Γιώργος Γκανέλης, Το ίζημα που άφησε ο χρόνος ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]

Από τις ΑΩ εκδόσεις

ALEA JACTA EST

Μένει να αποδειχθεί το φαιδρό της υπόθεσης
εντός τριών μηνών το διαπραχθέν αδίκημα
που με τόση μαεστρία προτάθηκε ως βάσιμο
και κυρίως το στιβαρό αντίβαρο της κόλασης
κλειδί γαλλικό στο πιο ξεχειλωμένο ταβάνι
σφίγγει διακριτικά το έρεβος πριν να βρέξει.

Μετά το αλυσοπρίονο φάλτσα ηχεί μεσάνυχτα
κακοποιώντας όλους τους κολασμένους αστούς
και δεν ακυρώνει καμία προηγούμενη απόφαση
που απαγόρευε την εκτός της σάρκας Ποιητική.

Βαρύ μου φαίνεται όλο το συνονθύλευμα στον Άδη
από πραιτοριανούς υποστηρικτές των δικτατόρων
μέχρι τον τελευταίο κλητήρα που έπαιζε πρέφα
ποιος καθορίζει το σπέρμα που θα μπει στη μήτρα
καθότι άτεκνη η υφήλιος εδώ και χιλιάδες αιώνες.

Βρέφη εφταμηνίτικα των πιο αδιόρατων ουρανών
υποψιάζομαι το σύνδρομο του αναποφάσιστου γονέα
υπάρχουν ακόμη άγγελοι εμφανώς ταλαιπωρημένοι
που σουλατσάρουν τα βράδια σε ένα ποτήρι αλκοόλ.

*

DEUS SIVE NATURA

Όταν μετά από πολλά χρόνια
τα χρυσόψαρα σπάσουν τη γυάλα
ένα κορίτσι θα παίζει τυφλόμυγα
κι ένα αγόρι θα κυλάει το τσέρκι
ο δρόμος γεμάτος ψαροκόκαλα
η στέγη μου ξεδοντιασμένη.

Απόπειρα να πρασινίσει η ερημιά
και να γονατίσουν οι θάλασσες
κι ο κάλυκας στο δίπλα οικόπεδο
θα γυροφέρνει μια μυρμηγκοφωλιά
αγριομέλισσες σε παράταξη μάχης
ανάσκελα στο χορτάρι ο Spinoza
κοιτώντας με κιάλια τον Θεό.

Κι εγώ θ’ αμολάω το μαύρο σκυλί
να ρεγουλάρει την κατάσταση.

*

QUI TACET CONSENTIT

Έτσι η εξομολόγηση ακούει τον χαμηλό μου ήχο
όπως ακούει η άβυσσος τον ιδρώτα της ανηφόρας
κι η αορτή περιστρέφεται γύρω από το κεφάλι
πικρίζει λίγο το ζεστό αίμα αλλά υποφέρεται
ύστερα ρέει στο φρέσκο χορτάρι και φωσφορίζει.

Τα νύχια του απροσδιόριστου με κατακρεουργούν
εντούτοις το τοπίο παραμένει αρκετά νηφάλιο
ξοπίσω εκδηλώνονται στάσεις και πραξικοπήματα
ιδού και το εγχειρίδιο της μοντέρνας Μεταφυσικής
από Χάιντεγκερ μέχρι τις ωοθήκες της ανυπαρξίας.

Για όλα αυτά προσκομίσαμε έναν τυχαίο διαβάτη
ως τον πιο αξιόπιστο κι αντικειμενικό συνομιλητή.