Αρχείο 23/10/2017
Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά
LORCA
Κι αν γεννηθείςκάποια στιγμή
Μιαν άλλη που δεν θα υπάρχω
Μη φοβηθείς
Και θα με βρεις είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Είτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Μάνος Χατζιδάκις «Ερωτικό»»
Αρχείο 09/10/2017
Πώς σ’ αγαπώ;Τους τρόπους ας μετρήσω.
Σ’ αγαπώ στο βάθος, πλάτος και ύψος
που η ψυχή μου δύναται να φτάσει, σαν ψάχνει αόρατη
να βρει το τέλος του Είναι και της Χάρης της ιδανικής.
Σ’ αγαπώ στο επίπεδο της ταπεινότερης
καθημερινής ανάγκης, κάτω απ’ τον ήλιο ή του κεριού
το φως.
Σ’ αγαπώ ελεύθερα, όπως παλεύουν οι άντρες
για το Δίκιο.
Σ’ αγαπώ αγνά, όπως απεχθάνονται τον Έπαινο.
Σ’ αγαπώ με το πάθος που έντυνα
παλιά τις λύπες μου και με την πίστη
των παιδικών μου χρόνων. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Elizabeth B. Browning «Σονέτο XLIII»»
Αρχείο 25/09/2017
ανάθεμα την ώρα σου που γύρισες
φύγε ξανά και μάζεψε ό,τι μπορείς πριν το φευγιό σου
φύγε όπως και πριν από τη θάλασσα
με όλα σου τα κοσμήματα
μ’ αυτή τη λύσσα σου για έρωτα
φύγε
κρύψου πίσω από τα θεϊκά πέτρινα τείχη και περίμενε
θα σε ακολουθήσει ο γνώριμος αχός από τα δόρατα
τα χλιμιντρίσματα αθάνατων αλόγων
τα πλοία μας θα βρουν ξανά το δρόμο τους
θα στάξει πάλι το παρθένο αίμα στο χώμα Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Χρήστος Μαρτίνης «ελένη»»
Αρχείο 11/09/2017
Δείτε πόσο αποδοτικόείναι ακόμα,
πόσο διατηρείται σε φόρμα
το μίσος στον αιώνα μας.
Πόσο εύκολα υπερπηδά και τα πιο ψηλά εμπόδια.
Με τι ταχύτητα εφορμά, πόσο γρήγορα μας εντοπίζει.
Δεν είναι σαν τα άλλα αισθήματα.
Ταυτόχρονα μαζί το πιο γηραλέο
και το πιο νεαρό.
Από μόνο του γεννοβολάει αιτίες Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Wislawa Szymborska «Το μίσος»»
Αρχείο 28/08/2017
Because these wings are no longer wings to fly
T.S. ELIOT
Περπατώ και νυχτώνει.
Αποφασίζω και νυχτώνει.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.
Υπήρξα περίεργη και μελετηρή.
Ξέρω απ’ όλα. Λίγο απ’ όλα.
Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται,
πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε.
Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων
μ’ ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Κική Δημουλά «Πέρασα»»
Αρχείο 14/08/2017
Οι έρωτες μεορμή περίσσια
σαν έρθουνε δεν φέρνουν όνομα καλό
μήτε αρετή στους άντρες∙
με μέτρο όμως αν έρθει η Κυπρίδα,
άλλη θεά τόσο γλυκιά δεν είναι.
Δέσποινα Μεγαλόχαρη, παρακαλώ μη στείλεις
απ’ τα χρυσά σου τόξα καταπάνω μου βέλος
αλάθευτο στον πόθο βαπτισμένο.
Ας είναι μαζί μου η λογική, το δώρο
των θεών το πιο ωραίο∙ κι η Κυπρίδα η φοβερή ποτέ μη
σπρώξει την καρδιά μου άλλης τον άντρα Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Ευριπίδη «Μήδεια» [2ο Στάσιμο]»
Αρχείο 31/07/2017
Να ιδώ ποιος είμαι ζύγωσα και πούθε
το χώμα μου κρατά. Μπήκα και στάθηκα
στο σπίτι τ’ αλμυρό, σιμά σε λάκκο.
Μια μαντιλοδεμένη μου ‘φερε νερό,
μου πρόσφερε γλυκό· ευχαριστώ την.
Έκοψε και καρπούς από τον Κήπο
του ποθητού σπιτιού μου, φρούτα λαμπερά
ό,τι λογής, διάχυτα με χείλη
πραγματικά και μέλη εμποτισμένα
στην καλοσύνη της χαράς αντιδωρήματα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Κυριάκος Χαραλαμπίδης «Γλυκό του κουταλιού»»
Αρχείο 17/07/2017
Επρόδωσαν την αρετή κι ήρθαν οι έσχατοι πρώτοι.
Με χρήμα παίρνεται η καρδιά κι αποτιμάται ο φίλος.
Αν άλλοτε αντιφέγγιζε στο νου, στα μάτια, σ’ ό,τι,
είναι η ζωή πια σκοτεινή κι ανέφικτη σα θρύλος,
είναι πικρία στο χείλος.
Νύχτα βαθιά. Με πνεύμα οργής έσπρωξα το κρεβάτι.
Άνοιξα τις αραχνιασμένες κάμαρες. Καμία
ελπίς. Απ’ το παράθυρο, του τελευταίου διαβάτη
είδα τη σκιά. Κι εφώναξα στριγκά στην ησυχία:
«Δυστυχία!» Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Κώστας Καρυωτάκης [Δυστυχία]»
