Έργο με κατάληξη τραγική
σε μια σκηνή
με μια μαχαιριά

(Παγωμένος δρόμος κάπου στο κέντρο της πόλης. Κανείς διαβάτης, χαμηλός φωτισμός, ξαφνικοί άνεμοι, κλειστές βιτρίνες. Όλα στολισμένα με λαμπιόνια που υπακούν στωικά στο τάδε ή το δείνα πρόγραμμα. Θα κάνουν το ίδιο μέχρι να καούν, να γίνουν παρανάλωμα. Μια φιγούρα περπατά με δυσκολία. Σέρνει πίσω της έναν υπολογίσιμο όγκο. Κάθε τόσο σταματάει, ρίχνει μια ματιά στο φορτίο του, στέκει μια στιγμή και έπειτα πάλι προχωρεί σέρνοντας το ακαθόριστο εκείνο πράγμα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Cento maroni»

Μαύρη κωμωδία

[Διάδρομος πολύβουου νοσοκομείου. Κόσμος που πηγαινοέρχεται, πόρτες που ανοίγουν και κλείνουν ασταμάτητα, ήχοι από τακούνια στις σκάλες, ένα ηχηρό γέλιο, βογγητά από εκείνους που παλεύουν για τη ζωή του ή αναρρώνουν από ένα φριχτό ατύχημα. Ανάμεσα στο πλήθος οι λευκοντυμένες νοσοκόμες. Κουβαλούν πάντα κάτι παράξενες, τροχήλατες κατασκευές, μιλούν χαμηλόφωνα μεταξύ τους, ανοίγουν μια κλειστή πόρτα και χάνονται. Όταν θα ξαναφανούν, ντυμένες τα πολιτικά τους στη λήξη πια της βάρδιας, έχουν γεράσει πολύ. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: La mort blonde»

σκοτεινό θεατρικό έργο
με φόντο μουσικό
το βαλς υπ’αριθμόν 2 του
Ντιμίτρι Σοστακόβιτς

(Σκοτάδι στη σκηνή. Ξάφνου φωτίζεται ένας μοναχικός μουσικός. Παίζει το τσέλο με στακάτες δοξαριές. Είναι προσηλωμένος στις νότες του. Σιγά σιγά η σκηνή φωτίζεται περισσότερο και έτσι μπορεί κανείς να διαπιστώσει πως πρόκειται για ένα δωμάτιο μακιγιάζ. Στα ράφια υπάρχουν κρεμασμένες μάσκες σε όλες ανεξαιρέτως τις εκφράσεις. Άλλες χαμογελούν και άλλες λυπούνται, μερικές δε παριστάνουν θυμωμένα πρόσωπα. Κάπου αλλού μπουκαλάκια σε όλα τα μεγέθη, τοποθετημένα στη σειρά με άγνωστα σκευάσματα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Telepastores»

Σκηνή από εργάκι θεατρικό,
παραδομένο στον παραλογισμό
της εποχής μας

(Ακριβό σαλονάκι και πιο πίσω το θάμπος της βεράντας και η καρδιά του μεσημεριού που χτυπά. Πανάκριβα έπιπλα και ανθοστήλες πάνω στα σεκρεταίρ της εποχής του Λουδοβίκου, πάει να πει με γυριστά πόδια και ένα σορό διακοσμήσεις. Επιμελώς ατημέλητα ριγμένα τα καλύμματα πάνω στα πανάκριβα τ’ανάκλιντρα. Καθρέφτες με ολόχρυσες κορνίζες και παντού πίνακες μεγάλων δημιουργών. Σε έναν από τους καναπέδες μια κυρία κάπου στα σαράντα, ντυμένη με ριχτό φουστάνι, όλο μινωικές υπομνήσεις στο γιακά και στα μανίκια και ως κάτω στη δαντέλα που φέρνει γύρο το ύφασμα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: el plan quinquenal*»

εργάκι
αγροτο – ποιμενικόν

(Παράπηγμα στη μέση της εξοχής. Χτισμένο από τσιμεντόλιθους και δίχως σοβάτισμα. Έχει μια μοναχική κεραία στην οροφή του, άγνωστο  ποιο σήμα προορίζεται να συλλάβει. Έτσι όπως προβάλλει στη σκηνή, πρέπει κανείς να φανταστεί πως τρεμοπαίζει όπως όλα τα πράγματα στο φόντο του καυτού μεσημεριού. Ένας άνδρας εμφανίζεται στη σκηνή, φοράει λινό κοστούμι και καθώς πρέπει καπέλο τύπου παναμά. Κάτι προσπαθεί να ξεχωρίσει, ίσως εκείνο το παράπηγμα στο πουθενά του οροπεδίου. Το λιοπύρι τον έχει καταβάλλει, κάθε τόσο σκουπίζει το μέτωπό του με ένα μαντίλι, έπειτα ισιώνει τον παναμά του και βάζει μπρος του, σαν πρώτα, τον κακοτράχαλο ανήφορο. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Άγ(ρ)ια πρόβατα»

Παραλλαγή του γνωστού μύθου
κατά το αστικότερον
και το εκσυγχρονιστικό

(Διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης. Μικρό δωμάτιο, φορτωμένο ρούχα, μια τηλεόραση που παίζει διαρκώς στο βουβό, κάθε τόσο χάνει το σήμα της, οι πρωταγωνιστές τη χτυπούν και εκείνη συνέρχεται. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στις πραγματικότητες. Μαζί με την τηλεόραση που δεν ακούγεται δουλεύει και ένα μονότονο, ηπειρώτικο μοιρολόι. Κάποιος πεθύμησε την πατρίδα, τι να γίνανε τα μέρη μας τα παιδικά, αχ τι να ‘γιναν, ίσως να χορταριάσανε και ποιος να τα ξεκρίνει κάτω από του χρόνου τα σπαρτά. Η μουσική πλανάται σε όλο τον ακάλυπτο. Είναι εκείνο το κομμάτι της πόλης που παρέμεινε μυστικά άχτιστο, μια πόλη κρυμμένη πίσω από τα σπίτια, σαν το οφθαλμιατρείο του “εξατμιζόμενου” Γεωργίου Μακρή. Ένας Θεός ξέρει πώς σώθηκε από το τέρας της αντιπαροχής. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Γκόλφω 2.0»