Αρχείο 25/09/2017

ανάθεμα την ώρα σου που γύρισες
φύγε ξανά και μάζεψε ό,τι μπορείς πριν το φευγιό σου
φύγε όπως και πριν από τη θάλασσα
με όλα σου τα κοσμήματα
μ’ αυτή τη λύσσα σου για έρωτα
φύγε
κρύψου πίσω από τα θεϊκά πέτρινα τείχη και περίμενε
θα σε ακολουθήσει ο γνώριμος αχός από τα δόρατα
τα χλιμιντρίσματα αθάνατων αλόγων
τα πλοία μας θα βρουν ξανά το δρόμο τους
θα στάξει πάλι το παρθένο αίμα στο χώμα Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Χρήστος Μαρτίνης «ελένη»»

Αρχείο 11/09/2017

Δείτε πόσο αποδοτικόείναι ακόμα,
πόσο διατηρείται σε φόρμα
το μίσος στον αιώνα μας.
Πόσο εύκολα υπερπηδά και τα πιο ψηλά εμπόδια.
Με τι ταχύτητα εφορμά, πόσο γρήγορα μας εντοπίζει.

Δεν είναι σαν τα άλλα αισθήματα.
Ταυτόχρονα μαζί το πιο γηραλέο
και το πιο νεαρό.
Από μόνο του γεννοβολάει αιτίες Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Wislawa Szymborska «Το μίσος»»

Αρχείο 28/08/2017

Because these wings are no longer wings to fly
T.S. ELIOT

Περπατώ και νυχτώνει.
Αποφασίζω και νυχτώνει.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.

Υπήρξα περίεργη και μελετηρή.
Ξέρω απ’ όλα. Λίγο απ’ όλα.
Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται,
πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε.
Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων
μ’ ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Κική Δημουλά «Πέρασα»»

Αρχείο 14/08/2017

Οι έρωτες μεορμή περίσσια
σαν έρθουνε δεν φέρνουν όνομα καλό
μήτε αρετή στους άντρες∙
με μέτρο όμως αν έρθει η Κυπρίδα,
άλλη θεά τόσο γλυκιά δεν είναι.
Δέσποινα Μεγαλόχαρη, παρακαλώ μη στείλεις
απ’ τα χρυσά σου τόξα καταπάνω μου βέλος
αλάθευτο στον πόθο βαπτισμένο.

Ας είναι μαζί μου η λογική, το δώρο
των θεών το πιο ωραίο∙ κι η Κυπρίδα η φοβερή ποτέ μη
σπρώξει την καρδιά μου άλλης τον άντρα Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Ευριπίδη «Μήδεια» [2ο Στάσιμο]»

Αρχείο 31/07/2017

Να ιδώ ποιος είμαι ζύγωσα και πούθε
το χώμα μου κρατά. Μπήκα και στάθηκα
στο σπίτι τ’ αλμυρό, σιμά σε λάκκο.

Μια μαντιλοδεμένη μου ‘φερε νερό,
μου πρόσφερε γλυκό· ευχαριστώ την.

Έκοψε και καρπούς από τον Κήπο
του ποθητού σπιτιού μου, φρούτα λαμπερά
ό,τι λογής, διάχυτα με χείλη
πραγματικά και μέλη εμποτισμένα
στην καλοσύνη της χαράς αντιδωρήματα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Κυριάκος Χαραλαμπίδης «Γλυκό του κουταλιού»»

Αρχείο 17/07/2017

Επρόδωσαν την αρετή κι ήρθαν οι έσχατοι πρώτοι.
Με χρήμα παίρνεται η καρδιά κι αποτιμάται ο φίλος.
Αν άλλοτε αντιφέγγιζε στο νου, στα μάτια, σ’ ό,τι,
είναι η ζωή πια σκοτεινή κι ανέφικτη σα θρύλος,
είναι πικρία στο χείλος.

Νύχτα βαθιά. Με πνεύμα οργής έσπρωξα το κρεβάτι.
Άνοιξα τις αραχνιασμένες κάμαρες. Καμία
ελπίς. Απ’ το παράθυρο, του τελευταίου διαβάτη
είδα τη σκιά. Κι εφώναξα στριγκά στην ησυχία:
«Δυστυχία!» Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Κώστας Καρυωτάκης [Δυστυχία]»

Αρχείο 03/07/2017

Μπορώ να κάνω τη γη να σταματήσει
στην τροχιά της. Έκανα ήδη τα
μπλε αυτοκίνητα να εξαφανιστούν.

Μπορώ να κάνω τον εαυτό μου αόρατο ή μικρό.
Μπορώ να γίνω γιγαντιαίος & να φτάσω τα
πράγματα τα πιο μακρινά. Μπορώ να αλλάξω
την πορεία της φύσης.
Μπορώ να τοποθετήσω τον εαυτό μου οπουδήποτε
στο χώρο ή στο χρόνο.
Μπορώ να καλέσω τους νεκρούς.
Μπορώ να αντιληφθώ γεγονότα σε άλλους κόσμους,
στον πιο βαθύ, στον ενδότερο νου μου,
& στο νου των άλλων. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Jim Morrison «Power»»