Επίγραμμα πρώτο
α΄
Κάθε μου συλλαβή σ’ αντιλαλεί
β΄
Κάθε μου συλλαβή σ’ αντιλαλεί
κι ο αντίλαλος σε συλλαβίζει.
γ΄
Κάθε μου συλλαβή σ’ αντιλαλεί
με φθόγγους θύελλας και τρικυμίας Συνεχίστε την ανάγνωση του «Νίκος Ι. Τζώρτζης, Επιγράμματα»
Από τις εκδόσεις Βακχικόν
Η Ευαγγελία Τάτση δύο χρόνια μετά την πρώτη της εκδοτική εμφάνιση (ακακίες στη σαβάνα, εκδ. Βακχικόν 2020 επανέρχεται με μια νέα ποιητική συλλογή συμπεριλαμβάνοντας στην υπαρξιακή της αναζήτηση και την εσωστρέφεια του αστικού τοπίου. Πατρίδα, χώρα, ο εγκλεισμός, η μάνα, η ποίηση και η λειτουργία της, η μνήμη, η πίστη, έρωτας, η μοναξιά και η κοινωνική ανησυχία βρίσκουν τόπο στην εσωτερικότητα της ποιητικής της. Το ποιητικό υποκείμενο εναλλάσσεται μεταξύ πρωτοπρόσωπης και της τριτοπρόσωπης αφήγησης. Το ποιητικό σύμπαν της Ε. Τάτση κινείται διακειμενικά και υπερρεαλιστικά. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ευαγγελία Τάτση, Φυτά εσωτερικού χώρου ―από την Κατερίνα Παπαδημητρίου»
Μικρό θεατρικό
αστικής προελεύσεως
Σκηνογράφος: «Θα μπορούσε κανείς να τους φανταστεί κάτω από τα φώτα της σκηνής, σε ένα παράπηγμα που παραδέρνει ο άνεμος. Μα για την έκπληξη και την ουσία, τις δίδυμες, άσπονδες αδερφές, για την χάρη τους μόνο, οι τρεις άνδρες βρίσκονται σε ένα σαλόνι, καθώς πρέπει. Ο Φίλιππος Δρακτονταειδής, περιγράφει και πολύ μου ταιριάζουν, τα φορέματα στα καπλάνια από το Σαμπαχάρ, τα ποτήρια Μουράνο, τα παιχνίδια του βαρόνου Μινχάουζεν και οι κούκοι της Γενεύης, καλοταϊσμένοι από χρόνο. Πούδρες και βάζα με μάντολες όλων των γεύσεων και των προελεύσεων. Οι τρεις τους κάθονται στο ανάκλιντρο και κάνουν μια αποτίμηση του αγώνα τους. Για να δούμε λοιπόν». Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Τι νομίσατε κύριε Βλάση;»
Στις αρχές Φεβρουαρίου η Γαλλική Ακαδημία, της οποίας η επιρροή μειώνεται, ανέτρεψε την παράδοση και τους κανόνες τεσσάρων αιώνων και εξέλεξε μέλος της τον Μάριο Βάργκας Λιόσα. Η καθολική εφημερίδα La Croix έγραψε ότι η εκλογή του «μπορεί να βοηθήσει την Ακαδημία να τερματίσει την απομόνωσή της». Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την ομιλία του νομπελίστα συγγραφέα κατά την τελετή υποδοχής του ως μέλους της Γαλλικής Ακαδημίας.
