ΕΙΣΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ

Είσαι πιο δυνατός από τις ειδήσεις
Ή αυτό το τσιγάρο
Ή τον άντρα που κουβαλάει
Την εξαντλημένη σάρκα των ξένων
Σαν ένα σκοτεινό δέντρο
Με ακυρώνει

Είσαι πιο δυνατός από τον άνεμο
Που περνά επάνω από το σπίτι μας Συνεχίστε την ανάγνωση του «Alan Finlay, Μια θύελλα είναι το κορμί μου―μετάφραση Ασημίνα Λαμπράκου»

Είναι η τύχη της στιγμής

Χρωματιστός ίσκιος
Είναι το απόκομμα ελαφρύ
Το ίχνος του δήμιου.

Εικονικός ήχος
Ανέλπιστα φευγαλέος
Ο ξεχασμένος ίσκιος.

Ένα μεταφερόμενο ίσως
Ολόπλευρα δημιουργικό Συνεχίστε την ανάγνωση του «Μιχάλης Κατσιγιάννης, Ένα μεταφερόμενο ίσως»

Μαδρίτη, Αύγουστος του ‘34

[…Ο Νερούδα ποτέ δεν την αποδέχτηκε. Της γύρισε την πλάτη σαν είδε πως έπασχε από κάποια δυσμορφία. Και δεν την συλλογίστηκε ποτέ, μόνο την αρνήθηκε και μήτε που την επισκέφτηκε ποτέ εκεί όπου είχε ταφεί. Την κόρη του εκείνη την έλεγαν Μάλβα Μαρίνα Πέρεζ και πέθανε στα οκτώ της μόλις χρόνια. Καρπός ενός σκληρού έρωτα. Ο ίδιος γράφει: “«Ήταν η συνεύρεση ενός άνδρα και ενός αγάλματος. Κρατούσε τα μάτια της ορθάνοιχτα όλη την ώρα, εντελώς αδιάφορη. Είχε δίκιο που με περιφρόνησε”…]

Κανείς δεν παίζει με την Μάλβα. Όλοι τη δείχνουν και γελούν και της λένε πως είναι άσχημη πολύ. Και πως δεν έχει για πατέρα της κανένα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Ποιος είδε την Μάλβα Μαρίνα Πέρεζ»

Μυθιστόρημα, Μετάφραση Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, εκδόσεις Καστανιώτη

Ο Τόνιο Ασπιλκουέτα μοιράζει τις μέρες του ανάμεσα στη δουλειά, στο σπίτι και στο ακαταμάχητο πάθος του: στην κρεολική μουσική. Η απρόσμενη πρόσκληση να πάει να ακούσει έναν άγνωστο κιθαρίστα, τον Λάλο Μολφίνο, του αλλάζει τη ζωή. Ο αινιγματικός και εξαιρετικά ταλαντούχος καλλιτέχνης επιβεβαιώνει αυτό που ο Τόνιο ήδη διαισθανόταν: Η δική του αγάπη για την περουβιανή παραδοσιακή μουσική οφείλεται σε κάτι περισσότερο από την απλή τέρψη που προσφέρει. Σε ένα Περού κατακερματισμένο και ισοπεδωμένο από τη βία του Φωτεινού Μονοπατιού, θα μπορούσαν άραγε οι βαθύρριζες λαϊκές μελωδίες να προκαλέσουν μια κοινωνική επανάσταση, να ανατρέψουν τις προκαταλήψεις και να ενώσουν τη χώρα σε μια αγκαλιά συμπερίληψης και αδελφοσύνης; Συνεχίστε την ανάγνωση του «Μάριο Βάργκας Λιόσα, Σας αφιερώνω τη σιωπή μου ―κυκλοφορεί»

Λογοτεχνικό μεγαλείο και το Αμερικανικό Υψηλό, από τις εκδόσεις Gutenberg
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Δημήτρης Δημηρούλης / ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ευάγγελος Τζιγκουνάκης / Σελ. 607

Δώδεκα «γίγαντες» της αμερικανικής λογοτεχνίας με τη ματιά του Χάρολντ Μπλουμ. Το βιβλίο- «κορωνίδα μιας ζωής αφιερωμένης στο διάβασμα και τη διδασκαλία»
(The Washington Post).

Ο σπουδαιότερος κριτικός της αγγλόφωνης λογοτεχνίας διοχετεύει στο Ο Δαίμων ξέρει αναγνώσεις και εμπειρίες μιας ολόκληρης ζωής για να καταλήξει σε συγκεκριμένη πρόταση που περιλαμβάνει δώδεκα συγγραφείς.

Δεν είναι όμως μια απλή πρόταση ανάγνωσης, αντίθετα είναι μια πρόταση που επιδιώκει να εμπλέξει τον αναγνώστη στα πιο καίρια ζητήματα που αφορούν τη λογοτεχνία εν γένει και τη σχέση της με την ανθρώπινη ύπαρξη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Harold Bloom, Ο Δαίμων ξέρει ―κυκλοφορεί»

Από τις εκδόσεις Περισπωμενη

Ο Γιώργος Κοζίας ολοκληρώνει την ποιητική τριλογία που ξεκίνησε με το μαχητικό Πολεμώντας υπό σκιάν… (2017), συνεχίστηκε με τον «θαρραλέα αιρετικό» Εξάγγελο(2021) και κορυφώνεται με τη συλλογή Τι Αιώνα κάνει έξω; Τριάντα ένα νέα ποιήματα ενός προεπαναστατικού και συνάμα προφητικού ύφους για τον αιώνα που διανύουμε.

Καλογιάννο, Καλογιάννο
σπλαχνίσου τον άνθρωπο που τραυλίζει στον αιώνα του!

Ποίηση αντίστασης, ποίηση αφύπνισης, ποίηση που δεν αντανακλά μόνο την πραγματικότητα, αλλά με δεξιοτεχνία την μεγεθύνει. Εμπύρετος λόγος, επικός και εμπρηστικός ταυτόχρονα, με ξεσπάσματα λεπτότητας, από την αρχή ως το γοερό και ένδοξο τέλος του. Η ποιητική μιας οργισμένης μελαγχολίας σε νέα δοκιμή.

*

Ο ΕΡΗΜΟΚΑΜΠΟΣ

—Αντίο Φραγκοράφτη μου
—Αντίο Χνούδι μου
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΕΧΑΪΔΗΣ

Είναι στο πιάτο του Καρυωτάκη η καρδιά
Και στο τραπέζι του μαύρου πετεινού το κεφάλι
Κακορίζικε άνθρωπε
Σε εποχή γερασμένη

Τυφλός λαός, τυφλός σαν νυχτερίδα
Χαύνωση ουρλιάζει, με χαύνωση κοιμάται
και ξημερώνει σκουντουφλώντας
ανίδεος και ακαμάτης
σαν γελωτοποιός στον Άδη
Κακορίζικε άνθρωπε
Σε εποχή γερασμένη

Οι μέρες μας περνούν γεμάτες πάτρωνες και ανία
Σε ποιά πατρίδα, σε ποιό χώμα, σε ποιόν χρόνο
σε ποιά μνήμη, φωνή θα βγάλεις;
Γυμνός και μόνος στο βασίλειο της Ανάγκης
Δούλος στρατώνος
Μοίρα σου η Δημοκρατία της πλάνης και του Μαμωνά

~Αχ, Φραγκοράφτη, αχ, Χνούδι μου,
μας έφαγε ο ερημόκαμπος!

✳︎