στάχτες

Κάτοπτρα

Την ιστορία λίγο πολύ ο χρόνος την γνωρίζει σε όλες της τις πτυχές, σε ολάκερη την έκτασή της. Εμείς έκπληκτοι ξεφυλλίζουμε χρόνια μετά την έκπτωτη βιογραφία, ευχαριστημένοι για την ευλογημένη μετριότητά μας που δεν μας οδήγησε ποτέ σε καμιά θέση εξουσίας. Εμείς ποτέ δεν δοκιμαστήκαμε. Όμως η εποχή καμιά φορά τραβά βίαια το χέρι της ντροπής  και μας φωτίζει όλους . Έτσι κάνουν τα ποτάμια, κρατούν στην ράχη τους όλο τον κόσμο και ξεμακραίνουν. Η ιστορία, όμως έχει ως εξής.

Ο νεαρός διέθετε σπάνιο ταλέντο και ένα γερό όνομα. Τον συνόδευαν μερικοί αυλικοί, πάντα μυστικά και ανομολόγητα τον υπερασπίζονταν όταν τα πράγματα χάνονταν από τον έλεγχό του. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Sin City»

✻

Η ωραιοτάτη 

Σαν άφηνε την παιδική του ηλικία πίσω, στους λεπτούς ακόμη ώμους του, κουβάλαγε τρία σακιά μνήμες.

Στο ένα χώραγε η μάνα κι ο πατέρας του. Βαθιά σκαμμένα πρόσωπα, αυστηρά, σαν σε απόσταση μεταξύ τους κι ας αγκαλιάζονταν τα βράδια να ξαποστάσουν και να μεριάσουν τις ευθύνες τους. Κι οι προσμονές χαραγμένες κι αυτές στα πρόσωπα, οριζόντια, πλάγια και κάθετα στις παρυφές τους που το γέλιο είχαν ξεχασμένο. Τόση η ανέχεια και η προσπάθεια για το καθημερινό. Τέτοιες οι καταβολές που χάραζαν τον δρόμο τους. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ασημίνα Λαμπράκου, Λούσιος (*)»

✿

Σας καταλαβαίνω!

Είστε απασχολημένοι με τις οικογένειές σας!

Γι’ αυτό μοιράζετε λευκές επιταγές στους ειδήμονες: τους ολίγους και τους άριστους! Για να ασχολούνται με τα κοινά και να αποφασίζουν ερήμην σας˙ και αυτοί οι αθεόφοβοι συνωμοτούν εις βάρος σας, κλέβοντας χρήματα, θεσπίζοντας σκληρούς, άδικους νόμους˙ όμως για να πούμε και του στραβού το δίκιο, παραφορτώνετε τους άρχοντες με ευθύνες, ώστε να μην προλαβαίνουν να παρακολουθήσουν τα τούρκικα σήριαλς από την τηλεόραση, ενώ εσείς τα παρακολουθείτε, διευρύνοντας το γνωστικό πεδίο σας, οξύνοντας την κριτική διάθεσή σας. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Λεωνίδας Καζάσης, Προμήτορος νουθεσίαι»

Διηγήματα, από τις εκδόσεις Παρέμβαση

Περιγραφή
Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο «ΑΛΗΘΙΝΕΣ Παλαιάς κοπής, μιας άλλης εποχής» της Τασούλας Γεωργιάδου από τις Εκδόσεις Παρέμβαση. Πρόκειται για διηγήματα ιδιαίτερης αισθητικής και ξεχωριστής γραφής… Ιστορίες Αληθινών γυναικών μιας άλλης εποχής, γεννημένες στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Γυναίκες παλαιάς κοπής, με όνειρα σε παροπλισμό και περιορισμένες επιλογές, θεωρούν υποχρέωσή τους να μη δυσαρεστήσουν γονείς κι αδέλφια που αποφασίζουν για το δικό τους καλό. Βάζουν σε προτεραιότητα τα κοινωνικά πρέπει, το «τι θα πει ο κόσμος», καταχωνιάζουν τα θέλω τους και ο γάμος είναι μονόδρομος προορισμός. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Τασούλα Γεωργιάδου, Αληθινές παλαιάς κοπής, μιας άλλης εποχής ―κυκλοφορεί [απόσπασμα]»

✿

Η μάνα είχε τον κόρφο της κλειδωμένο.

Δεν χάριζε αγκαλιές.

Είχε κρύο.

Έκανα την κουβέρτα αγκαλιά, ήταν ζεστά, εκεί κατοικούσα, εγώ, στις παιδικές φωτογραφίες γελάω, η μάνα γελάει, ο πατέρας γελάει, ποιοι είναι αυτοί; Δεν τους γνωρίζω, καθρέφτη καθρεφτάκι μου, ποιοι είναι οι πιο ευτυχισμένοι;

Τυλιγμένη στην κουβέρτα, πλέκω-ξεμπλέκω κόμπους στον λαιμό, είμαι πολλοί στο όνειρο, που βλέπω με μάτια ανοιχτά κάθε βράδυ, είμαστε πολλοί, εγώ, στην κουβέρτα εγώ. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Φωτεινή Τέντη, Καθρέφτη καθρεφτάκι μου»

Ἄλικο ῥόδο σοῦ ’δωκε ἀδόκητα ἡ μοῖρα,
στὰ τρίσβαθά σου ἄστραψε ὁ ἄσωτος ῥυθμός,
τὰ φρένα σου παγκιάσανε στοῦ πόθου τὴν πορφύρα,
γιά δὲς ποὺ ὁ κόσμος ἔγινε ὡραῖος καὶ λαμπρός!

Καὶ τώρα σύγκορμος τρυγᾶς ἀνθὸ τοῦ μαλαμάτου
καὶ ἡ ψυχή σου ἀγάλλεται στὸ γέλιο τοῦ Διονύσου,
μὰ ὁ Λόγος θὰ συντρίβεται πάνω σ’ ἀφρὸ κυμάτου·
μέσα στὸ πῦρ τοῦ πάθους σου, ἄνεργε νοῦ ἀφήσου.

©Κωνσταντῖνος Κ. Χατούπης

φωτο: Στράτος Φουντούλης

✿