Γεωργία Κανελλοπούλου: Αύγουστος 1952, Τότε που δολοφονήθηκαν οι ποιητές

Εξώφυλλο ενός παιδικού βιβλίου του Leib Kvitko. O Kvitko έφυγε από τη Γερμανία το 1925, επέστρεψε στη Σοβιετική Ένωση και έζησε στη Μόσχα, κυρίως ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Ήταν μέλος του κομμουνιστικού κόμματος και υπέρμαχος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Εκτελέστηκε, ένας από τους 13

Διάβαζα τις προάλλες ένα ποίημα της Άννας Αχμάτοβα, μερικούς στίχους από τις Βόρειες Ελεγείες. Τρεις δεκαετίες έγραφε τις Ελεγείες της η Αχμάτοβα, ξεκινώντας το 1921, χρονιά που εκτελέστηκε ο Νικολάι Γκουμιλιόφ και πέθανε ο Αλεξάντερ Μπλοκ*. Δεν μπορούσε να ξέρει η ίδια ότι θα ολοκλήρωνε τις Ελεγείες της, ακριβώς πριν εκτελεστούν στη χώρα της 13 ποιητές, ηθοποιοί, γιατροί, έτσι, απλώς εκτελέστηκαν. Ο Αμεντέο Μοντιλιάνι την έλεγε προφήτισσα, ίσως και να ήταν, προφήτισσα κακών μαντάτων δυστυχώς. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Γεωργία Κανελλοπούλου: Αύγουστος 1952, Τότε που δολοφονήθηκαν οι ποιητές»

Δύο νέα πεζογραφήματα του Γιώργου Δουατζή

Δύο νέα πεζογραφήματα του Γιώργου Δουατζή υπό τους τίτλους «Το νόμισμα» και «Αυλακιές» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Στίξις και Μικρή Στίξις αντιστοίχως.

«Το νόμισμα» περιλαμβάνει είκοσι ένα διηγήματα –εκ των οποίων ορισμένα είχαν εκδοθεί το 2014  (Η άλλη λέξη, Γαβριηλίδης)– και αρκετά σε ηλεκτρονικά και έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά.

Οι «Αυλακιές» περιλαμβάνουν δεκατρία κείμενα, τα οποία γράφτηκαν και διαβάζονται απνευστί, δοκιμιακής υφής που κεντρίζουν ποικιλόμορφα τον αναγνώστη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δύο νέα πεζογραφήματα του Γιώργου Δουατζή»

Διονύσης Χαριτόπουλος, Ο κόκκινος καθηγητής ―από την Μαρία Ιωαννίδου

Διονύσης Χαριτόπουλος, Ο κόκκινος καθηγητής, Χρονικό ―εκδόσεις Τόπος

Το προϊόν ενός παράνομου έρωτα γεννιέται εν μέσω του εμφυλίου πολέμου, είναι αγόρι και είναι ήδη θυμωμένο. Θα μεγαλώσει σε νοικιάρικη κάμαρα Πειραιώτικης αυλής, με τον Μανιάτη βιολογικό πατέρα λαθραία παρόντα στη ζωή του, τον φούρναρη σύζυγο της Αγραφιώτισσας μάνας υποταγμένο στις βουλές της, εν τούτοις σαν γνήσιο αρσενικό.

Αυτά τα ετερόκλητα εκ πρώτης υλικά συνθέτουν το επονομαζόμενο “χρονικό” του Διονύση Χαριτόπουλου. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Διονύσης Χαριτόπουλος, Ο κόκκινος καθηγητής ―από την Μαρία Ιωαννίδου»

Κασσάνδρα Αλογοσκούφι, Όταν εξαγριωνόταν το αγρίμι της σάρκας

ΥΓΡΟ ΛΙΜΑΝΙ
Διπλά ποιήματα ξεδιπλώθηκαν σε μια μόνο σελίδα. Σαν μια παλάμη με δύο χαραγμένες γραμμές ζωής. Κι όμως τα ποιήματα χάραζαν τη διπλή πορεία του ανθρώπου, να παλεύει την επιβίωση με μια παράλληλη διαδρομή εξανθρωπισμού. Όταν εξαγριωνόταν το αγρίμι της σάρκας. Το πνεύμα χαμογελούσε αργυρά με ένα χαμόγελο καλοσύνης που ανέβλυζε μια καρδιά ευσυνείδητη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κασσάνδρα Αλογοσκούφι, Όταν εξαγριωνόταν το αγρίμι της σάρκας»

