στάχτες

Από τις εκδόσεις Φαρφουλάς, Λοξή Γραφή/19

Μεταλλάσσει το πνεύμα της
Δικτυωμένη σε υγρά κατακάθια του καφέ
Ενέσεις κεντράρουν και σκοπεύουν
Μάτια χύνονται στο πάτωμα
Και μια μέρα που πέρασε
Ξανά γυρίζει

*

Είμαστε πάντα ένα βήμα πίσω απ’ τα γεγονότα και τα γεγονότα είναι πάντα ένα βήμα πίσω μας!

*

Ο άλλος μου εαυτός, πήρε μια νύχτα την θύμηση και χάθηκε στο πηγάδι των ευχών!

*

Μικρή φροντίδα
Το μαχαίρι πνιγμένο στο αίμα
Μία ζωή ακόμη ευκαιρίας ή ευκαιριακή
Μα όλα όσα αγκάλιασε η φυγή
Τα ανέδειξε η κραυγή

*

Εκεί που τελειώνουν τα θαύματα κοιτάζει το ουράνιο τόξο και γελά!

*

Αλγεβρικές εξισώσεις:
Βήματα πάνω και πέρα μέσα κι έξω
Απ’ το Άπειρο
Δύο νέοι αγκαλιασμένοι:
«Εμείς είμαστε το Άπειρο!»

*

από το ΕΠΙΜΥΘΙΟ: «Μπροστά μου έχω την Ιζόλδη και τον Τριστάνο, οι οποίοι δεν είναι η Ιζόλδη και ο Τριστάνος. Είναι η Ιουλιέτα και ο Ρωμαίος, που δεν είναι η Ιουλιέτα και ο Ρωμαίος. Είναι πολύ απλά, δύο νεκροί που ακόμη αγαπιούνται, ακόμη ποθούν ο ένας τον άλλον, γνωρίζοντας πολύ καλά, πως αέναα θα αγαπούν και θα ποθούν ο ένας τον άλλον. Εκεί που ο θάνατος εξουσία δεν έχει, εκεί που το άπειρο μεταμορφώνεται στο απτό, στο ορατό, στο βίωμα».