Η Αστερία: Ο λυγμός και η μνήμη του Διστόμου

Φωτογραφία: Μουσείο Δήμου Διστόμου, Dmitri Kessel, 27 Νοεμβρίου 1944

Του συγγραφέα Θανάση Τοτόμη

•Η Αστερία είναι ένα όνομα εμβληματικό στο Δίστομο. Μπορεί, γιατί έχει το σχήμα των πλατύφυλλων μαντιλιών που κάλυπταν τις κεφαλές τους οι γυναίκες της πόλης, για να «κρατήσουν» τον πόνο για πολλές δεκαετίες, των 223 εκτελεσμένων από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, κοντά ή μέσα στα σπίτια και στις αυλές.

Μπορεί, γιατί έχει το σχήμα, μιας προσμονής για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά, που μπορούν να κοιτάζουν τ’ άστρα δίχως φόβο για τη ζωή τους, πια.

Κοιτώ το Δίστομο από την κοντινή απόσταση της μιάμισης ώρας διαδρομής, από την Αθήνα. Έχουν περάσει 78 χρόνια, από τον Ιούνιο του 1944.

Οι άνεμοι φυσούν δυνατά κάθε φορά που οι επισκέπτες βρίσκονται εκεί, στο λόφο Κάναλες, στο μαυσωλείο της πόλης, για την ιστορική ξενάγηση.

Τα μαντήλια των γυναικών της πόλης δεν μπορούν να τα πάρουν ποτέ, γιατί αυτά έχουν πάνω τους μια ζωγραφιά απ’ τ’ όνειρο για ζωή, έχουν το σχήμα ενός φάρου της μνήμης, έχουν πάνω τους τις μορφές των γυναικών που τα φόρεσαν, της Ασημένιας, της Μαρίας, της Ελένης, της Αστερίας, έχουν πάνω τους τη μορφή του θρήνου, και της προσμονής σε μια παραστιά. Έχουν πάνω τους ένα τραγούδι για τον νεκρό αδελφό, έχουν πάνω τους τη μορφή του active Distomo.

• Οι Αστερίες είναι πάντα εδώ, για να μας θυμίζουν το χρέος, και την ευθύνη.