στάχτες

Περιεχόμενα 111ου τεύχους, Νοέμβριος 2019
10 χρόνια Athens Review of Books

Συμπληρώθηκαν 10 χρόνια της Athens Review of Books.
Με το 111ο τεύχος της η ARB μπαίνει στο 11ο έτος κυκλοφορίας της.
Το τεύχος είναι αφιερωμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου στον Χάρολντ Μπλουμ, για λόγους που εξηγούνται στο κύριο άρθρο μας. https://bit.ly/2PU3HZE
Μέσα από το έργο του Χάρολντ Μπλουμ αναδεικνύονται πολλά, αλλά αξίζει να προσεχθεί το δοκίμιό του για την ποίηση του Ουόλτ Ουίτμαν, στον οποίο θα επανέλθουμε με νέο αφιέρωμα.

Τα περιεχόμενα του τεύχους:
Μανώλης Βασιλάκης, 10 χρόνια Athens Review: ελεύθερη αλλά πολιορκημένη
Ντινίσια Σμιθ (Dinitia Smith), Χάρολντ Μπλουμ, ο υπέρμαχος του Δυτικού Κανόνα
Δημήτρης Δημηρούλης, Χάρολντ Μπλουμ: ο κριτικός λεγεών Συνεχίστε την ανάγνωση του «The Athens Review of Books τεύχος Νοεμβρίου 2019 —κυκλοφορεί»

Blueberry nights που θα πει δικές μας, απόλυτες νύχτες
Με την φωνή της Νόρα Τζόουνς

από την σειρά των σινεμασκόπ

[… Η Νόρα τραγουδά απόψε στους εκατόν δώδεκα δρόμους. Όλα τα καλά παιδιά που σέβονται τον εαυτό τους θα φθάσουν απόψε εδώ. Θα πάρουν την οδό Φράνκλιν και έπειται θα παλέψουν με τα κατακόκκινα κορίτσια, όχι, όχι από ντροπή, μα ξέρετε, κύριε. Κάποτε αυτά τα κορίτσια έσπασαν και έτσι ζουν από τότε. Ξέρετε, κύριε;

Η Νόρα διαθέτει μια αγγελική φωνή. Ένα μικρό δράμα παίζεται στον λαιμό της, οι νότες της χαρακτηρίζονται από μια απροσδιόριστη πίκρα και λίγο ηρωισμό. Αποκαλεί τους βετεράνους αγόρια της, με κανά δυο από αυτούς πίνει και ένα ποτό. Μα τίποτε περισσότερο, όλα της τα μυστικά ανήκουν στον εαυτό της. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου, Μαβιές νύχτες»

Ἀκόμα κι οἱ ψυχὲς πούχουν στῆθια τρικυμισμένα γυρεύουν νὰ βροῦν κάποτε ἀναπαημὸ ἀπ’ τὸ ἀέναο, καὶ γιαυτὸ ὀδυνηρό, στριφογύρισμά τους. Κανείς, ὅμως, δὲν μπορεῖ νὰ πῇ μὲ βεβαιότητα ἐὰν ἐπιδιώκουν νὰ ζοῦν κυνηγημένες ἀπ’ τὴ ζωὴ καὶ περιπλανώμενες στὶς ἀπεραντοσύνες τῶν ἀνοιχτῶν ὁριζόντων ἢ ἴδια ἡ μοίρα τους τὶς ἔχει ταγμένες στανικὰ σ’ ἕνα τέτοιο κυνήγι. Ἄκομα κι ἂν κάποιος τὶς ῥωτήσῃ τί ἀπ’ αὐτὰ ἰσχύει, θὰ διαπιστώσῃ ὅτι καταφεύγουν συνέχεια σὲ διχογνωμίες. Ὅπως καὶ νάχῃ, ἡ ἔντονη ἀνάγκη γιὰ ξαπόσταμα νεκρώνεται σ’ αὐτὲς τὶς ψυχὲς καθὼς ἡ φοβερὴ ἀγωνία τους τὶς μαστιγώνει μέρα-νύχτα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης, Ἐγκόλπιο πονοψυχιᾶς»

Έφτασα στον κεντρικό σταθμό με την ταχεία. Ελάχιστα έδειχναν να έχουν αλλάξει από τον καιρό της πρώιμης νιότης μου, τότε που επισκεπτόμουν τακτικά την πόλη για κραιπάλη και φτηνό σεξ. Τα γλαροπούλια αναπαύονταν τεμπέλικα πάνω στην παγωμένη κρούστα των καναλιών. Το τραμ περνούσε ακόμα μπροστά από την πιάτσα των ταξί και τα ποδήλατα κινούνταν σαν αφιονισμένα κολεόπτερα . Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αχιλλέας Σωτηρέλλος, Άμστερνταμ»

Κοιτάζοντας γύρω
αφουγκράσου το αναπάντητα δοσμένο,
την ουτοπία σύλλαβε αγγίζοντας
των σωμάτων τα δελεαστικά αινίγματα.
Στο λευκό περπάτα
πισωβλέποντας την θάλασσα,
πίνοντας του φεγγαριού τα κίτρα.
Κι αν σ’ αποσπάσει το ηλιοβασίλεμα,
δες που κρύβονται τ’ αστέρια Συνεχίστε την ανάγνωση του «Λεωνίδας Καζάσης, Στις κοιλάδες ομορφαίνουν τα ήθη»

Διορθωμένη-αναθεωρημένη έκδοση, εμπλουτισμένη με εκτενές κατατοπιστικό επίμετρο του συγγραφέα. Από τις Εκδόσεις Ποταμός

Το είδος της ειρωνείας

«ΤΩΡΑ εξηγούνται όλα!»

Ό,τι και να του αντέλεγα πια, δεν θα μ’ άκουγε καν. Βρήκε το ακράδαντο επιχείρημα αυτός, δυνάμωνε τη φωνή, ξεσπάθωνε.

«Και… η διαίσθηση και… η τηλεπάθεια και όλα!» ότι εξηγούνται. «Μία τυχαία, μία τυχαία!» τσίριζε. Ρίχνεται στο κορμί της, της βγάζει τις σαγιονάρες, εξετάζει λεπτομερώς τα ακροπόδια της,

«δεν μπορεί, θα υπάρχουν κι άλλες ανωμαλίες…»

«Όχι, να σου δείξω τα χαρτιά της». Κατευθύνομαι προς την πορτοκαλιά βαλίτσα, τη ρωτάω για τα έγγραφά της, «Πού είναι; Πού τα ’χωσες, λέγε μου!» Φωνάζω, απευθύνομαι στη λογική του. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αντώνης Νικολής, Το Σκοτεινό Νησί -προδημοσίευση»