στάχτες

Από το
Δωμάτιο
Των φαντασιώσεων

Η σκηνή είναι χωρισμένη στα δυο. Ένα παραπέτασμα, ένας τοίχος από αφρολέξ, καρφωμένος στο πάτωμα αρκεί. Και οι δυο πλευρές της είναι στολισμένες με χριστουγεννιάτικα στολίδια. Ο άνδρας παλεύει με ένα μεγάλο κλαρί πλαστικού δέντρου. Ας πούμε λέγεται Ρομπ, κάτι μονοσύλλαβο πάντως δίχως αγάπη. Γύρω του παρόμοια κλαδιά, ω τι δύσκολη εποχή τα Χριστούγεννα, χρειάζεται απόθεμα.

Η ας πούμε Κάρολ βρίσκεται στην άλλη πλευρά του τοίχου ή της ταπετσαρίας. Η δική της πόρτα είναι φραγμένη με διάφορα μικρά και μεγάλα έπιπλα. Είναι προφανές πως κάτι φοβάται. Για την ακρίβεια τρέμει τον Ρομπ, τα ξεσπάσματά του. Όμως , της αρέσει κάπως επειδή την αγαπά. Και οι δυο τους διαθέτουν σπάνιο αίσθημα γούστου όμως εκείνη φοβάται από τότε που ο Ρομπ, πριν από καιρό, της φέρθηκε τόσο μα τόσο άσχημα. Από τότε δαγκώνει τα χείλη της νευρικά. )

Κάρολ
Είσαι εκεί;

Ρομπ
[σφυρίζει αδιάφορα] Εδώ είμαι, (χαμηλόφωνα)

Κάρολ
Και τι κάνεις;

Ρομπ
Μα θα μου κάνεις ερωτήσεις όλη την ώρα;

Κάρολ
[παύση] Θύμωσες κιόλας;

Ρομπ
Είσαι φαντασμένη. Επειδή δηλαδή ένα κακό βράδυ φέρθηκα κάπως ανάρμοστα. Και αυτό το κλαδί, το αναθεματισμένο κλαδί! [πασχίζει να το ανοίξει. Σαν ωραία, πλαστική βεντάλια.]

Κάρολ
Όμως με πλήγωσες.

Ρομπ
Το ξέρω [αφήνει το κλαδί από το χέρι του και έπειτα χτυπά με μίσος το παραπέτασμα, εκείνη τινάζεται] Όμως τώρα πάει, πέρασε! Ω, Κάρολ, έχουμε μόνο μια ζωή. Και το πάρτυ;

Κάρολ
Ποιο πάρτυ; [γελά και χορεύει εξόχως διακριτικά] Λες για το μαγαζί απέναντι από το δημαρχείο; Στην ορχήστρα παίζει ένας φίλος, μπορούμε αργότερα να πιούμε ένα ποτό. Βάζεις μουσική;

Ρομπ
Ποιος φίλος;

Κάρολ
Ποιος είπε για φίλο; [αδιάφορα και παιχνιδιάρικα]

Ρομπ
Το ήξερα πως είσαι παλιοκόριτσο. Ξέρεις τι λένε για σένα στον τόπο μου;

Κάρολ
Θύμωσες κιόλας; Θες να μου κάνεις κακό; Πώς θα ζήσω με όλα αυτά τα πράγματα εμπρός μου; Θα τρελαθώ Ρομπ, πες μου την μουσική για το πάρτυ.

Ρομπ
Δεν θέλω να έχεις άλλους φίλους. Είναι Χριστούγεννα και εσύ μου ραγίζεις την καρδιά
Κάρολ, κορίτσι μου τι σου έχω κάνει; [τραγουδιστά, σαν να απαντά στον χορό της που δεν φαντάζεται]

Κάρολ
Τα κατάφερες με το δέντρο;

Ρομπ
Μάλλον τίποτε {γελούν μαζί]
Νομίζω θα φορώ τα λαμπιόνια και θα είμαι το φετινό πνεύμα των Χριστουγέννων. Τρέμε Τσαρλς, φθάνουν οι φίλοι μου από όλους τους δρόμους. Φωνάζουν μπράβο Ρομπ και χορεύουν ροκ έν ρολ με τις καρδιές στα χέρια και ιδρωμένα μάτια, ω Κάρολ τίποτε δεν καταφέρνω χωρίς εσένα {εκείνη όλο χορεύει, όλο και πιο νευρικά και εκείνος που νιώθει πως κάτι από την γραμμή της αμύνης έσπασε.]

 

Κάρολ
[μικρή παύση] Θύμωσες καθόλου; [γελά πνιχτά και αρχίζει να βγάζει τα πράγματα από την πόρτα. Τα φώτα σβήνουν. Όλα τραβούν τον μοιραίο τους δρόμο.]

¥

*

©Απόστολος Θηβαίος

φωτο: Στράτος Φουντούλης

Διαβάστε τα κείμενα του Απόστολου Θηβαίου→