Κατηγορία: media

Σάββας Μιχαήλ, Musica ex nihilo

27/12/2013

ΔΟΚΙΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ, ΤΗ ΖΩΗ, ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ

Ένα σήμα συναγερμού αντηχεί σε όλο το βιβλίο από τις πρώτες σου σελίδες∙ ο συναγερμός που σήμανε ο Κάφκα και που αντηχεί στον κόσμο τούτο μέχρι τις ταραγμένες μέρες μας. Ένα σήμα που υψώνεται εκατό χρόνια τώρα μέσα από επαναστατικές εφόδους στον ουρανό και ζοφερές καθόδους στον Άδη, σαν ανήκουστη μουσική. Μουσική από τόπους εκμηδένισης, μουσική εκ του μηδενός, Musica ex Nihilo: το αίτημα μιας Δικαιοσύνης άνευ ορίων, άνευ όρων, πέρα από νόμους και κανονιστικά σχήματα.
   Το άκουσμα του ανήκουστου αναζητούν τα κείμενα του βιβλίου. Τη μουσική της σιγής στο έργο του Κάφκα που αντιμάχεται το σιωπηλό τραγούδι των Σειρήνων της καταστροφής. Τη φωνή των χωρίς φωνή στα ναζιστικά στρατόπεδα της εκμηδένισης αλλά και την παιδική χορωδία που τργουδάει την μπετοβενική Ωδή της Χαράς στο Άουσβιτς. Τη σκληρή σαν ατσάλι φωνή του Jean Améry να απαιτεί μια Δικαιοσύνη των Εκμηδενισμένων πέρα από το δίκαιο της ανταπόδοσης. Τον σιωπηλό θρήνο στις εικόνες του Maus, το κλασικό βιβλίο κόμικς του Art Spiegelman. Tο αίτημα της Ζωής, μιας Ζωής άλλης, στα εικαστικά έργα των ψυχικά πασχόντων της Συλλογής Prinzhorn και στη φωτογραφική τέχνη των απεξαρτημένων του 18 ΑΝΩ.
   Γιατί το αίτημα της Ζωής δεν διαχωρίζεται από το αίτημα της Δικαιοσύνης, ασυμβίβαστο απέναντι σε κάθε θάνατο. Μας το δείχνουν, εάν τους ακούσουμε, ποιητές σαν τον William Blake και τον Διονύσιο Σολωμό και στις μέρες μας ο Νίκος Καρούζος κι ο Έκτωρ Κακναβάτος.
   Περί τούτου πολλά θα μας μάθαινε ένας νέος, μη πλατωνικός διάλογος με τον Πλάτωνα και την Πολιτεία του αλλά κι η αδογμάτιστη νέα συνάντηση με τον Μάρξ και τον Τρότσκυ. Το ζητούμενο είναι η διείσδυση στη φύση της ίδιας της μεταβατικής εποχής μας κι η ανακάλυψη του ορίζοντα που κρύβει ο ζόφος, το πρόταγμα ενός Κόσμου που έρχεται. Την εποχή μας δείδε με διαύγεια προφητική, στις απαρχές της, ένας ποιητής σαν τον Κ.Π. Καβάφη. Τη λάμψη του κρυμμένου ορίζοντα μπορεί να τη δείξει η εικαστική ποιητική του φωτός του Stephen Aντωνάκου. Κι ο Κόσμος που έρχεται σαν τον Κόσμο Λαντομίρ του Μελλόντιου ποιητή της Οκτωβριανής Επανάστασης Βελιμίρ Χλιέμπνικωφ θα σβήσει όλες τις σχέσεις εξουσίας ανθρώπου σε άνθρωπο δίνοντας όλη την εξουσία στον έναστρο ουρανό.
   Η Μουσική εκ του μηδενός λέει ότι θα νικήσει ο έσχατος εχθρός. Όπως λέει και το βιβλίο των Παροιμιών, η Δικαιοσύνη σώζει από το θάνατο.

*
Ο Σάββας Μιχαήλ (Σαμπετάι Μπεν. Μάτσας) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και στο Παρίσι. Γυναίκα του είναι η Κατερίνα Μάτσα.
Έχει ενεργό δράση στο χώρο της μαρξιστικής αριστεράς από τα χρόνια της Χούντας.
Πέρα από τα άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά στην Ελλάδα και διεθνώς, εκδόθηκαν και τα βιβλία του: Περεστρόικα και Οικονομία (Αλλαγή, α΄ έκδοση 1987, β΄έκδοση 1988), Επανάσταση κι Αντεπανάσταση στην Κίνα (Πελεκάνος, 1989), Σολωμός και Χέγκελ (Λέων, 1991), Παλινόρθωση ή Επανάσταση; (Λέων, 1992), Πλους και κατάπλους του «Μεγάλου Ανατολικού» (Άγρα, 1996), Μορφές του Μεσσιανικού (Άγρα, 1999), Ο Τρότσκι ως φιλόσοφος (Λέων, 2001), Μορφές της Περιπλάνησης (Άγρα, 2004), Homo Poëticus (Αγρα, 2006) Γκόλεμ ή Περί υποκειμένου και άλλων φαντασμάτων (Άγρα, 2010), Η φρίκη μιας παρωδίας – Τρεις ομιλίες για τη «Χρυσή Αυγή» (Άγρα, 2013)..
Έχει μεταφράσει για τις Εκδόσεις Άγρα βιβλία των Tariq Ali, Edward Said, Alain Badiou, Marx-Engels, Noam Chomsky.

