Σχεδιάγραμμα

Είναι η ζωή
μια μακρινή διαδρομή
με πολλές στροφές
και ανηφόρες
όταν είσαι νέος
είναι ό,τι καλύτερο
σαν τη μέλισσα
μαζεύεις τη γύρη
για το μέλι
ο έρωτας κι η περιπέτεια
κυριαρχούν στη ζωή σου Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γρηγόρης Σακαλής, «δεν είναι κόσμος αυτός»»

Από τις εκδόσεις Φαρφουλάς, Λοξή Γραφή/19

Μεταλλάσσει το πνεύμα της
Δικτυωμένη σε υγρά κατακάθια του καφέ
Ενέσεις κεντράρουν και σκοπεύουν
Μάτια χύνονται στο πάτωμα
Και μια μέρα που πέρασε
Ξανά γυρίζει

*

Είμαστε πάντα ένα βήμα πίσω απ’ τα γεγονότα και τα γεγονότα είναι πάντα ένα βήμα πίσω μας! Συνεχίστε την ανάγνωση του «Θ.Δ.Τυπάλδος, “Ιζόλδη ή Το γλυκό μουνί της νιότης” — Κυκλοφορεί [αποσπάσματα]»

Η Ελληνική Κοινότητα Παρισιού και περιχώρων έχει την τιμή να σας καλέσει στην παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου της
Ευρυδίκης Τρισόν-Μιλσανή, Πατησίων 41

Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο Χρήστος Παπάζογλου μαζί με την συγγραφέα

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2019, στις 19.00
στο Ελληνικό Σπίτι, 9, rue Mesnil, 75116 Paris, M° Victor Hugo

ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ:
Κάθε σπίτι έχει την ιστορία του. Όση η παλαιότητά του, τόσο μετατρέπεται από απλή οικοδομή σε ιδιαίτερη οντότητα –μάρτυρα όσων έχουν διαδραματιστεί εντός του. Τυχερό είναι το σπίτι που αγαπήθηκε και φροντίστηκε από τους κατοίκους του: έχει κάποιες ελπίδες να ανήκει τελικά στην αιωνιότητα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ευρυδίκης Τρισόν-Μιλσανή, Πατησίων 41 —>Παρουσίαση του βιβλίου στο Παρίσι»

Άμιλλα αηδονιού και τζίτζικα

Εσύ
Βουτηχτή τού ύπνου και μίμε τ’ ουρανού
Ηλέκτωρ με τη χαλασμένη σου κιθάρα
Κι εγώ [που μέσα μου σε καθρεφτίζω
Όταν κοιτάζω τα άοκνα μυρμήγγια
Να μπαινοβγαίνουν στις υπόγειες πολιτείες τους]
Είμαστε από το ίδιο αίμα
Που τ’ αηδόνια χλευάζουν και δεν είναι
Νεράιδες τού νερού στη ρεματιά
Ή κορίτσια που μας γέλασαν με το μαντίλι τους Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ρογήρος Δέξτερ, Σχεδίες: Του μέλλοντος οι ήχοι»

Ημέρα πρώτη
Μια λέξη μου χτυπάει επίμονα την πόρτα. Χτυπάει σαν το τικ του ρολογιού -σηκώνομαι- Στο τακ προλαβαίνω ξανά να μαρμαρώσω.  Μένω αγκυλωμένος σαν παρένθεση που κρέμεται.  Ο μισός εδώ, ο υπόλοιπος ούτε και ξέρω. Το χτύπημα μου αναδεύει διάφορα. Σκύβω με περιέργεια μέσα μου να τα δω. Και μόλις αρχίζω να βλέπω αποκοιμιέμαι.  Ποτέ κανείς δεν μου έχει προκαλέσει τόσο γρήγορα ανία.

Ημέρα δεύτερη
Μια λέξη μου χτυπάει την πόρτα.  Μην είναι ωρολογιακή βόμβα; Μπα, όχι. Ηχεί σαν νότα από κάποιο όργανο ο χτύπος αυτός. Σαν άρπα που την κρατάει άγγελος μοιάζει.   Αλλά απ τον έβδομο χτύπο και μετά αλλάζει.  Σαν να κουβαλήθηκε μαζί του κάτι απ τα υπόγεια. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Άννα Μπουτσουρίδου, Μια λέξη μου χτυπάει επίμονα την πόρτα»

Sylvia’s mother says Sylvia’s tryin’ to start a new life of her own
Sylvia’s mother says Sylvia’s happy so why don’t you leave her alone

Το κορίτσι του Nick Ut μπροστά μου

Mε λυγισμένο το γόνατο και τα χέρια στους αγκώνες σαν οστά από φτερά μικρού πουλιού, το κορίτσι εμπρός μου θα έμοιαζε με εκείνο που έτρεχε γυμνό στη φωτογραφία του Nick Ut

Αυτή όμως στεκόταν όρθια και στητή μέσα στην τσίγκινη σκάφη όπου την έπλενε η μάνα της

Την πατάτα σου, τρίψε μωρή την πατάτα σου!, της πέταξε η μάνα της κι έβγαινε ένα κόκκινο διαταγής μέσα από τα μάτια κι η φωνή της παχιά και σαλιωμένη από τα στρογγυλά της μάγουλα Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ασημίνα Λαμπράκου, Sylvia’s blues»