ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ
Στὸν ἀρχιτέκτονα
Κώστα Παπαθεοδώρου
Τὸ θεϊκό σου ἀνάστημα, μὲς στὴ ζωὴ ῥιγμένο,
ἀνάβει στὴν ἀθιβολὴ λαμπρὰ τὰ ἁγιοκέρια·
σὰν θεικὸ τριαντάφυλλο στὴν κόλαση πεσμένο
βωδιάζει σ’ ὅλες τὶς καρδιὲς καὶ στ’ οὐρανοῦ τ’ ἀστέρια!
*
ΑΠΟΥΣΙΑ
Τὰ δυό μου χέρια ἅπλωνα στοὺς φωτεινούς σου ὤμους
καὶ κάρφωνα τὰ μάτια μου στὰ μάτια τὰ δικά σου· Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης, δύο ποιήματα»
Περιεχόμενα τεύχους 129, Ιούνιος 2021
Ιωάννης Δ. Στεφανίδης, Ψηλαφώντας το ανείπωτο κακό
Πέτρος Μαρτινίδης, Λόρδος Μπάιρον – Το ακόρεστο κενό
Μαρκ Μαζάουερ (Mark Mazower), Σκέψεις για την Επανάσταση
— Η ελληνική ανεξαρτησία, το 1821 και οι ιστορικοί
Δημήτρης Δημηρούλης, Ο ανεπανάληπτος Ουόλτ Ουίτμαν
Χάρολντ Μπλουμ (Harold Bloom), Ο Πραγματικός Εγώ
Ουόλτ Ουίτμαν (Walt Whitman), Τραγούδι του εαυτού μου Συνεχίστε την ανάγνωση του «The Athens Review of Books τεύχος Ιουνίου 2021 —κυκλοφορεί»
Πάνος Ιωαννίδης, Ο καιρός των ρόδων ―Εκδόσεις Κέδρος 2021
Αυτή την ώρα τής λείπει ο Κύρος. Και ας τα βλέπει όλα με κριτικό βλέμμα. Και ας μην έχουν τις ίδιες απόψεις για το κίνημα και τους αγώνες. Και ας έχει αφήσει τον εαυτό του να πιαστεί από τη μέγκενη της βιοποριστικής καθημερινότητας. Είναι ο άντρας που αγαπάει και σήμερα θα τον ήθελε εδώ κο- ντά της. Για να νιώσει πιο δυνατή απ’ όσο ήδη είναι, απ’ όσο μπορεί να γίνει.
Όταν ακούει τα πρώτα λόγια από το «Renegades of Funk»* νιώθει ότι η μέθεξή της γίνεται μανία. Αρχίζει και φωνάζει δυνατά τους στίχους χοροπηδώντας, ενώ από την οθόνη της μνήμης της περνάνε διάσημες φιγούρες της αριστερής μυθολογίας μαζί με τα αγαπημένα της πρόσωπα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Πάνος Ιωαννίδης, Ο καιρός των ρόδων ―Προδημοσίευση (δευτέρου μέρους)»
Όταν η Μέλπω, είδε για πρώτη φορά την Στέλλα, κρεμασμένη στο μπράτσο του μονάκριβου κανακάρη της, κατάλαβε πως είχε μπροστά της μια πολύ δυνατή αντίπαλο. Αποφάσισε να παίξει από την αρχή τα πιο δυνατά χαρτιά της. Φόρεσε εκείνο το ύφος που είχε τρομοκρατήσει τόσα και τόσα κοριτσάκια που θέλησαν να αρπάξουν τον γιόκα της από εκείνη και έκοψε αργά την νέα από πάνω μέχρι κάτω.
