Αισθάνομαι καλύτερα όταν αγοράζω βιβλία. Το άγχος, η κατάθλιψη μοιάζουν ως εκ θαύματος να υποχωρούν με τα φρεσκοαγορασμένα μου βιβλία υπό μάλης. Ο χρόνος μού συμπαραστέκεται. Το βιβλίο με δικαιώνει. Διαβάστε περισσότερα-Continue reading
Αρχείο 13/10/2017
Συνέντευξη στον Γιώργο Χριστοδουλίδη (από το α’ μέρος του αφιερώματος στον Σωτήρη Παστάκα, περιοδικό Διόραμα, τεύχος 13, Σεπτέμβριος 2017)
Ο Σωτήρης Παστάκας, εξ Ελλάδος βραβευμένος ποιητής, μεταφραστής, εκδότης, μπλοκέρ, βρίσκεται στην Κύπρο με αφορμή δυο εκδηλώσεις του Τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου, αφιερωμένες στον ίδιο και στο έργο του, η πρώτη συνέβη στις 11 του μηνός και η δεύτερη έπεται στις 17 Οκτωβρίου, στο Θέατρο Ένα στη Λευκωσία.
Το ΚΥΠΕ άδραξε την ευκαιρία μιας συνομιλίας μαζί του, η οποία περιστράφηκε κυρίως, γύρω από τη μεγάλη του αγάπη, την ποίηση. Δεν μείναμε όμως μόνο σε αυτό. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας -Αποκαΐδια: Το πιο σημαντικό στην ποίηση είναι η τρέλα»
Αρχείο 29/09/2017
Στο αγωνιώδες ερώτημα “τι να διαβάσω;” που απευθύνουμε συχνά προς εαυτόν και προς τρίτους, ο “Μετέωρος Άνθρωπος” του Σολ Μπέλοου, απαντάει: περισσότερα από όσα μπορείς. Ο ίδιος αγοράζει περισσότερα βιβλία από όσα μπορεί να διαβάσει, θεωρώντας ό,τι με αυτόν τον τρόπο βάζει κάποια υποθήκη στο χρόνο. Τα βιβλία που περιμένουν διακριτικά στα ράφια της βιβλιοθήκης τη δική του ματιά, την υπέρτατη στιγμή που εκείνος θα τα αγγίξει, τον προστατεύουν από όλες τις κακοτοπιές του μέλλοντος. Του προσφέρουν την απατηλή αλλά μη ευκαταφρόνητη σιγουριά πως εφ’ όσον θα έχω κάτι να διαβάζω, δεν πρόκειται να μου συμβεί τίποτα το κακό. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας -Αποκαΐδια: Όλα εύκολα και όλα όμοια;»
Αρχείο 15/09/2017
“Οι νεαροί ποιητές”, γράφει σε κάποιο ποίημα ο Τζον Μπέρυμαν-μεταφράζω από μνήμης-”είναι σπάνιοι και γελοίοι, όπως ένας σοβαρά τραυματισμένος που ανακάμπτει”. Κάθε νεαρός ποιητής δηλαδή, προσπαθώντας να υπάρξει, να βγει στην επιφάνεια και να κερδίσει την θέση του στη ζωή, διεξάγει μια σπασμωδική πάλη ενάντια στην αφάνεια και τον “θάνατο”. Ίσως, είναι αυτή η άνιση μάχη με την αβέβαιη έκβαση που συντηρεί έναν από τους πιο ισχυρούς και ακλόνητους μύθους: αυτόν που λέει, πως ο καλλιτέχνης παρουσιάζεται ιδιαίτερος, “μυθικός” ή “υπερφυσικός” κατά τη νεαρή του ηλικία. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας -Αποκαΐδια: Οι νέοι ποιητές»
Αρχείο 18/08/2017
Νέος ακόμη ο Παύλος Γερένης δημοσίευσε μία ποιητική συλλογή “Εισαγωγή στην κατάλυση της μορφής”, το 1981, με την εκδοτική φροντίδα του Μάνου Ελευθερίου (της πάλαι ποτέ “Γνώσης”), και ταυτοχρόνως δήλωσε πως η ποίηση πλέον θα τον ενδιέφερε ως αναγνώστη και μόνον. Ο Γερένης ήτο τω καιρώ εκείνο μόλις 25 ετών.
