στάχτες

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «ΔΡΟΜΩΝ» το νέο βιβλίο-μελέτη του συγγραφέα Γιώργου Πολ. Παπαδάκη, με τίτλο: «Γρηγόρης Μπιθικώτσης – Ο Τραγουδιστής των Ελλήνων»

Ένα βιβλίο σταθμός στο έργο του κορυφαίου Έλληνα ερμηνευτή. Μια αναλυτική προσέγγιση σε κάθε σημείο της πορείας του Γρηγόρη Μπιθικώτση, συνεργασίες με συνθέτες, στιχουργούς και ποιητές, καθώς και αναλυτική παρουσίαση όλων των τραγουδιών. Φωνητικές αναλύσεις επιλεγμένων τραγουδιών του, ώστε να συνειδητοποιήσει ο αναγνώστης –πέραν των γνωστών γενικών περιγραφών και ιμπρεσσιονιστικών λόγων– πού έγκειται η μοναδικότητα αυτής της ανεπανάληπτης φωνής. Παρουσίαση όλων των δίσκων, με αναλυτικές περιγραφές, αποσπάσματα από συνεντεύξεις ανθρώπων που συνεργάστηκαν μαζί του, μαρτυρίες και άλλα ανέκδοτα αποσπάσματα, αρχειακού υλικού. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γιώργου Πολ. Παπαδάκη: «Γρηγόρης Μπιθικώτσης – Ο Τραγουδιστής των Ελλήνων»»

Στην κυριακάτικη φυλλάδα η εφημερίδα περιλαμβάνει ένα κεντρικό άρθρο για την στήλη του κινηματογράφου. Συνήθως οι αναφορές αφορούν δύο ή περισσότερα φιλμ ή ορισμένες από τις ξένες σειρές που μονοπωλούν το τηλεοπτικό μας ενδιαφέρον. Οι λάτρεις της μεγάλης οθόνης και όσοι παρακολουθούν σε βάθος κάθε νέα παραγωγή από όσες φιλοξενούν οι καινούριες πλατφόρμες βρίσκουν τις αναγκαίες οδηγίες. Και έτσι, κατ’αντιστοιχία με την υπόδειξη βιβλίων, γνώμης, ήθους και ύφους η στήλη του κινηματογράφου καθοδηγεί τον λάτρη στα φιλμ της επικαιρότητας. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Σβησμένα φωτόσημα»

Ενδοιασμοί

Σε πρωτάκουσα Ελένη, Αντιγόνη, Θεανώ.
Σε τραγούδησα Ιλάειρα, Αφροδίτη, Ερατώ.
Σε ζωγράφησα σε βάτους, σ’ ακρωτήρια, σε βουνά,
αποκρίθηκα στους κάμπους, να σου δώσουν λευτεριά!
Τι θα πεις τώρα Μυρτώ στα δειλινά;

Σε θωπεύω μεσ’ τις λέξεις,
απ’ τα νέφη σε κοιτώ,
και ρωτώ κρυφά τις τέρψεις,
μα τρομάζουν στον χρησμό. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Λεωνίδας Καζάσης, Όταν γίνεσαι κραυγή»

Ανέβαινε κάθε ξημέρωμα στην οροφή του μοναστηριού σκαρφαλώνοντας στην αχτίδα ενός αστεριού. Η ώρα ήταν πάντα η ίδια χειμώνα καλοκαίρι. 06:36. Το πρωί ήταν πάντα η ώρα του 6 και δεν υπήρχε πιο μαθηματικά σωστή στιγμή παρά εκεί που συναντούσε ως πολλαπλάσιο τον εαυτό του.

Ο αέρας των Άνδεων ήταν πάντα παχύς στην αρχή της μέρας, ώστε μπορούσε να τον ψηλαφίσει μόλις ξεπέζευε από την μύτη του αστεριού. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Μένη Πουρνή, Surrealismo sudamericano»

«Ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι ανειδίκευτος. Η ειδίκευση αποτελεί- ή θα πρεπε να αποτελεί- γι αυτόν υποτιμητική λέξη. Η ειδίκευση είναι για τους ηλεκτρολόγους, τους γιατρούς, τους ποινικούς. Αντιθέτως ένας καλλιτέχνης δεν ειδικεύεται, είναι ανειδίκευτος και- για την κοινωνία- ανεπίδεκτος. Ο Καλλιτέχνης είναι φλόγα, πηλός, έκλειψη.

Ο καλλιτέχνης έχει την Πολιτεία απέναντι του. Διαχρονικά. Οι καλλιτέχνες που στον καιρό τους την είχαν δίπλα τους δεν ήταν καλλιτέχνες αλλά αυλικοί (κοινώς γλείφτες). Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αχιλλέας Σωτηρέλλος, Η «ειδίκευση» του Καλλιτέχνη…»

Αισθανόμουν πολύ κουρασμένος εκείνες τις μέρες. Πολλή δουλειά στο γραφείο. Το απόγευμα άλλες υποχρεώσεις στο σπίτι. Το θυμόμετρο ανεβοκατέβαινε συχνά πυκνά, ενώ ανήσυχες σκέψεις σα μέλισσες στριφογύριζαν στα αυτιά μου προκλητικά. Το πρόσωπο μου είχε χλωμιάσει παρόμοια με τα γκρίζα μου μαλλιά. Αναζητούσα κάτι να κρατηθώ, μια διέξοδο στο τούνελ, για να μην πέσω στο κενό. Κάτι να διαλύσει τα σύννεφα, να αποπλανήσει τις αισθήσεις μου να με κάνει να πιστέψω ότι μπορώ ακόμα να ευχαριστηθώ. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ειρήνη Θυμιατζή, Γλυκές κυρίες»

Από τις ΑΩ εκδόσεις

Σκιές της Αθήνας

Οι σκέψεις σου, τα όνειρα, ο ήχος μιας σειρήνας
Ειν’ όλα αυτά που κρύφτηκαν στη λόχμη της Αθήνας
Κι αφήνονται τα θέλω σου σα στέγες ρημαγμένες
Πάνω σε μέρες πού ‘ρχονται και φεύγουν τρομαγμένες.

Σε πότισε το βλέμμα τους συνήθειες της πιάτσας
Στεγνώνεις με τα ρούχα σου στο σύρμα της ταράτσας
Και η στιγμή που πέρασε και πηρέ τ άγγιγμά του
Κυλάει μες τις φλέβες σου μια νύχτα του Σαββάτου Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γεώργιος Σκούρτης, Είναι προς θάνατον ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]»