Γρηγόρης Σακαλής, Δαγκάνες

Άγονη γραμμή

Σ΄ένα νησί
της άγονης γραμμής
σ΄ένα απόμερο χωριουδάκι
νοίκιασα ένα δωμάτιο
ήθελα να δω
τον κόσμο διαφορετικά
παρατηρούσα κι έγραφα
έπιανα κουβέντα
με τους ντόπιους
ήταν πρόθυμοι
να μ΄ακούσουν
μα δεν με καταλάβαιναν
μιλούσαν για τις ψαριές
και τη θάλασσα
έβλεπαν στην τηλεόραση
ποδόσφαιρο και συζητούσαν
λίγο πολιτικά
και όλο το σκηνικό
μου θύμιζε τον τόπο μου
κάθισα ένα διάστημα
έγραψα μερικά ποιήματα
και πήρα το δρόμο
της επιστροφής
γύρισα στα μέρη μου
αφού κατάλαβα
ότι ο κόσμος
είναι παντού ο ίδιος
αυτό που έχει σημασία
είναι ο τρόπος
που θα τον δεις.

Δαγκάνες

Καθώς κάνω
την καθημερινή μου γυμναστική
για τη μέση
κι αφού έχω πάρει
τη φαρμακευτική αγωγή μου
σκέφτομαι κι αναπολώ
πως ήμουν κάποτε νέος
και γύμναζα αλλιώς τη μέση
δεν είχα ανάγκη
από φάρμακα
μόνο μια όμορφη κοπελιά
θεέ μου τι λέω
κανείς δεν γλυτώνει
απ΄τις δαγκάνες του χρόνου
άλλος νωρίτερα
άλλος αργότερα
πληγώνεται κι αιμορραγεί
κι ελπίζεις μόνο
να έχεις τις λιγότερες απώλειες
αφού κάποιοι φεύγουν οριστικά
κι εύχεσαι εσύ
να μείνεις πίσω.