στάχτες

Στέλλα, Χρόνια Πολλά!

✤

ΤΙΜΗΜΑ

Όταν έρχονται ελάφια μες στο δωμάτιο
Και τσιμπούν τα φύλλα, ξέρω
Πως στα δάση τής συντέλειας ο ουρανός είναι χαρτί
Όλα αποκτούν τη φλούδα του αθώου
Γλαφυρά νερά μ’ έχουν κρυφά εξημερώσει
Με κουφέτα ματιών με κοιτάζουν
Όλες οι λέξεις που ορέχτηκα
Να γίνομαι χόρτο και λεία τους.

*

ΕΠΙΠΤΩΣΗ

Όταν μιλάω για ποιήματα
Στην πραγματικότητα μιλάω για ένα δάσος και τον λύκο του
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Στέλλα Δούμου, κουφέτα ματιών με κοιτάζουν»

Κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις Εκδόσεις Ενδυμίων

✤

Αυτοβιογραφία
Εκείνου και Εμού της ιδίας

Δεν έχω πιο απλά λόγια να μιλήσω
Είμαστε
αυτή η μικροσκοπική λαχτάρα για ζωή ένας κόκκος από όνειρα
στάχτη
και ομορφιά
που ταξιδεύει μέσα στους αιώνες
σε σώματα
ιδέες
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αθανασία Κρατημένου, Δίπυλος Τόπος ―προδημοσίευση»

✤

Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει τὸν δικό του προσωπικὸ βοῦρκο μὲς στὸν ὁποῖο βουτάει κι ἐν τέλει βυθίζεται γιὰ πάντα. Τὴ διαφορὰ τὴν κάνουν οἱ ἐλάχιστοι ποὺ καταφέρνουν νὰ βγάλουν τὸ κεφαλάκι τους γιὰ λίγο ἔξ’ ἀπ’ αὐτὸν τὸν βοῦρκο καὶ ν’ ἀναπνεύσουν πρὶν βυθιστοῦν ξανά. Εἶν’ αὐτές οἱ μικρὲς στιγμὲς ἀνάσας ποὺ δικαιώνουν κάπως τ’ ἀνθρώπινο εἶδος.

William Birds – Μεσαιωνικός φιλόσοφος

Ο κύκλος ζωής των πολλών εξαντλείται στον κορεσμό και την αναπαραγωγή. Γιαυτο κι οι ανθρωπομάζες δεν διαφέρουν σε τίποτα απ’ το ζώο που το κατευθύνει μόνον το ένστικτο. Φέρτε στον νου τον μέσο άνθρωπο κι αμέσως θα διαπιστώσετε ότι η καθημερινή διαδρομή του είν’ απ’ το ψυγείο στο καθιστικό κι από κει στο κρεβάτι (με ένα μικρό κι ενοχλητικό ξεστράτισμα για να πάει στη δουλίτσα του). Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης, Τα βιβλία»

✤

Φρικώδης, μανιακή, μονάκριβη
Κατοικεί η ομορφιά
Στην καρδιά των ποιητών
Αλλοίμονο αν ψάξεις να την βρεις
Αλλοίμονο κι αν δεν το κάνεις

(στον πατέρα)

I.

ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

στην κοιλάδα του θανάτου
η μάννα μου καθιστή στο μπαλκόνι

σε μια καρέκλα γερτή γελαστή
επιθεωρούσε από απόσταση
τη βρύση να στάζει σε θέση άλλη
από τη δική της

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ασημίνα Λαμπράκου, Στην καρδιά των ποιητών»

✤

1.

ποτάμι που ρέει
βουνό σιωπηλό
ένα και το αυτό

flowing river
silent mountain
one and the same

2.

γέρος πεθαίνει
πουλί φτερουγίζει
ευδαιμονία

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μαρκογιάννης, 7 δίγλωσσα χαϊκού»

✤

Καθισμένος στο πεζουλάκι μπροστά από τη λίμνη της λήθης ο Παύλος μάθαινε στον Αλέξανδρο δύο καινούργια ακόρντα, με την άκρη του ματιού του έπιασε την Αγγελική να τους ζυγώνει κρατώντας από το χέρι τον μικρό. «Κάνε ένα διάλειμμα ρε μπρο, έχει επέτειο η φιλενάδα μας σήμερα» αστειεύτηκε χτυπώντας του τα δάχτυλα. Συνήθιζαν πάντα να αφιερώνουν λίγες κουβέντες ο ένας στον άλλον για την επέτειο του καθενός, τη μέρα δηλαδή που είχε εγκαταλείψει τα εγκόσμια για να τους συναντήσει. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αχιλλέας Σωτηρέλλος, Marfin»