Χαν Γκανγκ,  Η χορτοφάγος.  Μυθιστόρημα. Μετάφραση Αμαλία Τζιώτη από τα κορεάτικα. Επίμετρο της συγγραφέως. Αθήνα 2020, Καστανιώτης.

Στη Νότια Κορέα των αρχών του 21^ου αιώνα, η νεαρή, παντρεμένη, άτεκνη, ευκαιριακά εργαζόμενη νοικοκυρά ΓιόνγκΧιε δηλώνει ότι δε θα ξαναφάει κρέας, δε θα ξαναφορέσει σουτιέν και θα ζήσει «σα φυτό». Αφυδατώνεται συνέχεια, επικοινωνεί όλο και λιγότερο και, τελικά,  κλείνεται σε ψυχιατρική κλινική.

Τρία μονάχα, εξαιρετικά εκτεταμένα κεφάλαια. Πρώτο: πρωτοπρόσωπη αφήγηση από τη σκοπιά του συζύγου και παρεμβαλλόμενες σκέψεις της ΓιόνγκΧιε. Δεύτερο: τριτοπρόσωπη, με «πρωταγωνιστή» τον κουνιάδο της. Τρίτο: το ίδιο,  με «πρωταγωνίστρια» την αδερφή της και την ψυχιατρική κλινική.

Το τέλος, αρκετά ανοιχτό, ανεβάζει κι άλλο το πρωτότυπο, βραβευμένο με Μπούκερ βιβλίο, που δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Λαμπρό.

(99 λέξεις)

❀

Ανθολογία ρομαντικών ποιητών. Δίγλωσση έκδοση. Μετάφραση Λένα Καλλέργη – Ευτυχία Παναγιώτου. Επιστημονική επιμέλεια – Εισαγωγή – Βιογραφικά Μαρία Σχοινά. Κέδρος, Αθήνα 2021.

Mπλέικ, Γουόρντσγουορθ, Κόλεριτζ, Μπάιρον, Σέλι και Κίιτς, ανθολογημένοι σε μια θαυμάσια, δεμένη έκδοση, με ευσύνοπτη εισαγωγή (να τι ήταν, δυο – δυόμιση αιώνες πριν, ο πρωτοπόρος ρομαντισμός), χρήσιμες υποσημειώσεις, σεμνά σημειώματα επιμελήτριας – μεταφραστριών, βιβλιογραφία, ταιριαστό εξώφυλλο.

Η ενότητα που αφορά τον κάθε δημιουργό αποτελείται από προσωπογραφία, βιογραφία, ποιήματα φυσικά, ελάχιστα βοηθητικά πεζά. Υπάρχουν εδώ διάσημα κομμάτια, όπως και άλλα, λιγότερο γνωστά. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Φύσσας, ένα βιβλίο σε 100 λέξεις: «Ανθολογία [Άγγλων] ρομαντικών ποιητών. Δίγλωσση έκδοση»»

Άννα Λιανού, Οι άνθρωποι στα σπίτια τους και λίγο πιο έξω. [Ποίηση]. Περισπωμένη, Αθήνα 2018.

Σαφής δόμηση: τρεις ενότητες («Ήσυχες κούνιες», «Οι τυχερές αλκόβες» -κόχες, θαρρώ- «΄Εξοδος κινδύνου»), με έντεκα ποιήματα η κάθε μια- σύνολο μόλις 33.

Πυκνό γράψιμο: διαλεγμένες λέξεις, κοντοί στίχοι, σχεδόν όλα τα ποιήματα ολιγόστιχα, ελεύθερος στίχος στα περισσότερα, σχεδόν ανύπαρκτη στίξη -συμπληρώσιμη από τον αναγνώστη- διόλου σημειώσεις.

Καμιά ευκολία, αφομοιωμένος / καλοδουλεμένος μοντερνισμός. Μηδενική επικότητα, ιδιωτική θεματολογία, ανασκάψιμη συγκίνηση, αποκλίνουσες οπτικές γωνίες  κι απρόσμενες καταλήξεις, ενίοτε στη διάκριση του αναγνώστη. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Φύσσας, ένα βιβλίο σε 100 λέξεις: Άννα Λιανού, «Οι άνθρωποι στα σπίτια τους και λίγο πιο έξω»»

Mικαέλ Λονέ, «Η μεγάλη περιπέτεια των Μαθηματικών. Από την προϊστορία μέχρι τις μέρες μας». Μετάφραση Ανδρέας Μιχαηλίδης [μαθηματικός, συγγραφέας. Εικονογράφηση εντός κειμένου]. Πατάκης, Αθήνα 2019.

