Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Εκ των έσω

Έργο βασισμένο
Στην οπτική των αντανακλάσεων
Που παίζουν παιχνίδια
Και
Σκαρώνουν φάρσες
Καλύτερες από αυτό
Το άτυχο εργάκι

(Σκοτεινό γραφείο αστυνομικού τμήματος. Δυο τρεις άνδρες κάθονται γύρω από ένα τραπέζι. Ανάμεσά τους όπλα, έντυπα, ποτά, καπνός, μερικά κλειδιά και ένας σπασμένος καθρέφτης. Τους φέγγει ένα εκτυφλωτικό φως από έναν λαμπτήρα ανακριτικού τύπου. Στους τοίχους μερικές ανακοινώσεις, κιτρινισμένες από τον καιρό και φριχτά τσαλακωμένες από την υγρασία που μπορεί να σκοτώσει τα πάντα. Απόψε στο κρατητήριο φιλοξενούν μερικές διασημότητες. Για την ακρίβεια, πρόκειται για μερικούς πρίγκιπες με χαντακωμένες βιογραφίες που υπογράφουν με ονόματα ενθύμια, όπως Ian Curtis, Ben Harper, Polly Harvey, Ζακ και άλλα. Κατά βάθος σημαίνουν αγροτόπαιδα με τραυματισμένες ψυχές που κυνηγούν το όνειρό τους στο περιθώριο της πόλης. Φορούν άλλους εαυτούς και έτσι κουβαλούν περισσότερο φορτίο στους ώμους από τον καθένα.)

Μα το ζητούμενο της συζήτησής των τριών ανδρών δεν έχει να κάνει με τους αποψινούς κρατούμενους που έτσι και αλλιώς σε μερικές ώρες θα τους καταπιεί ηρωικούς και κουρασμένους από την νιότη τους το μεγάλο, εκεί έξω χωνευτήρι. Οι άνδρες συζητούν για ένα θέμα σοβαρό που τους κάνει να ανησυχούν περισσότερο από τα απλήρωτα νοίκια και τα ξεντυμένα κόκκαλα των θαμώνων του μαγαζιού. Επιστρατεύουν ολάκερη την ηθική τους και προχωρούν. Μοιάζουν με πέτρινους, μεγάλους αξιωματικούς.

Είναι ντυμένοι με ρούχα πολιτικά. Καπνίζουν σκεφτικοί και θα μπορούσε κανείς να πει πως μες στο γραφείο της διεύθυνσης έχει αποταμιευθεί μπόλικη, ω ναι, μπόλικη σιωπή.)

ΑΝΔΡΑΣ Α΄: (χτυπά τα δάχτυλά του στο τραπέζι, ο ρυθμός του δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να ανατρέψει την τάξη αυτού του κόσμου) Άκου εκεί! Μυστικοί επιστήμονες, λέει, ανθρωποκεντρικές επιστήμες, φούμαρα, όλα φούμαρα! Εμείς σηκώνουμε, -κύριοι με προσέχετε;-, το βάρος αυτής της πόλης και η δουλειά δεν σηκώνει ευγένειες, δισταγμούς. Αν φανείς με περισσότερο συναίσθημα, τα πλοκάμια της πόλης θα σε καταπιούν!

(Όλοι συμφωνούν, προκαλώντας ένας ξαφνικό μουρμουρητό μες στο μικρό δωμάτιο.)

ΑΝΔΡΑΣ Β΄: (καπνίζει σκεφτικός) Δεν μπορεί να ερμηνευθεί αλλιώς. Δεν μας εμπιστεύονται κύριοι, αυτό είναι όλο. Τώρα θα φέρουν αυτούς τους χαρτογιακάδες εδώ μέσα. Γιατί μιλήσατε έτσι, η χειροδικία απαγορεύεται, δείξτε ανθρωπιά, επιμόρφωση, επιμόρφωση, επιμόρφωση! Φούμαρα!

(απευθύνεται στον Άνδρα Α΄) Σε αυτό θα συμφωνήσω μαζί σου.

ΑΝΔΡΑΣ Γ΄: (σκύβει και αποκαλύπτεται κάτω από το φως, σαν να κρυβόταν, μέλος μιας άλλης, σκοτεινής τάξης. Κατά τα φαινόμενα, πρόκειται για τον αρχηγό ή καθώς λένε, για τον Αστυνόμο.) Μην ταράζεστε. Πόσο θα κρατήσει όλο αυτό; Έναν έναν θα τους ξετρυπώσουμε. Θα τους πούμε, πάρτε τα πτυχία σας και δρόμο. Άκου μυστικοί επιστήμονες μες στο δικό μας μαγαζί. Φανταστείτε την ώρα που ένας φονιάς μεταφέρεται στην ασφάλεια και εμείς λαμβάνουμε όλα τα μέτρα για να τιμωρηθεί καθώς του αξίζει, φανταστείτε κάποιος να μας επιπλήττει για το ύφος, τα λόγια, τις πράξεις μας. Σας το λέω, καμιά ηθική δεν θα σας δείξει τον δρόμο μες στην πυκνή ομίχλη!

