António Lobo Antunes, Πάνω στα ποτάμια που κυλούν

21/11/2019

Μετάφραση Μαρία Παπαδήμα, εκδόσεις Πόλις

Παρουσίαση
Η μνήμη, όπως η ζωή, είναι ένα ποτάμι που κυλάει.Ένας άντρας βρίσκεται σε νοσοκομείο της Λισαβόνας: στα σπλάχνα του, ένας αχινός δεν σταματάει να μεγαλώνει σιωπηλά, ο γιατρός τον ονομάζει καρκίνο. Στο νοσοκομείο, ζαλισμένος καθώς είναι απ’ τον πόνο και τα φάρμακα, ξαναζεί τα παιδικά του χρόνια: τον πατέρα του να παίζει τένις, τη μητέρα του να του κάνει χωρίστρα στα μαλλιά, τα βουνά, τη μυρωδιά της μαρμελάδας στο κελάρι, τις γλάστρες με τα λουλούδια στα σκαλοπάτια, τους έρωτες που δεν βρήκαν ανταπόκριση… Ένα ποτάμι από αναμνήσεις που αναδύονται με την εμφάνιση της αρρώστιας, αλλά η εγγύτητα του θανάτου κάνει το κάλεσμα της ζωής να ακουστεί με μεγαλύτερη δύναμη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «António Lobo Antunes, Πάνω στα ποτάμια που κυλούν»

«Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο

21/11/2019
Carolee Schneemann. ‘Up to and Including Her Limits. 1976.

To Θέατρο και η σχέση του με τις άλλες τέχνες

Performance–art —E΄ Μέρος

Negation is not any longer creative
Octavio Paz 1974

Performance- art στην εποχή της έξαρσης της ατομικής – ιδιωτικής βίας ως μορφή ακτιβισμού

H performance είναι πράξη ευαίσθητη, πολύ ιδιωτική. Προκλητική δράση, που ισορροπεί ανάμεσα στο τίποτα και στο αριστούργημα.   Ίσως και  πιο ευαίσθητη και από μια πορσελάνη όπως λέει χαρακτηριστικά ο  von Heinz Ohff, ο  Γερμανός θεωρητικός της τέχνης (1922-2006). Για μένα  που βρέθηκα στο θέατρο για πολλές δεκαετίες, η θεατρική πρόβα  ( δοκιμές, repetitions) έχει πολλές ομοιότητες με την Performance καθώς  η τελευταία, είναι μια ημιτελής δράση -πως αλλιώς  θα μπορούσε να είναι παρά δράση αυτοσχεδιαστική σε ροή- μεταξύ μιας παρόρμησης, μιας ιδέας, μιας πρότασης  και μιας διαδικασίας σε εξέλιξη,  χωρίς συγκεκριμένα όρια, γι’ αυτό και τόσο ευαίσθητη. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο»

Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Flamingo

19/11/2019

Δράμα παιγμένο
Μες στην καρδιά
Των μουσσώνων

(Ένας άντρας γύρω στα σαράντα, με μια καμπαρντίνα, αξύριστος, ναυάγιο που λένε. Κρατά στο χέρι του ένα μπουκάλι, κάθε τόσο πίνει. Βρίσκεται μες στο έρημο νυχτερινό μαγαζί. Μια σάλα με αναποδογυρισμένα τραπέζια και μυρωδιά αποτσίγαρου. Ένας μουσικός παίζει ολομόναχος στο βάθος. Έτσι που στέκει μόνος φαντάζει με άγγελο που έχασε τα πάντα. Βροχή και ρούχα κατακίτρινα ο καιρός απόψε. Ο άντρας είναι μεθυσμένος. Μοιάζει να αγαπά δίχως απόκριση, μοιάζει να γίνεται χίλια κομμάτια. Σηκώνεται αργά από το τραπέζι του. Τον κρύβουν καπνοί, την ψυχή του σπαράζουν λάθη και τύψεις. Τούτο το μέρος πουθενά δεν υπάρχει. Κουρέλια οι νύχτες στις γωνιές του μαγαζιού. Μια θάλασσα κάπου στενάζει και το χάραμα μολύβι.) Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Flamingo»

Γρηγόρης Σακαλής, «δεν είναι κόσμος αυτός»

18/11/2019

Σχεδιάγραμμα

Είναι η ζωή
μια μακρινή διαδρομή
με πολλές στροφές
και ανηφόρες
όταν είσαι νέος
είναι ό,τι καλύτερο
σαν τη μέλισσα
μαζεύεις τη γύρη
για το μέλι
ο έρωτας κι η περιπέτεια
κυριαρχούν στη ζωή σου Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γρηγόρης Σακαλής, «δεν είναι κόσμος αυτός»»

