Violette Ailhaud – Jean Darot, Ο σπορέας ―κυκλοφορεί

Μετάφραση: Ελένη Γ. Γύζη ―εκδόσεις Στίξις

Από τη σειρά Μικρή Στίξις των Εκδόσεων Στίξις κυκλοφορεί η νουβέλα του Γάλλου συγγραφέα Jean Darot, «Ο σπορέας» σε μετάφραση της Ελένης Γύζη. Ο Jean Darot, με το ψευδώνυμο Violette Ailhaud, εξέδωσε το βιβλίο του αρχικά από τις εκδόσεις Parole το 2006 (επανέκδοση Passiflore, 2023) και από τότε έχει ήδη πουλήσει 60.000 αντίτυπα. Το κείμενο έχει μεταφραστεί σε οκτώ γλώσσες και έχει διασκευαστεί για τον κινηματογράφο (στα ελληνικά με τον τίτλο «Ο θεριστής»), κινούμενα σχέδια και θέατρο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Violette Ailhaud – Jean Darot, Ο σπορέας ―κυκλοφορεί»

Bettina Wilpert, Αυτά δεν συμβαίνουν σ᾽ εμάς ―κυκλοφορεί

Μετάφραση Έλενα Παλλαντζά, εκδόσεις Περισπωμένη

> Βραβείο Lessing 2019 του κρατιδίου της Σαξονίας
>> Βραβείο ZDF «aspekte» 2018 πεζογραφικού ντεμπούτου
>> Βραβείο Melusine-Huss 2018

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ με πολύ αλκοόλ η Άννα και ο Γιόνας κοιμούνται μαζί. Εκείνη θα ισχυριστεί εκ των υστέρων πως ο Γιόνας τη βίασε. Εκείνος επιμένει πως ό,τι συνέβη, συνέβη με τη συναίνεσή της. Δύο μήνες μετά η Άννα βρίσκει τη δύναμη να καταγγείλει τον Γιόνας, όμως σύντομα αρχίζει να πλανιέται στον αέρα η υποψία της ψευδούς κατηγορίας. Ποιος λέει την αλήθεια; Ο κοινωνικός περίγυρος που καλείται να πάρει θέση διχάζεται, σχέσεις και φιλίες δοκιμάζονται.

Με τρόπο λιτό και καθηλωτικό η Μπεττίνα Βίλπερτ υφαίνει μια πολυφωνική αφήγηση, φωτίζοντας τον τρόπο με τον οποίο μια κοινωνία διαχειρίζεται τη σεξουαλική βια: με προβολές και προκαταλήψεις, με δυσπιστία και σιωπηλή συνενοχή. Αποφεύγοντας τις εύκολες απαντήσεις, αρθρώνει έναν αιχμηρό λόγο για τις αντιφάσεις και τις ρωγμές των σχέσεων, τα κρυφά παιχνίδια εξουσίας, το ιδιωτικό και το δημόσιο, τον φόβο αλλά και τη δύναμη της έκθεσης.

Γραμμένο με αλάθητο συγγραφικό ένστικτο λίγο πριν το κίνημα του #MeToo έρθει στην Ευρώπη, το αυτά δεν συμβαίνουν σ᾿ εμάς γνώρισε μεγάλη επιτυχία στον γερμανόφωνο χώρο, αποσπώντας ένθερμες κριτικές και βραβεία. Συγκαταλέγεται στα σημαντικότερα βιβλία πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα της πρόσφατης γερμανικής λογοτεχνίας.

✳︎

Χρυσάνθη Σουκαρά, Η αρχή του κακού

«Ξύπνα ηλίθια!», σκέφτηκε και ένιωσε να την λούζει κρύος ιδρώτας. Έβλεπε όνειρο, σίγουρα, έβλεπε όνειρο.

«Ξύπνα!»

« Δεν γίνεται, όχι δεν γίνεται να τα ζήσω όλα ξανά από την αρχή!»

Έπρεπε να συγκεντρωθεί και να ξυπνήσει. Είχε διαβάσει κάπου, κάποτε -πως άραγε να θυμάται στο όνειρο της τέτοιες λεπτομέρειες;- ότι μερικές φορές στα όνειρα έχουμε συναίσθηση ότι κοιμόμαστε. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Χρυσάνθη Σουκαρά, Η αρχή του κακού»

Θανάσης Τοτόμης: Νίκος Γκάτσος, Η τέμνουσα αισθαντικότητα της νεώτερης ελληνικής ποίησης

  • Τριάντα τρία χρόνια συμπληρώθηκαν προχθές από την απώλεια του ποιητή, στιχουργού και μεταφραστή, Νίκου Γκάτσου. Έφυγε από τη ζωή στις 12 Μαΐου 1992.

Η ποιητική γραφή του Νίκου Γκάτσου, είναι η τέμνουσα αισθαντικότητα της νεώτερης ελληνικής ποίησης.

