Διονύσης Χαριτόπουλος, Ο κόκκινος καθηγητής, Χρονικό ―εκδόσεις Τόπος

Το προϊόν ενός παράνομου έρωτα γεννιέται εν μέσω του εμφυλίου πολέμου, είναι αγόρι και είναι ήδη θυμωμένο. Θα μεγαλώσει σε νοικιάρικη κάμαρα Πειραιώτικης αυλής, με τον Μανιάτη βιολογικό πατέρα λαθραία παρόντα στη ζωή του, τον φούρναρη σύζυγο της Αγραφιώτισσας μάνας υποταγμένο στις βουλές της, εν τούτοις σαν γνήσιο αρσενικό.

Αυτά τα ετερόκλητα εκ πρώτης υλικά συνθέτουν το επονομαζόμενο “χρονικό” του Διονύση Χαριτόπουλου. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Διονύσης Χαριτόπουλος, Ο κόκκινος καθηγητής ―από την Μαρία Ιωαννίδου»

Απόστολος Δοξιάδης, Ερασιτέχνης Επαναστάτης, εκδόσεις Ίκαρος

Προσωπική μυθιστορία
(και της γενιάς μου)

Πασχίζω από τη στιγμή που ολοκλήρωσα την ανάγνωση των άνω των χιλίων σελίδων, να εντοπίσω την κεντρική ιδέα. Και δεν το καταφέρνω. Παρά τον όγκο του βιβλίου, τίποτα δεν μου περίσσεψε από τις πληροφορίες, τις ερμηνείες, και τη συναισθηματική τους αποτύπωση. Ενώ η αναγνωστική εγρήγορση διατηρείται ενίοτε και με την “αστυνομικού” τύπου δράση.

Η ζωή του συγγραφέα, η πολιτική, τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στο στενό και ευρύτερο περιβάλλον του, περνούν αυτόματα απέναντι. Ό,τι εξιστορείται είναι πραγματικό, και ό,τι υποστηρίζεται από τα συνοδά αισθήματα ειλικρινές και ιδιαίτερα βαθύ. Το χιούμορ κι ο αυτοσαρκασμός δεν έχουν συνταγή επιτυχίας, απαιτούν σκάψιμο και ικανότητα συσχετισμών. Αλλιώς ούτε το χείλι μας θα έσκαγε, ούτε τα μάτια μας θα βούρκωναν. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Δοξιάδης, Ερασιτέχνης Επαναστάτης ―από την Μαρία Ιωαννίδου»

Απόστολος Δοξιάδης, Το τηλεφώνημα που δεν έγινε ―Εκδόσεις Ίκαρος

Τον παλιό εκείνο τον καιρό τα τηλεφωνήματα ήταν κρίσιμα ως μοναδικά μέσα προφορικής και άμεσης επικοινωνίας ανάμεσα από άτομα που τα χώριζαν μεγάλες αποστάσεις – κυριολεκτικές ή μεταφορικές. Στο σύντομο αλλά συναρπαστικό μυθιστόρημα του Α. Δοξιάδη παρακολουθούμε την πορεία προς την ουσιαστική ενηλικίωση  ενός νέου στα χρόνια εκείνα.

Πρόκειται για ένα αφήγημα με πολλές ανατροπές. Η κύρια δράση εξελίσσεται μαζί με τον ψυχισμό του κεντρικού ήρωα. Αυτός διαμορφώνει αντίληψη για τη ζωή του και κάνει τις επιλογές του ενώ ταξιδεύει τον αναγνώστη σε παράδοξες καταστάσεις που σχετίζονται με τις σπουδές και τα ενδιαφέροντά του. Το κοίταγμα είναι αναδρομικό από τον παρόντα χρόνο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Δοξιάδης, Το τηλεφώνημα που δεν έγινε ―από την Μαρία Ιωαννίδου»

Αντώνης Σκιαθάς, Ημερολόγιο θηριοδαμαστή ―Από τις εκδόσεις Ιωλκός

Ο Αντώνης Σκιαθάς στη νέα του ποιητική συλλογή συνομιλεί ακόμη μια φορά με τα ανθρώπινα, αλλά και με την ίδια την ποίηση. Στους στίχους αναγνωρίζονται επιρροές που αντλούν την καταγωγή τους από την παγκόσμια ποίηση, ωστόσο στην καρδιά του ποιητικού του σύμπαντος χτυπά πάντα η Ελλάδα, το γαλανό της χρώμα, οι θάλασσες, τα βελούδινα ακρογιάλια και το φως της. Είναι αυτό το φως που γεννά την ποίηση, το φως που κατοίκησε στους ποιητές της από τον Όμηρο μέχρι και σήμερα. «Μ’ ένα μολύβι faber άφησα χνάρια παντού./Ίσως μ’ αυτά με βρουν στις ραψωδίες της Ιλιάδας/οπλίτη Συρακούσιο. Στην εκστρατεία των Αχαιών/με το σώμα μου σκέπαζα τη θάλασσα τα βράδια…» (σ. 9). Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αντώνης Σκιαθάς, Ημερολόγιο θηριοδαμαστή ―από την Κατερίνα Ι. Παπαδημητρίου»

