http://agrimologos.com http://staxtes2003.com
Τα πρωινά με λιακάδα
Οι περιφερόμενοι εαυτοί των ανθρώπων
Αντανακλούν
Συγκατανεύσεις
Και τη δόλια ματαιότητα
Που είναι πάντα άφθαρτη
Της διασπασμένης εσωτερικής συνοχής τους
Των αντιφάσεων τους
Και των αντιλήψεών τους
Κάθονται σε παγκάκια
Σε παγκάκια
Που είναι γεμάτα Συνεχίστε την ανάγνωση του «Μιχάλης Κατσιγιάννης, Η θεωρία των πολυπληθών χώρων»
Σκηνή από εργάκι θεατρικό,
παραδομένο στον παραλογισμό
της εποχής μας
(Ακριβό σαλονάκι και πιο πίσω το θάμπος της βεράντας και η καρδιά του μεσημεριού που χτυπά. Πανάκριβα έπιπλα και ανθοστήλες πάνω στα σεκρεταίρ της εποχής του Λουδοβίκου, πάει να πει με γυριστά πόδια και ένα σορό διακοσμήσεις. Επιμελώς ατημέλητα ριγμένα τα καλύμματα πάνω στα πανάκριβα τ’ανάκλιντρα. Καθρέφτες με ολόχρυσες κορνίζες και παντού πίνακες μεγάλων δημιουργών. Σε έναν από τους καναπέδες μια κυρία κάπου στα σαράντα, ντυμένη με ριχτό φουστάνι, όλο μινωικές υπομνήσεις στο γιακά και στα μανίκια και ως κάτω στη δαντέλα που φέρνει γύρο το ύφασμα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: el plan quinquenal*»
Απόστολος Δοξιάδης, Ερασιτέχνης Επαναστάτης, εκδόσεις Ίκαρος
Προσωπική μυθιστορία
(και της γενιάς μου)
Πασχίζω από τη στιγμή που ολοκλήρωσα την ανάγνωση των άνω των χιλίων σελίδων, να εντοπίσω την κεντρική ιδέα. Και δεν το καταφέρνω. Παρά τον όγκο του βιβλίου, τίποτα δεν μου περίσσεψε από τις πληροφορίες, τις ερμηνείες, και τη συναισθηματική τους αποτύπωση. Ενώ η αναγνωστική εγρήγορση διατηρείται ενίοτε και με την “αστυνομικού” τύπου δράση.
Η ζωή του συγγραφέα, η πολιτική, τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στο στενό και ευρύτερο περιβάλλον του, περνούν αυτόματα απέναντι. Ό,τι εξιστορείται είναι πραγματικό, και ό,τι υποστηρίζεται από τα συνοδά αισθήματα ειλικρινές και ιδιαίτερα βαθύ. Το χιούμορ κι ο αυτοσαρκασμός δεν έχουν συνταγή επιτυχίας, απαιτούν σκάψιμο και ικανότητα συσχετισμών. Αλλιώς ούτε το χείλι μας θα έσκαγε, ούτε τα μάτια μας θα βούρκωναν. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Δοξιάδης, Ερασιτέχνης Επαναστάτης ―από την Μαρία Ιωαννίδου»
αυγουστιάτικα φωσάκια
Νίκη
Ανταπόκριση από ένα ταξίδι στην Σαμοθράκη
Το βράδυ έφυγε το πλοίο. Κυρίως παρέες, οικοδομικά υλικά και κάτι βαριά φορτηγά της εφοδιαστικής αλυσίδας. Έτσι σκοτεινά που ‘ταν τριγύρω η θάλασσα μου φάνηκε πως ξάφνου βρεθήκαμε στο πουθενά και για λίγο, η καρδιά μου σφίχτηκε. Γρήγορα συνήλθα και αποφάσισα να τριγυρίσω στο πλοίο. Να διαβώ και εγώ μέσα από τα σαλόνια, να κατευθυνθώ στην πλώρη, στο κατάστρωμα να σταθώ, σαν του Νέου Κόσμου τους καπετάνιους.