Θ.Δ.Τυπάλδος, “Ιζόλδη ή Το γλυκό μουνί της νιότης” — Κυκλοφορεί [αποσπάσματα]

18/11/2019

Από τις εκδόσεις Φαρφουλάς, Λοξή Γραφή/19

Μεταλλάσσει το πνεύμα της
Δικτυωμένη σε υγρά κατακάθια του καφέ
Ενέσεις κεντράρουν και σκοπεύουν
Μάτια χύνονται στο πάτωμα
Και μια μέρα που πέρασε
Ξανά γυρίζει

*

Είμαστε πάντα ένα βήμα πίσω απ’ τα γεγονότα και τα γεγονότα είναι πάντα ένα βήμα πίσω μας! Συνεχίστε την ανάγνωση του «Θ.Δ.Τυπάλδος, “Ιζόλδη ή Το γλυκό μουνί της νιότης” — Κυκλοφορεί [αποσπάσματα]»

Ευρυδίκης Τρισόν-Μιλσανή, Πατησίων 41 —>Παρουσίαση του βιβλίου στο Παρίσι

17/11/2019

Η Ελληνική Κοινότητα Παρισιού και περιχώρων έχει την τιμή να σας καλέσει στην παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου της
Ευρυδίκης Τρισόν-Μιλσανή, Πατησίων 41

Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο Χρήστος Παπάζογλου μαζί με την συγγραφέα

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2019, στις 19.00
στο Ελληνικό Σπίτι, 9, rue Mesnil, 75116 Paris, M° Victor Hugo

ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ:
Κάθε σπίτι έχει την ιστορία του. Όση η παλαιότητά του, τόσο μετατρέπεται από απλή οικοδομή σε ιδιαίτερη οντότητα –μάρτυρα όσων έχουν διαδραματιστεί εντός του. Τυχερό είναι το σπίτι που αγαπήθηκε και φροντίστηκε από τους κατοίκους του: έχει κάποιες ελπίδες να ανήκει τελικά στην αιωνιότητα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ευρυδίκης Τρισόν-Μιλσανή, Πατησίων 41 —>Παρουσίαση του βιβλίου στο Παρίσι»

Ρογήρος Δέξτερ, Σχεδίες: Του μέλλοντος οι ήχοι

15/11/2019

Άμιλλα αηδονιού και τζίτζικα

Εσύ
Βουτηχτή τού ύπνου και μίμε τ’ ουρανού
Ηλέκτωρ με τη χαλασμένη σου κιθάρα
Κι εγώ [που μέσα μου σε καθρεφτίζω
Όταν κοιτάζω τα άοκνα μυρμήγγια
Να μπαινοβγαίνουν στις υπόγειες πολιτείες τους]
Είμαστε από το ίδιο αίμα
Που τ’ αηδόνια χλευάζουν και δεν είναι
Νεράιδες τού νερού στη ρεματιά
Ή κορίτσια που μας γέλασαν με το μαντίλι τους Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ρογήρος Δέξτερ, Σχεδίες: Του μέλλοντος οι ήχοι»

Ιφιγένεια Σιαφάκα, συνέντευξη στην Εφημερίδα «Πελοπόννησος», 27.10.2019

13/11/2019

Επιμέλεια σελίδας: Αντώνης Δ. Σκιαθάς
Γραφείον Ποιήσεως
Ενότητα: «Ποιητικά Πορτρέτα»

«Δεν μιμούμαι κάποιον, τουλάχιστον συνειδητά, για να με ονοματίσω επίγονο. Ασφαλώς παρθενογένεση δεν υφίσταται: είμαστε όλα όσα ζήσαμε, ακούσαμε, διαβάσαμε. Είναι ο τρόπος που εξελιχθήκαμε. Ήδη και μόνον με την όποια γλώσσα πορευόμαστε σε ένα πριν από εμάς εφευρεθέν συμβατικό σύστημα σημείων».

Ας υποθέσουμε ότι έχετε απέναντί σας τον εαυτό σας όταν ήταν παιδί και πρέπει να τον συστήσετε σε άλλους. Τι θα λέγατε;  Άλλαξε κάτι από τότε;
Σαφώς και άλλαξαν. Το αντίθετο θα ήταν από ανησυχητικό έως άκρως προβληματικό για να πορευτείς στην ενήλικη ζωή. Η οπτική του κόσμου έχει διαφοροποιηθεί, τόσο λόγω της πνευματικής εξέλιξης όσο και της ψυχικής ωρίμανσης. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια ζω την εποχή της απομυθοποίησης. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ιφιγένεια Σιαφάκα, συνέντευξη στην Εφημερίδα «Πελοπόννησος», 27.10.2019″