στάχτες

Το μαγαζί το πήρα από τον πατέρα μου. Εκείνος διαδέχτηκε τον παππού μου. Κτίσμα  παλιό  – περιουσία της προγιαγιάς – στην καρδιά του Παρισιού. Αρκετά μικρό. Όταν πρωτάνοιξε, το μεγαλύτερο μέρος του εμπορεύματος ήταν τοποθετημένο  κάτω από μια φιστικί τέντα στο πεζοδρόμιο.  Όμως,  τόσο κεντρικό, που νόμιζες  πως εκεί, κάτω απ’ την τέντα,  χτυπά η καρδιά της πόλης.  Κανένας  περαστικός δεν θα μπορούσε να μην το προσέξει. Κανένας δεν θα μπορούσε να προσπεράσει χωρίς να σταθεί, να χαζέψει έστω τα χρώματα, να ανασάνει τα αρώματα. Πόσο μάλλον εκείνος. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Καίτη Παπαδάκη, «Από τον Μαγιακόφσκι»»

Από τις εκδόσεις Πατάκη

Γιατί, ενώ ο Δαρβίνος έκανε τη μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη του 19ου αιώνα, εξακολουθεί στις μέρες μας να μένει εκτός ύλης στα σχολεία της Ελλάδας και άλλων χωρών; / Ποιες είναι οι είκοσι διαχρονικές αλήθειες για τη φενάκη του εγχώριου λαϊκισμού; / Γιατί οφείλουμε την ταυτότητά μας ως Νεοέλληνες στους Γερμανούς; / Ποια είναι τα 11 φιλοσοφικά ερωτήματα για τα οποία μάλλον ποτέ δε θα έχουμε απάντηση; / Ποιοι ήταν οι άγνωστοι ήρωες της ειρήνης, που έχτισαν τη χώρα μετά την Eπανάσταση; / Πόσο δύσκολο είναι να μετουσιωθεί σε λογοτεχνία το θαύμα του έρωτα; / Πώς αντιδρά ο λογικός άνθρωπος απέναντι στην εκκωφαντική σιωπή του Θεού; / Στερείται νοήματος η έννοια της «ελεύθερης βούλησης»; / Συνεχίστε την ανάγνωση του «Nίκος Δήμου, Η αντίσταση στον Δαρβίνο και άλλα 13 ετερόδοξα κείμενα»

Στέφαν Τσβάιχ (Stefan Zweig), Αυτή τη σκοτεινή ώρα

Πέτρος Μαρτινίδης, Η άνοιξη των οδοφραγμάτων

Λυν Χαντ (Lynn Hunt), Το ορφανό μεταξύ των επαναστάσεων

Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος, Κώστας Αποστολίδης: γιατί ήταν ο ιδεώδης επιχειρηματίας

― Ο Δραμινός επιχειρηματίας πρέπει να αποτελέσει «case study»

Κώστας Αποστολίδης, Να γράψουμε τα στερεότυπα στα παλιά μας τα παπούτσια

Ιωάννης Δ. Στεφανίδης, Οι ισπανόφωνοι Εβραίοι στην Ανατολή

Αλέκος Β. Λεβίδης, Ο στοχαστικός λόγος του Τσαρούχη, η ποιητική του και το Ευρωπαϊκό ρεύμα του μοντερνισμού Συνεχίστε την ανάγνωση του «The Athens Review of Books τεύχος 160 ―κυκλοφορεί»

Χαιρετισμός στον Θωμά Γκόρπα

Έπεφτε μια ησυχία στο Μεσολόγγι, σκέτος θάνατος. Απρίλης ήταν, μέρες εξόδου, λίγα πράγματα θυμάμαι. Τα καφενεία ήταν άδεια και μόνον ένας δυο ξόδευαν τον καιρό τους στα τραπεζάκια του δρόμου. Πάνε διακόσια χρόνια τώρα που έφυγε και ο τελευταίος από τούτη εδώ την πόλη. Μέρες εξόδου, θυμάσαι, να λαλεί το πουλί, να παίρνει σπυρί και η μάνα να το ζηλεύει.

 Και είναι τα μεσημέρια, πένθιμα, ηρωικά και ασύδοτα έτσι όπως μαίνονται ώρες ολόκληρες υπό τη διαπασών του ήλιου. Ήθελα να ρωτήσω, να μάθω πού πήγαν όλοι μα έπνιγε τη φωνή μου εκείνη η ερημιά. Δεν είχα στη διάθεσή μου χάρτες και κατευθύνσεις, μόνο τον εαυτό μου, λυρικό αφάνταστα και αβαθή. Και εκείνη την ώρα ήταν που ανέβηκε στο στόμα μου μια πίκρα και είδα κάτι ξένους να με κοιτάζουν με τα κατακόκκινα μάτια των ζωντανών και των απεγνωσμένων. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Στου Θωμά το μαγαζί»