στάχτες

ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Στο μεταξύ μηρυκάζω τον ήλιο
κι είμαι υπεύθυνος για την έκλειψη.
Αεροπλάνα γαντζώνουν τον ουρανό.
Μονίμως τα δυο χέρια μου ίπτανται.
Δεν υπάρχει πιο μονότονη στάση.
Σιγά – σιγά ανακαλύπτω τον ίλιγγο
και πέφτω στη χαοτική του τρύπα.
Η μνήμη το εισιτήριο στην κόλαση.
Δεν αναλύω άλλο, όλα προβλέψιμα.
Ακόμα κι ο εντοπισμός του χάους.
Ό, τι κατατρώει τη μέσα μου σάρκα
προκαλεί ένα βίαιο χασμουρητό.
Μαύρες σοκολάτες σαν τα σπλάχνα
και το ποίημα τεχνητός δορυφόρος.

Μετά την εκτόξευση ανοίγω μπύρες
για να γιορτάσω την εξαΰλωσή μου.

ΙΑΤΡΙΚΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ

Το αίμα είναι ο μηχανοδηγός του σύμπαντος.
Μέσα στα αιμοσφαίρια ριζώνουν οι ράγες.
Κι επειδή όλοι οι πλανήτες είναι κατοικήσιμοι
(τουλάχιστον αυτό λέει ο κατασκευαστής τους)
πληθαίνουν και οι εν δυνάμει εκτροχιασμοί.

Απόδειξη όλων των παραπάνω ισχυρισμών
τα εργοστάσια παραγωγής ψευδαισθήσεων.
Στο υποσυνείδητο κατοικοεδρεύει το χάος.
Αυτό που ονομάζουμε και τρίτη διάσταση.

Κανένας θεός δε σώζεται με αιμοκάθαρση.
Θα χρειαστούν και μερικές λοβοτομές.

ΣΕ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ ΠΤΩΣΗ

Η νύχτα σε τεντωμένο σκοινί.
Όλοι θα πρέπει να ισορροπήσουν.
Άλλοι πατώντας στην επιείκεια
άλλοι σ’ ένα βυσσινί σύννεφο.
Από κάτω καιροφυλακτούν
οι πιο επικίνδυνες λοιμώξεις.
Σε περίπτωση ανάγκης καλέστε
τα εφημερεύοντα ψυχιατρεία.
Εκεί να δεις άλματα στο κενό.
Ακόμη και στον Ινδικό ωκεανό.
Και δεν πέφτουν μόνο άνθρωποι.
Κατακρημνίζονται και ιδέες.
Κι άντε μετά να φιλοσοφήσεις.
Από παντού αναβλύζουν γκρεμοί.
Ο πιο επώδυνος είναι της ζωής.

(Καλύτερα να μετράς απουσίες
παρά τα σπασμένα κομμάτια σου.)

*

©Γιώργος Γκανέλης