Λεωνίδας Καζάσης, Στο όνειρο να περπατάς

Συμφορὰ μεγὰλη
(στιχοποιηση του τραγουδιου «Великая Россия», Вероника Сыромля)

Μὲσα στο καμὶνι δεν αντὲχεις,
στὲρεψαν οι λὶμνες – τα νερὰ.
Γὺρω σου συντρὶμμια μὸνο βλὲπεις,
αὶματα, μισθωτὴ σκλαβιὰ.

Μὲσα τους τον ὲρωτα σκοτὼσαν,
μὶσησαν βαθειὰ τη λευτεριὰ,
πὺραυλοι ανὲμους αμαυρὼσαν,
μα φὲρνουν στην κὸλαση παιδιὰ!

Βὶλχελμ η αλὴθεια σε ζητὰ,
σε βγὰζει απ’ τον τὰφο η λευτεριὰ!
Συγκὶνησης πανοὺκλα εξορμὰ!
Βὶλχελμ η ζωὴ σ’ αναζητὰ!

Τρὶτο ολοκαὺτωμα ετοιμὰζει
της διαστροφὴς νὲα γενιὰ,
για τις απαξὶες της κομπὰζει,
κὰλπικη, σαθρὴ κληρονομιὰ.

Βὶλχελμ η ζωὴ σ’ αναζητὰ!

Φυγή ανέτειλε
(Στιχοποίηση του τραγουδιού “Не плачь” 1991”)

Μην κλαις, για όσα θα’ θελες να θες μα δεν τα θες,
για όσα σου ‘μαθαν παιδί και δάκρυσες,
οι αναμνήσεις συμφορές που μάτωσες!
Παιδί παρέμεινες εσύ στο ξέφωτο, στο όνειρο να περπατάς,
στη θάλασσα, στον ουρανό ψηλά κοιτάς.

Μην κλαις, αυτογεμής θα προχωράς παντοτινά,
μες την ζωή που θα φωτίζει δυνατά,
κολύμπα, άναψε φωτιά στην αμμουδιά,
η αγάπη έφυγε και πάντα θα ν’ εκεί,
φύγε κι εσύ από εδώ, και μην κοιτάξεις πίσω σου
αγάπα εκεί.

Μην κλαις, καμπάνα ήλιου δυνατή σήμανε, βγες!
Ευήθεια – σθένος – αντοχή τα ‘χες και χθες,
ευήθης ερωτεύεσαι, δημιουργείς!
Καμπάνες ήλιου σε καλούν, φύγε, μπορείς!
Αγκάλη, ελπίδα αφελή – ήλιου αέναη ωδή
αγάπα εκεί.

Μην κλαις για όσα θα ‘θελες να θες μα δεν τα θες,
αυτογεμής θα προχωράς παντοτινά,
κολύμπα, άναψε φωτιά στην αμμουδιά,
η αγάπη έφυγε και πάντα θα ν’ εκεί,
αγκάλη – ελπίδα αφελής – ήλιου αέναη ωδή
αγάπα εκεί.

φωτο: Στράτος Φουντούλης

✳︎