Αρχείο 26/09/2016

Άνδρες Αθηναίοι, τιμας κοιτάτε με περιέργεια;
Αυτός είν’ ο πατέρας μου, ο Οιδίποδας,
που κάποτε ήταν βασιλιάς τρανός και τώρα
γυρνάει στην αγορά σας πληγωμένος
από τη μοίρα, κουρελιάρης και τυφλός,
παίζοντας το χαλασμένο του οργανάκι. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Ντίνος Χριστιανόπουλος «Αντιγόνης υπέρ Οιδίποδος»»

Αρχείο 12/09/2016

Ποτέ δεν κατάφερα να πιστέψω ότι θα μπορούσε κανείς, είτε εγώ ο ίδιος είτε οποιοσδήποτε άλλος, να έχει τη βεβαιότητα ότι θα φέρει κάποια ανακούφιση, πραγματική ή βαθιά, στις δυστυχίες του ανθρώπου, κι ακόμα λιγότερο να τις γιατρέψει. Ούτε κατάφερα, όμως, να πάψω να το σκέφτομαι∙ η παραμικρή ανθρώπινη αγωνία -ή και μόνο το να τη φανταστώ- πάντα μου δημιουργούσε άγχος, κι ακόμα με αναστάτωνε, μου απαγόρευε να συγκεντρωθώ και ν’ αφιερωθώ στο «εγώ» μου. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Fernando Pessoa «Η αγωγή του στωικού» [απόσπασμα]»

Αρχείο 29/08/2016

Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι ψηλά όταν γύρω σου όλοι
τον εαυτό τους εχάσαν δειλά, και για τούτο μαζί σου τα βάζουν,
στον εαυτό σου αν μπορείς να ’χεις πίστη όταν όλοι για σένα αμφιβάλλουν
μα κι αδιάφορος να ’σαι κι ορθός στις δικές τους μπροστά αμφιβολίες,
αν μπορείς να υπομένεις χωρίς ν’ αποστάσεις ποτέ καρτερώντας,
ή μπλεγμένος με ψεύτες, μακριά να σταθείς, αν μπορείς απ’ το ψέμα
κι αν γενείς μισητός, να μη δείξεις στρατί στο δικό σου το μίσος,
κι ούτε τόσο καλός να φανείς κι ούτε τόσο σοφά να μιλήσεις, Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Ράντγιαρντ Κίπλινγκ «Αν μπορείς…»»

Αρχείο 16/08/2016

Γεύση θανάτου

Χ

Η πλατεία ήταν έρημη εκείνη τη νύχτα
Με τα κλειστά περίπτερα, τις ξεσκισμένες αφίσες.
Μύριζε καμένο ρούχο, στάχτη, πυρκαγιά.

Πηγαίναμε μαζί μα οι λέξεις στέγνωσαν στα χείλη.
Μόνο κοινό σημείο επαφής ήταν ο φόβος
Εκείνος ο πρωτόπλαστος, απροσδιόριστος φόβος
Που γνώρισε ο άνθρωπος σ’ ένα χωράφι τριβόλων. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Μάνος Κράλης «Γεύση θανάτου» (X)»

Αρχείο 01/08/2016

Εσείς κινούμενοι τάφοι
ζωντανές προσβολές της ζωής
της ίδιας σας της σκέψης δολοφόνοι
ξόανα μ’ ανθρώπινες μορφές

Εσείς που ζηλέψατε τα ζώα
της Δημιουργίας που προσβάλλετε την έννοια
στην άγνοια που ζητάτε καταφύγιο
το Φόβο που δεχόσταστ’ οδηγό Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Αλέξανδρος Παναγούλης «Ξέσπασμα»»

Αρχείο 18/07/2016

Μπορείς να γνωρίσεις ένα πρόσωπο
όταν τα χείλια σου ανακαλύπτουν
τις αλλεπάλληλες επιφάνειες που σώρευσαν
—-οι καιροί.
Μα έπειτα δε σου φτάνει.
Έπειτα θες να βρεις όλες τις μικρές φλέβες
καθώς απλώνονται κάτω απ’ το δέρμα
να βρεις όλα τα τραγούδια που δεν ειπώθηκαν
όλες τις μνήμες που ταξίδεψαν
στα λεπτά μονόξυλα Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Τίτος Πατρίκιος «Μεγάλο γράμμα» [VI]»

Αρχείο 04/07/2016

Όταν αγγίζω
τη χειρότερη σιγή
που δεν μπορώ με τίποτα
να τη συνδέσω
καθώς απλώνει γύρω η αβεβαιότητα
σαν το νερό στο πάτωμα
τρέχοντας απ’ τη ραγισμένη στάμνα
σκέφτομαι πόσο αδικήσαμε
τους ήχους όλων των πρωτογόνων. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Μάντης: Νίκος Καρούζος «Οι άνθρωποι των επιρρημάτων»»