύριοι έρχονται από το βάθος του δρόμου. Συζητούν παθιασμένα, είναι καλοντυμένοι και έχουν φροντισμένα κοστούμια σε εγγλέζικο κόψιμο. Όταν πλησιάζουν τους ακούμε που μιλάνε και ποζάρουν συζητώντας, κοιτώντας ο ένας να ξεπεράσει τον άλλον σε ύφος και φινέτσα. Τριγύρω πετούν μερικά πουλιά, κάθε τόσο. Οι κύριοι θα αποκαλούνται κύριος Ντουάιτ, (εφεξής Ντουάιτ) και στην απέναντι γωνιά του ρινγκ ο κύριος Έλβις (εφεξής Έλβις)

Έλβις: [ανάβει το πούρο του] Κοστίζουν μια περιουσία. Μα δεν τα τσιγκουνεύομαι. Είναι τυλιγμένα στο χέρι, καίγονται αργά. Αλήθεια θες ένα; Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Ο τόκος»

Ντέμης Κωνσταντινίδης, θολό νερό χωρίς βυθό

29/11/2021

Το χάπι

Ποιοι τυχεροί ταξιδεύουν με εκείνο το κρουαζιερόπλοιο,
κι εμείς καρφωθήκαμε σ’ έναν ερημότοπο;
Φριχτή! Φριχτή επαρχία.
Σαν φάρσα καρυωτακική κυλά ο χρόνος.
Σαν μέρα της μαρμότας.
Όσο και να το χρυσώνεις, αυτό το χάπι δεν καταπίνεται.

*

O άστεγος

Ο άστεγος εγκατέλειψε τη γωνιά του.
Πήγε να διαλαλήσει αλλού την ερημιά του. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ντέμης Κωνσταντινίδης, θολό νερό χωρίς βυθό»