στάχτες

Από τις εκδόσεις Δρόμων

ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗ
Σ’ ένα οικοσύστημα βουβό
Όταν και τα παλιά παραθυρόφυλλα
Ορθώνουν αντίσταση στον άνεμο
Βαριανασαίνει ο χρόνος ατονεί
Σαν τα ξεθυμασμένα πλέον χρώματα
Στις πολυκατοικίες τού Εβδομήντα
Με πρόσφορους ακάλυπτους
Για πράξεις όταν ρίχνονται γκρεμίσματα
Από το βλέμμα εκείνο που τις τύφλωσε
Να οριστούν
Από τ’ αυτί εκείνο που αλύχτησε
Να ονομαστούν
Από τη μύτη εκείνη που χλιμίντρισε
Να εξατμιστούν
Από το στόμα εκείνο που τις τσάκισε
Να τραυλιστούν
Από το χάδι εκείνο που τις όπλισε
Ν’ αναρτηθούν: «Οικόπεδα προς αντιπαροχή»
Αν και χτιστήκαμε λοιπόν
Νιώθουμε ακατοίκητοι
Χιροσίμες ακόμη ανανούριστες
[…]

ΘΗΡΑΜΑΤΩΝ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ
Στις κρεμάστρες η σκόνη πλαστουργεί
Θηράματα μιας άλλης εποχής
Χλωμός ο Κένταυρος στις ούγιες
Ιερουργεί τον μύθο του στον σκώρο
Εσάρπες τραβάνε το σκοτάδι απ’ τα μαλλιά
Παλτά φασκιώνουν τα παλιά φιλιά
Έν’ άστρο στραφταλίζει, οδηγεί
Τους μάγους στους ταφτάδες
Έξω απ’ το θαύμα της ντουλάπας
Ξυπόλυτος εσύ, στην ξαστεριά
Ποτίζεις μ’ επτάστερο κονιάκ
Τη λήθη, που με κρόταλα λυγμών
Πετροβολάει το φεγγάρι