στάχτες

Οι πράσινοι λεκέδες παραμένουν• ισχυρίζονται χωρικοί, «το ζώο αποφεύγει τα χόρτα που έχουν φυτρώσει πάνω στην κοπριά του, ακόμα κι όταν πεινάει»

Αυτά και πολλά άλλα ωραία θέματα όπως μια συμβολική βάτος από βαλανιδιές πράσινες (κι αυτές!) που περιπλέκουν λέει κισσοί, μαλακόκισσοι, αγριοτριανταφυλλιές, και πιο κάτω ακόμα ο Άγιος βγάζει τα ποδήματά του, κάτω από τα μάτια ενός αγγέλου, ενώ ένα σκυλί φυλάει πρόβατα και κατσίκια.

Πόσες αλήθεια ερμηνείες παράξενες και συγκινητικές δε δέχεται η φύση, που ξέρει και στις χειρότερες σκληρότητές της να δίνει τις μαλακές καμπύλες της ωραιότητας.

Και πάντως κανείς δεν αμφιβάλει για το αέρινο παλατάκι της αράχνης που διατηρείται κυρίως χάρη στη μνήμη των χρυσόψαρων, αλλά και χάρη στην τάση επιφάνειας του νερού, κυρίως του αφρού, να επιπλέουν.

Έτσι η αράχνη κ α ι τρώει τη λεία της, κ α ι ταΐζει τα παιδιά της.

–τα δικά της, ό χ ι  τ α  δ ι κ ά  μ α ς.

Αυτό θα πει Success Σπόροι.

*