Δημήτρης Παπαλιάς, Χαραυγές κουρασμένες

Δεν πρόλαβα να σε χαιρετήσω
δεν έμαθα πότε έφυγες
ούτε προς τα πού πήγες.
Ένα φιλί μανταρίνι μου είχες δώσει
κι εγώ σου έκλεψα δύο τρεις
από τους χτύπους της καρδιάς
που ήθελα για να αντέξω τις ανηφοριές
για να με βγάλουν πέρα
από ανέσπερους εσπερινούς
και ασυννέφιαστες μέρες.
Με σπασμένα φτερά
τα βήματα ακολουθώντας
του ήλιου του μεσονυχτίου
μάταια αναζητώντας το παρελθόν
θύμησες ραμμένες στις γραμμές του χθες
σαν ακουμπώντας με στον ώμο
μου ψιθύριζες
papillon στα Γαλλικά
είναι η πεταλούδα.
Οι παράλληλες ευθείες
γίναν δρόμοι μακρινοί και αδιάβατοι
στην απέναντι όχθη με οδήγησαν
την ροή του ποταμού αψηφώντας
χαραυγές κουρασμένες κουβάλησα
μετρώντας την απόσταση
μεταξύ του άπειρου και του τίποτε.