στάχτες

«Καρκινικά κύτταρα είναι εκείνα που ξέχασαν πώς να πεθάνουν»
(Νοσοκόμα, Νοσοκομείο Royal Marsden)

Έχουν λησμονήσει πώς να πεθάνουν
κι έτσι τη δολοφονική ζωή τους παρατείνουν.

Εγώ κι ο όγκος μου ανυπόκριτα παλεύουμε.
Ας ελπίσουμε διπλό θάνατο να μην έχουμε.

Χρειάζεται να δω τον όγκο μου νεκρό
έναν όγκο που ξεχνά να πεθάνει
μ’ αντίθετα τη δική μου δολοφονία προετοιμάζει.

Αλλά εγώ θυμάμαι πώς να πεθάνω
μολονότι όλοι μάρτυρές μου νεκροί θα’ ναι.
Αλλά εγώ θυμάμαι τι είπαν
για όγκους που θα τους καθιστούσαν
όσο τυφλούς και ηλίθιους ήταν
προτού η αρρώστια αυτή ξυπνήσει
και τον όγκο κινητοποιήσει.

Τα μαύρα κύτταρα θα ξεραθούν και θα πεθάνουν
ή τραγούδι χαρωπό θα κάνουν μαζί με το σκέρτσο τους.
Ολημερίς ολονυχτίς γεννοβολούνε,
ποτέ δεν ξέρεις, ποτέ δεν τ’ ομολογούνε.

*

Χάρολντ Πίντερ, Μάρτιος 2002
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος

✳︎