Ό,τι πιο ζωντανό έχω διαβάσει στα εκλαϊκευμένα Μαθηματικά. Αναφορές –ανάμεσα στ’ άλλα– στα εξής: ξεκίνημα από τις πρακτικές ανάγκες στην προϊστορία, ανάπτυξη στην  Ανατολή, εμφάνιση των αριθμητικών συστημάτων, παγίωση της ενιαίας συμβολικής γλώσσας, διαμόρφωση των μαθηματικών κλάδων – υποκλάδων, σχέση με τις Φυσικές Επιστήμες. Εδώ παρελαύνουν επίσης θρυλικοί μαθηματικοί, από τον Αρχιμήδη, τον αλ Χουαρίζμι ή τον Φιμπονάτσι μέχρι τη Νέτερ, τον Τούρινγκ  ή τον Γκέντελ. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Φύσσας, ένα βιβλίο σε 100 λέξεις: Mικαέλ Λονέ, «Η μεγάλη περιπέτεια των Μαθηματικών. Από την προϊστορία μέχρι τις μέρες μας»»

Kατερίνα Σχινά, «Μυστικά του συρταριού. Η τέχνη και οι τεχνίτες της ημερολογιακής γραφής». [Ανθολογία. Εισαγωγή, υποσημειώσεις, βιογραφικά, ευρετήριο, βιβλιογραφία]. Πατάκης, Αθήνα 2017.   

Ένα πολύ γοητευτικό βιβλίο, που το διαβάζω δυστυχώς όψιμα.

Εκατοντάδες αποσπάσματα από ημερολόγια 130 περίπου σημαντικών ημερολογιογράφων όλων των φύλων, ποικίλων εποχών, ιδιοτήτων και προελεύσεων, σε ειδολογική κατάταξη έντεκα κεφαλαίων: Περί ημερολογίων –  Ο εαυτός. Οι άλλοι –  Συναναστροφές και γνωριμίες – Τα φύλα. Ο έρωτας –  Τέχνη και γραφή –  Το ρίγος της Ιστορίας –  Ταξίδια και τόποι –  Η φύση –  Τα όνειρα. Οι ουσίες –  Βία, απώλεια, φθορά, θάνατος –  Θεός και   Θρησκεία. Κυριαρχούν οι αγγλόφωνοι και  οι μεταφρασμένοι προς τ’  αγγλικά, απ’  όπου συχνά μεταφράζει η ανθολόγος, ενώ υπάρχουν και λίγοι  Έλληνες. Στο σημαντικό «υποστηρικτικό περιτύλιγμα», ξεχωρίζει η κατατοπιστικότατη Εισαγωγή.

Διαβάζεται ποικιλοτρόπως, αποκαλύπτει πολλά, προκαλεί αναγνωστικές επιστροφές.

(Λέξεις 100)

✿

β. γ. δελλής, μπανάλ. ΑΩ εκδόσεις, Καλύβια 2021

Ένας νεαρός, ψευδώνυμος ποιητής, που

-κάνει το ντεμπούτο του έχοντας στις αναφορές του –άμεσα ή έμμεσα– Ουράνη, Εγγονόπουλο, Καμπά(!), Ντόρρο, –παραδόξως;– Δημήτρη Χριστοδούλου, Βιαν, Εμπειρίκο, Ναμπόκοφ, Σεφέρη (Λάλα;), πλήθος σημαντικούς ζωγράφους, τον ηθοποιό Ζαν Πιερ Λεό και ποιος ξέρει τι άλλο που μου διέφυγε

-το βιογραφικό του είναι αυτοσαρκαστικό ποίημα

-αναπτύσσει εν πολλοίς ιδιοσύστημα γραφής (απουσία κεφαλαίων αρχιγραμμάτων στα ανθρωπωνύμια – τοπωνύμια, ιδιότυπη στίξη κλπ) Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Φύσσας, ένα βιβλίο σε 100 λέξεις: β. γ. δελλής, «μπανάλ»»

Γιώργος Θάνος,  Τα καύκαλα, διηγήματα. Ιωλκός, Αθήνα 2019. 

Δεκαεννιά διηγήματα (και τέσσερις εξαιρετικές φωτογραφίες) του συγγραφέα (γεν. 1984), συναπαρτίζουν το υπολογίσιμο αυτό ντεμπούτο.

Το πρόβλημα είναι ότι τα δεκαεφτά πρώτα είναι παλιομοδίτικα, τόσο στη θεματολογία (θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί το ΄70, με ελάχιστες προσμίξεις, όπως η  αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα ή η πρόσφατη Ολυμπιάδα), όσο και στη γραφή, επειδή απουσιάζει η υπαινικτικότητα: ο συγγραφέας τα λέει όλα, σα να φοβάται να ολοκληρωθεί το δημιούργημά του διαφορετικά στο κάθε αναγνωστικό μυαλό.

Πρέπει κανείς να φτάσει στο τέλος, για να βρει δυο διηγήματα που δεν έχουν τα παραπάνω προβλήματα: «Η γεώτρηση» (σε δεύτερο πρόσωπο!) και «Τα ροδάκινα». Η αποζημίωση είναι επαρκής.

✿