Είχε δυναμώσει ο αέρας και ήταν καλύτερα να βρει κανείς λίγο απάγκιο. Οι περισσότεροι κατέκλυσαν το σαλόνι και μερικοί στοιβάχτηκαν κατά μήκος του διαδρόμου που διατρέχει εξωτερικά το πλοίο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Θερμοπύλαι»
(Έκκληση αγωνιώδης προς όλους τους Έλληνες ποιητές)
Μετά, θ’ αναπαυθώ στους θείους ασφοδελώνες
μ’ όλους τους μείζονας ποιητές· κι οι Παταγόνες
θα προσκυνούν τα ελληνικά της ποιητικής μου.
ΗΛΙΑΣ ΛΑΓΙΟΣ
Αγαπητοί συνέλληνες, συνάδελφοι και φίλοι,
συνοδοιπόροι ποιητές στον δρόμο της Ανάγκης,
ήρθεν η ώρα κι ο καιρός να μας δοθούν εκείνα,
που μέχρι χθες πιστεύαμε πως χάθηκαν για πάντα.
Αρκεί να μας ακούσετε κι αρκεί το «ναι» να πείτε.
Ξέρετε πως στο παρελθόν αυτοί που γράφαν στίχους, Συνεχίστε την ανάγνωση του «Νίκος Ι. Τζώρτζης, Ελληνιάδα»
Το μούχρωμα έβαψε τα σαθρά δοκάρια μπλαβιά. Η σκιά μιας τεράστιας θηλιάς πρόβαλε στον απέναντι πλινθότοιχο. Η φλόγα του φανού τρεμόπαιξε, φοβισμένα, προδίδοντας ένα ετοιμόρροπο καλύβι που βαριανάσαινε την θλίψη των χαμένων του χρόνων.
Ο Αρτέμης απίθωσε το ξύλινο σκαμνί ακριβώς κάτω απ΄το σχοινί, ελέγχοντας τις αντοχές του στο βάρος του σώματός του.
Τα γρυλίσματα του αγέρα είχαν κοπάσει από ώρα και μια εκκωφαντική σιγή προμήνυε ολονύχτια χιονόπτωση.
Τα ζώα τα είχε σφαλίσει στο μαντρί, λίγο πιο κάτω, στην απάνεμη πλαγιά, μαζί με τους ποιμενικούς του. Όπως τον πρόσταξε ο κύρης του. Όλα μαζωμένα, στη θέση τους. Καμία έκπληξη να μην τους έβρει. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σοφία Στρατινάκη, Ο μονόλυκος»
Ισμαήλ, να μια επανάσταση
14/7/1789
[… ο ντε Λωναί σφαγιάστηκε και η Βαστίλη σωριάστηκε πάνω στο κουφάρι της Γαλλίας…]
[…Τίποτε δεν απομένει από τις επαναστάσεις. Τις σαρώνουν άλλες, μεγαλύτερες και πιο φιλόδοξες. Τα γεγονότα και τα πρόσωπα περνούν μες στις καταγραφές της ιστορίας και έτσι σφραγίζουν τον κύκλο που άνοιξαν. Κάποιοι λένε πως πέρασε πια ο καιρός που μπορούν μαζικές και συλλογικές επαναστάσεις να αλλάξουν τον καταιγιστικό ρυθμό του παρόντος, μιας εποχής που σηματοδοτεί ήδη το μέλλον.
Σαν σήμερα, γύρω στις πέντε το απόγευμα ο μαινόμενος όχλος εισβάλλει στην Βαστίλη. Οι πολύωρες διαπραγματεύσεις, οι διάφορες εγγυήσεις, υπήρξαν κενό γράμμα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: από την Βαστίλη»
στάχτες 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.