στάχτες

Fractal

Εγώ μέσα από εμένα κι από εμένα
στου εαυτού μου την ιδιοσυστασία
κι από κει πάλι μέσα από μένα
σ’ εμένα και στην ευρύτερη
αίσθηση της ύπαρξής μου

κι όλα από μένα
προβαλλόμενα και προσλαμβανόμενα
σ’ έναν Εαυτό που αιμορραγεί
αστείρευτες σταγόνες

του Εγώ μου.

Άτιτλα

Ι.

Μέσα στο καθρέφτισμα του κόσμου
υπάρχει μια σχισμή που αναβλύζει
κουκκίδα- κουκκίδα το πρόσωπό μου.

Είμαι κι εγώ μια στιγμιαία ανωμαλία
στο αέναο ξέσπασμα του σύμπαντος.

ΙΙ.

… ναι, συνεχίζω να βλέπω το κενό
σαν μια αβέβαιη πινελιά του Giacometti

ΙΙΙ.

χαμηλώνω το βλέμμα
σαν να πλησιάζω τη λανθάνουσα σκιά
των λόγων σου

μια τρύπα στο πεδίο βολής
——————είναι
μια χαραμάδα στα συσσωρευμένα
——————όσα
που πλημμυρίζουν τον ήχο της φωνής σου

έχω αιώνες να σ’ ακούσω·

IV.

παραλληλεπίπεδες τροχιές
αυξομειούμενης στροφορμής:

το πρόσωπό μου.

V.

Γεννήθηκα και πέθανα μέσα σε μια παράδοξη κλειστότητα:

όλα σε μένα ήσαν ανοιχτά κι ανταλλάσσονταν σύμβολα
——————και σημασίες με τον έξω κόσμο.

Ποτέ κανείς δε βρήκε το κλειδί.

*

©Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος

φωτο: Στράτος Φουντούλης

❀