ΠΟΙΗΤΙΚΗ τεύχος 12: ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ

20/12/2013
Πιστό στο Χριστουγεννιάτικο ραντεβού με τους αναγνώστες της μόλις κυκλοφόρησε το 12ο τεύχος της ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ, που περιλαμβάνει, όπως πάντα, πλούσια και άκρως ερεθιστική ύλη. Οι πιστοί αναγνώστες της ποίησης ας σπεύσουν λοιπόν! Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ τους περιμένει σε όλα τα καλά βιβλιοπωλεία.
 20-12-13
Στο κεντρικό αφιέρωμα παρουσιάζονται όψεις του έργου του κορυφαίου νομπελίστα ποιητή Seamus Heaney. O Βαγγέλης Χατζηβασιλείου και ο Χάρης Βλαβιανός μεταφράζουν δύο εμβληματικά του δοκίμια, ενώ ο Ερωτόκριτος Μωραΐτης και ο Χάρης Βλαβιανός μεταφράζουν ποιήματά του από την τελευταία του συλλογή, «Ανθρώπινη αλυσίδα» καθώς και το γνωστό του ποίημα «Ο Σεφέρης στον κάτω κόσμο» – ποίημα στο οποίο ο Heaney συνομιλεί με τρόπο δραστικό αλλά και τρυφερό με τον δικό μας Έλληνα ποιητή.
Η ξένη ποίηση εκπροσωπείται στο ευρύτερο δυνατό φάσμα της. Από τα ποιήματα του κορυφαίου Πορτογάλου ποιητή Fernando Pessoa (η Μαρία Παπαδήμα μεταφράζει τα «ποιήματα του Άλβαρο ντε Κάμπος» – βασικό «ετερώνυμo» του Pessoa) και την κλασική σύνθεση, «Η παραλία του Ντόβερ», του μεγάλου Άγγλου ποιητή Mathew Arnold (μτφρ. Αλέξανδρος Κοσματόπουλος), φτάνουμε σε δύο άλλους σημαντικότατους ποιητές: στον Aimé Césaire, που σφράγισε με την τολμηρή, ανυπότακτη γραφή του την ποίηση της μετααποικιακής Αφρικής (η Ευγενία Γραμματικοπούλου μεταφράζει το έργο του, «Τη νεγροσύνη μη την κλαις»] και τον Vittorio Sereni, που θεωρείται ένας από τους πλέον αξιόλογους Ιταλούς μεταπολεμικούς ποιητές [ο Σωτήρης Παστάκας μεταφράζει ποιήματα από τη βραβευμένη του συλλογή «Η μνήμη σου μέσα μου»]. Επιπλέον, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος και η Ναταλία Κατσού μεταφράζουν ποιητικά κείμενα δύο κορυφαίων αγγλόφωνων ποιητών: του «καταραμένου» Αμερικανού James Wright και της Αγγλίδας Ruth Fainlight, της οποίας το έργο, «Σίβυλλες», που παρουσιάζεται, φανερώνει τη βαθιά της σχέση με την αρχαία ελληνική γραμματεία και μυθολογία. Τέλος, η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ μεταφράζει ποιήματα του ελληνικής καταγωγής Στέφανου Παπαδόπουλου, την ποίηση του οποίου έχει επαινέσει επανειλημμένα ο Derek Walkott.
Στον χώρο του δοκιμίου, το 12ο τεύχος της ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ φιλοξενεί, στο κλείσιμο του έτους Καβάφη, δύο πολύ σημαντικά δοκίμια για την ποίηση του Αλεξανδρινού και την υποδοχή που επεφύλαξαν στο έργο του διάφοροι καβαφιστές αλλά και cavafistas. Τα υπογράφουν ο Δ. Ν. Μαρωνίτης και ο Νάσος Βαγενάς. Ο γνωστός αμερικανός ποιητής Kenneth Goldsmith, συγγραφέας του πολυσυζητημένου έργου, «Uncreative Writing: Managing Language in a Digital Age», στο ανά χείρας δοκίμιο που τιτλοφορείται, «Στην ψηφιακή εποχή ονομάζεται ‘επαναστόχευση’», επιχειρεί να υπερασπιστεί, μέσα στο σημερινό ψηφιακό πλαίσιο, την πρωτοτυπία της «μη-πρωτότυπης» γραφής (μτφρ. Νίνα Μπούρη), ενώ ο Δημήτρης Μανούκας αναλύει σε βάθος το ποιητικό έργο της κορυφαίας Sarah Kane.
Τέλος, η πρόσφατη σοδειά της ελληνικής ποίησης αναδεικνύεται με την παρουσία δεκαοκτώ ποιητών, νέων ή καταξιωμένων: των Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ, Δήμητρας Χριστοδούλου, Γιώργου Βέη, Αλεξάνδρας Μπακονίκα, Αγγελικής Σιδηρά, Ευριπίδη Γαραντούδη, Χάρη Βλαβιανού, Ευαγγελίας Ανδριτσάνου, Γιάννη Ζέρβα, Γιάννη Ευθυμιάδη, George le Nonce, Δ. Κανελλόπουλου, Γιώργου Κασαπίδη, Γαλάτειας Δημητρίου, Γλυκερίας Μπασδέκη, Ελευθερίας Τσίτσα, Πόλυ Μαμακάκη, και Μιχαήλ Μήτρα.
Το τεύχος συμπληρώνουν οι μόνιμες στήλες των et cetera και της Κριτικής, στις οποίες παρουσιάζονται και κρίνονται βιβλία ποίησης και σχολιάζονται ζητήματα σχετικά με την ποιητική τέχνη.

