Παπαλιάς Δημήτρης, Διαβατάρικα πουλιά οι σκέψεις

Έγλυφες το στόμιο της βρύσης
αναζητώντας σταγόνες δροσιάς
η ξηρασία άγγιξε τα πόδια σου
με την ερημιά ενώθηκε η έρημος
πίσω της αφήνοντας
την θλιβερή όψη του κόσμου
σαν τούτος κρυμμένος
στην σκοτεινή πλευρά της Σελήνης
αποφεύγοντας ηθελημένα να αντικρίσεις
τις νωθρές σκιές των αμετανόητων
και χρεοκοπημένων μέχρι πρότινος
σαλτιμπάγκων των πανηγυριών.
Παρακολουθώντας και κάποτε καταγράφοντας
την διέλευση των ερωδιών σε σχηματισμούς
συνέχισες να διαβάζεις με περισσή επιμέλεια
κάθε ανοησία που έλεγε εκείνος ο ποιητής
που επαΐοντες λογής λογής
σε κορυφαίο είχαν ανακηρύξει
εκθειάζοντάς τον παντοιοτρόπως
μη παραλείποντας να σχολιάζουν
κρατώντας τις απαραίτητες αποστάσεις
από τα τεκταινόμενα ή και τα συμβαίνοντα.
Διαβατάρικα πουλιά οι σκέψεις σου
τα μαύρα σύννεφα ακολουθούν
κουρνιάζουν σε ξερόκλαδα