Δύο νέα πεζογραφήματα του Γιώργου Δουατζή

Δύο νέα πεζογραφήματα του Γιώργου Δουατζή υπό τους τίτλους «Το νόμισμα» και «Αυλακιές» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Στίξις και Μικρή Στίξις αντιστοίχως.

«Το νόμισμα» περιλαμβάνει είκοσι ένα διηγήματα –εκ των οποίων ορισμένα είχαν εκδοθεί το 2014 (Η άλλη λέξη, Γαβριηλίδης)– και αρκετά σε ηλεκτρονικά και έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά.

Οι «Αυλακιές» περιλαμβάνουν δεκατρία κείμενα, τα οποία γράφτηκαν και διαβάζονται απνευστί, δοκιμιακής υφής που κεντρίζουν ποικιλόμορφα τον αναγνώστη.

Τα διηγήματα του Γ. Δουατζή έχουν μια σημαντική πρωτοτυπία, είναι η καινούρια πρόταση στο λογοτεχνικό γίγνεσθαι. ―Απόστολος Μπενάτσης, καθηγητής Λογοτεχνίας, πανεπ. Ιωαννίνων

Έχει σημασία το ήθος υπαινίσσεται ο συγγραφέας. Τα διηγήματα του Γιώργου Δουατζή είναι αποτέλεσμα τριών συστατικών: ταλέντο, γνώση, εμπειρία. ―Σταύρος Σταμπόγλης, ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας

Για το «Το νόμισμα, και άλλες ιστορίες»:

«Τα διηγήματα του Γ. Δουατζή έχουν μια σημαντική πρωτοτυπία, είναι η καινούρια πρόταση στο λογοτεχνικό γίγνεσθαι. Μας καλεί να αρνηθούμε τις κατεστημένες ιδέες μας για την τέχνη και να υπερβούμε τις καθημερινές μας εμπειρίες. Είναι η ματιά του Γιώργου Δουατζή που βλέπει από μια άλλη οπτική γωνία τον κόσμο, τον χώρο και τη δράση των ανθρώπων». (Απόστολος Μπενάτσης) «Έχει σημασία το ήθος, υπαινίσσεται ο συγγραφέας. Άποψη που θα πρέπει να έχει διαμορφωθεί από συνδυασμούς φυσικών ταλέντων, συστηματικής μόρφωσης και εμπειριών. Τα διηγήματα του Γιώργου Δουατζή είναι αποτέλεσμα και των τριών συστατικών: ταλέντο, γνώση, εμπειρία. Μας μιλάει απλά, δίχως φλυαρίες, συνομιλεί μαζί μας. Μας οδηγεί αθόρυβα στην κατανόηση του γεγονότος που μεταγράφει στο χαρτί μέσα από τη μαγεία του υπαινιγμού, της αφαίρεσης, της εξομολόγησης, του συμβολισμού». (Σταύρος Σταμπόγλης) «Η συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Δουατζή είναι μια συλλογή περισυλλογής: πρισματική, καλειδοσκοπική, παιγνιώδης, λυγμική και προκλητική. Ισως γιατί έχει ως γνώμονα τον άνθρωπο, το σύμβολο της πτώσης του, τα ανειρήνευτα πάθη και τα ασύγγνωστα λάθη του που όμως τα επαναλαμβάνει αιώνες τώρα και είναι καταδικασμένος να τα επαναλαμβάνει αενάως». (Διονύσης Μαρίνος)

για τις «Αυλακές»:

Με εγκαλείς για το βαθιά αυλακωμένο μου πρόσωπο από μυριάδες στίχους και δεν αναλογίστηκες πως χρειαζόμουν άμυνες αφού ο νόμος της ζούγκλας υπήρχε και θα υπάρχει κι εμείς μικρές νιφάδες χιονιού με ζωή διάρκειας αστραπής χαμένοι στα όνειρα μιας ανθρωπότητας που δεν θα γίνει ποτέ όπως την ονειρευτήκαμε γι’ αυτό ως αγνός ονειροπόλος δεν μετανιώνω αλλά βλέπεις ταξιδέψαμε χωρίς αποσκευές τα ιμάτια διαμοιράστηκαν βιαίως από τους ισχυρότερους κι αρνείσαι να το δεις αφοσιωμένος στο κυνήγι της βεβαιότητας ενώ εγώ ξέρω ότι είναι υποκειμενική αδύναμη θα αυτοαναιρεθεί με τόσες άλλες που περιμένουν στη σειρά να αναδέψω τη σκιά τους ώσπου να φανερωθούν κι απτόητος συνεχίζω ως άλλος Σίσυφος γιατί μόνη αλήθεια μου είναι να βαδίζω μες στη θολή αβεβαιότητα ψάχνοντας έναν ακόμα στιγμιαίο θησαυρό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)