Λεωνίδας Καζάσης, Κόπους ατέχνων απεμπολώ

Δολιχό ήττας θρόϊσμα
ταλάνιζε την σκέψη,
κάννες και υποκόπανοι
όμηρο με κρατούν,
μα δεν λογίστηκα ποτέ
της έπαρσης την στέψη,
θωπευτικά δεν ακουμπούν
μονάχα οι νικηταί.

Της αντοχής υπεροψία,
ντύμα της ήττας γιορτινό.
Πώς δεν ευδόκησες Επιθυμία!
Τι μ’ απομένει να σκιαχτώ;

Κόπους ατέχνων απεμπολώ.
Ιωκή σιωπής! Ίδρωτας χαρμονής! Οργώ.

Άπεργος, απελεύθερος,
στιγμών ταξιδευτής,
ασκόπως ενωτίζομαι,
αήθης τον Δεκέμβρη ερωτευτής.

φωτο: Στράτος Φουντούλης