Αξιοσημείωτες Ειδήσεις
ή
Μια μπαλάντα, ηχητική

Ο ρεπόρτερ που καλύπτει το γεγονός του ανεξήγητου τροχαίου παίρνει συνεντεύξεις από τους κατοίκους των γύρω πολυκατοικιών. Απευθύνει επίμονα την ίδια ερώτηση, “εσείς τι θυμάστε από το συμβάν;” Κάποιοι τον απέφυγαν ευγενικά, τους έφτανε το σαββατόβραδο με τη μοναξιά του που είναι για κάποιους πιο τρομερή από οτιδήποτε άλλο. Είχαν πια ξεμακρύνει από τ’ανθρώπινα και πού καιρός πια για επανορθώσεις. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Στην Φιλοθέη, αδελφές μου, στην Φιλοθέη!»

Από τις ΑΩ Εκδόσεις, Αθήνα 2025

H νουβέλα Σφιχταγκαλιάσματα και Φτερουγίσματα – Ο χορός της ζωής, αποτελούμενη από επτά αυτοτελή αποσπάσματα, αφηγείται στιγμιότυπα και γεγονότα που συνθέτουν τη ζωή της Δήμητρας, της κεντρικής ηρωίδας, αναδεικνύοντας τη γυναίκεια συνθήκη σε μια πατριαρχική κοινωνία…

Απόσπασμα

Όλα είχαν γίνει σε ελάχιστο χρόνο. Ο λόγος, το πέρασμα των δαχτυλιδιών, τα ψώνια, οι ετοιμασίες της προίκας, τα καλέσματα, το γλέντι πριν και μετά τη στέψη. Για την Τούλα δεν είχε συμβεί τίποτε από όλα αυτά, δεν θυμόταν τίποτα. Μόνο οι αναμνηστικές φωτογραφίες επιβεβαίωναν την κεντρική παρουσία της μέσα στο ολόλευκο νυφικό. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, «Σφιχταγκαλιάσματα και Φτερουγίσματα-Ο χορός της ζωής» ―κυκλοφορεί [απόσπασμα]»

το δυστύχημα είναι
όλη η γήινη μοίρα
της ζωής,
η πεσμένη ζωή
Ν. Καρούζος

Σταθήκανε μια στιγμή να ξαποστάσουν. Και ίσως να κλάψουνε μια στάλα. Για την κατάντια τους. Να τριγυρίζουν στις ερημιές, λέει, απλήρωτοι. Καλή και η τέχνη, δεν τ’αρνούνται μα πρέπει και να ζήσουν. Ας είναι, σήμερα βρίσκονται εδώ, αύριο εκεί, όπου το θέλει η ανάγκη και η περίσταση. Πότε με έναν μεγάλο ρόλο, άλλοτε κομπάρσοι, δεύτεροι, ταπεινωμένοι, ας είναι.

Κάθονται στις βαλίτσες τους, ορισμένοι έχουν βρει λίγο ίσκιο, μια πέτρα, κάτι που να τους κρατάει, μια πατρίδα για τη στιγμή. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Electra»

αυγουστιάτικα φωσάκια

Νίκη

Ανταπόκριση από ένα ταξίδι στην Σαμοθράκη

Το βράδυ έφυγε το πλοίο. Κυρίως παρέες, οικοδομικά υλικά και κάτι βαριά φορτηγά της εφοδιαστικής αλυσίδας. Έτσι σκοτεινά που ‘ταν τριγύρω η θάλασσα μου φάνηκε πως ξάφνου βρεθήκαμε στο πουθενά και για λίγο, η καρδιά μου σφίχτηκε. Γρήγορα συνήλθα και αποφάσισα να τριγυρίσω στο πλοίο. Να διαβώ και εγώ μέσα από τα σαλόνια, να κατευθυνθώ στην πλώρη, στο κατάστρωμα να σταθώ, σαν του Νέου Κόσμου τους καπετάνιους.

Είχε δυναμώσει ο αέρας και ήταν καλύτερα να βρει κανείς λίγο απάγκιο. Οι περισσότεροι κατέκλυσαν το σαλόνι και μερικοί στοιβάχτηκαν κατά μήκος του διαδρόμου που διατρέχει εξωτερικά το πλοίο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Θερμοπύλαι»

Το μούχρωμα έβαψε τα σαθρά δοκάρια μπλαβιά. Η σκιά μιας τεράστιας θηλιάς πρόβαλε στον απέναντι πλινθότοιχο. Η φλόγα του φανού τρεμόπαιξε, φοβισμένα, προδίδοντας ένα ετοιμόρροπο καλύβι που βαριανάσαινε την θλίψη των χαμένων του χρόνων.
Ο Αρτέμης απίθωσε το ξύλινο σκαμνί ακριβώς κάτω απ΄το σχοινί, ελέγχοντας τις αντοχές του στο βάρος του σώματός του.
Τα γρυλίσματα του αγέρα είχαν κοπάσει από ώρα και μια εκκωφαντική σιγή προμήνυε ολονύχτια χιονόπτωση.
Τα ζώα τα είχε σφαλίσει στο μαντρί, λίγο πιο κάτω, στην απάνεμη πλαγιά, μαζί με τους ποιμενικούς του. Όπως τον πρόσταξε ο κύρης του. Όλα μαζωμένα, στη θέση τους. Καμία έκπληξη να μην τους έβρει. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σοφία Στρατινάκη, Ο μονόλυκος»

Από τις εκδόσεις Πατάκη

Όταν η νόσος του Αλτσχάιμερ είχε καταβάλει πλήρως τη μητέρα μου, εκείνη εξακολουθούσε να θυμάται με τον δικό της τρόπο τα χρόνια που υπηρετούσε ως σωφρονιστική υπάλληλος στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ και Κορυδαλλού. Μπορεί να μη θυμόταν ποιος ήμουν, πού ζούσε και σε ποια εποχή, όμως ανέφερε συχνά, με τα μικρά τους ονόματα, δεκάδες κρατούμενες, ποινικές και πολιτικές, με τις οποίες είχε συγχρωτιστεί. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Νίκος Δαββέτας, Η δεσμοφύλακας ―κυκλοφορεί»