στάχτες

β. γ. δελλής, μπανάλ. ΑΩ εκδόσεις, Καλύβια 2021

Ένας νεαρός, ψευδώνυμος ποιητής, που

-κάνει το ντεμπούτο του έχοντας στις αναφορές του –άμεσα ή έμμεσα– Ουράνη, Εγγονόπουλο, Καμπά(!), Ντόρρο, –παραδόξως;– Δημήτρη Χριστοδούλου, Βιαν, Εμπειρίκο, Ναμπόκοφ, Σεφέρη (Λάλα;), πλήθος σημαντικούς ζωγράφους, τον ηθοποιό Ζαν Πιερ Λεό και ποιος ξέρει τι άλλο που μου διέφυγε

-το βιογραφικό του είναι αυτοσαρκαστικό ποίημα

-αναπτύσσει εν πολλοίς ιδιοσύστημα γραφής (απουσία κεφαλαίων αρχιγραμμάτων στα ανθρωπωνύμια – τοπωνύμια, ιδιότυπη στίξη κλπ)

-κινείται άνετα από την παλαιοδημοτική στην αρχαϊζουσα

-και όλα αυτά τα ντύνει με χιούμορ, απροσδόκητο στοιχείο και μια σαφώς αισιόδοξη σουρεαλιστική ματιά

ε, ένας τέτοιος ποιητής είναι άκρως αξιοπρόσεκτος και την καταβρήκα σα διορθωτής – επιμελητής του.

(Λέξεις 100)