Roberto Juarroz, (από τη συλλογή) Δέκατη-Τρίτη/Κάθετη Ποίηση -μτφρ: Ευρυδίκη Τρισόν-Μιλσανή

Αρχείο 16/02/2017

12
Ασκήσεις προσέγγισης.

Δεν ξέρουμε τίνος
ούτε κι από πού έρχεται.
Ίσως και να το ξεχάσαμε.

Καμιά φορά νοιώθουμε
σαν μια μαριονέτα
που τις έκοψαν τις κλωστές
κι αναδεύει στο κενό,
μόλις την στηρίζει
κάποιος λόγος
που αναιρείται απ’ την ελάχιστη ταραχή.

Μα μερικές φορές το κενό
αποκτά την πυκνότητα ενός σώματος
που θα επωμιστεί το λόγο, θα τον στηρίζει
όπως το πρώτο δένδρο
στηρίζει το πρώτο φρούτο
κι επίσης το πρώτο πουλί.

Και τότε δεν είμαστε πια μαριονέττες

20
Από το εσωτερικό η το εξωτερικό
πρέπει να οικοδομήσεις μια σκάλα
δεν έχει σημασία από τι υλικό θα είναι φτιαγμένη,
ούτε αν ανεβαίνει η κατεβαίνει:
ανέβασμα κατέβασμα πάντοτε συναντούνται.
Άλλωστε
αυτό που είναι επάνω είναι και κάτω.

Αυτό που προέχει είναι να μην σε καρφώσει παράλυση
σε τούτη την περιθωριακή ζώνη της αβύσσου.

21
Ένα ποίημα σώζει μια μέρα.
Πολλά ποιήματα μπορούν άραγε
να σώσουν ολόκληρη τη ζωή;
η μήπως ένα μόνο είναι αρκετό;

Κάθε πράγμα που σώζει
σου βάζει αυτό το δίλλημα.
αν το λύσεις θα είναι το κλειδί
της τυχόν σωτηρίας σου.

22
Ναυάγιο στον καθρέφτη
Κάθε μέρα βουλιάζουμε όλο και πιο πολύ
μέσα στο λείο νερό του.

Μέχρι που μια ορισμένη μέρα
η υπερβολή του ναυαγίου
σπάει τον καθρέφτη από μέσα.

25
Ένα φύλλο που πέφτει
σκαλώνει σ’ ένα ενδιάμεσο κλαδί
κι εκεί παίρνει το σχήμα
μιας μικρής φωλιάς.

Μόνο μια ασταμάτητη πτώση μπορεί
κυρτώνοντας να γίνει κατοικία η καταφύγιο
για να προλάβει μια άλλη πτώση.

Αν οι θεοί υπήρχαν,
μόνο ένας εκπεπτωκώς θεός
θα μπορούσε να στηρίξει τον άνθρωπο

Όπως μόνο ένας άνθρωπος που εκπίπτει
θα μπορούσε να στηρίξει ένα θεό.

31
Η απουσία του θεού με δυναμώνει.
Μπορώ καλύτερα να επικαλούμαι την απουσία του
παρά να επικαλούμουν την παρουσία του.

Η σιωπή του θεού
μ’ αφήνει να μιλώ
Χωρίς τη βουβαμάρα του
δεν θα είχα μάθει να λέω το παραμικρό.

Έτσι τουλάχιστον
καταθέτω κάθε λόγο
σε ένα σημείο της σιωπής του θεού
σε ένα κομμάτι της απουσίας του.

40
Αστραπές σκέψεις
διασχίζουν τις εσωτερικές ομίχλες
κι ίσως και τις εξωτερικές
όπως μια συνεχής έκρηξη
προσπαθεί από αλλού να παρηγορήσει
τούτη τη παροδικότητα που γίνεται όλο και πιο πηκτή.

Γιατί η σκέψη δεν αποφασίζει επί τέλους να μας
εγκαταλείψει
ακόμη κι όταν έχουμε διαλέξει να μη σκεπτόμαστε
ακόμη κι όταν οι εμμονές μας την προσβάλουν;
Η μήπως είναι της μοίρα μας
να μη νοιώθουμε αλλιώς το φως και τη σκέψη
παρά σαν μικρότατα θραύσματα
μιας άγνωστης έκρηξης;

49
Παρότρυνση εγκλεισμού

Βάζουμε το χρήμα στο σεντούκι,
το λουλούδι στο μπουκέτο,
το όραμα στο κάδρο,
τη ζωή σε μια παγίδα
το νεκρό σε ένα φέρετρο.

Και κλειδώνουμε επίσης
τα χρώματα, τη μουσική,
τις λέξεις, τον άνεμο
την τυφλότητα του θεού.

Και από το τόσο κλείσιμο μυούμε
τους εαυτούς μας στον εγκλεισμό
και παραμένουμε αιωρούμενοι
ως βαλάντια σφραγισμένα από τον αέρα.

Η σκέψη ή η σκιά της
από καιρό πια
εγκλωβίστηκε στο κελί της.

52
Σήμερα δεν έκανα τίποτα.
Μα πολλά πράγματα έγιναν μέσα μου.

Πουλιά που δεν υπάρχουν
βρήκαν τη φωλιά τους.
Σκιές που ίσως υπάρχουν
συνάντησαν τα σώματά τους.
Λόγια που υπάρχουν
επανέκτησαν τη σιωπή τους.

Το να μη κάνεις τίποτε
σώζει καμιά φορά την ισορροπία του κόσμου
πετυχαίνοντας κάτι να βαραίνει
στον άδειο δίσκο της ζυγαριάς.

57
Στο μεγαλείο της μέρας
κάνει ξαφνική εισβολή
το σώμα μιας άλλης μέρας.

Δεν είναι ένας αβέβαιος αντικατοπτρισμός,
ούτε μια ανυπόμονη ανάμνηση,
ούτε μια προαίσθηση
που ξεσπάει και προαναγγέλλεται.

Μια άλλη μέρα πήρε τη θέση τούτης της μέρας
γιατί ο χρόνος καμιά φορά
διορθώνει τον εαυτό του.
Η απλώς τον αντικαθιστά:
δίνει τη σειρά του σε έναν άλλον
από τις πολλαπλές του εκδοχές.

Η αλλαγή του χρόνου
δεν κρύβεται στη σκιά.

Ο Ρoμπέρτο Χουαρόζ 1925-1995 , αργεντινός ποιητής ο οποίος θεωρείται στη χώρα του ως ένας από τους μεγαλύτερους. Το έργο του συμπεριλαμβάνεται 14 βιβλία με τον μυστηριώδη τίτλο POESIA VERTICAL την οποία ο Αργύρης Χιόνης μετέφρασε ΠΟΊΗΣΗ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ. Σκέψη και φόρμα διεγείρουν τον προσεκτικό αναγνώστη.