Αισθάνομαι καλύτερα όταν αγοράζω βιβλία. Το άγχος, η κατάθλιψη μοιάζουν ως εκ θαύματος να υποχωρούν με τα φρεσκοαγορασμένα μου βιβλία υπό μάλης. Ο χρόνος μού συμπαραστέκεται. Το βιβλίο με δικαιώνει. Διαβάστε περισσότερα-Continue reading
ΑΡΧΕΙΟ/ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2016
Προδημοσίευση της συμμετοχής του ποιητή Σ.Π. στο περιοδικό Εμβόλιμον #77-78 (Φθινόπωρο 2015-Χειμώνας 2016),«Αφιέρωμα στον Νίκο-Αλέξη Ασλάνογλου» Γράφουν: Άννα Αφεντουλίδου, Βασίλης Βασιλικός, Χρύσα Βλάχου, Παναγιώτης Γούτας, Γιώργος Χ. Θεοχάρης, Βασίλης Ιωαννίδης, Θωμάς Ιωάννου, Έφη καλογεροπούλου, Βαλεντίνη Καμπάτζα, κ.α.
Ο Τάσος Κόρφης χωρίς να με γνωρίζει προσωπικά, με ανθολογούσε τακτικά στην ετήσια ανθολογία του «ΦΩΝΕΣ» (αυστηρά ένα ποίημα από κάθε ποιητή, ακόμα κι αν είχε δημοσιευθεί σε εφημερίδα ή περιοδικό κι όχι αποκλειστικά σε βιβλίο), και κάποια χρονιά αποδέχτηκα την πρόσκλησή του και παρευρέθηκα στη γιορτή για νέα έκδοση. Διαβάστε περισσότερα-Continue reading
Αρχείο 02/09/2016
«Από τον Μπαλζάκ μέχρι τον Προυστ», γράφει ο Δημήτρης Νόλλας στο διήγημά του «Διάλογοι σε φωτεινό καφενείο» (τρίγλωσση έκδοση εκτός εμπορίου, Ίκαρος, 2016), όπου υπάρχει και μια αναφορά στην πόλη της Λάρισας, μιας και τον έχουμε στη Λάρισα απόψε, θεώρησα καλό να ξεκινήσω από το βιβλίο του που κυκλοφόρησε μετά τα «Μάρμαρα». Τυχαίες αναφορές; Οι τυχαίες αλλά και οι σοφά ηθελημένες αναφορές μας ξεκλειδώνουν το μυθιστορηματικό σύμπαν του Δημήτρη Νόλλα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί με τα είκοσι πλέον βιβλία του: ψηφίδες ενός απέραντου μωσαϊκού που δεν έχει το ανάλογό του στην ελληνική λογοτεχνία. Γιατί οι ιστορίες είναι πολυάριθμες κι αστείρευτες κι ο καθένας από μας έχει τουλάχιστον καμιά εικοσαριά να μας διηγηθεί, και είμαστε μάρτυρες της εκδοτικής έκρηξης μιας αυτοβιογραφικής μπονμπόν λογοτεχνίας, κι όλο αυτό το μπλα-μπλα υπολείπεται πολύ από το να είναι μυθιστόρημα, γιατί του λείπει το κύριο συστατικό του: ο μύθος. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας, Αποκαΐδια: Η αφήγηση στη μέση του Δημήτρη Νόλλα»
Αρχείο 19/08/2016
Την Παρασκευή 30 Ιουλίου 2004, ταξίδευα με το ΚΤΕΛ Αθηνών Πατρών, καταμεσήμερο κι είχαμε μόλις περάσει από την άρτι παραδοθείσα σήραγγα της Κακιάς Σκάλας, όταν ο οδηγός του λεωφορείου στο ψάξιμό του έπιασε το τρίτο ίσως πρόγραμμα. Λέω τρίτο, γιατί όσοι έχουν πείρα από ταξίδια με τα ΚΤΕΛ με καταλαβαίνουν απόλυτα. Λέω τρίτο, γιατί εκείνη τη στιγμή, γύρω στις 3 το μεσημέρι, ακούσαμε κάποιον ποιητή να συνεντευξιάζεται με περισσή άνεση στη φωνή και ευδιάκριτο θάρρος στις απόψεις του. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας, Αποκαΐδια: Η εύθραυστη ταυτότητα των ποιητών»
Αρχείο 17/06/2016
«Μόνο οι παραλογοτέχνες μιλάνε για κυκλώματα», λέει ο Γιάννης Κοντός στο «& 7» νούμερο 273 της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας στις 11/2/2007 στη Σταυρούλα Παπασπύρου. Το Microsoft Word αναγνωρίζει αμέσως τα κυκλώματα, αλλά κτυπάει κόκκινο στη λέξη παρα…μη! Κτύπησε ήδη κόκκινο δυο φορές παρόλο που το πρόσθεσα στο λεξικό. Θα δοκιμάσω άλλη μία: τις τελευταίες νύχτες ξυπνάω κάθιδρος από το μόνιμο πλέον εφιάλτη πως έχω στήσει το δικό μου κύκλωμα, και με ζώνουν τα φίδια. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας, Αποκαΐδια: Ενύπνιον Παραλογοτέχνου»
Αρχείο 03/06/2016
Ο ποιητής είναι οι καταβολές του. Ή για να ακριβολογήσω, οι ποιητές μεταξύ άλλων διαχωρίζονται σε αυτούς που είναι υπερήφανοι για την καταγωγή τους και σ’ εκείνους που την αποκρύπτουν επιμελώς, από το φόβο πως θα τους περάσουν ως μιμητές. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας, Αποκαΐδια: «Τσεκουράτος Ρεούσης»»
Αρχείο 06/05/2016
«…ανέβασες το ρύγχος μου προς τον ουρανό
και σαν το λύκο θέλω να ουρλιάξω;»
Η διαδικασία της έμπνευσης στον Στέλιο Ντόμαλη, (στο βιβλίο του «Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ-32 κείμενα και 15 ποιήματα», που κυκλοφόρησε στη Λάρισα τον Αύγουστο του 1995, με ασπρόμαυρες φωτογραφίες του γιου του Αποστόλη Ντόμαλη), μας επιτρέπει να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στο εργαστήρι του συγγραφέα: να κατανοήσουμε τις αφορμές και τα υποκείμενα πάνω στα οποία θα ξεδιπλώσει το τραγούδι του. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας, Αποκαΐδια: Η διάθεση για τραγούδι στον Στέλιο Ντόμαλη»
Αρχείο 22/04/2016
Την Τρίτη 6/6/06 δεν σας κρύβω, πως βγήκα για την βραδινή μου βόλτα, με την ενδόμυχη επιθυμία να μου συμβεί κάτι κακό, επιτέλους. Μετά τα πενήντα, περισσεύει η πλήξη: δεν είναι εύκολο να σε εντυπωσιάσουν οι φίλοι σου, και δεν είναι καθόλου αυτονόητο πως ο έρωτας σε περιμένει στη γωνία. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας, Αποκαΐδια: Cow Parade, Athens 2006»
