❇︎
Κομμάτια έγινε η γης
κομμάτια και ο κόσμος
κομμάτια έχω μέσα μου
κομμάτια καταθέτω
*
Γραφή
αρρωστημένη κόρη της σιωπής
υποκατάστατο της παρουσίας
*
Μολυβένια μοναξιά
στ’ άσπρο χαρτί
άνθος
το μεδούλι σου Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Κούσιος, θολές φωτιές πού καίγονται χωρίς να σε φωτίσουν»
Ένα ποιητικό ημερολόγιο τις πανδημίας, από τις εκδόσεις Κέδρος
Τα Pixels είναι το ενδέκατο ποιητικό βιβλίο του Δημήτρη Κοσμόπουλου. Pixels στη γλώσσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι τα εικονοστοιχεία, οι ψηφιακοί κόκκοι που αποτελούν την ηλεκτρονική εικόνα η οποία έχει πια υποκατασταθεί στην θέση της αληθινής ζωής. Μέσα στα 35 μέρη της ενιαίας ποιητικής σύνθεσης, επιχειρείται η ποιητική καταγραφή της εμπειρίας από τον εγκλεισμό και τις επιπτώσεις της καραντίνας. Στην απροσδόκητη κοινωνική συνθήκη, η πανδημία φέρνει στο προσκήνιο τα όρια του τεχνολογικού πολιτισμού. Αναταράσσει τα βαλτώδη ύδατα της εικονικής μας αυτάρκειας. Το φάσμα του θανάτου εξορισμένο από την ψευδή παροντική μας συνείδηση, προβαίνει ως ψηλαφητή πλέον απειλή. Πώς το διαχειρίζεται ο σύγχρονος άνθρωπος; Υπάρχουν πηγές νοήματος για να καταρδεύσουν την πολυπληθή μας τηλεοπτική ερημιά; Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Κοσμόπουλος, Pixels ―κυκλοφορεί [απόσπασμα]»
«Η Κρεμμυδαποθήκη», η νέα ποιητική συλλογή της Κατερίνας Λιάτζουρα, εκδόσεις Βακχικόν, 2020.
Του Θανάση Τοτόμη *
Στην ποιητική συλλογή της Κατερίνας Λιάτζουρα ενυπάρχουν, τα συναισθήματα, ο πόνος, η θλίψη, οι προσδοκίες, τα πρόσωπα, η νοσταλγία, οι απώλειες, τα παιδικά βιώματα, οι αναμνήσεις, η προσμονή, μοτίβα της φύσης, το μαρτιάτικο φεγγάρι, ο πλάτανος, το κόκκινο γεράνι, η αποθήκη, ο μύλος, οι εικόνες,οι τόποι, η Χαλκίδα και οι γειτονιές της Στουτγκάρδης, η πλατεία Φριζή, ο σταθμός των τρένων και η μεγάλη γέφυρα τηςΧαλκίδας, οι δρόμοι Ιστιαίας και Αβάντων, ο Καράμπαμπας, η Χιλιαδού, και το Πήλιο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η ποιητική γλώσσα στην «Κρεμμυδαποθήκη», της Κατερίνας Λιάτζουρα, ένας ύμνος στις εφηβικές μνήμες»
❇︎
Τὸν Χριστούλη προσμέναμε
στοῦ αἰώνα τὸ διάβα
πρὶν ῥημάξῃ τὴ χώρα
ἡ φωτιὰ καὶ ἡ λάβα.
Μὰ ἡ μοῖρα μας ὅμως
εἶχε γίνει ἐχθρός μας
τὶ κουμάντο μᾶς κάνει
ὁ κακὸς ἑαυτός μας.
Τοὺς σωστοὺς τοὺς σταυρώσαμε.
Κι ἂν φλουριὰ μᾶς πετᾶνε, Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντῖνος Κ. Χατούπης, Έλληνες»
Σε λίγες μέρες στα βιβλιοπωλεία, από τις εκδόσεις Ενδυμίων
Σημύδες
Για πόσο σκοτάδι
φτάνει του ήλιου το απόθεμα
που φέρουν οι λέξεις.
Το πεσμένο χιόνι τα πήρε όλα
μέσα στην πρωινή ησυχία του.
Τα ίχνη είναι μάλλον από λύκο.
Οι σημύδες είναι σαν αυτές
που έβλεπε ο Ξένος κι έγραφε. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Βασίλης Λαλιώτης, Βορειοδυτικό πέρασμα ― προδημοσίευση»
Από τις ΑΩ Εκδόσεις
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Β’ έκδοση του σημαντικού βιβλίου για την ενδοοικογενειακή βία»
Εκδόσεις Οδός Πανός, Οκτώβριος 2020
❇︎
Πιάνοντας στα χέρια μου το «Ο Αδάμ και το μήλο», τού Αλέξανδρου Αδαμόπουλου· ένα βιβλίο με το πιο ανέμελο εξώφυλλο που μ’ έκανε να χαμογελώ κι εγώ αντικρίζοντάς το, δεν φανταζόμουν ποτέ πόσο γρήγορα και πόσο έντονα θα μ’ έκανε, το ίδιο ακριβώς βιβλίο, να βιώνω και ν’ αλλάζω διαθέσεις -από χαρά και γέλιο, μέχρι απελπισία κι απέραντη θλίψη- με τα τόσα πολλά κι εντελώς διαφορετικά, όχι όμως ασύνδετα, μεταξύ τους θέματα, που ξεδιπλώνονται στις 150 μόνο σελίδες του. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Παναγιώτης Θεοδοσίου: «Ο Αδάμ και το μήλο» του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου»
✼
Εχω βγει έξω να πάρω αέρα. Είναι ως συνήθως νύχτα και ο κόσμος έχει μαζευτεί στα σπίτια του. Οι δρόμοι άδειοι μετά τη βροχή, κατάφωτοι γυαλίζουν, οι Δήμοι αυτά δεν τα τσιγκουνεύονται, πρέπει να συνεχίζουν κατά την παράδοση να δίνουν μια εντύπωση χαρούμενη. Δεν το είπε άλλωστε κι ό Χέμιγουέι; Το Παρίσι είναι γιορτή.
Μοιάζει με γιορτή του τέλους. Ένα τέλος περίεργο και απειλητικό μέσα στην σιωπηλή του κατήφεια. Δεν έχει τίποτε το κοινό με τις κοσμογονίες που μας δείχνει ο κινηματογράφος όπου εξωγήινες καταιγιστικές δυνάμεις και διαβολικές μηχανές κατακλύζουν την ανθρωπότητα καταστρέφοντας τα πάντα. Το τέλος εδώ είναι ανατριχιαστικά ήπιο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ευρυδίκη Τρισόν – Μιλσανή, Θερμές σελίδες σε ψυχρό τοπίο»
