στάχτες

_______εωθινό
Προελαύνει το τέρας μάτια μου με κρόταλα
λάμψεις χάχανο θριαμβικό μέλη σιδερένια
όπλα στο ύψος της καρδιάς με τη γαστέρα
οξύ γεμάτη· γέννες συφιλιδικές κι αίμα από
άντερα του χειρότερου σε δηλητήριο φιδιού.

Εμείς, εμείς κάτι μικρά: η πατριδούλα, η θρη-
σκεία μη βλαφτεί, το γένος, τα παιδιά κι απ’ τα
παιδιά κυρίως τα κορίτσια και πού ο καρπός
που αν σπαρεί θα συνεχιστεί η γενιά μας και το
έθνος· πρωτίστως το έθνος κύριε.

*

_______μεσημβρινό
Κι από όπλα κάτι των ποιητών ειπωμένα κάτι
φτηνιάρικα των φιλοσόφων για το ευπώλητο
των αγορών λάστιχα τεντωμένα να τα χωρούν όλα
κι οι αγορές; οι αγορές μάτια μου εσύ εσύ που
παρελαύνεις ψυχή και λάδι τους στις μηχανές

Και αν πώς πορευόμαστε ρωτούσες κάποιοι μικροί σερί-
φηδες θα έλεγα ο καουμπόι μοναχικός ο Τσε κι
ένας Χριστός· μα· μα φτάνουν αυτά μάτια μου στις
μηχανές του τέρατος απέναντι; παλιώσανε και πώς
τον νέον εφιάλτη ν’ αντιπαλέψουν; γι’ αυτό σου λέω

*

_______νυκτερινό
το καλό αν θες μια μέρα να το κάνεις κι έτσι
για τούτο να κριθείς κι αναπαυμένος στο τέλος
σου να υπάγεις νέους θέσπιζε νόμους με σέβας
στους παλιούς ρίζες βγαλμένες στο καινούργιο
στα ίσα να μιλάνε να τσαμπουκαλεύονται

την άρνηση να υψώνουν το ένα στ’ άλλο ισότιμα
μέσα σε τούτον τον καιρό που ζούμε, μας γαζώνει·
και μη τυχόν μ’ απευθυνθείς την ώρα που κιοτεύεις
ότι τέτοια τάχα πάντα συμβαίνανε· μάλιστα
όταν στους ίδιους χρόνους κάποτε συμβούν

_______μ’ ακέραια την ευθύνη σου –προχώρα!

*

©Ασημίνα Λαμπράκου

φωτο: Στράτος Φουντούλης

✳︎