στάχτες

Αρχείο 02/04/2016

Κοιτώ το ρυάκι να ρέει αμέριμνο
το νερό που κυλά λαμπυρίζοντας
Αντανακλάσεις φωτός διαγράφουν
γιρλάντες στη ράχη του
Τα βότσαλα λάμπουν ατάραχα  

στο βυθό

Χρυσοκίτρινα φύλλα πέφτουν
και χάνονται βιαστικά
Η σκιά τους διαγράφεται σκοτεινή
περνούν γρήγορα και χάνονται
Βαθιά πηγή αναβλύζει μέσα μου
λόγια ακατάληπτα
Ψιθυριστά νανουρίσματα
συγχωνεύονται με του νερού το κελάρυσμα
για παιδιά που χάσαν τον ύπνο τους
για παιδιά που κείτονται
στου βυθού την αταραξία
Μέσα σε τόση ομορφιά
κάτι με πνίγει  κι εγείρεται 

Μου έρχονται λέξεις και ήχοι στο νου
και ψελλίζω κάπως να λυτρωθώ
νανούρισμα από καιρό ξεχασμένο
«Κι αυτό το αγοράκι
δεν έχει κρεβατάκι
μον’ έχει πατερούλη
πατέρα μαραγκό
που τ’ αγοράκι το `χει
μονάκριβό του γιο»*
Μου έρχονται λέξεις και ήχοι στο νου
και ψελλίζω κάπως να λυτρωθώ
νανούρισμα από καιρό ξεχασμένο

[14-12-2015]

*

©Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Ξεριζωμένα δέντρα οι τόποι μας (ανέκδοτη ποιητική συλλογή)

____________
*Σεβιλλιάνικο νανούρισμα
Στίχοι: F.G.Lorca.Απόδοση: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Γιάννης Γλέζος
Πρώτη ερμηνεία: Γιάννης Πουλόπουλος ( F.G.Lorca1969 )_

*

φωτογραφία από altertess.gr  επεξεργασμένη από Στάχτες