Έργο ελαφρότατης ειρωνείας
και
αχνού χαμόγελου

(Εσωτερικό μεγάρου. Τεράστια έδρανα, πελώριες πόρτες από χοντρό ξύλο. Ένα διαρκές μουρμουρητό πλανάται στον αέρα. Πανομοιότυπες φιγούρες, μαύρες μολυβιές στην απεραντοσύνη των αιθουσών. Ένας ψηφιακός πίνακας μετράει προοδευτικά, φθάνει ως το νούμερο ενενήντα εννέα, έπειτα ξαναρχίζει. Το φως πέφτει στο εσωτερικό από δυο μεγάλους γυάλινους φεγγίτες με εγκλωβισμένα πουλιά. Ο κύριος Χοπ τρέχει με τα σκαρπίνια του να χτυπούν στα μάρμαρα. Τακ τοκ, όλο και πιο γρήγορα. Έχει ραντεβού με τον κύριο Φίλιπ, νεαρό μα υποσχόμενο δικηγόρο, ο χρόνος θα δείξει πολλά ή λίγα. Ο κύριος Χοπ, σταματάει εμπρός στην αίθουσα. Συμβουλεύεται μια λίστα πάνω στο κλειστό φύλλο της ξύλινης θύρας.)

Κύριος Χόπ: Εδώ είμαστε! (θριαμβευτικά) Τώρα μένει να βρούμε τον κύριο Φίλιπ. Ω, μα να τος, στο έδρανο. Έφθασα κύριε Φίλιπ (κάποιοι ενοχλούνται από τη φασαρία)

Φίλιπ: Καλημέρα! Δεν αργήσατε καθόλου. Ακόμη και τώρα…

Κύριος Χοπ: Αγαπητέ μου Φίλιπ, οι συνήθειες κατέχουν το μυστικό της αθανασίας. Η αγωγή, κύριε Φίλιπ, η αγωγή ( συμφωνούν οι δυο τους, σαν να τους ενδιαφέρουν πράγματα μεγαλύτερα από τις υποθέσεις τους, κάπως κωμικοί μα θα πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή για να επιτευχθεί αυτό με τη δέουσα λεπτότητα από τους ηθοποιούς.)

Φίλιπ: Βεβαίως, κύριε Χοπ. Πώς φαντάζεστε ότι θα τα πάμε σήμερα;

Κύριος Χοπ: Ω, σας έχω τυφλή εμπιστοσύνη.

Φίλιπ: Να προετοιμαστούμε, τι λέτε; Είδα, πως η σύνθεσης δεν είναι απογοητευτική. Η εισηγήτρια έχει τη φήμη κυρίας κοινωνικής, με πλήθος φίλων στη διοίκηση. Σπανίζουν τέτοια κορίτσια, ξέρετε.

Κύριος Χοπ: Ω, τα κορίτσια! Τι λυπηρή ιστορία μετά από μερικές αποτυχίες.

Φίλιπ: Είχατε κύριε Χοπ, υποθέσεις καρδιάς;

Κύριος Χοπ: Μια και δυο;

Φίλιπ: Θα μου τα πείτε όλα αυτά, όταν βγούμε νικητές. Λοιπόν, πείτε μου…

Κύριος Χοπ: “…κατηγορούμαι ότι υπήρξα υγιής. Πως δεν διέθετα πάθη, πως είχα συμπεριφορά συναλλακτική την ενδεδειγμένη. Πως δεν παρέκλινα του δόγματος, πως διέθετα καλές συνήθειες επί έτη συναπτά. Μάλιστα, την όλη κατάσταση επιδείνωσαν οι εξετάσεις που έγιναν σε τέτοιο βάθος, προκειμένου να βγάλουν κάποια τρομερή ετυμηγορία. Στάθηκα υγιής δίχως ποτέ να απασχολήσω τις υπηρεσίες και αυτό κίνησε υποψίες. Μα σας διαβεβαιώνω ότι κανείς υπαινιγμός δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αλήθεια, το ότι δηλαδή όλως τυχαίως, παρέμεινα υγιής στο νου και το σώμα. Δεν το ‘θελα, να ξέρατε πόσο θα επιθυμούσα να είχα και εγώ μια αυτοκαταστροφική συνήθεια. Ένα αυτοάνοσο ολότελα επινοημένο από εμένα τον ίδιο. Μα δεν τα κατάφερα, μόνον η ροπή προς τον εαυτό μου παρέμεινε στο προσκήνιο. Εντούτοις, διά την υπόθεσή σας, δεν ταράχθηκαν τα φρένα μου μήτε στις περιστάσεις τις πιο τραγικές και έπειτα το ίδιο το νοσοκομείο ενημέρωσε πως προκύπτει μια σπάνια περίπτωση. Σας διαβεβαιώ, δεν θέλησα να είμαι υγιής, έπεσα με τα μούτρα στο πιοτό, έκανα καταχρήσεις, μα τίποτε δεν μπορούσε να με καταβάλει. Και σήμερα, ενώπιόν σας δικάζεται κάποιον διά το αμάρτημα της υγείας. Ζητώ την πλήρη απαλλαγή μου και την υποδειγματική τιμωρία όσων διέβαλαν με τόση σφοδρότητα το πρόσωπό μου. Και αν στέκω στην απέναντι την όχθη του συρμού, δεν είναι λάθος μου, μα πεπρωμένο, φεγγάρι”. Καλό;

Φίλιπ: Καλύτερο από καλό! Δάκρυσα κύριε Χοπ, οι δικαστές θα συγκινηθούν αμέσως. Βλέπω στο βάθος την πλήρη απαλλαγή σας. Αυτό δε με το φεγγάρι, κανά δυο θα κλάψουν. Αργότερα. Ωστόσο… (διστακτικά)

Κύριος Χοπ: Τι ‘ναι πάλι; (η στιγμή χαλάει)

Φίλιπ: Προσπαθήστε να αποκτήσετε μια επιβαρυντική συνήθεια, κάτι τέλος πάντων για να είστε ασορτί με την εποχή μας. Πρέπει να αποφύγετε αυτές τις υποθέσεις. Μην είστε και τόσο τέλειος!

Κύριος Χοπ: Μα γιατί το λέτε αυτό; Είναι άρρωστη η εποχή μας;

Φίλιπ: Μα ναι! Πολύ! Τα παγκόσμια θερμόμετρα καταγράφουν υψηλότατες θερμοκρασίες.

Κύριος Χοπ: Μα τι μου λέτε!

Φίλιπ: Όπως τ’ακούτε. Μα δείτε, έφθασε η σειρά μας!

(οι δυο τους πλησιάζουν την έδρα, η υπόθεση ξεκινάει. Μα τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Ακούγονται λέξεις όπως “άσωτος κόσμος” και “άγρια κραιπάλη, πρίγκιπες της παρακμής” και ένα σωρό άλλα από πλευράς εισηγήτριας. Στολισμένη και πεντάμορφη προσμένει η ποινή να αποδοθεί. Που πέρασε λέει του λόγου του μια τόσο προσεκτική ζωή.

Διότι λησμόνησε το έργο να σας το πει ή πάλι το έκανε απολύτως με πρόθεση, ότι το μέγαρο συνιστά κάτι σαν το προπύργιο της ζωής, με μια δόση παραλογισμού στους κόλπους του . Και πως ο κύριος Φίλιπ διαθέτει δυο αναγεννησιακά φτερά και ένα λαμπρό μέλλον. Αυτά θα σας αρκούν.)

Διαβάστε τα κείμενα του Απόστολου Θηβαίου→

φωτο: Στράτος Φουντούλης