Με αφορμή την επέτειο της απώλειας του αισθαντικού ποιητή και στιχουργού, «ακουμπούμε» στο αναγνωστικό κοινό, με σιωπηλή εξάρτηση, τους πιο κάτω στίχους:

Οδύσσεια

«Ακούμπησα το πρόσωπό μου
στα δυό της χέρια·
δεξί κι αριστερό·
Με πλησίασε· μ’ έφερε κοντά της Συνεχίστε την ανάγνωση του «Θανάσης Τοτόμης: Νίκος Γκάτσος, Η τέμνουσα αισθαντικότητα της νεώτερης ελληνικής ποίησης»

Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Γκόλφω 2.0

Η Γκόλφω είναι βωβή ταινία του 1914, η πρώτη γνωστή μεγάλου μήκους ταινία του ελληνικού κινηματογράφου.

Παραλλαγή του γνωστού μύθου
κατά το αστικότερον
και το εκσυγχρονιστικό

ιαμέρισμα στο κέντρο της πόλης. Μικρό δωμάτιο, φορτωμένο ρούχα, μια τηλεόραση που παίζει διαρκώς στο βουβό, κάθε τόσο χάνει το σήμα της, οι πρωταγωνιστές τη χτυπούν και εκείνη συνέρχεται. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στις πραγματικότητες. Μαζί με την τηλεόραση που δεν ακούγεται δουλεύει και ένα μονότονο, ηπειρώτικο μοιρολόι. Κάποιος πεθύμησε την πατρίδα, τι να γίνανε τα μέρη μας τα παιδικά, αχ τι να ‘γιναν, ίσως να χορταριάσανε και ποιος να τα ξεκρίνει κάτω από του χρόνου τα σπαρτά. Η μουσική πλανάται σε όλο τον ακάλυπτο. Είναι εκείνο το κομμάτι της πόλης που παρέμεινε μυστικά άχτιστο, μια πόλη κρυμμένη πίσω από τα σπίτια, σαν το οφθαλμιατρείο του “εξατμιζόμενου” Γεωργίου Μακρή. Ένας Θεός ξέρει πώς σώθηκε από το τέρας της αντιπαροχής. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Γκόλφω 2.0»

Κία Φιλιππίδου, Μια ιστορία αλλιώτική

«Ναι, είναι υπέροχα εδώ. Με τον Άρη είμαστε και τα πίνουμε στον εικοστό πρώτο όροφο του «Ελλήσποντος». Ροζέ κρασάκι με θέα έναν ρόδινο Βόσπορο. Μαγεία. Έπρεπε να είχες έρθει, το ξενοδοχείο είναι εξαιρετικό. Ναι μεν δεν μου δικαιολογούσαν δίκλινο, αλλά το κρεβάτι είναι υπέρδιπλο. Α, θα του πω τα χαιρετίσματα μόλις γυρίσει από την τουαλέτα. Να μου φιλήσεις τα παιδιά. Θα σε πάρω αύριο το πρωί γιατί βλέπω ότι άρχισαν να έρχονται και οι υπόλοιποι. Ο Μοδιάνης πάντα πρώτος».

Η Βιχτερία δίπλα του τον κοίταζε χαμογελαστή: «Μα πώς βρε Άγγελε την παραμυθιάζεις έτσι τη γυναίκα! Εγώ ποτέ δεν θα μπορούσα να πω τέτοια ψέματα στον άντρα μου». Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κία Φιλιππίδου, Μια ιστορία αλλιώτική»

The Athens Review of Books τεύχος 172 ―κυκλοφορεί

Περιεχόμενα τεύχους 172, Μάιος 2025

Πέτρος Μαρτινίδης, Ντάνιελ Μέντελσον – Ένα εγκώμιο των παρεκβάσεων

Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος, Στο μυαλό του Τραμπ – Νο 1

Τραμπ και Ρωσία: μια παλιά σχέση

Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος, Στο μυαλό του Τραμπ – Νο 2

Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει μάρκα!

Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος, Στο μυαλό του Τραμπ – Νο 3 Συνεχίστε την ανάγνωση του «The Athens Review of Books τεύχος 172 ―κυκλοφορεί»

Αντώνης Σκιαθάς, Ημερολόγιο θηριοδαμαστή ―από την Κατερίνα Ι. Παπαδημητρίου

Αντώνης Σκιαθάς, Ημερολόγιο θηριοδαμαστή ―Από τις εκδόσεις Ιωλκός

Ο Αντώνης Σκιαθάς στη νέα του ποιητική συλλογή συνομιλεί ακόμη μια φορά με τα ανθρώπινα, αλλά και με την ίδια την ποίηση. Στους στίχους αναγνωρίζονται επιρροές που αντλούν την καταγωγή τους από την παγκόσμια ποίηση, ωστόσο στην καρδιά του ποιητικού του σύμπαντος χτυπά πάντα η Ελλάδα, το γαλανό της χρώμα, οι θάλασσες, τα βελούδινα ακρογιάλια και το φως της. Είναι αυτό το φως που γεννά την ποίηση, το φως που κατοίκησε στους ποιητές της από τον Όμηρο μέχρι και σήμερα. «Μ’ ένα μολύβι faber άφησα χνάρια παντού./Ίσως μ’ αυτά με βρουν στις ραψωδίες της Ιλιάδας/οπλίτη Συρακούσιο. Στην εκστρατεία των Αχαιών/με το σώμα μου σκέπαζα τη θάλασσα τα βράδια…» (σ. 9). Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αντώνης Σκιαθάς, Ημερολόγιο θηριοδαμαστή ―από την Κατερίνα Ι. Παπαδημητρίου»