Η Στέλλα ούτε που ερυθρίασε. Άπλωσε ένα γλυκό χαμόγελο, στο πρόσωπό της που δεν έφτασε ως τα μεγάλα μάτια της και μέτρησε κι εκείνη, την Μέλπω. Ο πόλεμος είχε ήδη κηρυχτεί, πριν καν κάποια από τις δύο γυναίκες ανοίξει το στόμα της και δίχως κανείς από τους άντρες που βρίσκονταν δίπλα τους να καταλάβει τίποτα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Μάουρα Ρομπέσκου, Οι γειτόνισσες»
Τασούλα Γεωργιάδου, Αληθινές παλιάς κοπής, μιας άλλης εποχής, εκδ. Παρέμβαση, Κοζάνη 2021
Ο παλιάς κοπής άνθρωπος έχει μοχθήσει, έχει δημιουργήσει, έχει κατασκευάσει, έχει απογοητευτεί, έχει τσακιστεί, έχει ανανήψει, έχει αγωνιστεί. Δηλαδή, έχει γνωρίσει τη ζωή στην ασχήμια της, στον πόνο της, στις μικρές χαρές της κι έχει γίνει κουβάρι μαζί της.
Παλιάς κοπής άνθρωπος και δη γυναίκα, θα πει τσαγανό, πείσμα, υπομονή και γενναιοδωρία, επιμονή, συμβιβασμός, αλλά και μεγαλοψυχία.
Ιστορίες με αλήθειες, σημαντικά γεγονότα, ιδιαίτερα ανθρώπινα πορτρέτα, στα εννιά σπαράγματα -διηγήματα της Τασούλας Γεωργιάδου. Όλα τρέχουν στα μάτια μας και η ψυχή μας γίνεται κοινωνός ιστορικών καταστάσεων, συναισθηματικών παλινδρομήσεων και, αίφνης, χωνεύουμε τις σελίδες και μπαίνουμε μέσα στη δράση. Η αφήγηση μάς αφορά, ο χρόνος μεταλλάσσεται σε ενεστώτα, ζούμε τη ζωή που δε ζήσαμε. Το κέρδος, από ένα τέτοιο αληθιστόρημα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Τασούλα Γεωργιάδου, Αληθινές παλιάς κοπής, μιας άλλης εποχής ―Γράφει ο Παύλος Λεμοντζής»
Πάνος Ιωαννίδης, Ο καιρός των ρόδων ―Εκδόσεις Κέδρος 2021
Το γαϊτανάκι
Νιώθει ότι έχει μεθύσει και ας μην έχει πιει στάλα αλκοόλ. Όλα και όλοι γυρίζουν γύρω της. Άνθρωποι χορεύουν πάνω στο κατειλημμένο οδόστρωμα, πουλιά φτερουγίζουν πάνω από τα σύρματα, λέξεις που έχουν ειπωθεί άπειρες φορές ζητούν επιτακτικά να γίνουν πράξη.
Μια μαγευτική αίσθηση έχει κατακλύσει την Ιφιγένεια. Η μελωδία που ακούγεται από τα τεράστια μεγάφωνα είναι σαν να βγαίνει από τα σπλάχνα των ανθρώπων που χορεύουν ολόγυρα και να ανεβαίνει προς τον ουρανό σχηματίζοντας ένα πολύχρωμο σύννεφο, για να ξεκινήσει επιτέλους μια καινούργια βροχή που θα ξεπλύνει τα πάντα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Πάνος Ιωαννίδης, Ο καιρός των ρόδων ―Προδημοσίευση (πρώτου μέρους)»
«Εκείνο το κορίτσι
Έφερε μάτια αφηγηματικά
Δηλωτικά της αθωότητας»
Έργο παιγμένο
στα σκαλιά ενός μουσείου,
Σπαραγμός που χτυπά
Στον ουρανό
(Εξωτερικός χώρος μουσείου με λιγοστά εκθέματα. Το πλήθος, τα παιδιά που παίζουν τριγύρω, τα ακέραια όστρακα, τα λυχνάρια, οι ενσφράγιστες λαβές, η σιωπή του παρελθόντος, όλα παίζουν τον ρόλο τους ετούτο το κυριακάτικο, χαμογελαστό απόγευμα. Μια μικρή ομάδα επισκεπτών περιφέρεται στο διαμορφωμένο μονοπάτι που περνά εμπρός από τα σπαράγματα μιας αρχαίας συνοικίας. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Το ρόδινο φτέρωμα του πελεκάνου»
