Αισθάνομαι καλύτερα όταν αγοράζω βιβλία. Το άγχος, η κατάθλιψη μοιάζουν ως εκ θαύματος να υποχωρούν με τα φρεσκοαγορασμένα μου βιβλία υπό μάλης. Ο χρόνος μού συμπαραστέκεται. Το βιβλίο με δικαιώνει. Διαβάστε περισσότερα-Continue reading
Αρχείο 09/06/2017
Ζητάω το πρόσωπο της γραφής. Έχω μόλις δει μια φωτογραφία του Σελίν, και ψάχνω απεγνωσμένα τα κείμενά του. Γράφω, δεν γράφω, το πρόσωπό μου γράφει εν αγνοία μου τα χαρακτηριστικά μου. Επισημαίνει την απόκλιση του βλέμματος, υπογραμμίζει τη φορά των χειλιών μου, χρησιμοποιεί άλλοτε την πλάγια κι άλλοτε την έντονη γραφή για τις ρυτίδες, την κορυφογραμμή του τριχωτού της κεφαλής, την προέκταση του πώγωνος και την καμπύλη των παρειών. Προσδίδει στο βλέμμα την ταπείνωση, την ειρωνική διάθεση και τον εμπαιγμό, την επιθετικότητα, τον περισσό τσαμπουκά.
Η γραφή είναι ο μέγιστος τσαμπουκάς. Χρειάζεται περισσό θράσος για να καθίσεις να γράψεις. Ο στοιχειώδης αναγνώστης, αισθάνεται όλο το δέος και το άτοπον του εγχειρήματος. Άλλοι πριν από εμάς, τα είπαν καλλίτερα. Γιατί να γεμίζουμε τον κόσμο με τα δικά μας ορνιθοσκαλίσματα;
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας -Αποκαΐδια: Η φωτογραφία του γράφοντος»
Αρχείο 26/05/2017
Δώρο ή θυσία; Η γραφή, αργά ή γρήγορα, θέτει το θανάσιμο ερώτημά της, όχι τόσο στους αναγνώστες, αυτούς τους συμπάσχοντες θεατές, τους κρυφούς κι αναντικατάστατους κριτικούς εν σμικρύνσει, όσο στους ίδιους τους δημιουργούς της, τους συγγραφείς. Το γιατί κάποιος αρχίζει να γράφει, ίσως είναι αποκλειστικώς ζήτημα της φυσιολογίας. “Κουκιά τρως, κουκιά μαρτυράς”, λέει ο αγαπητός Σωτήρης Δημητρίου, σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας -Αποκαΐδια: Στο βωμό της γραφής»
Αρχείο 12/05/2017
«Οι Λαρισινοί διασκέδαζαν μετρώντας τα αδειανά καραφάκια, που αραδιασμένα σ’ ένα διπλανό τραπέζι περίμεναν την ώρα του λογαριασμού»: εικόνα πολύ οικεία όχι μόνο στον κάθε Λαρισαίο αλλά και στους φίλους μου στην Αθήνα, αφού τα τσιπουράδικα της Λάρισας είναι γνωστά ανά το πανελλήνιο και το τυρναβίτικο ούζο και το ραψανιώτικο τσίπουρο είναι τα πιο διάσημα προϊόντα της Πόλης μας.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας -Αποκαΐδια. Ο Συνταγματάρχης Θάνατος: η χρήση και κατάχρηση του αλκοόλ στον Συνταγματάρχη Λιάπκιν»
Αρχείο 28/04/2017
Ψέματα: η δουλειά των μεγάλων συγγραφέων σύμφωνα με τον Χέμινγουεϊ, είναι τα ψέματα. Ο Γιάννης Ρίτσος, στη μεταθανάτια έκδοση των τελευταίων του (;) ποιητικών συλλογών, έρχεται να μας δείξει το “κρυφό του μπάλωμα”, πορφυρό και τετράγωνο στο αριστερό μανίκι, το πορφυρό του ψέμα, που δεν είναι άλλο από το μέγιστο ψέμα που επινόησε ο αιώνας, κερδίζοντας έτσι τη θέση του στον Παράδεισο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας -Αποκαΐδια: Η λογοτεχνική καταξίωση του ψευδούς και του ψεύδους»
Αρχείο 14/04/2017
“Τι είναι αυτό που σεκάνει να θες να ταξιδεύεις;” αναρωτιέται ο πλαστογράφος Ελμίρ στο “F for fake” του Όρσον Γουέλς. “Αλλάζεις περιβάλλον, βλέπεις νέους ανθρώπους, πιο γοητευτικούς… Ποτέ δεν ξέρεις γιατί. Γιατί ταξιδεύεις;”. Τι είναι αλήθεια, αυτό που αναγκάζει τον σεβάσμιο πλέον γέροντα Τολστόι στις 28 Οκτωβρίου 1910, να εγκαταλείψει την οικογενειακή θαλπωρή και να χαθεί μέσα στη ρώσικη νύχτα; Γιατί ο Γκαίτε στις τρεις η ώρα το πρωί της τετάρτης Σεπτεμβρίου 1786, αναχωρεί σαν δραπέτης για την Ιταλία, χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν, με πλαστό διαβατήριο και με το όνομα Μίλλερ; Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας -Αποκαΐδια: H φυγή και το ταξίδι»
ΑΡΧΕΙΟ/ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2016
Προδημοσίευση της συμμετοχής του ποιητή Σ.Π. στο περιοδικό Εμβόλιμον #77-78 (Φθινόπωρο 2015-Χειμώνας 2016),«Αφιέρωμα στον Νίκο-Αλέξη Ασλάνογλου» Γράφουν: Άννα Αφεντουλίδου, Βασίλης Βασιλικός, Χρύσα Βλάχου, Παναγιώτης Γούτας, Γιώργος Χ. Θεοχάρης, Βασίλης Ιωαννίδης, Θωμάς Ιωάννου, Έφη καλογεροπούλου, Βαλεντίνη Καμπάτζα, κ.α.
Ο Τάσος Κόρφης χωρίς να με γνωρίζει προσωπικά, με ανθολογούσε τακτικά στην ετήσια ανθολογία του «ΦΩΝΕΣ» (αυστηρά ένα ποίημα από κάθε ποιητή, ακόμα κι αν είχε δημοσιευθεί σε εφημερίδα ή περιοδικό κι όχι αποκλειστικά σε βιβλίο), και κάποια χρονιά αποδέχτηκα την πρόσκλησή του και παρευρέθηκα στη γιορτή για νέα έκδοση. Διαβάστε περισσότερα-Continue reading
Αρχείο 03/03/2017
Βιάζεται ο σημερινός αναγνώστης όταν διαβάζει ένα βιβλίο: μπορούμε να πούμε πως δεν βρίσκεται σε μια φυσιολογική κατάσταση, επειδή αισθάνεται διαρκώς την πίεση των κάθε είδους μεσολαβητών (εδώ αναφερόμαστε κυρίως στα ΜΜΕ), και πλησιάζει το βιβλίο με την άκρα καχυποψία πως συμμετέχει σε μια επιχείρηση η οποία ήδη εξ αρχής δεν του εμπνέει καμία εμπιστοσύνη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Παστάκας -Αποκαΐδια: Ο Πατριάρχης Φεβρουάριος»
