Κασσάνδρα Αλογοσκούφι, Όταν εξαγριωνόταν το αγρίμι της σάρκας

ΥΓΡΟ ΛΙΜΑΝΙ
Διπλά ποιήματα ξεδιπλώθηκαν σε μια μόνο σελίδα. Σαν μια παλάμη με δύο χαραγμένες γραμμές ζωής. Κι όμως τα ποιήματα χάραζαν τη διπλή πορεία του ανθρώπου, να παλεύει την επιβίωση με μια παράλληλη διαδρομή εξανθρωπισμού. Όταν εξαγριωνόταν το αγρίμι της σάρκας. Το πνεύμα χαμογελούσε αργυρά με ένα χαμόγελο καλοσύνης που ανέβλυζε μια καρδιά ευσυνείδητη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κασσάνδρα Αλογοσκούφι, Όταν εξαγριωνόταν το αγρίμι της σάρκας»

Αλέξανδρος Αδαμόπουλος, Οι Καινούργιοι Άγιοι

Οι παλιοί σκυθρωποί Άγιοι ξεχάστηκαν· πέθανε κι Θεός στο μεταξύ.
Δεν είχαμε πια τι να γιορτάζουμε και βάλθηκαν οι Σοφοί του ‘Ομίλου’
Να βρουν καινούργιους Άγιους, για να ’χουμε γιορτές.

Σα να ’τανε θεοί οι Σοφοί, αμόλαγαν αγίους και μας χάριζαν γιορτές.
Που τις γιορτάζαμε όλοι μαζί· γιατί η Γη είχε πολύ μικρύνει.
Για τη μητέρα. Τον πατέρα, τ’ αγόρια, τα κορίτσια τα έτσικιέτσι. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αλέξανδρος Αδαμόπουλος, Οι Καινούργιοι Άγιοι»

Αλήτις Τσαλαχούρη, Σάκος του μποξ ―κυκλοφορεί [απόσπασμα]

Από τις εκδόσεις Οδός Πανός

Σπίτια στη Σελήνη -Ο πιο μοναχικός άνθρωπος στη Γη-
Σύμφωνα με τους λίγους συγγενείς-Πριν επιστρέψει στο
Σύμπαν από αρρώστια-Συμβολαιογράφο καλεί-Και παρ’
όλες τις αντιρρήσεις και τα εμπόδια-Για την αξιοπιστία τέ-
τοιας διαθήκης-Αφήνει στα τρία αδέλφια της και τέσσερα
ανίψια-Τα φανταστικά της Σπίτια στη Σελήνη-Που από μι-
κρή έχει χτίσει-Για να κατοικεί μόνο εκείνη- Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αλήτις Τσαλαχούρη, Σάκος του μποξ ―κυκλοφορεί [απόσπασμα]»

Αντώνης Στρέφης, Διαιώνιση

Άφησα την πρόσοψη του μύλου μου να αλέθει τον σίτο σου τον ακριβό και χόρεψα με την πέτρα της τριβής. Περιμένοντας να βγει η σπίθα που θα ξεκάνει τον αφόρητο λογοκριτή μου.

Για να μη βλέπω πια άλλα έργα μασκαρεμένα. Παρά μόνο την ένταση του καρπού μας πριν γίνει άλεσμα, κάλεσμα, πάλεμα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αντώνης Στρέφης, Διαιώνιση»

Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος, Δεκαεννιά βινιέτες για τη Γλώσσα και τη Σιωπή ―προδημοσίευση

Σε λίγες μέρες σε όλα τα καλά βιβλιοπωλεία ―από τις ΑΩ Εκδόσεις

VIème vignette   ΒΑΦΤΙΣΗ  (στη μνήμη του Χάρη Μεγαλυνού)

ΒΑΦΤΙΖΕΤΑΙ το Πέλαγος που σιώπησε όταν έπρεπε μα φλυαρούσε όταν δεν έπρεπε. Κι αν είχε ήχους θα ήταν το κλάμα μιας φάλαινας, θα ήταν ρευστό μεν, αφόρητα θλιμμένο δε. Κι όλα τα ονόματα, όλοι οι προσδιορισμοί, εκ των κυμάτων θα βαφτίζονται επιθετικοί ενώ θα σκίζονται μεταξύ τους για την ουσία. Όμως μόνο το Πέλαγος θα βαφτίζεται ουσιαστικό και κάποιες βάρκες θα λαμβάνουν κύρια ονόματα: Μαριγώ, Χριστίνα, Παναγιά των βράχων, Αϊνού, Μπαχάρ, Μπιγκίλ, Ντενίζ Οκσούν. Αυτές, και τα παιδιά τους. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος, Δεκαεννιά βινιέτες για τη Γλώσσα και τη Σιωπή ―προδημοσίευση»

Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Ανταπόκριση από το Παρίσι

Rodin: Le Baiser / Το Φιλί (μερική άποψη)

Ο François-Auguste-René Rodin
υπέρ του έρωτος

Περπάτησε μες στη βροχή. Το Παρίσι δοσμένο στην ατμόσφαιρα την ομιχλώδη. Πέφτανε τριγύρω οι φυλλωσιές και ερχόταν παγωμένος ο άνεμος εδώ και εκεί, μια υπενθύμιση χειμώνα. Όμως εκείνος ήταν αποφασισμένος το σκοπό του να τον φέρει εις πέρας. Και προχωρούσε μες στην πόλη με τη λαμπρή του νεότητα σε πρώτο πλάνο. Τώρα όλα του μοιάζανε να δογματίζουν, η τέχνη ψεύτικη, η ζωή πρόστυχη και αστεία και μελαγχολική μια κάποια ώρα. Μια ζωή με αμφίβολη αισιοδοξία, με τους τεχνίτες στις σοφίτες τους κλεισμένους. Τίποτε δεν έχουν να πουν με την εποχή τους και για αυτό σε ολόκληρο το Παρίσι ξεχωρίζει μια ατμόσφαιρα πένθους. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Ανταπόκριση από το Παρίσι»

Θανάσης Τοτόμης, Γιώργος Σεφέρης: Οι Μέρες του Ωρωπού

· «Σα να άραξα σήμερα στο λιμάνι που άφησα, εδώ και τέσσερα χρόνια, τη Μεγάλη Παρασκευή, σ’ ένα παραθαλάσσιο εκκλησάκι στον Ωρωπό», γράφει μεταξύ άλλων ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης.

Ήταν Πάσχα, στις 6 Μαϊου 1945, 78 χρόνια πριν, όταν ο Γιώργος Σεφέρης είχε βρεθεί για δεύτερη φορά στην πόλη του Ωρωπού, όπως γράφει στη σειρά των αυτοβιογραφικών ημερολογίων του, «Γιώργος Σεφέρης Μέρες E΄, 1 Γενάρη 1945 – 19 Απρίλη 1951», στις σελίδες 15 και 16, που κυκλοφορεί από τον «Ίκαρο», έκδοση 1996, σε 248 σελίδες, και σε επιμέλεια Ε. Χ. Κάσδαγλη. Στο πρωτότυπο δακτυλογραφημένο «Καφέ» τετράδιο του ποιητή, ο τόμος είχε τίτλο «Γιώργος Σεφέρης, Μέρες του 1945 – 1951». Συνεχίστε την ανάγνωση του «Θανάσης Τοτόμης, Γιώργος Σεφέρης: Οι Μέρες του Ωρωπού»

Έκτωρ Πανταζής, Σε προφορικό ρυθμό

Πάρε ολονών τις γνώμες αλλά στο τέλος να ακολουθήσεις τη δική σου γνώμη,λένε στα χωριά.
Ουδέ ποτ’ ήν , ουδ’ έσται επεί νύν έστιν ομού πάν, έν,συνεχές
ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ

Δεν μπορείς να πείς ήταν,ούτε θά είναι γιατί τώρα είναι μαζί όλο , ένα ,συνεχές-  

Νιώσε την πανσέληνο στα χείλη σου,λέει ο Γ.Σαραντάρης.

Χρειάζεται να είσαι επιφυλακτικός σε κάποια ζητήματα ,όπως για παράδειγμα  στην  υπό στενή έννοια πολιτική ,ήτοι και ακτιβισμό ,που  είναι πλήρως αντιπνευματικό γεγονός,  όποιος δίνεται στη δράση έχει αλλεργία στα ζητήματα παιδείας καλλιέργειας.

Η πολιτική είναι καλά να την κρατάς σε απόσταση,να ξέρεις τα ζητήματα το χειρισμό τους, μαθαίνεις πολλά γι αυτήν  και μέσα από το μυθιστόρημα,αλλά των κορυφαίων.Ο Μουζίλ έλεγε ότι είναι πιο εύκολο να κυβερνήσεις μιά χώρα από το να γράψεις ένα Μυθιστόρημα Σε αυτή τη φράση του μπορείς να αναγνωρίσεις τον άνδρα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Έκτωρ Πανταζής, Σε προφορικό ρυθμό»