Σωτήρης Κακίσης, σπρώχνουμε τις γριές και μετά γελάμε

Sigmar Polke, Porträt Lee Harvey Oswald (Raster Drawing ), 1963

Βαμμένα μαλλιά

είναι ωραία αυτά τα κόμικς με τις γυμνές· γιατι μιλάνε για έρωτα, ύστερα είναι ωραία ρομάντσα, γιατί αυτός τους σκοτώνει χωρίς να τους σκοτώσει· δεν μ’ αρέσει που νικάει πάντα ο Κίλινγκ, αλλά έχουνε και βεντέτες, τον χτυπάνε άμα τους πάει στην αστυνομία

εγώ ξύρισα τα μαλλιά μου γιατι τα’χα βάψει με οξυζενέ Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σωτήρης Κακίσης, σπρώχνουμε τις γριές και μετά γελάμε»

Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Telepastores

σκοτεινό θεατρικό έργο
με φόντο μουσικό
το βαλς υπ’αριθμόν 2 του
Ντιμίτρι Σοστακόβιτς

κοτάδι στη σκηνή. Ξάφνου φωτίζεται ένας μοναχικός μουσικός. Παίζει το τσέλο με στακάτες δοξαριές. Είναι προσηλωμένος στις νότες του. Σιγά σιγά η σκηνή φωτίζεται περισσότερο και έτσι μπορεί κανείς να διαπιστώσει πως πρόκειται για ένα δωμάτιο μακιγιάζ. Στα ράφια υπάρχουν κρεμασμένες μάσκες σε όλες ανεξαιρέτως τις εκφράσεις. Άλλες χαμογελούν και άλλες λυπούνται, μερικές δε παριστάνουν θυμωμένα πρόσωπα. Κάπου αλλού μπουκαλάκια σε όλα τα μεγέθη, τοποθετημένα στη σειρά με άγνωστα σκευάσματα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Telepastores»

The Athens Review of Books τεύχος 175 ―κυκλοφορεί

Περιεχόμενα τεύχους 175, Σεπτέμβριος 2025

Μανώλης ΒασιλάκηςΈνα νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα Ελευθερίας: Υπαρξιακή ευρωπαϊκή αναγκαιότητα η «Churchill Line»

Πέτρος Μαρτινίδης, Αρχιτεκτονική και θεολογία

Μπάρρυ Στράους (Barry Strauss), Οι Έλληνες στον τομέα της γεωπολιτικής

Δυϊσμός, ντετερμινισμός και δημογραφία

Ντάμιαν Βαλντέζ (Damian Valdez)Το 1821 και η επινόηση της παγκόσμιας τάξης

Γουέντι Ντόνιγκερ (Wendy Doniger), Η άνοδος και η πτώση των πολεμικών αλόγων Συνεχίστε την ανάγνωση του «The Athens Review of Books τεύχος 175 ―κυκλοφορεί»

Ζωή Καρέλλη, του ονείρου μου τη μυστική μεγαλοπρέπεια

Tου Σεληνιαζόμενου

Aκέραια, λαμπρότατη, πλησιφαής!
Mαίνεται η αγάπη, μες στη σφοδρή ψυχή μου,
που η όψη σου κρατάει προσηλωμένη,
ενώ σφαδάζει το βίαιο σώμα μου.
Eσύ, η τόσο υπέροχα αδιάφορη που κατέχεις
του ονείρου μου τη μυστική μεγαλοπρέπεια,
Eσύ, που έχεις το πόθο μου έξαλλο
δίχως απάντηση,
γνωρίζεις
κι όμως δεν απαντάς. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ζωή Καρέλλη, του ονείρου μου τη μυστική μεγαλοπρέπεια»