((Όλοι συμφωνούν, προκαλώντας ένας ξαφνικό μουρμουρητό μες στο μικρό δωμάτιο.)

ΑΝΔΡΑΣ Β΄: (κουνά καταφατικά το κεφάλι) Να δίνουμε λέει δίκιο στον φονιά, αστεία πράγματα! Να τον αντικρίζουμε με την ανθρωπιά που επιβάλλεται στις τάξεις των ανθρώπων, τι μάταιος κόπος! Ένας φονιάς δεν είναι τίποτε περισσότερο και εδώ μέσα (χτυπά δυνατά το χέρι του στο τραπέζι, όλοι σαστίζουν) η ζωή του θα γίνει μια κόλαση.

ΑΝΔΡΑΣ Α΄: (σηκώνεται και περπατά με στυλ. Κάτι παριστάνει, πιθανά αυτούς τους χαρτογιακάδες που με τρόπο μυστικό γυρεύουν να αλλάξουν το σκληρό πρόσωπο μιας αρχής.) Ακούστε κύριοι, ένα φονιάς είναι ένας άνθρωπος, δείξτε τρυφερότητα με τις γυναίκες του δρόμου, με εκείνον που παγώνει εκεί έξω και χρειάζεται λίγη βοήθεια για να αντέξει τούτη την νύχτα, δείξτε κατανόηση σε εκείνον που έκανε το μεγάλο λάθος! Ανόητοι, αφελείς! Σε αυτούς τους ανθρώπους δεν αρμόζει καμιά παρηγοριά! Ο νόμος, ο νόμος κύριοι δεν συλλογιέται τις αθωότητες! Μεγάλωσε και τώρα πια καμιά σχέση δεν έχει με το αδύναμο αφεντικό του.

ΑΝΔΡΑΣ Β΄: (γνέφει στους άλλους, φορά ένα χαιρέκακο χαμόγελο, σχεδόν φριχτό. Σε ένα άλλο έργο, σε μια άλλη στιγμή της ιστορίας θα άνηκε, δίχως αμφιβολία στους συνωμότες που ανατρέπουν την φλωρεντινή αρχή.) Πάμε κάτω να γλεντήσουμε; Μου είπαν ότι τα κορίτσια που έχουν φέρει είναι ένα και ένα. Και πως κάποιος από τα παλικάρια, φωνάζει και απειλεί τον αξιωματικό υπηρεσίας. (τρίβει με ηδονή τις γροθιές του)Τι λέτε; Πάμε να ξεδώσουμε λιγάκι;

(Εκείνη ακριβώς την στιγμή οι μάσκες πέφτουν. Οι άνδρες που συνωμοτούσαν κάτω από το ανακριτικό φως, έχουν κιόλας αποκτήσει την όψη ενός Κύκλωπα. Το παρουσιαστικό τους φριχτό, κάθε ελπίδα έχει τελειώσει μες σε εκείνο το γραφείο. Η ηθική τους είναι ξεπερασμένη και άλλωστε, το΄παν οι ποιητές πως τίποτε δεν κοστίζει τόσο φτηνά σε τούτη την πολιτεία, όσο η ηθική του κόσμου. Φορούν τις μάσκες τους και κατεβαίνουν στα κρατητήρια. Σε όλο το πλάτος της νύχτας αστράφτουν κραυγές και παρακάλια. Οι μυστικές υπηρεσίες των κοινωνικών επιστημών μια τέτοια ώρα καδράρουν τα πτυχία τους και η πόλη ζει μια άλλη εκδοχή του συνδρόμου της Ηλέκτρας. Κανείς δεν ακούει εκεί έξω.

Η σκηνή κατακλύζεται από τις περσόνες της commedia erudite που ταιριάζει γάντι στην εποχή μας. Ο Dottore, ο Πανταλόνε με φθισικά γούστα, ο υπερφίαλος capitano, οι φαγάδες δούλοι, οι μεσίτριες που κάνουν θόρυβο σαν να ζουν την αληθινή τους ζωή. Ντυμένοι όλοι τους με σύγχρονο ένδυμα και σπαστά ελληνικά ιδεώδη. Μιλούν δυνατά και έτσι τίποτε δεν ακούγεται, όσο δυνατά και αν ουρλιάζει το αγόρι στο βάθος του κελιού. Τρεις μεγάλοι ίσκιοι το σκεπάζουν για πάντα. )

φωτο: Στράτος Φουντούλης

Διαβάστε τα κείμενα του Απόστολου Θηβαίου→