στάχτες

Giovanni Boccaccio ή Βοκκάκιος (1313-1375), ποιητής του «Δεκαήμερον»

Σονέττο

Ήταν ήσυχα κι’ αστροφωτισμένα
τα ουράνια, και άνεμος δεν εφυσούσε·
κάπου-κάπου ένα σύγνεφο περνούσε
με άλλα σύγνεφα γύρω σκορπισμένα.

Και αντίκρυσα με μάτια θαμπωμένα
μια φλόγα που ψηλά ελαμποκοπούσε
και στον αιώνιο δρόμο προχωρούσε
για να φτάσει σε μέρη αγαπημένα.

Κι’ άκουσα τέτοια λόγια ν’ αντηχήσουν:
–«Όσου θέλουν ναρθούν στη συντροφιά μου
πράοι, καλοί κ’ υπάκουοι πρέπει νάναι

και νάναι ταπεινοί. Κι’ όσοι ζητήσουν
άλλους δρόμους, θα μείνουνε μακριά μου,
και στης Χαράς τον τόπο δεν θα πάνε.»–

*

Μετάφραση: Μαρίνος Σιγούρος.
Από το περιοδικό «Το Νέον Κράτος», Δεκέμβριος 1938.
Ευγενική προσφορά του φίλου ποιητή μεταφραστή Γιώργου Κεντρωτή

αγριμολόγος »

❀