Γιάννης Δ. Στεφανάκις, 41 σχέδια και μονοτυπίες για τον Οδυσσέα

13/12/2013

«THE BOX»
Δορυλαίου 12, πλ. Μαβίλη.
Εγκαίνια: 17 Δεκεμβρίου 2013, ώρα 8.00μ.μ.
Διάρκεια: 17/12 – 23/12

«Oδυσσέας –ένας διεθνής ελληνικός μύθος» είναι ο τίτλος του Ημερολογίου 2014 της Εταιρείας Συγγραφέων, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Από τον Όμηρο έως τον Τζέιμς Τζόυς, από τον Καβἀφη, τον Παλαμά και τον Καζαντζάκη έως τον Σεφέρη, τον Ελύτη, τον Ρίτσο και τον Εμπειρίκο, από τον Βιργίλιο, τον Δάντη, τον Σαίξπηρ, τον Καμόενς και τον Τέννυσον έως τον Σίλερ, τον Κάφκα, τον Γκρέιβς, τον Ουάλκοτ και τη Μάργκαρετ Άτγουντ, κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά ή (για διάφορους λόγους) τα πιο ενδιαφέροντα κείμενα για τον Οδυσσέα και την Οδύσσεια ανθολογούνται εδώ.

Το θέμα του Οδυσσέα έχει ποτίσει ολόκληρη σχεδόν την παγκόσμια λογοτεχνία, και πολλές μεταφράσεις, καθώς επίσης και τα σχέδια και τις μονοτυπίες του Γιάννη Δ. Στεφανάκι που θα εκτεθούν στον χώρο της παρουσίασης, και έγιναν ειδικά γι’ αυτό το Ημερολόγιο.

Με αυτήν την πρωτότυπη έκδοση, η Εταιρεία Συγγραφέων συνεχίζει για 20ή χρονιά την παράδοση δημιουργίας λογοτεχνικών ημερολογίων.

Τετάρτη 18/12 μέχρι Σάββατο 21/12 από τις 11.00 – 15.00 και 18.00-21.00
Κυριακή 22 και Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου από τις 11.00 – 15.00

Μάνος Ελευθερίου, Τα λόγια και τα χρόνια 1963-2013 Τα τραγούδια -Παρουσίαση

06/12/2013

1963-2013. Πενήντα χρόνια τραγούδια. Μια έκδοση με τους στίχους των τραγουδιών που έγραψε ο ποιητής Μάνος Ελευθερίου, μελοποίησαν σημαντικοί παλαιότεροι και νέοι συνθέτες κι ερμήνευσαν αγαπημένοι τραγουδιστές. Λόγια που τραγουδήσαμε, που τραγουδιούνται και θα τραγουδιούνται.

Ο IANOS και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ σας προσκαλούν στην παρουσίαση της συγκεντρωτικής έκδοσης των στίχων του Μάνου Ελευθερίου

Τα τραγούδια την Τετάρτη, 11 Δεκεμβρίου 2013, στις 8:30 μ.μ., στο βιβλιοπωλείο IANOS (Σταδίου 24, Αθήνα).

O Μάνος Ελευθερίου γιορτάζει 50 χρόνια με στίχους και τραγούδια που αγαπήσαμε.

Για το βιβλίο και τον δημιουργό θα μιλήσουν ο κύριος Νίκος Κωνσταντόπουλος και η κυρία Άννα Νταλάρα.

Στίχους του Μάνου Ελευθερίου θα διαβάσουν σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

1963-2013. Πενήντα χρόνια τραγούδια. Οι στίχοι των τραγουδιών που έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου, μελοποίησαν σημαντικοί παλαιότεροι και νέοι συνθέτες κι ερμήνευσαν αγαπημένοι τραγουδιστές.
«Το παλικάρι έχει καημό», «Το τρένο φεύγει στις οκτώ», «Άλλος για Χίο τράβηξε», «Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα», «Κάτω απ’ τη μαρκίζα», «Ναύτης βγήκε στη στεριά», «Παραπονεμένα λόγια», «Οι ελεύθεροι κι ωραίοι» κι αμέτρητα άλλα τραγούδια που, όπως όλα τα σπουδαία έργα, κερδίζουν με τον καιρό τη μεγαλύτερη αναγνώριση, περνώντας στον χώρο της ανωνυμίας των δημιουργών τους, σαν τα δημοτικά και τα λαϊκά τραγούδια.
Γιατί από εκεί, από τα ηρωικά δημοτικά τραγούδια και τ’ αθάνατα λαϊκά, έρχεται ως στιχουργός ο Μάνος Ελευθερίου. Ένας άνθρωπος που μας έμαθε να τραγουδάμε τα «Μαλαματένια λόγια», «Του Κάτω Κόσμου τα πουλιά και τα παγόνια», «Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά», «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες» και «Στων αγγέλων τα μπουζούκια». Λόγια που τραγουδήσαμε, που τραγουδιούνται και θα τραγουδιούνται.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ

Ο Μάνος Ελευθερίου γεννήθηκε στην Ερμούπολη. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, τόμους με πεζά, λευκώματα και τέσσερις τόμους για το «Θέατρο στην Ερμούπολη τον 20ό αιώνα, 1901-1921», καθώς και την ανθολογία Ερμούπολη, Μια πόλη στη λογοτεχνία (ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 2004) και το χρονικό Μαύρα μάτια: Ο Μάρκος Βαμβακάρης και η συριανή κοινωνία τα χρόνια 1905-1920 (ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 2013). Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005 για το μυθιστόρημά του O καιρός των χρυσανθέμων (METAIXMIO, 2004). Ως στιχουργός έχει στο ενεργητικό του περίπου 400 τραγούδια και συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους έλληνες συνθέτες. Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ έχουν κυκλοφορήσει τα μυθιστορήματά του Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές (2006), Άνθρωπος στο πηγάδι (2008), καθώς και η συλλογή διηγημάτων του Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ (2007). Επίσης το φθινόπωρο του 2010 κυκλοφόρησαν η ποιητική του συλλογή Ο νοητός λύκος καθώς και ο θεατρικός μονόλογος Ο γέρος χορευτής.

Έλληνες σκηνοθέτες του 20ού αιώνα

06/12/2013

Εκδόσεις Τόπος
Επιμέλεια: Θανάσης Θ. Νιάρχος
Πρόλογος: Βασίλης Παπαβασιλείου – Δηώ Καγγελάρη

Σελ.: 288 • Σχήμα: 17×24
ISBN: 978-960-499-088-7 • Τιμή: 19,00€
1η έκδοση: Νοέμβριος 2013

Το θέατρο έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των νεοελλήνων. Το ίδιο η ζωή και η εργασία των σκηνοθετών. Είτε συζητάμε για μεγαλοφυείς και αριστουργηματικές παραστάσεις είτε για παταγώδεις αποτυχίες, ο σκηνοθέτης θεωρείται ο κατ’ εξοχήν πρωταγωνιστής και ο σχεδόν αποκλειστικά υπεύθυνος για την επιτυχία ή την αποτυχία. Θα έλεγε κανείς ότι η «μοίρα» του θεάτρου στην Ελλάδα του 20ού αιώνα, είναι συνδεδεμένη με την ύπαρξη των σκηνοθετών. Πασίγνωστοι, απλώς γνωστοί ή άγνωστοι στο ευρύ κοινό, σπουδαγμένοι, με καριέρες συχνά ακαδημαϊκές, ή εμπειροτέχνες, άλλοτε ηθοποιοί που μεταπήδησαν στην σκηνοθεσία, ή παρέμειναν και στον χώρο της υποκριτικής, οι σκηνοθέτες παραμένουν ο θεμέλιος λίθος, που πάνω του οικοδομήθηκε το νεοελληνικό θέατρο.
Ο τόμος Έλληνες σκηνοθέτες του 20ού αιώνα αποσκοπεί ακριβώς να καλύψει το μεγάλο κενό που υπάρχει στην ελληνική βιβλιογραφία σε σχέση με την καλλιτεχνική και επιστημονική κωδικοποίηση του επαγγέλματος του σκηνοθέτη. Με κείμενα άλλοτε προσωπικά και άλλοτε θεωρητικής υφής, πάντοτε όμως συγκινημένα και τρυφερά, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, θεωρητικοί του θεάτρου, επιχειρούν να μας γνωρίσουν δημιουργούς που το χνάρι τους παραμένει τόσο βαθύ όσο το αντίστοιχο ενός συγγραφέα ή ενός ζωγράφου. Με γνώμονα τον στίχο του Γιώργου Σεφέρη «Δικαιοσύνη. Κανείς δεν τους θυμάται», ο τόμος Έλληνες σκηνοθέτες του 20ού αιώνα φιλοδοξεί να αποτελέσει μια κιβωτό. Ώστε μαζί με τα ονόματα και την ύπαρξη γνωστών σκηνοθετών όπως οι Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, Φώτος Πολίτης, Κάρολος Κουν, Δημήτρης Ροντήρης, Αλέξης Μινωτής, Αλέξης Σολομός, Μίνως Βολανάκης, Ανδρέας Βουτσινάς, να διασωθούν από τον κατακλυσμό των επερχόμενων καιρών και σκηνοθέτες μικρότερης ενδεχομένως εμβέλειας, αλλά με τεράστιας σημασίας προσφορά. Όλοι μαζί, σκηνοθέτες διάσημοι, απλώς γνωστοί ή άλλοι που ο χρόνος κατέστησε, χωρίς να το αξίζουν, σχεδόν αφανείς, συγκροτούν αυτόν τον ολάνθιστο κήπο, παρηγορία σε μια εποχή που χαρακτηρίζει ορισμένη ξηρασία.

Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται κείμενα για τους σκηνοθέτες:
Θωμά Οικονόμου, Κωνσταντίνο Χρηστομάνο, Βασίλη Ρώτα, Φώτο Πολίτη, Λίνο Καρζή, Δημήτρη Ροντήρη, Αλέξη Μινωτή, Κώστα Μουσούρη, Σωκράτη Καραντινό, Πέλο Κατσέλη, Κάρολο Κουν, Δημήτρη Μυράτ, Τάκη Μουζενίδη, Τίτο Φαρμάκη, Γιάννη Τσαρούχη, Μήτσο Λυγίζο, Κυριαζή Χαρατσάρη, Κωστή Μιχαηλίδη, Γιώργο Σεβαστίκογλου, Λυκούργο Καλλέργη, Αλέξη Σολομό, Μάριο Πλωρίτη, Μιχάλη Κακογιάννη, Νίκο Χατζίσκο, Κωστή Λειβαδέα, Χρήστο Βαχλιώτη, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Μίνω Βολανάκη, Γιώργο Λαζάνη, Κώστα Μπάκα, Αντρέα Βουτσινά, Μίμη Κουγιουμτζή, Δημήτρη Ποταμίτη, Λευτέρη Βογιατζή.

Παρουσίαση απόψε: Δημήτρης Φύσσας, «Τα σινεμά της Αθήνας 1896-2013. Ιστορίες του αστικού τοπίου»

07/10/2013
Απόψε στις 9 το βράδυ, στο σκακιστικό καφενείο «Πανελλήνιον», ο συγγραφέας, δημοσιογράφος, φιλόλογος και τακτικός συνεργάτης του περιοδικού «Στάχτες», αθηναιομανής και σινεφίλ και city lover Δημήτρης Φύσσας, παρουσιάζει το νέο του βιβλίο, «Τα σινεμά της Αθήνας 1896 – 2013. Ιστορίες του αστικού τοπίου».
Πρόκειται περί ενός αλφαβητικού λεξικού των σινεμά (και των χώρων που έπαιξαν ταινίες σε κάπως μόνιμη βάση, ακόμα κι αν δεν ήταν σινεμά π.χ. καφενεία), όσων λειτούργησαν από το 1896 μέχρι και το 2013, στα όρια που καλύπτει ο σημερινός Δήμος Αθηναίων. Σε κάθε κύριο λήμμα περιλαμβάνονται, ιδανικά, τα εξής: ονομασία/ διεύθυνση/ τηλέφωνο/ σχόλια για το όνομα / διάταξη / σχόλια για το χώρο/ ιδιοκτήτης/ εποχή του χρόνου που λειτουργεί/ χρονολόγηση λειτουργίας/ ερευνητικά ή άλλα περιστατικά/ προσωπικές, λογοτεχνικές, κινηματογραφικές ή άλλες αναφορές/ σημερινή κατάσταση του χώρου /διαφημίσεις / διάφορα/ ενδεικτικές ταινίες σε ετήσια (και όχι κατ’ ανάγκην σε μηνιαία) σειρά…
Όπως δήλωσε ο ίδιος στηνΕλευθεροτυπία  «…καταλογογραφούνται καμιά τετρακοσαριά κινηματογράφοι. […] Είναι όλα εδώ: Λαϊκά και κυριλέ, καλοκαιρινά και χειμωνιάτικα, τσοντάδικα και οικογενειακά, συνοικιακά και κεντρικά. Μιλάμε για 960 σελίδες word times new roman 12άρι, με 3.500 υποσημειώσεις».
Μία δεκαετία έρευνας, και το αλφαβητικό λεξικό «Τα σινεμά της Αθήνας 1896-2013. Ιστορίες του αστικού τοπίου» προορίζεται αποκλειστικά για διαδικτυακή χρήση, καθώς πρόκειται να αναρτηθεί σε έξι ιστοσελίδες μεταξύ των οποίων φυσικά και οι Στάχτες, τις διευθύνσεις των οποίων ο κ. Φύσσας θα ανακοινώσει το ίδιο βράδυ.
Μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο online στο:  https://docs.google.com/file/d/0B3mvzCFV851iRnVJT0ZtRjlZaTQ/edit?usp=sharing&pli=1

Καφενείο «Πανελλήνιον»
στις 9.00 μμ
Μαυρομιχάλη 16 Εξάρχεια
210-3634492

Φωτογραφία κινηματογράφου «Αττικόν» με μεγαλο-αφίσα του Γιώργου Βακιρτζή

Έκθεση Ζωγραφικής, P.S.Mavro/Stavriotis στην «Kερκυραϊκή Πινακοθήκη»

02/08/2013
• Tη Δευτέρα, 5 Αυγούστου (και ώρα 8.00 το βράδυ) εγκαινιάζετε στην «Kερκυραϊκή Πινακοθήκη» (Ιωάννου Θεοτόκη 77 / Κέρκυρα) μια πολύ ενδιαφέρουσα Έκθεση Ζωγραφικής, του Παναγιώτη Μαυρόπουλου (P.S.Mavro/Stavriotis) που έχει σαν τίτλο… «Πρόσωπα – αληθή και αναληθή – που μιλούν και αφηγούνται». Ο Κερκυραίος καλλιτέχνης παρουσιάζει, με το μοναδικό, δικό του – ιδιότυπο – τρόπο, μια σειρά από υποθετικά πρόσωπα – ποτρέτα, ζωγραφισμένα (με παστέλ λαδιού, ακριλικά και σκόνες), πάνω σε χαρτόνια από χαρτόκουτες!

