Κωνσταντίνος Λουκόπουλος, Το κυλικείο πίσω από το εμπρός

✻

(στη μνήμη του Θόδωρου Μπασιάκου)

Το κυλικείο της στοάς πίσω απ’ το Εμπρός
δύο επαρχιωτάκια το αγόρασαν στα 1958
με τα λεφτά από κάτι γελάδια

στήθηκε μια ζωή έτσι,
με πολλά βαρύ και σάμαλι·

ο ένας έφτιαξε μια φαμίλια ναυτοπαίδων
ιππέων του κύματος και ασυρματιστών
ο άλλος ερωτεύτηκε ένα αγόρι
για τον λαιμό και τα ποδάρια του

έπειτα έγινε και το Εμπρός θέατρο
πρώτα μεγαλούργησε
μετά καταβαραθρώθηκε
τέλος ρήμαξε σχεδόν

μα εκείνοι οι δυο
ακόμη επιστρέφουν τα βράδια στην κατάληψη
σκεπάζουν τους αγγέλους που κρέμονται απ’ τις σκαλωσιές
ψήνουν καφέ στη χόβολη
αδειάζουν τα τασάκια

ξινή η πόλη τούς καταπίνει το προσκύνημα
αδιάφορη τα κτερίσματα συλλέγει

✻

αιώνες πριν
σιωπούσαμε εκεί με τον ποιητή Στρατή Φάβρο
καθώς διάβαζε ο Μπασιάκος
ένα ποίημα για τα μπάχαλα
κι όσο διάβαζε
τόσο τον συνέτρεχαν μαργαρίτες και χαμόμηλα των αγρών
κάτι μωβ κυκλάμινα
σαν πένθιμες λεβάντες
και κάποια αδέσποτα που αλυχτούσαν στο υπόβαθρο

κι όλο ψήλωνε
και ψήλωνε
και ψήλωνε

απ’ έξω μια Νύχτα ξερή και κρύα
Γενάρη μήνα
μουλωχτά τον παραφύλαγε
σαν ρέμα της Φωκίδας
πότε θα ξεχαστεί να τον αρπάξει.

φωτο: Στράτος Φουντούλης