Από τις ΑΩ Εκδόσεις, 2024

❧ Αναγνωστικά σχόλια για το βιβλίο ❧

ΜΙΚΡΟΧΙΜΑΙΡΙΚΟ,

Στο εναρκτήριο κείμενο της συλλογής διαβάζουμε:

ΓΙΑΤΙ ΜΙΚΡΟΧΙΜΑΙΡΙΚΟ;

Ο εμβρυομητρικός μικροχιμαιρισμός/ είναι μια σπάνια φυσική διαδικασία/ όπου κύτταρα από το εμβρυϊκό στάδιο του εμβρύου/ μπορούν να ενσωματωθούν στο σώμα/ της μητέρας και να παραμείνουν εκεί/για χρόνια μετά τη γέννα[…]

Ετυμολογικά η λέξη μικροχιμαιρισμός προέρχεται από τη Χίμαιρα,  ένα μυθολογικό ζώο που είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού, και η ουρά φιδιού ενώ σήμερα ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει πλάσματα ή αντικείμενα που δημιουργούνται από ετερόκλητα στοιχεία. Στη Γενετική η λέξη χρησιμοποιείται για να περιγράψει ζωντανούς οργανισμούς με διακριτούς γονότυπους πλέον του ενός. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κατερίνα Σπυροπούλου, Μικροχιμαιρικό ―από τον Κωνσταντίνο Λουκόπουλο»

Από τις εκδόσεις Νίκας

Η Ζωή Κατσιαμπούρα, φιλόλογος με πολυσχιδή παρουσία στην εκπαίδευση, με ποικίλες δημοσιεύσεις σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, με δυο βιβλία της (2013 και 2015): Ιστορίες της Μανιάς  και  Μαθαίνεται η ζωή; (εκδόσεις Γαβριηλίδης) είναι και πάλι εδώ. Αυτή τη φορά με το νέο βιβλίο της από τις εκδόσεις Νίκας με τίτλο Έλα να σου πω, Ιστορίες. Προηγήθηκε από τον ίδιο εκδοτικό οίκο η Οδός Άνω Κάτω (2021) και τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα αναγνωστική πρόσκληση, καθώς η συγγραφέας με τον εύγλωττο τίτλο του νέου της βιβλίου μας καλεί να μας κάνει κοινωνούς των ιστοριών της. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ζωή Κατσιαμπούρα, Έλα να σου πω, Ιστορίες ―από την Δήμητρα Γ. Μπεχλικούδη»

Από τις εκδόσεις θίνες

Καταμετρώντας τις απώλειες

Η Ελίνα Αφεντάκη μετά το «Παγοθραυστικό, (από τις εκδόσεις Θράκα, 2018), φτιάχνει ένα ποιητικό σύμπαν «από αλάτι», υπονοώντας την ευθραυστότητα της ποίησης, καθώς αυτή συνδέεται με το συναισθηματικό αντίκτυπο που μπορεί να έχει κάθε φορά η υποκειμενική αλλά και η αντικειμενική πραγματικότητα στον κάθε δημιουργό και κατ’ επέκταση στον κάθε αναγνώστη. Δανείζεται συχνά ένα ποιητικό υποκείμενο γένους αρσενικού, μα είναι φανερό πως η θηλυκή υπόσταση είναι η κινητήρια δύναμη της ποιητικής της μηχανής. Ταυτόχρονα,  το ποιητικό υποκείμενο, μετακινείται άλλοτε αυτοαφηγούμενο πρωτοπρόσωπα και άλλοτε τριτοπρόσωπα και ενδοδιηγηματικά. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ελίνα Αφεντάκη, από αλάτι ―από την Κατερίνα Ι. Παπαδημητρίου»

Από τις εκδόσεις Πατάκη

Η πρώτη μου επαφή με ένα από τα διηγήματα που προηγήθηκε της συλλογής “Πράγματα που Σκέφτεται η Παρθένος Μαρία Καπνίζοντας Κρυφά στο Μπάνιο”, κάτι ιντριγκαδόρικο και ζουμερό με έβαλε κάτω αναγνωστικά. Αυτό το κάτι, είναι ό,τι σε αναστατώνει. Είναι αυτό που σε προβληματίζει για τα πιο δικά σου, τα πιο ανομολόγητα. Με υλικά από εμπειρία και γνώση αλλά κυρίως από καταστάσεις που παρατήρησες μέχρι να φτάσεις στον πυρήνα τους. Και με ό,τι είναι πιο σημαντικό και ανεξάντλητο απ΄όλα:

Όσα δεν είπες. Τα ίδια τόλμησε η Αλεξάνδρα Κ* να αγγίξει με πένα, και υποθέτω και με πόνο (που από σεβασμό στον αναγνώστη, τον κρατάει όλο δικό της). Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αλεξάνδρα Κ*, Πράγματα που σκέφτεται η Παρθένος Μαρία καπνίζοντας στο μπάνιο ―από την Μαρία Ιωαννίδου»