* «Eυχαριστούμε εκ των πρότερων (!) τόσο για την παρουσία σας στα Eγκαίνια της Έκθεσης μας, όσο και για την προβολή αυτής της καλλιτεχνικής εργασίας». (Μιχαήλ – Άγγελος Βραδής – P.S.Mavro/Stavriotis)

Κριτική του γλύπτη Γιώργο Μέγγουλα….

Το «πικρό χιούμορ» και η αναζήτηση της κρυμμένης πνευματικότητας, όπως καταγράφετε Εικαστικά στα «Πρόσωπα» του P.S.Mavro/Stavriotis
Τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ (με αυξανόμενο ενδιαφέρων) την καλλιτεχνική εργασία του P.S.Mavro/Stavriotis, όπως αυτή παρουσιάζετε στις εκθέσεις όπου συμμετέχει.
Αυτή τη φορά διαπιστώνω ότι… τα έργα που επέλεξε να μας παρουσιάσει δεν είναι μια απλή παράθεση «πορτρέτων». Η προσεκτική παρατήρηση τους με κάνει να υποψιαστώ πως υπάρχει κάτι πολύ βαθύ και πολύ φιλοσοφημένο που θέλει να μας πει ο καλλιτέχνης!
Τα «Πρόσωπά» του P.S.Mavro, ομοιάζουν να έχουν βγει μέσα από αγιογραφίες, ή από τις φωτογραφίες συγγενών που βρίσκονται κορνιζαρισμένες και κρεμασμένες στα παλιά σπίτια μας. Η φθορά, ο θάνατος, η λησμονιά, ή η ανάμνηση καταγράφετε και υποδεικνύετε εικαστικά, πολλές φορές ακόμα και με ένα ιδιότυπο πικρό σαρκαστικό χιούμορ. Mε αυτό το εικαστικό αλλά και λεκτικό σαρκασμό (του P.S.Mavro) προβάλλονται τα βαθύτερα «δράματα» που δημιουργούνται από τις σχέσεις και τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων. Οι προσωπικές ιστορίες όλων μας, έχουν ως αφετηρία πάντα κάποια αιτία, παρουσιάζουν μία απρόβλεπτη πλοκή… και σχεδόν συχνά μας οδηγούν σε οδυνηρή κατάληξη.
Μέσα από τα έργα του P.S.Mavro υποδεικνύεται εξατομικευμένο το ανθρώπινο «Δράμα» στην ολότητα του. Τα «Πρόσωπα» διηγούνται μία αρχέτυπη ιστορία, που ο παρατηρητής διαβάζει στα μάτια των εικονιζόμενων. Πρόκειται για «αφηγήσεις» απλές – γήινες, αλλά και βαθιά φιλοσοφημένες. Aυτή η ιστόρηση επιτυγχάνετε από το P.S.Mavro – όχι απλά με την τεχνική και το στυλ, που επιλέγει να χρησιμοποιήσει – αλλά με την Eσωτερικότητα που καταφέρνει να αναδείξει μέσα από το έργο του.
Τα «Πορτρέτα» του P.S.Mavro δεν είναι απλές «φωτογραφικές» απεικονίσεις προσώπων… ούτε επιδιώκετε η όποια «ομοιότητα» με νατουραλίστικες τεχνικές. Πολύ περισσότερο δεν υπάρχει καμία «ωραιοποίηση» και κανένα «φινίρισμα» του έργου του. Ο καλλιτέχνης αδιαφορεί για όλα αυτά. Ο P.S.Mavro/Stavriotis βαθιά επηρεασμένος από τη Mεσαιωνική ανατολική ζωγραφική (που καθορίζει την ελληνικότητα του) αδιαφορώντας για δυτικά πρότυπα και επηρεασμούς – ζει και εργάζεται (τα τελευταία χρόνια) απομονωμένος στο νησί μας.
