Βασίλης Λαλιώτης, Σκωριές -αποσπάσματα

Αρχείο 03/03/2014

– 1 –

ο πόνος διώχνει
στιλπνό από πόσο κοντά
το τέλος
θα παραδοθούµε
ανάµεσα ενόχληση
η λέξη
σταµάτα να είµαι λεξοµηχανή
ποτέ µόνος
κι από µητέρα

– 2 –

δεν είναι από ακοή
αντηχείσε µέτωπο σκυθρωπό
µητέρα µόνο οι λέξεις κανείς
εσύ κι ο κόσµος εγώ κι ο κόσµος
κι ο τελευταίος έχει
πως θα βγεις στο εσύ έτσι
πληγωµένο φως

– 3 –

στο τέταρτο ταξίδι παιδιά
βούλιαξαν
θωπεύει και η λέξη αν
κράτησέ το δεν
έχει παρηγοριά το πήρε
ο χρόνος
δεν γυρίζει
µόνο
λέγεται
το µέρος του πόνου
ποιός αποφάσισε εκεί
που κάποτε έδινε δύναµη θεός

– 4 –

µη µένεις εκεί
το φως θα σε σπάσει σε λέξεις
δεν έχει
µόνο είναι
το είµαι που είσαι
αυτό που δεν είπες γίνεται
σε κάποιο µέλλον ποίηµα
η στιγµή του µια
διάψευση ονόµατος

– 5 –

δεν έχει που να πας
να πεις
όσο τα τρως τόσο σε τρώνε
λόγια
θα δεις θα σου πω θα τίποτα
σε θεραπεύει ο δρόµος
σώµα κλεισµένο λόγια κατοικείς
του αφαιρείς ονόµατα
διαπερασµένος πας όπου κανείς

φωτο: Στράτος Φουντούλης, 2007