Το Σύνδρομο τού Σκαντζόχοιρου
14.
στη Θεοδώρα Βαγιώτη
Κάτι περίεργα βράδια τού Σαββάτου
Οι νεκροί μπαινοβγαίνουν στα όνειρα
Όπως πάντα σφυρίζοντας αμέριμνα
Λίγο πριν σταθούν να ζητήσουν φωτιά
Για ν’ ανάψουν τσιγάρο
Στα νωχελικά βάθη τού ύπνου
Και ύστερα πέφτει σιγή πολλών λεπτών
Που θα ισοδυναμούσε
– Αν ξέραμε να μετρούμε τον καιρό
Αλλά δεν ξέρουμε – Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ρογήρος Δέξτερ, σχεδίες»
Αρχείο 09/11/2014
Θεία Ελένη
Η Δεσποινίς Ελένη ήταν η γεροντοκόρη θεία μου,
Και ζούσε σ’ ένα σπίτι κοντά σ’ ένα τετράγωνο κομψό
Διαφροντισμένη από υπηρέτες τέσσερις τον αριθμό.
Τώρα όταν πέθανε έγινε σιωπή στον ουρανό
Και σιωπή στου δρόμου της το τέλος.
Τραβήχθηκε το παραπέτασμα κι εργολάβος τελετών εσκού-
———–πισε τα πόδια του –
Ήταν εν επιγνώσει πως κάτι ανάλογο συνέβηκε πρωτύτερα, Συνεχίστε την ανάγνωση του «T.S. Eliot, “Κι ο αρχιθαλαμηπόλος ώκλασε στην τράπεζα του φαγητού”»
Από τις εκδόσεις Τυφλόμυγα
Τέσσερις ποιητές που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, με τη δική του πορεία ο καθένας στο χώρο-πεδίο ή ακόμη και «θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων» της γραφής, καταθέτουν τέσσερις ξεχωριστές ποιητικές συλλογές και δημιουργούν μία «συνενοχή» εκ του μακρόθεν με την αρωγή-διαμεσολάβηση του εκδότη Κώστα Κατσικιά. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κώστας Ρεούσης-Μπάμπης Λάσκαρις-Larry Cool-Παναγιώτης Θανασούλης, «εν καμίνω» (τέσσερις συνένοχοι) -κυκλοφορεί»
Mία προσέγγιση στις Βάκχες του Ευριπίδη
Μέρος Β’
Διαβάστε το Α’ Μέρος
Μεταθέατρο
Όλοι οι ήρωες του έργου, πλην των προσώπων που ανακοινώνουν – αγγελιοφόροι υπηρέτες, βοηθοί-όλοι μεταμφιέζονται όχι με την έννοια της δραματικής εξέλιξης του χαρακτήρα των ηρώων, αλλά με την συμβολική διπλή σύστασή τους, ένα πρώτο και ένα δεύτερο πρόσωπο που άλλοτε απλά κατακερματίζεται μέσα στην ακραία του αντίθεση για λόγους συμβολικούς και άλλοτε αυτοκαταστρέφεται. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, Αυτός που γεννήθηκε δύο φορές [Β’]»
Αύριο Τετάρτη 15 Μαίου και ώρα ώρα 20:00μμ, στον φιλόξενο χώρο του Γιάννη και Μαίρη Ναζλίδου στη Βέροια, στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Maria Patakia, «Ζυγός Ψυχοστασίας»
Ο Ὀκτανέριος ἦταν θῦμα τῆς εὐνουχιστικῆς ἀνατροφῆς του: Ἡ ἠθικὴ διδασκαλία τῆς μαμᾶς καὶ τῆς γιαγιᾶς σφυρηλάτησαν μιὰ γιὰ πάντα μὲσ’ στὴ συνείδησή του τὴ δικιά τους ἑρμηνεία γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὶς σχέσεις. Κι ἦταν μία ἑρμηνεία θεολογική, βγαλμένη ἀπ’ τὰ ἔγκατα τῆς πιὸ αὐστηρῆς ἐκδοχῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ. Γιὰ πολλὰ χρόνια ὁ Ὀκτανέριος ἄκουγε τὰ θηλυκὰ τοῦ σπιτιοῦ (καὶ τῆς γειτονιᾶς) νὰ ἀποκηρύττουν τὴν ἐπανάσταση τῆς σάρκας καὶ νὰ δαιμονοποιοῦν κάθε γενετήσια παρόρμηση. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης, Ὁ Ὀκτανέριος»
Σκαρφάλωνε. Όσο θα μεγάλωνε η μέρα, τόσο θα γαντζωνόταν πιο πολύ απ’ τη ζωή. Θα γέμιζε χυμούς, καθώς ο αέρας θ’ αλάφραινε. Τις νύχτες θα κοιμόταν χωρίς τον φόβο του χιονιά. Τα πρωινά, πίνοντας δροσιά, θα ξεκινούσε απ’ την αρχή. Σκαρφάλωνε. Τώρα μπορούσε να βλέπει δίχως να τεντώνει τις μύτες. Τα σύννεφα θ’ αραίωναν. Τα μάτια του σύντομα θ’ άνοιγαν διάπλατα το ένα μετά το άλλο. Οι αχτίδες, όπως το συνήθιζαν, θα κάθονταν στο μπράτσο του, για να εξερευνήσουν μαζί κρύπτες της άνοιξης. Σκαρφάλωνε. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Καίτη Παπαδάκη, Η αρπαγή της Άνοιξης»
Διηγήματα, εκδόσεις Άγρα
ΠΡΩΗΝ «ΚΑΜΑΚΙΑ» που σώζουν πρόσφυγες, κλοσάρ της δεκαετίας του ’60 που σχετίζονται με έναν ασιατικό βόα, μετεξεταστέοι του έρωτα, πτυχιούχοι δίχως μέλλον, ένας καζαντζιδικός λαχειοπώλης του ’70 και δυο μπέιμπυ μπούμερ της γενιάς του ν. 815 αμήχανοι μπροστά στα ερωτήματα του σήμερα. Μαζί με παραφυσικά φαινόμενα, μνήμες Κατοχής, μοιραίους χαρτοπαίκτες, νεαρούς λούζερ και μια ασυνήθιστη Ρωσσίδα μπάμπουσκα.
Όλα αυτά είναι οι Ιστορίες με φίδια που κάλλιστα θα μπορούσαν να λέγονται και «Ιστορίες εντελώς κανονικών ανθρώπων». Συνεχίστε την ανάγνωση του «Θόδωρος Φέστας, Ιστορίες με φίδια»