Με αυτά τα έργα του, μας παρουσιάζει έναν «παραδοσιακά – σύγχρονο» τρόπο γραφείς και απεικόνισης, τόσο δυνατό που… θα ήταν αδιανόητο, κάποιος, βλέποντας αυτή την έκθεση, να μη νιώσει τα ίδια συναισθήματα που θα ένιωθε μπαίνοντας σε μία Mεσαιωνική εκκλησία! Τα βλέμματα των αγίων, που σε κοιτούν από ψηλά, από τις τοιχογραφίες, είναι τα ίδια με αυτά των πορτρέτων του P.S.Mavro! Έχουν ακριβός την ίδια Ιερότητα και εκπέμπουν την ίδια Πνευματικότητα. Εξάλλου, οι άγιοι ήταν και αυτοί καθημερινοί άνθρωποι.
Η δύναμη, του καλλιτεχνικού έργου του P.S.Mavro/Stavriotis, στηρίζεται (όπως προ είπαμε) καθαρά στην Πνευματικότητα που εκπέμπετε (εκ βαθέων) από τα πρόσωπα που απεικονίζονται. Αυτό που εκπέμπετε είναι κάτι υψηλό, εκλεπτυσμένο και πνευματικό… κάτι που δεν περιγράφετε με λόγια αλλά βιώνετε με συναισθήματα και σκέψεις, που γεννιούνται με την προσεκτική παρατήρηση των έργων. Έργων εσωτερικών που λειτουργούν σαν καθρέφτης… και που σε αυτά ο κάθε ένας μας, βλέπει κομμάτια της ψυχής του. Αυτό ακριβός συμβαίνει και με τη θέαση μιας λατρευτικής ιερής εικόνας. Σε αυτήν, ο απλός άνθρωπος, βλέπει την «εν δυνάμει» αγιοποίηση του. Όπως η «αγιότητα» των «ιερόν προσώπων», κατακτήθηκε μέσα από τα βάσανα που προκλήθηκαν από τα πάθη, τα πιστεύω και τα θέλω τους… έτσι και ο απλώς καθημερινός άνθρωπος, με όλα τα βάσανα, τα πάθη και τις ατέλειές του… θα καταφέρει τελικά να «εκ πυρωθεί» και να μετουσιωθεί σε «Πνεύμα Άγιο».
Κάτι ακόμα που είναι έκδηλο σε αυτή την έκθεση, είναι η σύνθεση και η ανασύνθεση των εικόνων. Όλοι μας έχουμε δει – δίπλα στους αγίους, στα εικονοστάσια των σπιτιών μας… αναρτημένα παλιά συγγενικά φωτογραφικά πορτρέτα… Ο συνειρμός της ταύτισης της λατρευτικής εικόνας και του συγγενικού φωτογραφικού πορτρέτου είναι φανερός. Οι πρόγονοί μας , στη μνήμη μας έχει είδη αγιοποιηθεί! Γι αυτό λοιπόν, πολλά από τα πρόσωπα που ζωγραφίζει ο P.S.Mavro/Stavriotis, έχουν φτερά αγγέλου ή φέρουν φωτοστέφανο δόξας.
Θα κλείσω αυτό το σημείωμα με μια προσωπική μου ανάμνηση. Κάποτε είχα ρωτήσει το Γιάννη Τσαρούχη… «Δάσκαλε, γιατί ζωγραφίζετε – ως αγγέλους με φτερά – τα μοντέλα σας? Ο Τσαρούχης με κοίταξε και χαμογελώντας μου, ειρωνικά… δε μου απάντησε! Τώρα, βλέποντας τα «πορτρέτα», τους «άγιους» και τους «αγγέλους» του P.S.Mavro/Stavriotis νομίζω ότι βρήκα την απάντηση στο ερώτημά μου.
Προτρέπω τους φιλότεχνους να επισκεφτούν και να δουν αυτή την έκθεση… να κρίνουν τα έργα στο σύνολό τους, να τα δουν αλληλένδετα και ως ενότητα με τα κείμενα που τα συνοδεύουν… αλλά κυρίως να τα πλησιάσουν κάνοντας μια πιο προσωπική Εσωτερική προσέγγιση προβάλλοντας σε αυτά τον εαυτό τους. θα κερδίσουν πολλά!
Γιώργος Μέγγουλας
Γλύπτης / Ιππότης γραμμάτων και τεχνών της Γαλλικής Ακαδημίας.
Αύγουστος 2013 …για την τελευταία ζωγραφική εργασία του P.S.Mavro/Stavriotis

