Fractal
Εγώ μέσα από εμένα κι από εμένα
στου εαυτού μου την ιδιοσυστασία
κι από κει πάλι μέσα από μένα
σ’ εμένα και στην ευρύτερη
αίσθηση της ύπαρξής μου
κι όλα από μένα
προβαλλόμενα και προσλαμβανόμενα Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος, Μικροφυσική του μέσα χώρου»
Χριστίνα Λιναρδάκη, ΣΚΠ, εκδόσεις Ενάντια
Ένας πυρήνας συμπιεσμένος γεμάτος (ποιητικό) μάγμα
Mε αφορμή τον τίτλο της συγκεκριμένης συλλογής της Χριστίνας Λιναρδάκη θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για την ιδιορρυθμία του, την πρωτοτυπία του ίσως. Προχωρώντας όμως στο εσώφυλλο συναντά τη σκληρή πραγματικότητα ενός αυτοάνοσου νοσήματος όπως η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας η οποία δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις, ενώ αποδεικνύει την ευέλικτη λειτουργία της δημιουργικής αφορμής στην τέχνη. Εδώ, η δημιουργός καταθέτει έναν ρεαλισμό που συμπίπτει με τον βιωματικό χαρακτήρα του ποιητικά αφηγηματικού της σύμπαντος, ο οποίος αποτελεί και τη θεματική της. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Χριστίνα Λιναρδάκη, ΣΚΠ ―από την Κατερίνα I. Παπαδημητρίου»
Ζώης Μπενάρδος, Απόδειπνο ―εκδόσεις Δρόμων, 2023
Μνήμη κεκοιμημένων και έμπνευση
Του ©Νίκου Μακρή, δρ Φιλοσοφίας
Η έβδομη ποιητική συλλογή του εκδότη, λόγιου και ποιητή Ζώη Μπενάρδου καλεί και ανακαλεί κάθε ευαίσθητη συνείδηση σε κόσμους χαρμολύπης και ποιητικής συγκίνησης. Παρόλο που οι σελίδες αυτής της συλλογής, που είναι εύστοχα συγκροτημένες (Ι. Φυγή, σελ. 13-30 – ΙΙ. Απουσία, σελ. 33-47,- ΙΙΙ. Ενύπνια, σελ. 51-63, ΙV. – Ερημία, σελ. 67-78, V. – Σιγή, σελ. 81-88) με αναβατική φορά και πλήθουσες εμπειρίες, η κυκλικότητα του όλου έργου με ανάλογους ποιητικούς αναβαθμούς, προσφέρουν στον αναγνώστη στιγμές συγκίνησης, εγγύτητας και εισβολής τού θνήσκειν στον έγχρονο βίο μας κομίζοντας μυστικό θάμβος. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ζώης Μπενάρδος, Απόδειπνο ―από τον Νίκο Μακρή»
Έπεφτε μια ησυχία στο Μεσολόγγι, σκέτος θάνατος. Απρίλης ήταν, μέρες εξόδου, λίγα πράγματα θυμάμαι. Τα καφενεία ήταν άδεια και μόνον ένας δυο ξόδευαν τον καιρό τους στα τραπεζάκια του δρόμου. Πάνε διακόσια χρόνια τώρα που έφυγε και ο τελευταίος από τούτη εδώ την πόλη. Μέρες εξόδου, θυμάσαι, να λαλεί το πουλί, να παίρνει σπυρί και η μάνα να το ζηλεύει.
Και είναι τα μεσημέρια, πένθιμα, ηρωικά και ασύδοτα έτσι όπως μαίνονται ώρες ολόκληρες υπό τη διαπασών του ήλιου. Ήθελα να ρωτήσω, να μάθω πού πήγαν όλοι μα έπνιγε τη φωνή μου εκείνη η ερημιά. Δεν είχα στη διάθεσή μου χάρτες και κατευθύνσεις, μόνο τον εαυτό μου, λυρικό αφάνταστα και αβαθή. Και εκείνη την ώρα ήταν που ανέβηκε στο στόμα μου μια πίκρα και είδα κάτι ξένους να με κοιτάζουν με τα κατακόκκινα μάτια των ζωντανών και των απεγνωσμένων. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Στου Θωμά το μαγαζί»
Μια ανέκδοτη συλλογή του Γιάννη Ρίτσου. Ολοκληρωμένη, έτοιμη για έκδοση.
Η συλλογή (110 ποιήματα) γράφτηκε στο διάστημα 1.XII-27. XII.85. Η βʹ γραφή έγινε στο διάστημα 20-29.VII 1986. Η α´ γραφή στην Αθήνα και η β´ γραφή στο Καρλόβασι της Σάμου.
Τα χειρόγραφα ανακάλυψε η Maria Caracausi ανάμεσα στις εκδομένες συλλογές που βρίσκονται στα Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γιάννης Ρίτσος, Άσπρες κηλίδες πάνω στο άσπρο»
Πύγμη
Και στο στενό το μαγαζί,
στο κουτούκι τ’ Αποστόλη,
απήγγειλα ένα κείμενο
και μου χύμηξαν όλοι.
Όχι πως δεν θά’ παιρνα πιστόλι,
όχι πως δεν θα μάτωνα αυτόν που με κλωτσά,
αυτόν που μ’ απαγόρεψε την σκόλη,
αυτόν που εκδιώκει την χαρά. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Λεωνίδας Καζάσης, Η κοινωνία των ανθρώπων μιά λαιμητόμος είναι»
©Γιώργος Παπαγιαννόπουλος
φωτο: Στράτος Φουντούλης
O τίτλος
Πεθαίνεις κι ανεβαίνεις
στο ράφι του συνοικιακού
βιβλιοπωλείου.
Σ’ αφήνουν εκεί
μια-δυο βδομάδες.
Μπαίνει πού και πού
κάνας περαστικός.
Παίρνει να ξεφυλλίζει
κάποια κυριούλα
λίγες σελίδες.
Της έχει κάνει εντύπωση
ο τίτλος. Το αίμα Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ντέμης Κωνσταντινίδης, Σβήνουν όσο πάνε τα πρόσωπα»
στάχτες 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.