Λεωνίδας Καζάσης, τις λέξεις πλάθουν πράγματα

✼

Το μεσημέρι όμορφο πού’ ναι!
Ηλιόφιλο, μουντό, συννεφιασμένο,
σαγήνης γλεύκος πάρωρο,
φυγόπονες σταγόνες,
ραθυμία εύοσμη κυλά,
μέτωπα ανέμελα.
Όμορφο πού’ ναι!
Μα νά’ ν φυγόπονο!
το μεσημέρι σύντομα περνά.

Συγκινήσεις ατόφιες δεν ήρθαν.
Ήχοι γραμμάτων,
ακουσμάτων συλλαβές,
δυσδιάκριτα χρώματα
μ’ επισκέφθηκαν.
Ευχαριστώ και οικτίρω,
τα πιστά υψιτενή αποκούμπια,
θωπείες άρρητες μας στέρησαν.

Σήψη ρουφάς
απόγνωσης σαρκία
τις λέξεις πλάθουν
πράγματα απορροές συγκυρίες απαντοχές
διανέμεις ψευδαισθήσεις
Αύγουστος, Φλεβάρης ταιριαστοί;
ποίηση πόρνη ελευθερίας.

φωτο: Στράτος Φουντούλης