Της τον είχα χώσει κατάσαρκα. Το κήτος σάλεψε. Ο γυναικείος Λεβιάθαν με κοίταζε μ’ εκείνο το ευτυχισμένο, απρόσμενο, λάγνο χαμόγελο που απλωνόταν πάνω στο παχουλό πρόσωπο και γίνονταν ένα με τη λιπαρή επιδερμίδα του θαλάσσιου τέρατος. Το ωκεάνιο, βρόμικο κρεβάτι, με την τριμμένη κουβέρτα σπάραζε και βογκούσε. Κάθε του αρμός δοκιμάζονταν ακραία. Ο ιδρώτας έλουζε το κορμί μου, κι ο ήρωας θριάμβευε εντός μου.

Ξάφνου, η άσπρη φάλαινα, με ρώτησε ξεφυσώντας ταυτόχρονα υγρά απ’ τον μουσκεμένο της φυσητήρα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Ν. Μακρής, Λάγνα φάλαινα»

Οι πεύκες

Όταν πεθάνει ο δασονόμος, ολόγυρα μαζεύονται οι πεύκες και με δάκρυα από ρετσίνι τον κλαίνε ολονυχτίς. Τον μονάκριβο δεν προλαβαίνουν παραπάνω να θρηνήσουν· ευθύς τον αποθέτουν στο νοτισμένο χώμα και στις θέσεις τους επιστρέφουν οι πολύτεκνες. Έτσι, πριν το θαμποχάραμα, τον γνώριμό τους ρόλο επιτελούν στη θέα των κυνηγών· τ’ αδέσποτα αγριμάκια κρύβουν όπως όπως πίσω απ’ τα λιανά κορμιά τους, προστάτιδες μάνες καθώς είναι. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κώστας Δρουγαλάς, 4 πεζά ποιήματα»

Αξιοσημείωτες Ειδήσεις
ή
Μια μπαλάντα, ηχητική

Ο ρεπόρτερ που καλύπτει το γεγονός του ανεξήγητου τροχαίου παίρνει συνεντεύξεις από τους κατοίκους των γύρω πολυκατοικιών. Απευθύνει επίμονα την ίδια ερώτηση, “εσείς τι θυμάστε από το συμβάν;” Κάποιοι τον απέφυγαν ευγενικά, τους έφτανε το σαββατόβραδο με τη μοναξιά του που είναι για κάποιους πιο τρομερή από οτιδήποτε άλλο. Είχαν πια ξεμακρύνει από τ’ανθρώπινα και πού καιρός πια για επανορθώσεις. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Στην Φιλοθέη, αδελφές μου, στην Φιλοθέη!»

Από τις ΑΩ Εκδόσεις, Αθήνα 2025

H νουβέλα Σφιχταγκαλιάσματα και Φτερουγίσματα – Ο χορός της ζωής, αποτελούμενη από επτά αυτοτελή αποσπάσματα, αφηγείται στιγμιότυπα και γεγονότα που συνθέτουν τη ζωή της Δήμητρας, της κεντρικής ηρωίδας, αναδεικνύοντας τη γυναίκεια συνθήκη σε μια πατριαρχική κοινωνία…

Απόσπασμα

Όλα είχαν γίνει σε ελάχιστο χρόνο. Ο λόγος, το πέρασμα των δαχτυλιδιών, τα ψώνια, οι ετοιμασίες της προίκας, τα καλέσματα, το γλέντι πριν και μετά τη στέψη. Για την Τούλα δεν είχε συμβεί τίποτε από όλα αυτά, δεν θυμόταν τίποτα. Μόνο οι αναμνηστικές φωτογραφίες επιβεβαίωναν την κεντρική παρουσία της μέσα στο ολόλευκο νυφικό. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, «Σφιχταγκαλιάσματα και Φτερουγίσματα-Ο χορός της ζωής» ―κυκλοφορεί [απόσπασμα]»

ΥΓΡΟ ΛΙΜΑΝΙ
Διπλά ποιήματα ξεδιπλώθηκαν σε μια μόνο σελίδα. Σαν μια παλάμη με δύο χαραγμένες γραμμές ζωής. Κι όμως τα ποιήματα χάραζαν τη διπλή πορεία του ανθρώπου, να παλεύει την επιβίωση με μια παράλληλη διαδρομή εξανθρωπισμού. Όταν εξαγριωνόταν το αγρίμι της σάρκας. Το πνεύμα χαμογελούσε αργυρά με ένα χαμόγελο καλοσύνης που ανέβλυζε μια καρδιά ευσυνείδητη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κασσάνδρα Αλογοσκούφι, Όταν εξαγριωνόταν το αγρίμι της σάρκας»