Νέος ακόμη ο Λούτσιο Μπατίστι, στην τρυφερή ηλικία των thirty-something εγκατάλειψε τις σκηνές και τα φώτα της δημοσιότητας. Χρειάστηκε να πεθάνει για να μάθουμε, τον Σεπτέμβριο του 1998, πως διέμενε σε ένα ανώνυμο συγκρότημα διαμερισμάτων σε μια άγνωστη επαρχιακή πόλη… Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας -Αποκαΐδια: Η ηδονή της παραίτησης»
Αρχείο 04/08/2017
Mπορεί ένα λογοτεχνικό έργο να επιζήσει των κακοποιήσεων, στις οποίες υποβάλλεται από τον μεταφραστή; Όχι μόνον επιζεί, αλλά σύμφωνα με τον Μπόρχες, η αντοχή του στις κακοποιήσεις, τους ακρωτηριασμούς (από μερικές λέξεις μιας φράσης έως τον αποκλεισμό ολόκληρων παραγράφων, και κεφαλαίων ακόμη), και την εκφραστική παρερμηνεία του, αποτελεί αδιάψευστο στοιχείο μεγαλοσύνης. Ένα μόνον παράδειγμα αρκεί να βεβαιώσει του λόγου το αληθές: οι μεταφραστικές ταλαιπωρίες του Δον Κιχώτη. Αιώνες ολόκληρους, το αριστούργημα του Θερβάντες, υφίστατο κάθε είδους κακοποιήσεις και ακρωτηριασμούς. Γι’ αυτό ίσως, οι κυνηγοί του απόλυτου, που απάρτιζαν το μυστικό Κοινοβούλιο, είχαν συγκεντρώσει τρεις χιλιάδες τετρακόσιους τόμους του Δον Κιχώτη, σε διαφορετικές εκδόσεις, διαφορετικά μεγέθη και τυπογραφικές εκδοχές. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας -Αποκαΐδια: Η μετάφραση ως “πεπερασμένο” λογοτεχνικό είδος»
Αρχείο 07/07/2017
Λάμπει ότι είναι χρυσός. Στη λογοτεχνία αναγνωρίζονται εύκολα τα ευγενή μέταλλα. Προσοχή, δεν λέμε πως τιμώνται, αλλά πως αναγνωρίζονται. Αδύνατον πια να περάσει απαρατήρητος, δεν λέω ο χρυσός, αλλά έστω ο ψευδάργυρος. Η μόνη ελπίδα που απομένει πλέον στις παρεξηγημένες ιδιοφυΐες σαν κι εσάς, είναι να κρατήσετε ερμητικά κλεισμένα τα συρτάρια σας, και τα κομπιούτερ. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας -Αποκαΐδια: Επιστολή προς ομοτέχνους»
Αρχείο 07/07/2017
Λάμπει ότι είναι χρυσός. Στη λογοτεχνία αναγνωρίζονται εύκολα τα ευγενή μέταλλα. Προσοχή, δεν λέμε πως τιμώνται, αλλά πως αναγνωρίζονται. Αδύνατον πια να περάσει απαρατήρητος, δεν λέω ο χρυσός, αλλά έστω ο ψευδάργυρος. Η μόνη ελπίδα που απομένει πλέον στις παρεξηγημένες ιδιοφυΐες σαν κι εσάς, είναι να κρατήσετε ερμητικά κλεισμένα τα συρτάρια σας, και τα κομπιούτερ. Να μην καλωδιωθείτε ποτέ με τα πάσης φύσεως δίκτυα, για να αποφύγετε την κλοπή, χιλιάδες χάκερ ως γνωστόν καραδοκούν να δρέψουν το δημιουργικό σας μόχθο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας -Αποκαΐδια: Επιστολή προς ομοτέχνους»