…………………………….
P.S.Mavro / Stavriotis – Ζωγραφική.
«Πρόσωπα – αληθή και αναληθή – που ομιλούν και αφηγούνται».
Παστέλ λαδιού και σκόνες σε χαρτόκουτα!
Kερκυραϊκή Πινακοθήκη. Aύγουστος – Σεπτέμβριος 2013.
Εγκαίνεια: Δευτέρα 5 Αυγούστου / ώρα 20:00 μ.μ.
https://www.facebook.com/events/162648947257803/?ref=22
http://www.youtube.com/watch?v=7vQCwFT3PFc&feature=youtu.be
http://issuu.com/psmavro

Athens Review of Books, τεύχος Μαρτίου ’13

01/03/2013

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΗΣ ARB

Το τεύχος Μαρτίου της Athens Review of Books είναι αφιερωμένο στον ΟΥΙΛΙΑΜ ΧΑΡΝΤΥ ΜΑΚΝΗΛ, κορυφαίο ιστορικό των μεγάλων συνθέσεων πάνω στην παγκόσμια ιστορία, αλλά επίσης και πρωτοπόρο ιστορικό της μεταπολεμικής Ελλάδας. Στο αφιέρωμα, που συντόνισε οΓΙΑΝΝΗΣ Ο. ΙΑΤΡΙΔΗΣ, γράφουν επίσης οι ΘΑΝΟΣ ΒΕΡΕΜΗΣ, ΕΥΑΝΘΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΑΡΔΙΚΑ και ΧΡΥΣΑ ΜΑΛΤΕΖΟΥ.
• Το editorial της ARB έχει τίτλο «Νεόπτωχοι σε απόγνωση και παλαιοκομματικές “ευαισθησίες”». Αναφέρεται στην κοινωνικά, ηθικά και πολιτικά προκλητική κυβερνητική αδιαφορία για τεράστιες κατηγορίες πολιτών που βρίσκονται σε απόγνωση. Σαράντα (40) δισεκατομμύρια ευρώ θα ξοδευτούν το 2013 σε «κοινωνικές δαπάνες» ώστε να συνεχίσουν να λαμβάνουν τις (αναγκαστικά περιτετμημένες) παροχές τους οι πάσης φύσεως συντεχνίες, ενώ συνεχίζεται η κρατική αδιαφορία για τους πολίτες-τέκνα ενός κατώτερου κομματικού ή συντεχνιακού θεού, που έχουν περιέλθει σε πραγματική απόγνωση. Διαθέσιμο στην ιστοσελίδα μας:http://www.booksreview.gr/
• Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ γράφει για τον σπουδαιότερο σύγχρονο φιλόσοφο του Δικαίου ΡΟΝΑΛΝΤ ΝΤΟΥΟΡΚΙΝ, ο οποίος πέθανε πριν λίγες μέρες. (Αξίζει τον κόπο να διαβαστεί, από όσους διαθέτουν το τεύχος, το άρθρο του Ντουόρκιν «Τι σημαίνει καλή ζωή;» που δημοσιεύθηκε στην ARB, 17ο τεύχος, Απρίλιος 2011).
• Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ γράφει για την ιστορικότητα του ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, διατυπώνοντας την άποψη ότι τα «Απομνημονεύματά» του είναι καθρέφτης μιας επώδυνης εισαγωγής στη νεωτερικότητα.
• Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΤΣΩΝΑΣ γράφει σχετικά με την οικειοποίηση του Ομήρου και συγκεκριμένα για τον Όμηρο α λα Τούρκα. Άλλωστε, «ο καθένας έχει τον Όμηρο που του αξίζει».
• Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ γράφει για την «κυβέρνηση της χαμένης ευκαιρίας» (κυβέρνηση Μητσοτάκη).
• Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΧΑΤΖΗΠΡΟΔΡΟΜΙΔΗΣ γράφει για τον σταλινισμό: την τυραννία ως υπόσχεση ελευθερίας.
• Ο ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΓΑΡΑΝΤΟΥΔΗΣ παρουσιάζει μια αθησαύριστη επιφυλλίδα του ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ για τον κινηματογράφο.
• Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Σ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, με αφορμή το σχετικό άρθρο του ΠΑΝΑΓΗ ΒΟΥΡΛΟΥΜΗ στο προηγούμενο τεύχος της ARB, γράφει για την αποστολή ενός σύγχρονου Συντάγματος σε περιβάλλον οξείας κρίσης.
• Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ Σ. ΒΑΛΛΙΑΝΟΣ γράφει για τη «διανοητική αντίσταση» στον χριστιανισμό και συγκεκριμένα για τον ριζοσπαστικό πλατωνισμό του Γεμιστού Πλήθωνος.
• Ο ΜΑΡΚ ΛΙΛΛΑ* γράφει για το έργο του Κρίστιαν Μάιερ «Από την Αθήνα στο Άουσβιτς», μια αποτυχημένη προσπάθεια επανασύνδεσης της γερμανικής ιστορίας με την αρχαία Ελλάδα, τονίζοντας ότι: «Ορθά ιδωμένη, η Αθήνα εξακολουθεί να αιωρείται πάνω από την Ευρώπη για να υπενθυμίζει όχι ό,τι οδήγησε στο Άουσβιτς αλλά καθετί ανθρώπινο που βρίσκεται σε διαρκή ρήξη με αυτό». (Από το New York Review of Books).
Ακόμη:
• ΆΡΗΣ ΜΠΕΡΛΗΣ, Λογοτεχνία και Κατασκοπεία – Η ΜΙ6, ο Τζωρτζ Σμάιλυ και ο Τζέημς Μποντ
• ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΡΤΙΝΙΔΗΣ, Οι αμφίσημες μαρτυρίες της τέχνης
• Χ. Ε. ΜΑΡΑΒΕΛΙΑΣ, Ευπώλητα… Σατιρικό ποίημα
• ΝΙΚΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ, Οδός Φίλωνος. Ποίημα
• Διάλογος (περί ΦΡΑΝΚ ΚΕΡΜΟΝΤ), ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ Γ. ΛΕΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΞΕΝΙΑΣ
• ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΙΤΣΙΛΗ, Άσπρο – Μαύρο (ΧΕΛΜΟΥΤ ΝΙΟΥΤΟΝ)
Σχέδιο εξωφύλλου: Ο Ουίλιαμ Χ. Μακνήλ από τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟ
[*] Η Athens Review of Books θα εκδώσει προσεχώς στα ελληνικά, με πρόλογο του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΝΕΧΑΜΑ, το βιβλίο του Mark Lilla, The Reckless Mind: Intellectuals in Politics, το οποίο έχει εκδοθεί από την NEW YORK REVIEW OF BOOKS. Πρόκειται για δοκίμια που αναφέρονται στους: ΜΑΡΤΙΝ ΧΑΙΝΤΕΓΚΕΡ, ΧΑΝΝΑ ΑΡΕΝΤ, ΚΑΡΛ ΓΙΑΣΠΕΡΣ, ΚΑΡΛ ΣΜΙΤ, ΒΑΛΤΕΡ ΜΠΕΝΓΙΑΜΙΝ, ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΚΟΖΕΒ, ΜΙΣΕΛ ΦΟΥΚΩ και ΖΑΚ ΝΤΕΡΙΝΤΑ.