Θα ήθελα τώρα να επανέλθω στον Γκυστάβ Φλωμπέρ και στη γαλλική λογοτεχνία και να σας πω ότι ο ερημίτης του Κρουασέ[1] με βοήθησε να γίνω ο συγγραφέας που είμαι. Όταν, το 1959, πήγα στο Παρίσι, το ίδιο το βράδυ της άφιξής μου αγόρασα, όπως έχω πει, ένα αντίτυπο της Κυρίας Μποβαρύ στο βιβλιοπωλείο «La joie de lire» [«Η χαρά της ανάγνωσης»], που μου άρεσε διότι οι ιδιοκτήτες του ουδέποτε κατήγγειλαν τους κλέφτες των βιβλίων τους, πράγμα που εξηγεί γιατί στο τέλος χρεωκόπησαν. Θυμάμαι επίσης εκείνη τη βραδιά στο ξενοδοχείο Ουετέρ όπου έμενα, στο Καρτιέ Λατέν, και το ζευγάρι των Λα Κρουά, που έγιναν στη συνέχεια φίλοι μου, σαν ένα όνειρο από το οποίο δεν έχω ποτέ μου ξυπνήσει. Έκθαμβος μπροστά στην κομψότητα και την ακρίβεια της γραφής του Φλωμπέρ, τον διάβασα και τον ξαναδιάβασα εξ ολοκλήρου, απ’ άκρου εις άκρον· θέλω να πω ότι μελέτησα τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του καθώς και την αλληλογραφία του, ταξίδεψα ως το Κρουασέ και απέθεσα λουλούδια στον τάφο του θέλοντας έτσι να του εκφράσω τις ευχαριστίες μου για ό,τι έκανε για μένα και για το νεωτερικό μυθιστόρημα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Mario Vargas Llosa, Για τον Γκυστάβ Φλωμπέρ»
Γιώργος Ξηροπαΐδης: Η διαμάχη των ερμηνειών. Γκάνταμερ – Χάμπερμας. Αθήνα: Πόλις 2008, σελ.561
Κρίνει η ©Γκόλφω Μαγγίνη (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων)
H μελέτη του Γιώργου Ξηροπαΐδη Η διαμάχη των ερμηνειών. Γκάνταμερ – Χάμπερμας αποτελεί ένα μοναδικού εύρους και στοχαστικής δύναμης πόνημα που πραγματεύεται το ιδιαίτερα απαιτητικό θέμα του διαλόγου μεταξύ δύο μεγάλων εκπροσώπων της σύγχρονης ευρωπαϊκής φιλοσοφίας: του Χανς-Γκέοργκ Γκάνταμερ και του Γιούργκεν Χάμπερμας. Το πλαίσιο στο οποίο κινείται η μελέτη, αλλά και ο γενικότερος προσανατολισμός της, δίνονται από τον συγγραφέα ευθύς εξαρχής: αφετηρία του είναι η κριτική οριοθέτηση της μεθοδικής συνείδησης, όπως αυτή θεματοποιείται από τον Γκάνταμερ στο Αλήθεια και μέθοδος (1960), με την επιδίωξη υπέρβασης του υποκειμενισμού και του καρτεσιανού ιδεώδους της επιστημονικής βεβαιότητας που κυριαρχούν στη νεωτερική φιλοσοφία. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γιώργος Ξηροπαΐδης: Γκάνταμερ – Χάμπερμας»
Χωρικό (Α΄πρόσωπο)
Εφάπτομαι απόλυτα στα όρια του είμαι.
Στα οριοθετημένα τετραγωνικά που συμπίπτω με εμένα.
Σε ένα δωμάτιο με κλειδωμένη πόρτα κι ανοιχτό παράθυρο
Εκεί.
Εγώ.
Προσδιορίζομαι.
Γυμνό κορμί εν κινήσει
Σκοντάφτω στις μνήμες
-υπενθυμίσεις ύπαρξης- Συνεχίστε την ανάγνωση του «Άννα Κυριτσιοπούλου, Χωρικά»
Περιεχόμενα τεύχους 148, Μάρτιος 2023
Πέτρος Μαρτινίδης, Το έγκλημα ως θεϊκή αποστολή
Παναγιώτης Γ. Κιμουρτζής, Γιώργος Β. Δερτιλής: κατάφερε να αλλάξει πολλά, ώστε είναι αδύνατον να μείνουν όλα όπως είναι
Σταύρος Θωμαδάκης, Αποχαιρετισμός στον Γιώργο Β. Δερτιλή
Θάνος Μ. Βερέμης, Ένας ασυνήθιστος άνθρωπος: αριστοκρατικός στους τρόπους και ριζοσπάστης στις ιδέες
Κωνσταντίνα Γερ. Ευαγγέλου, Ο «παραγιός» του Καραβάτζο Συνεχίστε την ανάγνωση του «The Athens Review of Books τεύχος 148 ―κυκλοφορεί»
―Ευρωπός; Μα τι είναι αυτή; Η Δούρα Ευρωπός λες;
Όχι βέβαια! Ο φίλος, ερασιτέχνης μελετητής της ιστορίας και παθιασμένος με την ελληνιστική εποχή, μόρφασε, αλλά δεν είπε αυτό που προφανώς είχε στο νου του (να χαρούμε τις γνώσεις μας, δηλαδή, που τις αντλήσαμε από τις διαφημίσεις για, αδύνατα πλέον, ταξίδια στη Συρία …). Ψύχραιμα εξήγησε ότι, πριν ιδρυθεί η Δούρα Ευρωπός στην αυτοκρατορία του Σελεύκου, υπήρχε η Ευρωπός, η γενέτειρα του Σελεύκου που χάρισε το όνομά της στην καινούργια. Α, ωραία, εμείς λοιπόν να πάμε στη νονά, γιατί να μην πάμε, που είναι και ακίνδυνα… Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ζωή Κατσιαμπούρα, Η γάτα κι ο καφές»
στάχτες 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.